Στην κοινότητα Sô-Ava, στις όχθες της λίμνης Nokoué, στα νότια του Μπενίν, ο εφιάλτης της Οντίλ ξεκίνησε πριν τα 13 της.
«Ενα πρωί, μόλις ξύπνησα, η μητέρα μου με έστειλε να πάρω νερό σε ένα διπλανό σπίτι. Εκεί τέσσερις άνδρες με έκλεψαν και με οδήγησαν σε ένα μικρό δωμάτιο. Ενας άλλος άντρας, περίπου 50 ετών, μπήκε στο δωμάτιο, ήταν γνωστός των γονιών μου. Με πληροφόρησε ότι στο εξής θα ήμουν η τέταρτη σύζυγός του».
Θύμα σεξουαλικής κακομεταχείρισης, η Οντίλ κατόρθωσε να ξεφύγει.
«Του αντιστεκόμουν και με έδερνε ή με έκλεινε σε ένα δωμάτιο. Ενα πρωί ανέβηκα στο παράθυρο του μπάνιου και πήδηξα στη λίμνη. Σώθηκα γιατί περνούσε μια βάρκα. Οι επιβαίνοντας κατάλαβαν ότι πνιγόμουν στο νερό».
Από το 2012, η 11η Οκτωβρίου έχει οριστεί Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού από τα Ηνωμένα Εθνη. Φέτος η ημέρα είναι επικεντρωμένη «στα εκατομμύρια κορίτσια που ζουν σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης».
Οπως η Οντίλ, ένα κορίτσι στα έξι παντρεύεται πριν τα 15 χρόνια στο Μπενίν και τρία κορίτσια στα δέκα πριν τα 18 χρόνια, σύμφωνα με μελέτη της Unicef που δημοσιεύτηκε το 2015. Τα κορίτσια παντρεύονται δια της βίας από τους γονείς τους ή τους συγγενείς τους, πριν να ωριμάσουν συναισθηματικά ή σωματικά, για να γίνουν σύζυγοι και μητέρες.
Μετά τον γάμο υφίστανται συνήθως σεξουαλική βία, σωματική και ψυχολογική, χωρίς να μπορούν να έχουν πρόσβαση στην αντισύλληψη ή στην σεξουαλική προστασία, και κινδυνεύουν να πέσουν θύματα AIDS ή άλλων σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.
Η Jeanne, η οποία αναγκάστηκε να παντρευτεί σε ηλικία 11 ετών, δηλώνει:
«Με βίαζε τόσο βίαια που συχνά κατουρούσα αίμα. Με περιέθαλψαν αδελφές καλόγριες και έτσι έμαθα ότι είχα AIDS».
Στο Μπενίν υπάρχουν δύο είδη γάμων για παιδιά. Ο πρώτος είναι ο καθιερωμένος και γίνεται για να ενισχυθούν οι δεσμοί μεταξύ οικογενειών. Ο δεύτερος γίνεται για οικονομικούς λόγους και προκαλείται εξαιτίας της φτώχειας των κατοίκων. Ο αναγκαστικός γάμος είναι σχεδόν επιβεβλημένος στις αγροτικές περιοχές της χώρας.
Στην κοινότητα Sô-Ava, για παράδειγμα, ο αναγκαστικός γάμος είναι η τρέχουσα πρακτική και οι οικογένειες τον προτιμούν για να επιβιώσουν.
«Ο πατέρας μας δεν είχε αρκετά χρήματα για να μας μεγαλώσει. Αποφάσισε λοιπόν να μας πουλήσει», εξηγεί η Σεσίλ. Οπως και η Οντίλ πουλήθηκε έναντι δύο φιαλών λικέρ και 5.000 φράγκων CFA (7,60 ευρώ).Πέρα από τα δράματα που κρύβει, ο αναγκαστικός γάμος των παιδιών έχει αρνητικές επιπτώσεις για την ανάπτυξη του Μπενίν, γιατί τα κορίτσια διακόπτουν το σχολείο. Μόνο το 51% των κοριτσιών στο Μπενίν τελειώνουν το δημοτικό στις πόλεις, το 19% των κοριτσιών στις αγροτικές περιοχές, σύμφωνα με την Unesco.
Η κυβέρνηση γνωρίζει την κατάσταση που επικρατεί και τον Δεκέμβριο του 2015 πέρασε νόμο για την προστασία των παιδιών που ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία. «Οι γονείς που παντρεύουν τα παιδιά τους πριν τα 18 χρόνια κινδυνεύουν με φυλάκιση τριών ως δέκα χρόνια και πρόστιμο 100 000- 500 000 φράγκα CFA [150-760 ευρώ] ». Ωστόσο, στο Sô-Ava, το κέντρο κοινωνικής προστασίας εξακολουθεί να δέχεται κατά μέσο όρο δύο κορίτσια το μήνα, θύματα του παιδικού γάμου.
