Σύζυγος της Δ. Κουτσούμπα κατά Ζωής- Καραναστάση! «Χυδαία και συκοφαντική επίθεση…»
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε για “τρία πρόσωπα δήθεν υπεράνω υποψίας, δήθεν επαναστάτες, δήθεν αριστερούς” τα οποία στη συνέχεια κατονόμασε και κατηγόρησε για εξαγορά τριών, όπως υποστήριξε συνεργατών της.
“Χαραλαμπόπουλος, Κουτσούμπα και Σωτήρης αναμείχθηκαν σε μια προσπάθεια υπονόμευσης της Πλεύσης. Στην αρχή προσπάθησαν να διεισδύσουν και στη συνέχεια αποδεδειγμένα και με ντοκουμέντα εξαγόρασαν συνεργάτες μου. Τρεις συνεργάτες μου” είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
“Ξέρω, πως είναι άνθρωποι να μετατρέπονται σε κάτι άλλο από αυτό που νόμιζες, δεν θα επιτρέψω αυτό ξανά να συμβεί” είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Στη συνέχεια κατήγγειλε και μια προσπάθεια “εξαγοράς”, τέταρτου συνεργάτη της:
“Η Δέσποινα Κουτσούμπα πρότεινε χρήματα στον στενό μου συνεργάτη Αντώνη Σιγάλα δήθεν για να κάνει μαθήματα ορθοφωνίας στον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο”.
«Πρέπει να καθαρίσει ο αντιμνημονιακός χώρος από λαμόγια», είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου. «Θα πάω μέχρι τέλους, θα καθαρίσει το τοπίο», πρόσθεσε η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας.
Για το ενδεχόμενο συνεργασιών της Πλεύσης με άλλες δυνάμεις η Ζωή Κωνσταντοπούλου δήλωσε ότι: “Οποιαδήποτε συμμαχία προϋποθέτει καθαρές δυνάμεις και καθαρά πρόσωπα”.
Διευκρίνισε ότι διατηρεί άριστη σχέση με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, για τον οποίο τρέφει προσωπική εκτίμηση ενώ ζήτησε να αξιοποιήσουν την καταγγελία στη ΛΑΕ, ζητώντας ουσιαστικά να απομακρυνθεί ο Παναγιώτης Σωτήρης.
Ο Παναγιώτης Σωτήρης είχε νωρίτερα απαντήσει μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook, κάνοντας λόγο για χυδαία επίθεση και σχεδόν αρρωστημένη αναζήτηση «συνωμοτών».
Για Τσίπρα, Σώρρα και Ραχήλ Μακρή
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου επανέλαβε στη συνέχεια ότι δεν έχει καμιά επαφή με τον Αλέξη Τσίπρα μετά την αποχώρηση της από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος όπως είπε πρόδωσε τον λαό.
Όταν ρωτήθηκε για τον Αρτέμη Σώρρα είπε ότι “νομιμοποιούμε σοβαροποιώντας πράγματα που δεν είναι σοβαρά. Υποβιβάζουμε το επίπεδο της συζήτησης”.
Σε ερώτηση για το αν είναι υπέρ της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα ή αν είναι υπερ της παραμονής στο ευρώ, η Ζωή Κωνσταντοπούλου απάντησε μάλλον διφορούμενα: “Δεν είμαι με κανένα νόμισμα, τα νομίσματα είναι μόνο μέσα…”
Ωστόσο στη συνέχεια κατήγγειλε ξανά την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης: “Δεν είμαι αντιευρωπαϊστρια από εμμονή, η ευρωπαϊκή ένωση αυτή τη στιγμή είναι δεσποτεία.
Η χώρα τελεί υπό πολιτική και οικονομική κατοχή, σκοπός μας η αποκατάσταση της ελευθερίας και της δημοκρατίας”.
Τέλος δεν έλειψαν οι μπηχτές για την πρώην φίλη της Ραχηλ Μακρή για την οποία άφησε υπονοούμενα ότι προσέγγισε την Πλεύση προκειμένου να ικανοποιήσει προσωπικές φιλοδοξίες.
“Η Ραχήλ Μακρή με την κατάθεση της διακήρυξης διαχώρισε την πορεία της, εκτίμηση μου είναι ότι αυτό έχει να κάνει με το τι προσδοκά ο καθένας από αυτή την προσπάθεια, και τι προσδοκά για τον εαυτό του.
