του Γιώργου ΦιντικάκηΤα πόδια της πυροβόλησε για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση, αυτή τη φορά με τον ΟΛΠ, καταφέρνοντας να στείλει μέχρι και στο μακρινό Πεκίνο, το πιο ακατάλληλο μήνυμα στη πιο κρίσιμη στιγμή.
Το ερώτημα είναι πόσο ακόμη σουρεαλισμό θα δούμε με την οικονομία και τις επενδύσεις ; Στο παρά ένα της επίσκεψης Τσίπρα στο Πεκίνο (σήμερα ταξιδεύει) και ενώ η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, το παρ’ ολίγον φιάσκο με τη Cosco, δείχνει ότι η Ελλάδα ακόμη και στην εντατική, μπορεί να βάλει τρικλοποδιά στον εαυτό της.
Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς ότι ενώ η κυβέρνηση ψάχνει εναγωνίως για μερικά ψίχουλα από το παγκόσμιο επενδυτικό κεφάλαιο, την ίδια στιγμή κάνει ό,τι μπορεί για να τα στείλει αλλού.
Διότι αν περιπτώσεις όπως το επαπειλούμενο κανόνι της Μαρινόπουλος, συνιστούν σύμπτωμα της ελληνικής χρεοκοπίας, η κωμωδία που παίχτηκε το τελευταίο 48ωρο γύρω από τη Cosco, στέλνει το μήνυμα ότι η κυβέρνηση δεν έχει καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει.
Χρειάστηκε να φθάσει το θέμα στους θεσμούς, εκείνοι να σηκώσουν το τηλέφωνο για να ρωτήσουν τι έχει προκύψει με τον ΟΛΠ, (σσ: η κύρωση της σύμβασης στη Βουλή ήταν ένα από τα προαπαιτούμενα για την αξιολόγηση), προκειμένου σε συνδυασμό και με τα απειλητικά μηνύματα από το Πεκίνο, να ανακρούσει η κυβέρνηση προίμναν.
Τι θα πουν πίσω από τις κλειστές πόρτες
Σύμφωνοι, ο Πρωθυπουργός αναχωρεί σήμερα για το Πεκίνο με κλεισμένο το θέμα ΟΛΠ στις βαλίτσες του. Αλλά η αλήθεια είναι πως η "σκιά" των απίστευτων χειρισμών των τελευταίων ημερών θα τον συνοδεύει, και θα είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να μπορούσε κανείς να μάθει τι θα ειπωθεί πίσω από τις κλειστές πόρτες στις συναντήσεις που θα έχει με τους Κινέζους.
Τώρα, στο αμιγώς τεχνικό σκέλος της υπόθεσης, κάποια από τα 7 σημεία που αρχικά η κυβέρνηση αφαίρεσε από τη συμφωνία, για να τα επαναφέρει άρον- άρον χθες, ήταν πράγματι σοβαρά, άλλα πάλι όχι.
Οι Κινέζοι ωστόσο δεν είναι Έλληνες. Στην πραγματική οικονομία όταν υπογράφεις μια συμφωνία, οφείλεις να τη τηρείς, και είτε αφορά τα μεγάλα και σοβαρά, είτε τα μικρά και ταπεινά, τα καμπανάκια θα ηχήσουν, αν δεν το κάνεις. Το ερώτημα είναι αν και ποιος τα ακούει.
Σταχυολογώντας τα σοβαρότερα από τα 7 σημεία της κινεζικής αντίδρασης που προκάλεσαν τη χθεσινή κυβερνητική αναδίπλωση, ξεχωρίζει η υποχρέωση της δημόσιας διοίκησης να μην κωλισυεργεί κάθε φορά που ο ΟΛΠ θα ζητά να του εγκριθεί μια άδεια.
Εάν με άλλα λόγια, εντός 90 ημερών, η Περιφέρεια Αττικής δεν χορηγεί την άδεια για ένα έργο που θέλει να κάνει ο ΟΛΠ, παρ΄ότι αυτός κατέθεσε πλήρη φάκελο, θα θεωρείται αυτόματα ότι αυτή έχει δοθεί. Παρόμοια ρύθμιση είχε προβλεφθεί στο παρελθόν για πολλά μεγάλα projects, όπως αυτοκινητόδρομοι και περιφερειακά αεροδρόμια, με το σκεπτικό ότι ένα έργο -που πρέπει να γίνει- δεν μπορεί να το καθυστερεί η ελληνική γραφειοκρατία.
Επανήλθαν επίσης αφενός το δικαίωμα του ΟΛΠ να εκδίδει νέους κανονισμούς, μεταξύ των οποίων και Προσωπικού, το δικαίωμα να εφαρμόζει τιμολογιακές πολιτικές με βάση την ανταγωνιστικότητα του λιμανιού του Πειραιά, καθώς και όταν θέλει να συνάψει μια σύμβαση, να μην ακολουθεί υποχρεωτικά όσα προβλέπουν οι χρονοβόροι δημόσιοι διαγωνισμοί, παρά να το κάνει με διαδικασίες ιδιωτικού τομέα.
Όσο για τον υπουργό Ναυτιλίας Θ. Δρίτσα που για μια ακόμη φορά κατάφερε να στραφούν πάνω του τα "φώτα", αποκάλυψε χθες στη Βουλή πως οι αλλαγές που προκάλεσαν το θόρυβο, "δεν ήταν δική μου πρωτοβουλία, αλλά της Γενικής Γραμματείας της Κυβέρνησης, και έγιναν στο πλαίσιο της υποχρέωσής της να ελέγχει και να παρεμβαίνει σε όλα τα νομοσχέδια".
Ενήμερο ήταν και το ΤΑΙΠΕΔ, είπε ο υπουργός, για να εισπράξει την απάντηση από πηγές του Ταμείου ότι "στη συζήτηση υπουργείου- Γενικής Γραμματείας Κυβέρνησης, το ΤΑΙΠΕΔ μετείχε μόνο αποσπασματικά, είδαμε το τελικό κείμενο μαζί με τους βουλευτές".
http://www.liberal.gr/arthro/61862/oikonomia/2016/posos-akomi-sourealismos-me-tis-idiotikopoiiseis-.html