23 Ιουλίου 2017

Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην... αυτοδιαχείριση


[Κλαίω με τους "έντεχνους" καραγκιόζηδες που βαρούσαν και εν μέρει ακόμα βαράνε παλαμάκια στον Αλέξη της αριστεράς τους]

Ε​​χετε πάρει χαμπάρι ότι προ ημερών βάρεσε κανόνι μια τεράστια ελληνική εταιρεία από την οποία ζούσαν περίπου 1.000 εργαζόμενοι πολλούς από τους οποίους γνωρίζετε; Σας φαίνεται τρελός ο πρόλογος; Κι όμως δεν είναι.


Ακούτε ελληνική μουσική; Εχετε κάποιον αγαπημένο τραγουδιστή, τραγουδοποιό, στιχουργό ή συνθέτη; Ε, λοιπόν, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ το κατάφερε και αυτό: Να αφήσει σύσσωμο το ελληνικό τραγούδι απλήρωτο. Οχι για έναν μήνα, αλλά για δεδουλευμένα ενός εξαμήνου. Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού που η ΑΕΠΙ (η εταιρεία δηλαδή που διανέμει στους καλλιτέχνες τα πνευματικά τους δικαιώματα) δεν έδωσε ευρώ τσακιστό για τις αμοιβές του πρώτου μισού του 2017, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Να οδηγήσει το ελληνικό τραγούδι ένα βήμα πριν από την απόλυτη καταστροφή.

Δεν κινδυνολογώ. Το ελληνικό τραγούδι δεν είναι βέβαια οι 10-15 τραγουδιστές που ζουν όλο τον χρόνο γεμίζοντας για 3-4 μήνες τα Σάββατα ένα μαγαζί. Τα τραγούδια τα φτιάχνουν συνθέτες και στιχουργοί που δεν έχουν κανένα άλλο έσοδο πλην των δικαιωμάτων τους. Ενός ποσού, δηλαδή, που υποχρεούνταν μέχρι σήμερα να καταβάλουν οι λεγόμενοι χρήστες, ή με απλά λόγια, κάθε ραδιοφωνικός ή τηλεοπτικός σταθμός, κάθε μπαρ, ταβέρνα, εστιατόριο και ξενοδοχείο, κάθε μαγαζί το οποίο παίζει δημοσίως μουσική. Αυτό έκανε η ΑΕΠΙ επί δεκαετίες. Με ένα τεράστιο δίκτυο υπαλλήλων της ανά τη χώρα, να εισπράττει αυτά τα μικροποσά ακόμη και με δικαστικές διαμάχες από τους χιλιάδες χρήστες (που πάντα προσπαθούσαν να μην τα καταβάλουν) και να τα διανείμει ανά 6μηνο στους καλλιτέχνες.

Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ; Απέδειξε πόσο εύκολο είναι τελικά μέσα σε δύο μόλις χρόνια η ιδεοληψία και η ανικανότητα μιας κυβέρνησης να οδηγήσουν αναίτια έναν ολόκληρο κλάδο στα πρόθυρα της καταστροφής. Αν σας φαίνομαι υπερβολικός, ιδού οι λεπτομέρειες.

Η χώρα μας είχε καθυστερήσει να υιοθετήσει μια κοινοτική οδηγία που δεν όριζε καν αν πρέπει τα πνευματικά δικαιώματα να τα διαχειρίζεται μια κερδοσκοπική ή μια μη κερδοσκοπική εταιρεία. Τι νομίζετε, λοιπόν, ότι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις κατέλαβε την εξουσία; Σωστά μαντέψατε. Βάλθηκε να μετατρέψει την ΑΕΠΙ –δηλαδή μια ιδιωτική Α.Ε.– σε μη κερδοσκοπική εταιρεία. Δηλαδή –μη γελιόμαστε– να την κλείσει ή (για να το πούμε στην συριζαϊκή διάλεκτο) να τη μεταμορφώσει (sic) σε μια εταιρεία αυτοδιαχείρισης (ξανα sic) όπως ήταν το «επαναστατικό» σχέδιο της «Πρώτης Φοράς Αριστερά».