Στην Πλεύση δεν υπάρχουν χορηγοί και νταβατζήδες, δεν μοιάζουμε οφίκια, μοιράζουμε ευθύνες και καθήκοντα…” κατέληξε η Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Τι απάντησε η Δέσποινα Κουτσούμπα
Άμεση ήταν η αντίδραση της Δέσποινας Κουτσούμπα που έγραψε στο Facebook:
“Παλιά λέγανε ότι ο τηλεοπτικός χρόνος είναι πολύτιμος. Φαίνεται ότι έχει φτηνύνει πολύ πια.
Η «απόπειρα εξαγορας» για την οποία μιλάει αυτή τη στιγμή η Ζ. Κωνσταντοπουλου στον ΣΚΆΙ, για να ξέρετε. Τα πολιτικα αργοτερα»
Στην ανάρτηση της το στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρέθεσε τη συνομιλία της με τον Αντώνη Σιγάλα, πίσω από την οποία η Ζωή Κωνσταντοπούλου είδε απόπειρα εξαγοράς.
Σύζυγος της Δ. Κουτσούμπα κατά Ζωής- Καραναστάση! «Χυδαία και συκοφαντική επίθεση…»
«Μακελειό» επικρατεί στο χώρο εξ αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ, με την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και το στέλεχος του κόμματός της Διαμαντή Καραναστάση να ανοίγουν μέτωπο με το στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Δέσποινα Κουτσούμπα και τον σύζυγό της και μέλος της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτη Σωτήρη.
Είχε προηγηθεί βέβαια η αποχώρηση με αιχμές μελών της νεολαίας της «Πλεύσης Ελευθερίας», για να έρθει η οξύτατη αντίδραση της Ζ. Κωνσταντοπούλου και το διαδικτυακό «ξεκατίνιασμα» με την Δ. Κουτσούμπα και τώρα το «ξέσπασμα» του Π. Σωτήρη μέσα από μια μακροσκελή ανάρτησή του στο Facebook.
Στην ανάρτησή του ο κ. Σωτήρης χαρακτηρίζει ως «χυδαία, φαντασιόπληκτη και συκοφαντική απόπειρα να τεκμηριωθεί συνωμοσία», την ανάρτηση του Καραναστάση ενώ κάνει λόγο και για «σχεδόν αρρωστιμένη αναζήτηση «συνωμοτών».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Παναγιώτη Σωτήρη:
«Παρότι δεν μου αρέσει να τροφοδοτώ ή να αναπαράγω έναν ορισμένο διαδικτυακό θόρυβο, είμαι υποχρεωμένος, δυστυχώς, να σχολιάσω ορισμένα πράγματα.
Είναι γνωστό ότι ο κύριος Διαμαντής Καραναστάσης, μέλος της Πλεύσης Ελευθερίας αποφάσισε να με συμπεριλάβει σε ένα μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το οποίο περιέγραφε μια υποτιθέμενη συνωμοσία.
Ειδικότερα, ανέφερε ότι είμαι κάποιος που «αυτοπροσδιορίζεται ‘αριστερός’», που «επιτέθηκα στον σπουδαίο καλλιτέχνη Φίλιππο Πλιάτσικα», που έχω «επιτεθεί επανειλημμένα […] από τα «αριστερά» και στη Ζωή Κωνσταντοπούλου».
Η υπόλοιπη ανάρτηση του κυρίου Καραναστάση είναι μια φαντασιόπληκτη αλλά συκοφαντική απόπειρα να τεκμηριωθεί μια συνωμοσία στην οποία περιλαμβάνει τη Δέσποινα Κουτσούμπα, σύζυγό μου και μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και το δημοσιογράφο Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο, απόπειρα που γεννά θλίψη για το μέγεθος των ανυπόστατων ψευδών που περιλαμβάνει, αλλά και για τη σχεδόν αρρωστημένη αναζήτηση «συνωμοτών».
Με λύπη μου διαπίστωσα ότι την ίδια συκοφαντική και χυδαία ανάρτηση αναπαρήγαγε ο επίσημος λογαριασμός της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο facebook όπως και αρκετά μέλη και οπαδοί της Πλεύσης Ελευθερίας.
