[ΦΩΤΟ-Ξεχάσατε κιόλας τη Ραχήλ Μακρή; Πρώτα ΑΝΕΛ, έπειτα ΣΥΡΙΖΑ, μετά στην «Πλεύση Ελευθερίας», τώρα –αν δεν κάνω λάθος– είναι στη ΛΑΕ του Λαφαζάνη. Χθες πήγε στα δικαστήρια, ως «αλληλέγγυος» στους ταραξίες που εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς. Εκεί ήταν και η Ζωή. Οι δυο τους κάποτε ήταν πολύ καλές φίλες (μια φιλία που ξεκίνησε από τα κάγκελα της ΕΡΤ). Αραγε χαιρετήθηκαν; Είπαν καμιά κουβέντα;]
Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι η περίληψη του έργου που ανεβάζουν την τρέχουσα περίοδο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, στην πειραματική σκηνή τους. Με το χαρακτηριστικό θράσος τους (στο δικό τους Newspeak, το λένε «ηθικό πλεονέκτημα»), οι κυβερνώντες συριζαίοι αρνούνται την ύπαρξη στενών σχέσεων της κυβέρνησής τους με τον Ιβάν Σαββίδη. Μόλις χθες το αρνήθηκε και ο Δ. Τζανακόπουλος – πόσο επισημότερη να γίνει η άρνηση;
Ωστόσο, οι κυβερνώντες Ανελίτες το παραδέχονται. Το παραδέχθηκε χθες στη Βουλή ο Θ. Παπαχριστόπουλος – πάντα αναμαλλιασμένος, αγχωμένος και πρησμένος, όπως ακριβώς τον γνωρίσαμε και τον ξεχωρίσαμε. «Ο κ. Σαββίδης», είπε, «είχε κάποιες φιλικές σχέσεις με την κυβέρνηση». Τις απέδωσε στην τακτική των επιχειρηματιών (δική μου διευκρίνιση: των κρατικοδίαιτων μόνο, όχι όλων) να προσκολλώνται στις κυβερνήσεις· εντούτοις, η διαφορά γραμμής στο ζήτημα των σχέσεων κυβέρνησης και Σαββίδη είναι σαφής: οι μεν κάνουν τους τελείως ανήξερους, οι δε το παραδέχονται, ακροθιγώς έστω.
Ενας από τους βουλευτές των ΑΝΕΛ μάλιστα πηγαίνει ένα βήμα παρακάτω. Τον λένε Γ. Λαζαρίδη. Ανύπαρκτος κοινοβουλευτικά μέχρι χθες, όταν βγήκε να υπερασπισθεί από το βήμα της Βουλής τον Σαββίδη, για τον υποτιθέμενο αγώνα που δίνει κατά του «αθηνοκεντρικού συστήματος». (Ανακριβής όρος! Από πότε είναι Αθήνα ο Πειραιάς; Τέλος πάντων...) Επειδή το πιθανότερο είναι να μην ακούσουμε ποτέ ξανά για τον Γ. Λαζαρίδη –η χρησιμότητά του στην πολιτική εξαντλήθηκε στην υπεράσπιση του Ι. Σαββίδη–, αξίζει να μάθουμε μερικά πράγματα γι’ αυτόν (ποιος ήταν, ποια όνειρα είχε, τι γέμιζε τη ζωή του κ.λπ.) προτού τον αποχαιρετήσουμε για πάντα.
Για την πλούσια «κοινωνική δράση» του, διαβάζουμε στο επίσημο βιογραφικό του ότι είναι μέλος της «Καλλιτεχνικής Στέγης Ποντίων», καθώς και της «Ενωσης Ποντίων Πανοράματος». (Είναι ιστορική και δεν πρέπει επ’ ουδενί να συγχέεται με την «Ποντιακή Ενωση Πανοράματος» ούτε και με την «Πανοραμική Ενωση Ποντίων», που είναι και οι δύο μεταγενέστερες – για να συνεννοούμεθα...) Διετέλεσε «συνεργάτης-πολιτικός αναλυτής στις εκπομπές του Χάρη Κουρίδη στο “Ράδιο Γωνή της Τούμπας”»! Το επισημαίνει υπερηφάνως στο βιογραφικό του και, συνεπώς, πρέπει να ήταν κάτι πραγματικά σημαντικό. Εξίσου υπερηφάνως, σημειώνει ότι υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΜΟΦΣ (Μακεδονικός Ομιλος Φουσκωτών Σκαφών). Σημειώνει ακόμη και ότι είναι μέλος του «Vitara Club». Συνδρομή σε γυμναστήριο δεν έχει· αν είχε, θα έβαζε κι αυτήν στο βιογραφικό του. Εν ολίγοις, η τυπική περίπτωση του τζάνκι της πολιτικής που ορμάει όπου βλέπει φως. Junk, με μία λέξη.