Για να είμαστε ειλικρινείς, η κυβέρνηση είχε πάτημα γι’ αυτό. Ηταν οι κατά καιρούς καταγγελίες που ακούγονταν για τη διοίκηση της ΑΕΠΙ για κακοδιαχείριση και ανέλεγκτη κατανομή των δικαιωμάτων. Αλλά αυτό ήταν ζήτημα των καλλιτεχνών να το λύσουν κι όχι του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι’ αυτό, άλλωστε, ακόμη και οι καλλιτέχνες αριστερής προέλευσης, διεμήνυσαν από την πρώτη στιγμή στο Μαξίμου ότι ΔΕΝ πρέπει να κλείσει η ΑΕΠΙ, αλλά να βρεθεί ένας αξιόπιστος τρόπος λειτουργίας της. Το επιχείρημά τους ήταν απλό. Ελεγαν στους φωστήρες του Μαξίμου πως αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέσει ένα νόμο που θα απαξίωνε την ΑΕΠΙ, θα καταστρεφόταν αμέσως το τεράστιο δίκτυο του εισπρακτικού της μηχανισμού, θα έκαναν... πάρτι οι χρήστες και τελικά θα έμεναν οι καλλιτέχνες χωρίς χρήματα.

Τι έκανε η κυβέρνηση; Ο,τι ακριβώς σε όλους τους τομείς από το 2015. Καθυστέρηση. Τον πρώτο υπουργό Πολιτισμού Ν. Ξυδάκη που ελλείψει οποιουδήποτε σχεδίου αυτονανακηρύχθηκε διώκτης της ΑΕΠΙ, αντικατέστησε ως γνωστόν ο Αρ. Μπαλτάς. Ο οποίος, αφού κλώσησε επί μήνες ένα ν/σ που άλλαζε διαρκώς, τον Δεκέμβριο του ’16 συμφώνησε επιτέλους σε μια καλή ιδέα. Να μπει στην ΑΕΠΙ ένα εποπτικό συμβούλιο καλλιτεχνών το οποίο να εγγυηθεί τη λειτουργία της. Και τότε ήρθε η χαριστική βολή ονόματι... Λυδία Κονιόρδου.

Φτου κι απ’ την αρχή όλα, νέα καθυστέρηση. Μόνο που αυτή τη φορά είχε στο μεταξύ σκάσει και μια έκθεση της Εrnst & Υoung που αποδείκνυε με νούμερα την κακοδιαχείριση εντός ΑΕΠΙ. Κι έτσι βρήκαν χιλιάδες χρήστες μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να της κηρύξουν παύση πληρωμών. Εις μάτην οι μετριοπαθείς δημιουργοί καλούσαν εναγωνίως την κυβέρνηση να κάνει κάτι και να μην αφήσει την εταιρεία να καταρρεύσει. Επικράτησαν οι επαναστατικές φωνές του ελληνικού τραγουδιού που επέβαλαν λύση σοβιετικού τύπου. Να μπει στην ΑΕΠΙ κρατικός επίτροπος.

Το πιστεύετε ή όχι αυτό συνέβη εδώ και τρεις μήνες. Το καθεστώς ΣΥΡΙΖΑ χωρίς καν να ακούει τους νομικούς που χαρακτήριζαν ανήκουστη μια τέτοια λύση, τοποθέτησε μέσα σε μια Ανώνυμη Εταιρεία, μια κρατική επίτροπο για να βρει λύση στο πρόβλημά της. Και ω του θαύματος, τα κατάφερε. Για πρώτη φορά στην ιστορία του το ελληνικό τραγούδι έμεινε την προηγούμενη εβδομάδα απλήρωτο.

Ποιο είναι το κωμικοτραγικό έκτοτε; Οι επαναστάτες του ελληνικού τραγουδιού που έκαναν τα πάντα για να καταρρεύσει η ΑΕΠΙ από την οποία πληρώνονταν, ζητούν εναγωνίως ραντεβού με τη διοίκησή της. Γιατί τώρα προφανώς κατάλαβαν ότι μέχρι να έρθει η... αυτοδιαχείριση πρέπει να ζουν με δανεικά.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΟΥΛΑΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