Η ίδια η Ζωή Κωνσταντοπούλου στις 4/1 με προσωπική της ανάρτηση χαρακτήρισε αυτή την χυδαία και συκοφαντική ανάρτηση, ως «καταγγελία» που έγινε «επώνυμα, θαρρετά και ονομαστικά», υποσχόμενη μάλιστα και συνέχεια.
Η υπόθεση θα μπορούσε να είναι μια στιγμή πολιτικής γελοιότητας εάν δεν αποτελούσε μια ακόμη προσβολή στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσμου να δει μια άλλη κατάσταση στην Αριστερά.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτού του είδους οι επιθέσεις σε ένα μέλος της πολιτικής γραμματείας της ΛΑΕ και ένα μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αποτελούν την επίσημη πολιτική της Πλεύσης Ελευθερίας και δεν εκφράζουν τον τρόπο που η Ζωή Κωνσταντοπούλου βλέπει το διάλογο μέσα στην Αριστερά.
Εκτός και εάν το επίδικο μιας τέτοιας επίθεσης, που δεν έχει καμιά σχέση με την ηθική της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, είναι ακριβώς αυτό: η έξοδος από τα όρια της Αριστεράς και τις κινηματικές, πολιτικές και αξιακές δεσμεύσεις που αυτό συνεπάγεται.
Από τη μεριά δεν μπορώ παρά να υπενθυμίσω και να υπογραμμίσω τα εξής:
Επιμένω στην ανάγκη να οικοδομηθεί ένα πλατύ αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο που να περιλαμβάνει όλο το φάσμα των δυνάμεων και των αγωνιστών από την Πλεύση Ελευθερίας μέχρι και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με πολιτική βάση το αναγκαίο σήμερα μεταβατικό πρόγραμμα που κεντρικές αιχμές πρέπει να έχει τη ρήξη με ευρώ και ΕΕ, τη διαγραφή του χρέους, τις εθνικοποιήσεις, την αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου και την παραγωγική ανασυγκρότηση σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική κατεύθυνση. Ένα μέτωπο πλατύ, ανοιχτόκαρδο, δημοκρατικό, κινηματικό, αυθεντικά λαϊκό. Με γείωση στην κοινή δράση το κίνημα και την προσπάθεια να οικοδομηθεί ξανά συλλογικότητα, αλληλεγγύη και αυτοπεποίθηση μέσα στην κοινωνία. Χωρίς αποκλεισμούς και με μόνο κριτήριο τη συμφωνία στην πολιτική κατεύθυνση και την αποδοχή ενός τρόπου άσκησης της πολιτικής που να παίρνει διαζύγιο από την κυρίαρχη πολιτική. Δηλαδή χωρίς γραφειοκρατία, αρχηγισμούς, φιλοδοξίες.
Αυτή τη θέση έχω υπερασπιστεί μέσα στη ΛΑΕ, η οποία, κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, όσες αντιφάσεις και εάν έχει σε μια εποχή, ούτως ή άλλως, δύσκολη για την Αριστερά που πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ήττας και το χνάρι ανυποληψίας που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και έχω υπερασπιστεί τη θέση ότι η ΛΑΕ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες διαλόγου σε αυτή την κατεύθυνση με όλες τις δυνάμεις και τις αγωνίστριες/ές της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Πλεύσης Ελευθερίας και της ίδιας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Από την άλλη μεριά, είναι γνωστό ότι δεν συνηθίζω να σιωπώ όταν βλέπω προβληματικές καταστάσεις. Αυτή τη στάση είχα σε όλη την διαδρομή μου μέσα στο κίνημα. Κανείς μπορεί να διαπιστώσει ουκ ολίγες περιπτώσεις κριτικών και αυτοκριτικών αναφορών και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλαιότερα και για τη ΛΑΕ πιο πρόσφατα. Και με αυτή την έννοια δεν έχω κανένα να πρόβλημα να επαναλάβω ότι θεωρώ προβληματικό τον τρόπο που η Πλεύση Ελευθερίας δοκιμάζει να συγκροτηθεί παρακάμπτοντας το πολιτικό πρόγραμμα, επενδύοντας περισσότερο στην επικοινωνία παρά στην οικοδόμηση αντιστάσεων και στην άρθρωση πολιτικού λόγου, παραβλέποντας ότι η διάκριση «Δεξιά – Αριστερά» αποτυπώνει τις ταξικές διαχωριστικές γραμμές και αποφεύγοντας να δεσμευτεί στην αναγκαία σήμερα μετωπική κατεύθυνση. Μπορεί κανείς να διαφωνεί με τη γνώμη μου αλλά σίγουρα είναι μέσα στα όρια της αναγκαίας σήμερα πολιτικής συζήτησης στην Αριστερά.