Την ενδοκυβερνητική ένταση εξαιτίας του Σαββίδη περιπλέκει και το ότι ο αρχηγός των ΑΝΕΛ σιωπά και, γενικώς, δοξάζεται κρυπτόμενος. Αφήνει τους βουλευτές του να δίνουν τη θέση του συγκυβερνώντος κόμματος, διότι προφανώς καταλαβαίνει τι ολέθριες συνέπειες θα είχε για τη σταθερότητα της κυβέρνησης αν έπαιρνε πάνω του ο ίδιος την υπεράσπιση του Σαββίδη. (Κυκλοφορεί πολύ, το ακούς παντού, ότι ο Πάνος Καμμένος ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο τρομαγμένος. Λένε ότι ο Τσίπρας τον κρατάει γερά τώρα πια, αφού ανά πάσα στιγμή μπορεί να αμολήσει καταπάνω του τον μπαρμπα-Φώτη Κουβέλη –δεν τον λένε τυχαία «Ροτβάιλερ της Αριστεράς– και να τον κατασπαράξει...)
Πάντως, βλέπουμε ότι προστίθεται ένα ακόμη προβληματάκι στη σχέση των συγκυβερνώντων. Είναι το τρίτο σε διάστημα λίγων μηνών: πρώτα το Μακεδονικό, μετά η σύλληψη των δύο στρατιωτικών μας από τους Τούρκους, τώρα και ο Ιβάν ο Βλοσυρός. Βλέπουμε το ένα μετά το άλλο, τα σχοινιά που κρατούν ενωμένους τον ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ να ξηλώνονται σιγά σιγά και να φθάνει η στιγμή που κόβονται. Αυτή η κατάσταση επιταχύνει τη φθορά της κυβέρνησης, καθώς όσο αναφύονται οι διαφορές στην πολιτική, τόσο περισσότερο αφύσικη προβάλλει η συνύπαρξη των δύο στην κυβέρνηση. Βραχυπρόθεσμα, η κυβέρνηση μπορεί, βεβαίως, να αγνοήσει το εσωτερικό πρόβλημα και να συνεχίσει. Μεσοπρόθεσμα, όμως, βλάπτεται· διότι η παράταση μιας τέτοιας αφύσικης κατάστασης αποκαλύπτει στον κόσμο ότι η πραγματική συγκολλητική ουσία της κυβέρνησης είναι συμφέροντα πολύ πιο πεζά από τα υψηλά ιδεώδη της πολιτικής, τα οποία είναι όμως και πολύ πιο ισχυρά ώστε να υπερισχύουν των πολιτικών θέσεων. Αποκαλύπτει, δηλαδή, την κυβέρνηση σαν μια εταιρεία, που συνεστήθη με συγκεκριμένους σκοπούς.
Παρ’ όλα αυτά, άλλη επιλογή από την παράταση της προβληματικής συνύπαρξης ο Τσίπρας δεν έχει. Τα περί αντικατάστασης των ΑΝΕΛ από άλλους προθύμους είναι όνειρα θερινής νυκτός – τα διαδίδει το Μαξίμου για να ενσπείρει την ανησυχία στην αντιπολίτευση. Βλέπετε εσείς τριγύρω τίποτε εθελοντές έτοιμους να συγκυβερνήσουν με τον Τσίπρα; Ακόμη και εκείνοι που κάποτε δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα σάλια τους τώρα κρατούν αποστάσεις. Η δυσοσμία των ΑΝΕΛ, κατά τη διατύπωση του Ν. Φίλη, έγινε μπόχα καθώς σαπίζουν.
Αλλά ακόμη και αν υπήρχαν ανταλλακτικά για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο εύκολο είναι να διώξει ο Τσίπρας τους μεν και να προσλάβει τους δε; Δεν γίνονται αυτά με τον τρόπο «φύγε συ, έλα συ». Κανένα σχέδιο μάχης, ως γνωστόν, δεν ισχύει μετά την πρώτη επαφή με τον εχθρό· θέλω να πω ότι είναι αμφίβολο αν θα επιζούσε η κυβέρνηση από τους κραδασμούς της αντικατάστασης. Συνεπώς, τι; Ας μην περιμένουμε θεαματικές εξελίξεις· δεν υπάρχουν οι δυνατότητες. Η κυβέρνηση θα πορευτεί με αυτά τα χάλια, που ολοένα θα επιδεινώνονται, μέχρι του σημείου που δεν θα μπορεί πια να αποφύγει τις εκλογές.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Κωστάκη να τα λες όλα όμως: Ούτε με απόφαση Κυριάκου αποδίδονται πιστοποιητικά ελληνικότητας... και επειδή το κρύβετε ξαναθυμίζω ΠΡΩΤΑ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΟΝ ΕΙΠΕ "ΡΩΣΟ" (30 Απριλίου 2017 στη Βουλή) και μετά ο Σαββίδης ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ (όπως θα έκανες εσύ ας πουμε αν σε λέγαμε Τούρκο, έτσι;) του είπε δε θα γίνεις ποτέ Πρωθυπουργός (2 Μαίου στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ)... κι όλα αυτά ενώ των "παλαιών ολιγαρχών" δεν τολμάτε να πείτε ούτε τα ονόματά τους
