Του Γιάννη ΣιδέρηΜια νέα εποχή πολιτικής μοναξιάς ξεκινάει για τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την χθεσινή άρνηση ΝΔ και ΔΗΣΥ να ψηφίσουν την τροπολογία που ανοίγει το δρόμο για την αναγνώριση της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης».
Ανεξαρτήτως της ουσίας της τροπολογίας - για την οποία μπορεί να υπάρχουν δικαιολογημένες ενστάσεις, αλλά η χώρα δεσμεύεται από τις κοινοτικές οδηγίες - είναι η πρώτη φορά που η αντιπολίτευση αρνείται τον ρόλο του εξαπτέρυγου της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν συναινεί στο να παράσχει βοήθεια στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να επικυριαρχούν με ξένα «κόλλυβα», και στη συνέχεια να στρέφονται επικριτικά, να κουνάνε το δάκτυλο και να ζητούν τα ρέστα στους βοηθήσαντες.
Η αρχή έγινε με το τρίτο μνημόνιο, όπου συνέδραμαν υποτασσόμενοι στην – κατά τη γνώμη τους - εθνική αναγκαιότητα να μην βγει η χώρα εκτός ευρώ. Έλαβαν και τη… δεσμευτική διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι δεν πρόκειται να κηρύξει άμεσα εκλογές, προκειμένου να πεισθούν. Ενώ ακόμη η συζήτηση των αρχηγών στο Μαξίμου δεν είχε τελειώσει, το κυβερνητικό επιτελείο δι’ επιλεγμένων διαρροών, τους χαρακτήριζε τρόικα εσωτερικού (όχι την κυβέρνηση που τους ζητούσε να ψηφίσουν το μνημόνιο, αυτούς που συναινούσαν επικουρικώς!).
Ως γνωστόν τη «δεσμευτική» διαβεβαίωση του πρωθυπουργού, την πήρε και την σήκωσε ο αέρας της υστεροβουλίας, και σε ένα μήνα συρθήκαμε στις κάλπες! Ήταν τότε, που όπως λέγεται, η Φώφη Γεννηματά είπε περιγραφικά και συμβολικά στον περίγυρό της, ότι κάθε φορά που δίνει το χέρι της στον πρωθυπουργό, κοιτάει… μήπως λείπουν κάποια δάκτυλα.
Εν τέλει το «ευχαριστώ για την ψήφο που παρείχαν, ήταν να τους κουνάνε το δάκτυλο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και να τους επιτιμούν στη Βουλή για ασυνέπεια! Αφού ψήφισαν λέει το μνημόνιο, άρα ήταν ασυνεπείς που δεν ψήφιζαν και τους εφαρμοστικούς νόμου του. Ήταν ασυνεπείς δηλαδή που μια ψήφο εθνικής αναγκαιότητας, δεν συναίνεσαν να την μετατρέψουν σε εσαεί κοινοβουλευτική και πολιτική ομηρία τους από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!
Η συνέχεια αφορούσε την ίδρυση του τεμένους και το σύμφωνο συμβίωσης. Ο Πάνος Καμμένος, πιστός στην ελληνορθόδοξη παράδοση του Πατρίς – Θρησκεία - οικογένεια, δεν μπορούσε να τα ψηφίσει. Το κοινό που αποτελεί το target group του κόμματός του, θα υφίστατο πολιτισμικό και πολιτικό σοκ, εάν η προσωποποίηση της εθνικοφρόνου ελληνοσύνης, ψήφιζε αυτά τα νομοσχέδια - και δη του συμφώνου συμβίωσης . που αποτελούν γι αυτούς αποσάθρωση της ελληνοορθοδόξου ταυτότητάς μας - παρότι αποτελούσαν και κοινοτικές υποχρεώσεις.
Από τη δύσκολη κατάσταση έβγαλε την κυβέρνηση ξανά η αντιπολίτευση. Ωστόσο η κυβέρνηση δεν είχε την ευψυχία να αναγνωρίσει κατ’ ελάχιστο την συνδρομή της. Όταν ο κ. Τσίπρας έδωσε συνέντευξη σε περιοδικό ειδικού έμφυλου προσανατολισμού, με την συνήθη επιτιμιτικότητα που διακρίνει το λόγο του, αναφέρθηκε με έπαρση στο νομοσχέδιο, ως η ψήφισή του να ήταν έργο αποκλειστικά της δικής του κυβέρνησης, και όχι διακομματικής κοινοβουλευτικής συναίνεσης. Να ρωτήσετε αυτούς γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια, είπε. Ούτε λέξη για τους 19 «γαλάζιους» βουλευτές, τη ΔΗΣΥ, το Ποτάμι και την Ένωση Κεντρώων, που υπερψήφισαν (Κακώς δεν το έκαναν τόσα χρόνια αλλά πόσο ώριμες ήταν οι κοινωνικές συνθήκες;).
Ήταν το μοναδικό νομοσχέδιο του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, που έδειχνε στοιχεία αριστερής «προοδευτικότητας», στοιχεία του στυλ διακυβέρνησης που ανέμενε κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και αυτό του το χάρισε η αντιπολίτευση!
Προχθές κατατέθηκε και το νομοσχέδιο για τον προσδιορισμό της «ταυτότητας φύλου». Είναι ένα νομοσχέδιο που πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, εναρμονίζεται επίσης με τις φιλελεύθερες ιδέες της ΔΗΣΥ, του Ποταμιού, της Ένωσης Κεντρώων και, προφανώς, τμήματος της ΝΔ. Ο ΣΥΡΙΖΑ περίμενε ότι θα είχε ακόμη μια εύκολη κοινοβουλευτική «νίκη», και την επομένη θα επαίρετο στο ακροατήριό του για το «κοινωνικά προοδευτικό» νομοθετικό του έργο, καταγγέλλοντας παράλληλα την αντιπολίτευση ( με τις ψήφους της οποίας θα το είχε περάσει): «ρωτήστε τους γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια». Δηλαδή θα συνέχιζε να προσπορίζεται εξ ολοκλήρου, ως ριζοσπαστικό κυβερνητισμό, κάτι που θα επιτύγχανε με την αντιπολιτευτική συνδρομή.
Η αντιπολίτευση αργά το κατανόησε, και αποφάσισε πλέον να μην παριστάνει το υποπόδιο στην ΣΥΡΙΖΑική οίηση περί μοναδικής κοινωνικής προοδευτικότητας. Της παρέχει πλέον τη δυνατότητα να κυβερνήσει αφ εαυτής και να νομοθετήσει με τις δικές της δυνάμεις, αφού έχει την δεδηλωμένη.
Εάν μπορεί, θα φανεί…
http://www.liberal.gr/arthro/166911/politiki/2017/i-koinobouleutiki-monaxia-tou-syriza-.html