Ο Άρειος Πάγος κάνοντας ερμηνεία του νόμου 4093/2012 αλλά και προηγούμενων νόμων, όπως και του άρθρου 82 του Ποινικού Κώδικα, έκρινε ότι σκοπός τους ήταν η αποσυμφόρηση των φυλακών, με πνεύμα σύγχρονης σωφρονιστικής αντίληψης.
Το άρθρο 82 του ΠΚ προβλέπει ότι «η περιοριστική της ελευθερίας ποινή που είναι μεγαλύτερη από δύο έτη και δεν υπερβαίνει τα πέντε μετατρέπεται σε χρηματική ποινή, εκτός αν το δικαστήριο με απόφασή του ειδικά αιτιολογημένη κρίνει ότι απαιτείται η μη μετατροπή της για να αποτραπεί ο δράστης από την τέλεση άλλων αξιόποινων πράξεων».
Ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι στην έννοια της επίμαχης διάταξης του Ποινικού Κώδικα «νοείται τόσο η ποινή φυλακίσεως όσο και η ποινή καθείρξεως” με τους ανώτατους δικαστές να τονίζουν ότι δεν έχει μόνο σημασία εάν η πράξη που τελέστηκε ήταν πλημμέλημα ή κακούργημα, αλλά και “η φύση και η χρονική διάρκεια της στερητικής της ελευθερίας ποινής, η οποία και σε κακουργήματα, όταν συντρέχουν ελαφρυντικές περιστάσεις ή άλλοι γενικοί λόγοι μείωσης της ποινής, έχει ως ελάχιστα όρια φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών ή ενός έτους». Τελικά, ο Άρειος Πάγος υπογραμμίζει ότι «υπόκειται σε μετατροπή και η ποινή καθείρξεως πέντε ετών, καθώς και η συνολική ποινή καθείρξεως, όταν η ποινή βάση αυτής είναι ποινή καθείρξεως 5 ετών».