Και κάτι ακόμα: Δεν δίνουμε πιστοποιητικά αλλά δεν μπορεί κι αυτός να δίνει αστεία πιστοποιητικά στη ΝΔ και να της κολλάει ότι ταμπέλες θέλει
Δήλωση του Αντιπροέδρου της ΝΔ Κωστή Χατζηδάκη:
Στη ζωή, τελικά, δεν παύεις να εκπλήσσεσαι!
Νόμιζα πως ήταν γνωστό ότι είμαι φιλελεύθερος. Όχι μόνο διότι από 18 ετών μάχομαι συνεχώς και αδιαλείπτως για τη Νέα Δημοκρατία. Αλλά κυρίως διότι οι θέσεις μου, οι πρωτοβουλίες μου είχαν και έχουν πάντοτε αυτό το χρώμα. Από τη θέση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια όταν ακόμη ήμουν Γραμματέας της ΔΑΠ, μέχρι τις πρωτοβουλίες για την Ολυμπιακή, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τα περιφερειακά αεροδρόμια, την απελευθέρωση αγορών μέσω της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Πρωτοβουλίες στις οποίες η Αριστερά ήταν σταθερά απέναντι. Αυτή είναι πάντα η πολιτική μου ταυτότητα. Φιλελεύθερος, απέναντι στην Αριστερά, χωρίς ακρότητες στην έκφραση.
Κάνοντας πρόσφατα κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, σημείωσα ότι η αρνητική του πορεία είναι τέτοια, ώστε με τις ύβρεις και τις κραυγές εναντίον της Δικαιοσύνης έχει προκύψει –πέρα από τα υπόλοιπα – και ένα ξεκάθαρο ζήτημα πολιτικής αισθητικής. Ότι το ύφος δηλαδή ορισμένων υπουργών δεν θυμίζει το ύφος Κύρκου και Παπαγιαννάκη. Κριτική δηλαδή που αποδομεί περαιτέρω τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, ωστόσο, ήταν αρκετό για μερικούς στο διαδίκτυο να θεωρήσουν ότι είμαι σχεδόν… αριστερός.
Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: Είναι πολύ αργά για να αλλάξει η ταυτότητά μου. Φιλελεύθερος ήμουν. Φιλελεύθερος μένω. Με αξιοπρέπεια και μετριοπάθεια προσπαθώ να εκφράζομαι. Αυτό θα συνεχίσω να κάνω.
Δεν μου χρειάζονται ιδεολογικά πιστοποιητικά. Και όπως δεν φοβήθηκα όσους μου επιτέθηκαν στην πλατεία Συντάγματος, δεν θα φοβηθώ και κανέναν, που χωρίς ίσως να διαβάζει τι λέω, σπεύδει να βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα και να βάζει ταμπέλες.
Η παράταξη πρέπει προφανώς να δώσει, περισσότερο από όσο το έκανε στο παρελθόν, τη μάχη των ιδεών. Να μην αισθανόμαστε ενοχικά απέναντι στην Αριστερά. Να δείξουμε πως εμείς είμαστε με την πρόοδο και η Αριστερά με την οπισθοδρόμηση.
Όμως, η μάχη των ιδεών απαιτεί θέσεις και επιχειρήματα. Όχι ακρότητες και στενόμυαλες αντιλήψεις, που μας αποκόπτουν από το μετριοπαθές ακροατήριο.