Όσο για την ίδια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι γνωστό ότι δεν έχω περιοριστεί στην κριτική εφόσον πέρα από την εκτίμηση που έχω για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υπερασπίστηκαν το καλοκαίρι του 2015 την τιμή της Αριστεράς, αρκετές φορές έχω τονίσει την σημασία που είχαν πρωτοβουλίες όπως η Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος ή η υπεράσπιση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας απέναντι στα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι έχει σημαντικό ρόλο να παίξει στο αναγκαίο αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο, δεδομένης και της ιδιαίτερης απήχησης που έχει στην κοινωνία, χωρίς αυτό να μας κάνει να παραβλέψουμε ότι η κοινωνία έχει σήμερα ανάγκη πολιτικά σχέδια πρωτίστως και όχι τόσο πρόσωπα με τα οποία να ταυτίζεται.
Αρκεί βέβαια να αντιλαμβάνεται η Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι αριστερή πολιτική σημαίνει συλλογικότητα, συντροφικότητα και αποδοχή ότι μετρούν οι συλλογικές αποφάσεις και όχι οι ατομικές φιλοδοξίες, ότι σημαίνει διάλογο πάνω σε θέσεις, ότι δεν αναπαράγουμε τις πρακτικές της αστικής πολιτικής όπου οι υποκριτικές αβρότητες συνδυάζονται με πισώπλατα μαχαιρώματα.
Άλλωστε, καλό είναι να αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι αριστερή πολιτική δεν σημαίνει διαρκή προεκλογική εκστρατεία (με όλους τους περιορισμούς που έχει και την έμφαση στην επικοινωνία παρά στην ουσία) αλλά πρωτίστως ταξική αναφορά, οικοδόμηση συλλογικών πρακτικών και επεξεργασία εναλλακτικών αφηγήσεων.
Εκτός και εάν βέβαια και η Ζωή Κωνσταντοπούλου κάνει το λάθος να θεωρεί ότι η ατομική της δημοφιλία υποκαθιστά τις παραπάνω ανάγκες και άρα δεν χρειάζονται μετωπικές πρακτικές. Σε μια τέτοια περίπτωση επιθέσεις σαν κι αυτή που δέχτηκα θα εντάσσονταν σε μια απόπειρα προκαταβολικής διάρρηξης δεσμών. Θέλω να πιστεύω πως αυτό δεν ισχύει και πως στις επικείμενες συναντήσεις που θα γίνουν στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας διαλόγου που έχει πάρει η ΛΑΕ θα υπάρξουν βήματα σε μετωπική κατεύθυνση.
Από την άλλη μεριά, επειδή κάποιες φορές αναγκαζόμαστε να αποδείξουμε ότι τα κάπως μεγαλύτερα από το κανονικό αυτιά μας δεν σημαίνουν ότι είμαστε και ελέφαντες, η όποια λειψή, αποσπασματική και αντιφατική διαδρομή μου στα κοινωνικά κινήματα, στην Αριστερά και στη μαρξιστική θεωρία είναι καταγεγραμμένη. Και το όποιο τίμημα είχαν όλα αυτά, προφανώς ασύγκριτα μικρότερο με αυτά που πέρασαν άλλες γενιές. Όπως και η απροθυμία για οτιδήποτε θα συσχετιζόταν με φιλοδοξίας οιασδήποτε μορφής. Οι κατ’ επάγγελμα πολιτευτές πάντα μου θυμίζουν το στίχο του Σεφέρη «ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες».
Και επειδή τα πράγματα κάποιες φορές γίνονται και προσωπικά. Αντιλαμβάνομαι ότι στα μάτια ορισμένων εσχάτως το «σύζυγος της Δέσποινας Κουτσούμπα» αποτελεί από μόνο του πολιτική έγκληση ή σύμπτωμα κάποιας πολιτικά παθογένειας. Θα ήθελα αφενός να υπογραμμίσω ότι οι διακριτές και αυτοτελείς διαδρομές μας είναι γνωστές, αφετέρου να πω ότι παρότι η Δέσποινα Κουτσούμπα μπορεί να είναι ο πιο εκνευριστικός άνθρωπος του πλανήτη, ταυτόχρονα παραμένει ένα ζηλευτό υπόδειγμα αγωνιστικότητας, στράτευσης, ανιδιοτέλειας και οξυδέρκειας. Από εκείνα τα παραδείγματα που άμα είχαμε περισσότερα στην Αριστερά, δεν θα μας κυβερνούσε ο Τσίπρας. Και ως εκ τούτου, ναι, κάθε επίθεση εναντίον της, την παίρνω προσωπικά».
