Ο κίνδυνος να βγουν αληθινά τα χειρότερα σενάρια για την Ελλάδα είναι αυτή τη στιγμή μεγαλύτερος από την πιθανότητα να καταφέρει η κυβέρνηση να γυρίσει το παιχνίδι στην οικονομία και να αποφύγει την υποτροπή.
Ακόμη και αν κλείσει κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους 1-2 μήνες η αξιολόγηση, η στρατηγική της κωλυσιεργίας έχει προκαλέσει σοβαρή ζημιά. Τα στοιχεία δείχνουν πως τις μέρες αυτές εξαντλούμε και τις τελευταίες σταγόνες αντοχής που κατάφεραν να μαζέψουν στη δεξαμενή τους οι πολίτες, οι τράπεζες και οι επιχειρήσεις μετά την μεγάλη περιπέτεια των δύο τελευταίων χρόνων. Σε λίγο καιρό, όταν θα αποτυπωθούν οι επιπτώσεις της αβεβαιότητας που ζούμε σήμερα, τα πράγματα θα έχουν ήδη γίνει χειρότερα και δύσκολα αναστρέψιμα. Πολύ δε περισσότερο όταν όλα δείχνουν πως χάνεται για πολλούς μήνες η ευκαιρία ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ και θα χρειαστεί διπλή και τριπλή προσπάθεια εκ μέρους μας για να βελτιωθεί το κλίμα και να τονωθεί η ρευστότητα.
Η απροσδόκητη βουτιά του ΑΕΠ κατά 0,4% στο τελευταίο τρίμηνο του 2016 είναι μια φωτοβολίδα διάσωσης με το μήνυμα ότι η πραγματική οικονομία βρίσκεται εγκλωβισμένη σε σφοδρή αδυναμία για να ανταπεξέλθει σε μια νέα τρικυμία. Ενώ το εθνικό μας προϊόν θα έπρεπε να αυξάνεται ήδη με ρυθμό 400-500 εκατ. ευρώ το μήνα για να επιτευχθεί ο στόχος για ανάπτυξη 5 δισ. ευρώ το 2017 (+2,7%), χάνονται περίπου 160 εκατ. ευρώ από την παραγωγή και την κατανάλωση.
Είναι φανερό πως η οικονομία ενώ έχει τις προϋποθέσεις, δεν έχει τις δυνάμεις να ξεκολλήσει από τις καταστροφικές ημέρες του 2015 και την κατάσταση που παγιώθηκε μετά τη «ρήξη», το δημοψήφισμα, τα capital controls και την υπερφορολόγηση που ακολούθησε. Ακόμη και η μικρή άνοδος κατά 0,3% στο ΑΕΠ του 2016 λόγω της πολύ χαμηλής βάσης σύγκρισης με το 2015, δεν ήταν παρά μόνο ένα μικρό σκίρτημα από τον πάτο του βαρελιού και δεν παρέχει τα εχέγγυα ασφαλούς συνέχειας όσο δεν αλλάζει το μείγμα πολιτικής.
Λόγω της δικής μας αβελτηρίας πάνω από όλα, και ανεξάρτητα από τα προσκόμματα που βάζουν οι πιστωτές με τις αντιθέσεις τους στη ρύθμιση του ελληνικού χρέους, η κατάσταση που διαμορφώνεται γίνεται κάθε μέρα ένας όλο και πιο επικίνδυνος βάλτος.
Όλα όσα περνούν από το χέρι της κυβέρνησης-από την αξιολόγηση και τις μεταρρυθμίσεις μέχρι τις επενδύσεις, τη ρευστότητα, τα κόκκινα δάνεια και την κατανάλωση- είναι κολλημένα στη λάσπη. Δεν κινείται τίποτα από τις προηγούμενες δεσμεύσεις μας, και ενώ θα έπρεπε να έχουμε ήδη δρομολογήσει τις επόμενες και να κάνουμε ακόμη περισσότερα, κρατάμε πατημένο δυνατά το πόδι μας στο φρένο με την ελπίδα ότι κάποιος Γάλλος, Ολλανδός ή Γερμανός φίλος μας θα μας μειώσει το χρέος και θα εξαφανίσει τη λιτότητα.
Το ζητούμενο πλέον, εδώ που βρισκόμαστε δεν είναι αν με το κλείσιμο της αξιολόγησης θα μπορέσουμε να κάνουμε ένα μικρό βήμα μπροστά ή πίσω, αλλά αν θα προλάβουμε να βγούμε πριν μας ρουφήξει το έλος μέσα του.
Αν δεν επιτευχθεί άμεσα μια συμφωνία σε λίγο θα μιλάμε για μια ακόμη χρονιά μιζέριας στην οικονομία και για παρενέργειες μεταξύ των οποίων η σκλήρυνση των capital controls, η απώλεια καταθέσεων από τις τράπεζες και η νέα αύξηση των απλήρωτων δανείων και χρεών, που θα οδηγήσουν σε εκτροχιασμό των στόχων του μνημονίου και σε νέα παράταση της διακρατικής χρηματοδότησης της χώρας.
Στη χειρότερη περίπτωση θα βρεθούμε είτε μπροστά σε ένα τέταρτο μνημόνιο με νέους σκληρότερους όρους, είτε στα απευκταία σενάρια διακοπής της χρηματοδότησης της χώρας από τους πιστωτές της και στην ενεργοποίηση του «Σχεδίου Σόιμπλε» για έξοδο από το ευρώ.
Μέσα στον θόρυβο των ημερών ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Χρυσόγονος είπε χθες μια μεγάλη αλήθεια. Ότι η ζημιά που θα προκαλέσει στην οικονομία τυχόν παράταση των διαπραγματεύσεων ως το καλοκαίρι, θα είναι τόσο σοβαρή ώστε θα εφαρμόσουμε τότε θέλουμε δεν θέλουμε τα προληπτικά μέτρα για την περικοπή των συντάξεων και του αφορολογήτου.
Την ίδια προειδοποίηση έχουν απευθύνει προς τον Αλέξη Τσίπρα και άλλες φίλιες και μη δυνάμεις, όπως ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης και ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης.
Οι δανειστές μας μιλούν πλέον ανοιχτά για χρεοκοπία και Grexit, και στην κυβέρνηση βαυκαλίζονται για την υπεραπόδοση των φόρων και την αποτελεσματικότητα της στάσης πληρωμών που έχει κηρύξει το κράτος στον ιδιωτικό τομέα.
Ελπίζουν ότι με τον τρόπο αυτό οι πιστωτές θα αλληθωρίσουν στην πραγματικότητα και θα μας φορτώσουν ένα λίγο βαρύτερο πακέτο μέτρων. Η εμπειρία των μνημονίων, όμως, έχει δείξει πως το μόνο που εγγυάται η στρατηγική της καθυστέρησης και του «έχει ο Θεός» είναι ένα πολύ χειρότερο αποτέλεσμα για τους πολίτες και τη χώρα.
Και αυτό θα συμβαίνει ανεξάρτητα αν αύριο στη Γαλλία και τη Γερμανία θα κυβερνούν οι σοσιαλιστές ή η κεντροδεξιά.
http://www.liberal.gr/arthro/115655/oikonomia/2017/kollimenoi-sti-laspii.html