Ο Ν. Φίλης δεν είναι κανένα τυχαίο στέλεχος. Αποτελεί μέλος της ιστορικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και διετέλεσε διευθυντής της «Αυγής.» Να σημειώσω πως στα κόμματα της Αριστεράς, τα ανώτατα στελέχη τους μπορούν και ελέγχουν τις προσωπικές πικρίες τους, καθώς βάζουν την ενότητα του κόμματος πάνω απ΄όλα. Κάτι που δεν συμβαίνει βεβαίως στα αστικά κόμματα που ταλαιπωρούνται από τέτοια φαινόμενα.
Στα μαρξιστικά κόμματα όμως, είναι έντονες οι πολιτικές διαφωνίες και εκδηλώνονται στον βαθμό που υπάρχει η εσωκομματική δημοκρατία. Αναμφίβολα, πρέπει να πιστώσουμε στον ΣΥΡΙΖΑ πως, μέχρι στιγμής, όλοι μπορούν να εκφέρουν τις απόψεις τους δημοσίως και ανεμπόδιστα.
Αυτό ακριβώς έπραξε και ο Ν. Φίλης. Εξέφρασε τις πολιτικές θέσεις του που αμφισβητούν ευθέως τρείς βασικές επιλογές του κόμματος του.
- Δήλωσε πως η διάκριση μνημόνιο-αντιμνημόνιο δεν υπάρχει πλέον. Άργησε βέβαια να το καταλάβει, αλλά δεν πειράζει. Έτσι αφαιρεί από τον κεντρικό πολιτικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ ένα βασικό όπλο, πάνω στο οποίο οικοδόμησε όλη την πολιτική του την τελευταία πενταετία.
- Αμφισβήτησε την διαπραγματευτική ικανότητα της κυβέρνησης. Την κατηγόρησε πως διάβασε και διαβάζει λάθος τους συσχετισμούς των δυνάμεων, με αποτέλεσμα να προβαίνει σε διαρκείς υποχωρήσεις και να καθίσταται ανυπόληπτη στο εσωτερικό ακροατήριο.
- Αλλά η πιο βασική διαφοροποίηση του Ν. Φίλη αφορά την κυβερνητική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Την κεντρική πολιτική επιλογή του κόμματος που έγινε δύο φορές αβίαστα και αμέσως. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Βέβαια, για αυτήν την ανίερη συνεργασία, που μαυρίζει τις συνειδήσεις των αριστερών ψηφοφόρων, δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο ίδιος. Συναίνεσε και τον Ιανουάριο και τον Σεπτέμβριο του 2015. Και επειδή ο Ν. Φίλης δεν είναι παρατηρητής και σχολιαστής των γεγονότων, αλλά πολιτικός πρώτης γραμμής, περιμένω το «δια ταύτα» της συγκεκριμένης άποψης του.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Θα έχουμε εξελίξεις αμέσως; Στην ψυχή ενός Συριζαίου δεν μπορεί να μπει κανείς. Ούτε προφήτης μπορεί να γίνει. Εκείνο όμως που, μετά βεβαιότητος μπορώ να πω, είναι πως ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα. Προφανώς, πολλά στελέχη πρώτης γραμμής, έχουν αντιληφθεί τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί το κόμμα η γενικότερη πολιτική της συγκυβέρνησης και αρχίζουν και παίρνουν τις αποστάσεις τους.
Αυτό που υφείρπε και αφορούσε την παρά φύσιν συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, ανέρχεται στην επιφάνεια και ακούγεται δυνατά πλέον. Η δημόσια αμφισβήτηση αυτής της επιλογής, στις δεδομένες συνθήκες που δεν υπάρχει διάδοχος κυβερνητικός εταίρος, σημαίνει πως κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκρίνουν την λύση των εκλογών.
Αντιλαμβάνονται, πως η περαιτέρω παραμονή τους στην εξουσία, με τις δυσοίωνες προοπτικές που υπάρχουν, οδηγεί το κόμμα τους στην καταστροφή. Και είναι λογικό, καταθέτοντας σήμερα τις διαφωνίες τους, να παίρνουν θέση για την επόμενη μέρα της ήττας, όταν και θα ζητηθούν εξηγήσεις και θα αποδοθούν ευθύνες.
Δεν μπορώ να φανταστώ πώς η συγκεκριμένη κυβέρνηση, με όλες αυτές τις αμφισβητήσεις αλλά και τα παρατηρούμενα εκφυλιστικά φαινόμενα, θα μπορέσει να κυβερνήσει. Πώς θα μπορέσει να διαχειρισθεί τις αξιολογήσεις, τα νέα μέτρα και την συνεχή παραβίαση των κόκκινων γραμμών, που η ίδια θέτει.
Φαίνεται, πως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο πολιτικό τοπίο, με κύριο χαρακτηριστικό την αστάθεια και την αβεβαιότητα που – συν τοις άλλοις – τσακίζουν ό,τι έχει απομείνει από την οικονομία της πατρίδας μας.
http://www.liberal.gr/arthro/114724/apopsi/s-moumtzis/zoume-tin-epomeni-mera-tis-ptosis-tou-syriza.html