«Μακελειό» επικρατεί στο χώρο εξ αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ, με την επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου και το στέλεχος του κόμματός της Διαμαντή Καραναστάση να ανοίγουν μέτωπο με το στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Δέσποινα Κουτσούμπα και τον σύζυγό της και μέλος της Λαϊκής Ενότητας Παναγιώτη Σωτήρη.
Είχε προηγηθεί βέβαια η αποχώρηση με αιχμές μελών της νεολαίας της «Πλεύσης Ελευθερίας», για να έρθει η οξύτατη αντίδραση της Ζ. Κωνσταντοπούλου και το διαδικτυακό «ξεκατίνιασμα» με την Δ. Κουτσούμπα και τώρα το «ξέσπασμα» του Π. Σωτήρη μέσα από μια μακροσκελή ανάρτησή του στο Facebook.
Στην ανάρτησή του ο κ. Σωτήρης χαρακτηρίζει ως «χυδαία, φαντασιόπληκτη και συκοφαντική απόπειρα να τεκμηριωθεί συνωμοσία», την ανάρτηση του Καραναστάση ενώ κάνει λόγο και για «σχεδόν αρρωστιμένη αναζήτηση «συνωμοτών».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Παναγιώτη Σωτήρη:
«Παρότι δεν μου αρέσει να τροφοδοτώ ή να αναπαράγω έναν ορισμένο διαδικτυακό θόρυβο, είμαι υποχρεωμένος, δυστυχώς, να σχολιάσω ορισμένα πράγματα.
Είναι γνωστό ότι ο κύριος Διαμαντής Καραναστάσης, μέλος της Πλεύσης Ελευθερίας αποφάσισε να με συμπεριλάβει σε ένα μήνυμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το οποίο περιέγραφε μια υποτιθέμενη συνωμοσία.
Ειδικότερα, ανέφερε ότι είμαι κάποιος που «αυτοπροσδιορίζεται ‘αριστερός’», που «επιτέθηκα στον σπουδαίο καλλιτέχνη Φίλιππο Πλιάτσικα», που έχω «επιτεθεί επανειλημμένα […] από τα «αριστερά» και στη Ζωή Κωνσταντοπούλου».
Η υπόλοιπη ανάρτηση του κυρίου Καραναστάση είναι μια φαντασιόπληκτη αλλά συκοφαντική απόπειρα να τεκμηριωθεί μια συνωμοσία στην οποία περιλαμβάνει τη Δέσποινα Κουτσούμπα, σύζυγό μου και μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και το δημοσιογράφο Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο, απόπειρα που γεννά θλίψη για το μέγεθος των ανυπόστατων ψευδών που περιλαμβάνει, αλλά και για τη σχεδόν αρρωστημένη αναζήτηση «συνωμοτών».
Με λύπη μου διαπίστωσα ότι την ίδια συκοφαντική και χυδαία ανάρτηση αναπαρήγαγε ο επίσημος λογαριασμός της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο facebook όπως και αρκετά μέλη και οπαδοί της Πλεύσης Ελευθερίας.
Η ίδια η Ζωή Κωνσταντοπούλου στις 4/1 με προσωπική της ανάρτηση χαρακτήρισε αυτή την χυδαία και συκοφαντική ανάρτηση, ως «καταγγελία» που έγινε «επώνυμα, θαρρετά και ονομαστικά», υποσχόμενη μάλιστα και συνέχεια.
Η υπόθεση θα μπορούσε να είναι μια στιγμή πολιτικής γελοιότητας εάν δεν αποτελούσε μια ακόμη προσβολή στην αγωνία ενός ολόκληρου κόσμου να δει μια άλλη κατάσταση στην Αριστερά.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτού του είδους οι επιθέσεις σε ένα μέλος της πολιτικής γραμματείας της ΛΑΕ και ένα μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αποτελούν την επίσημη πολιτική της Πλεύσης Ελευθερίας και δεν εκφράζουν τον τρόπο που η Ζωή Κωνσταντοπούλου βλέπει το διάλογο μέσα στην Αριστερά.