Για να εξαλείψει το φαινόμενο, το Μπενίν ξεκίνησε στις 16 Ιουνίου 2017, σε συνεργασία με την
Unicef, μια καμπάνια με τίτλο «Ανοχή μηδέν» ώστε να σπάσει η κουλτούρα της σιωπής, να ξεκινήσει κοινωνικός διάλογος για την σεξουαλική βία στα παιδιά και για να δημιουργηθεί ένα προστατευτικό περιβάλλον για όλα τα παιδιά.
Οι πρέσβειρες Καλής Θέλησης της UNICEF, Angélique Kidjo και Zeynab Abib, καθώς και επτά άλλοι καλλιτέχνες λένε ΟΧΙ στον γάμο των παιδιών στο Μπενίν, με ένα τραγούδι:
«Ενα κορίτσι είναι ακόμη ένα παιδί/ Δεν μπορεί να είναι μητέρα ή σύζυγος/ Ας την αφήσουμε να μεγαλώσει και να ζήσει μια ήρεμη ζωή/ Ας πούμε ΟΧΙ στον γάμο των παιδιών», τραγουδούν
20.000 ανήλικα κορίτσια παντρεύονται κάθε ημέρα, σε όλο τον κόσμο
Οι αριθμοί σοκάρουν: κάθε ημέρα, σε όλο τον κόσμο, περισσότερα από 20.000 παιδιά παντρεύονται, πριν καν ενηλικιωθούν, παράνομα.
Ανάλυση της Παγκόσμιας Τράπεζας και της οργάνωσης Save the Children αποκαλύπτει ότι στις χώρες όπου η νομοθεσία απαγορεύει τους γάμους ανηλίκων, 7,5 εκατ. κορίτσια παντρεύονται κάθε χρόνο πριν φτάσουν στην ηλικία που επιτρέπεται κάτι τέτοιο. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, ένα στα τρία κορίτσια θα παντρευτεί πριν φτάσει τα 18 του.
Τις περισσότερες φορές, οι ανήλικες νύφες εγκαταλείπουν το σχολείο εξαιτίας των υποχρεώσεών τους στο σπίτι, λόγω εγκυμοσύνης ή έπειτα από την πίεση της κοινωνίας. Μάλιστα, κάποιες κυβερνήσεις, όπως εκείνη της Τανζανίας, δεν επιτρέπουν σε παντρεμένα κορίτσια, ή εγκύους, να πηγαίνουν στο σχολείο.
Αν και τα στοιχεία παραμένουν δραματικά, τα τελευταία δύο χρόνια έχει γίνει κάποια πρόοδος. Από τις 112 χώρες της ανάλυσης, συνολικά 10- ανάμεσά τους η Κόστα Ρίκα, η Γουατεμάλα, το Μεξικό και η Ζιμπάμπουε- άλλαξαν τη νομοθεσία για τους γάμους ανηλίκων, είτε ανεβάζοντας το όριο ηλικίας, είτε περιορίζοντας τις εξαιρέσεις για αυτό, σε περιπτώσεις που υπάρχει γονική ή δικαστική συγκατάθεση.
Ομως, σημειώνει ο Guardian, στο Μπαγκλαντές- χώρα που έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά γάμων ανηλίκων στον κόσμο- το σχετικό κατώτατο όριο ηλικίας έπεσε κι άλλο. Τα δύο τρίτα των γάμων ανηλίκων γίνονται σε χώρες στις οποίες απαγορεύονται, κάτι που δείχνει ότι η νομοθεσία δεν εφαρμόζεται.
«Δεν πρόκειται να δούμε έναν κόσμο στον οποίο τα αγόρια και τα κορίτσια έχουν τις ίδιες ευκαιρίες να πετύχουν τη ζωή, αν δεν εξαλείψουμε τους γάμους παιδιών. Οταν ένα κορίτσι παντρεύεται πολύ μικρό, επικρατεί ο ρόλος της ως σύζυγος και μητέρα. Είναι πιο πιθανό να εγκαταλείψει το σχολείο, να μείνει έγκυος και να υποστεί κακοποίηση», τόνισε η Κίρστι ΜακΝιλ του Save the Children.
ΡΟΥΛΑ ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ
iefimerida.gr