Εκτός και εάν το επίδικο μιας τέτοιας επίθεσης, που δεν έχει καμιά σχέση με την ηθική της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, είναι ακριβώς αυτό: η έξοδος από τα όρια της Αριστεράς και τις κινηματικές, πολιτικές και αξιακές δεσμεύσεις που αυτό συνεπάγεται.
Από τη μεριά δεν μπορώ παρά να υπενθυμίσω και να υπογραμμίσω τα εξής:
Επιμένω στην ανάγκη να οικοδομηθεί ένα πλατύ αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο που να περιλαμβάνει όλο το φάσμα των δυνάμεων και των αγωνιστών από την Πλεύση Ελευθερίας μέχρι και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με πολιτική βάση το αναγκαίο σήμερα μεταβατικό πρόγραμμα που κεντρικές αιχμές πρέπει να έχει τη ρήξη με ευρώ και ΕΕ, τη διαγραφή του χρέους, τις εθνικοποιήσεις, την αναδιανομή εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου και την παραγωγική ανασυγκρότηση σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική κατεύθυνση. Ένα μέτωπο πλατύ, ανοιχτόκαρδο, δημοκρατικό, κινηματικό, αυθεντικά λαϊκό. Με γείωση στην κοινή δράση το κίνημα και την προσπάθεια να οικοδομηθεί ξανά συλλογικότητα, αλληλεγγύη και αυτοπεποίθηση μέσα στην κοινωνία. Χωρίς αποκλεισμούς και με μόνο κριτήριο τη συμφωνία στην πολιτική κατεύθυνση και την αποδοχή ενός τρόπου άσκησης της πολιτικής που να παίρνει διαζύγιο από την κυρίαρχη πολιτική. Δηλαδή χωρίς γραφειοκρατία, αρχηγισμούς, φιλοδοξίες.
Αυτή τη θέση έχω υπερασπιστεί μέσα στη ΛΑΕ, η οποία, κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, όσες αντιφάσεις και εάν έχει σε μια εποχή, ούτως ή άλλως, δύσκολη για την Αριστερά που πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της ήττας και το χνάρι ανυποληψίας που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και έχω υπερασπιστεί τη θέση ότι η ΛΑΕ πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες διαλόγου σε αυτή την κατεύθυνση με όλες τις δυνάμεις και τις αγωνίστριες/ές της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της Πλεύσης Ελευθερίας και της ίδιας της Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Από την άλλη μεριά, είναι γνωστό ότι δεν συνηθίζω να σιωπώ όταν βλέπω προβληματικές καταστάσεις. Αυτή τη στάση είχα σε όλη την διαδρομή μου μέσα στο κίνημα. Κανείς μπορεί να διαπιστώσει ουκ ολίγες περιπτώσεις κριτικών και αυτοκριτικών αναφορών και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλαιότερα και για τη ΛΑΕ πιο πρόσφατα. Και με αυτή την έννοια δεν έχω κανένα να πρόβλημα να επαναλάβω ότι θεωρώ προβληματικό τον τρόπο που η Πλεύση Ελευθερίας δοκιμάζει να συγκροτηθεί παρακάμπτοντας το πολιτικό πρόγραμμα, επενδύοντας περισσότερο στην επικοινωνία παρά στην οικοδόμηση αντιστάσεων και στην άρθρωση πολιτικού λόγου, παραβλέποντας ότι η διάκριση «Δεξιά – Αριστερά» αποτυπώνει τις ταξικές διαχωριστικές γραμμές και αποφεύγοντας να δεσμευτεί στην αναγκαία σήμερα μετωπική κατεύθυνση. Μπορεί κανείς να διαφωνεί με τη γνώμη μου αλλά σίγουρα είναι μέσα στα όρια της αναγκαίας σήμερα πολιτικής συζήτησης στην Αριστερά.
Όσο για την ίδια τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι γνωστό ότι δεν έχω περιοριστεί στην κριτική εφόσον πέρα από την εκτίμηση που έχω για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υπερασπίστηκαν το καλοκαίρι του 2015 την τιμή της Αριστεράς, αρκετές φορές έχω τονίσει την σημασία που είχαν πρωτοβουλίες όπως η Επιτροπή Αλήθειας για το Χρέος ή η υπεράσπιση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας απέναντι στα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι έχει σημαντικό ρόλο να παίξει στο αναγκαίο αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο, δεδομένης και της ιδιαίτερης απήχησης που έχει στην κοινωνία, χωρίς αυτό να μας κάνει να παραβλέψουμε ότι η κοινωνία έχει σήμερα ανάγκη πολιτικά σχέδια πρωτίστως και όχι τόσο πρόσωπα με τα οποία να ταυτίζεται.
Αρκεί βέβαια να αντιλαμβάνεται η Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι αριστερή πολιτική σημαίνει συλλογικότητα, συντροφικότητα και αποδοχή ότι μετρούν οι συλλογικές αποφάσεις και όχι οι ατομικές φιλοδοξίες, ότι σημαίνει διάλογο πάνω σε θέσεις, ότι δεν αναπαράγουμε τις πρακτικές της αστικής πολιτικής όπου οι υποκριτικές αβρότητες συνδυάζονται με πισώπλατα μαχαιρώματα.
Άλλωστε, καλό είναι να αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι αριστερή πολιτική δεν σημαίνει διαρκή προεκλογική εκστρατεία (με όλους τους περιορισμούς που έχει και την έμφαση στην επικοινωνία παρά στην ουσία) αλλά πρωτίστως ταξική αναφορά, οικοδόμηση συλλογικών πρακτικών και επεξεργασία εναλλακτικών αφηγήσεων.
Εκτός και εάν βέβαια και η Ζωή Κωνσταντοπούλου κάνει το λάθος να θεωρεί ότι η ατομική της δημοφιλία υποκαθιστά τις παραπάνω ανάγκες και άρα δεν χρειάζονται μετωπικές πρακτικές. Σε μια τέτοια περίπτωση επιθέσεις σαν κι αυτή που δέχτηκα θα εντάσσονταν σε μια απόπειρα προκαταβολικής διάρρηξης δεσμών. Θέλω να πιστεύω πως αυτό δεν ισχύει και πως στις επικείμενες συναντήσεις που θα γίνουν στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας διαλόγου που έχει πάρει η ΛΑΕ θα υπάρξουν βήματα σε μετωπική κατεύθυνση.
Από την άλλη μεριά, επειδή κάποιες φορές αναγκαζόμαστε να αποδείξουμε ότι τα κάπως μεγαλύτερα από το κανονικό αυτιά μας δεν σημαίνουν ότι είμαστε και ελέφαντες, η όποια λειψή, αποσπασματική και αντιφατική διαδρομή μου στα κοινωνικά κινήματα, στην Αριστερά και στη μαρξιστική θεωρία είναι καταγεγραμμένη. Και το όποιο τίμημα είχαν όλα αυτά, προφανώς ασύγκριτα μικρότερο με αυτά που πέρασαν άλλες γενιές. Όπως και η απροθυμία για οτιδήποτε θα συσχετιζόταν με φιλοδοξίας οιασδήποτε μορφής. Οι κατ’ επάγγελμα πολιτευτές πάντα μου θυμίζουν το στίχο του Σεφέρη «ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες».
Και επειδή τα πράγματα κάποιες φορές γίνονται και προσωπικά. Αντιλαμβάνομαι ότι στα μάτια ορισμένων εσχάτως το «σύζυγος της Δέσποινας Κουτσούμπα» αποτελεί από μόνο του πολιτική έγκληση ή σύμπτωμα κάποιας πολιτικά παθογένειας. Θα ήθελα αφενός να υπογραμμίσω ότι οι διακριτές και αυτοτελείς διαδρομές μας είναι γνωστές, αφετέρου να πω ότι παρότι η Δέσποινα Κουτσούμπα μπορεί να είναι ο πιο εκνευριστικός άνθρωπος του πλανήτη, ταυτόχρονα παραμένει ένα ζηλευτό υπόδειγμα αγωνιστικότητας, στράτευσης, ανιδιοτέλειας και οξυδέρκειας. Από εκείνα τα παραδείγματα που άμα είχαμε περισσότερα στην Αριστερά, δεν θα μας κυβερνούσε ο Τσίπρας. Και ως εκ τούτου, ναι, κάθε επίθεση εναντίον της, την παίρνω προσωπικά».