Γράφει ο InsiderΗ ζωή καμιά φορά κάνει κύκλους...
Γι' αυτό και αν (για παράδειγμα) πριν έναν χρόνο μας έλεγε οποιοσδήποτε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ήταν αρχηγός της Ν.Δ., θα προηγείτο με 20 μονάδες στις δημοσκοπήσεις, θα έχει ήδη κυριαρχήσει στον χώρο του κέντρου, και όλα αυτά εν μέσω εσωκομματικής γαλήνης, μόνον γραφικό θα μπορούσαν να τον χαρακτηρίσουν.
Η ζωή λοιπόν κάνει κύκλους. Διότι, ενώ θα περίμενε κανείς ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μειονεκτούσε των αντιπάλων του σε μια ανοικτή εκλογική διαδικασία, αντιθέτως, το στιβαρό και αντι-λαϊκιστικό του προφίλ ήταν εκείνο που συγκίνησε το ευρύ εκλεκτορικό σώμα που προσήλθε στις εσωτερικές κάλπες της Ν.Δ.. Συνήθως η “μάζα”, οι πολλοί, επιθυμούν χάιδεμα αυτιών και εύκολες υποσχέσεις. Αυτά τα συστατικά αποτελούν αυθεντική πρώτη ύλη για εκλογικές νίκες. Αυτά άλλωστε χρησιμοποίησαν και οι ανθυποψήφιοί του για να επιβληθούν στην εκλογική διαδικασία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να επιβληθεί, στρατηγικά επέλεξε να κάνει ακριβώς το αντίθετο:
Να μην υποσχεθεί σχεδόν τίποτα, να μην επιτεθεί σε κανέναν, να μην λαϊκίσει αλλά να παρουσιαστεί στην κοινή γνώμη ως αυτός που τελικά είναι: Ως σύγχρονος Ευρωπαίος πολιτικός, που έχει συναίσθηση της κατάστασης, των διεθνών ισορροπιών και μπορεί να κάνει τη δουλειά. Ένας μάνατζερ που του ανατίθεται από την κοινωνία ένα σύνθετο και δύσκολο πρότζεκτ και που είσαι βέβαιος ότι μπορεί να το φέρει εις πέρας.
Αρκεί όμως αυτό;
Προφανώς και δεν αρκεί. Ο κ. Μητσοτάκης κατοχύρωσε ήδη τον χαρακτηρισμό του “doer” αλλά το βασικό που απαιτείται είναι να μπολιαστεί η κοινωνία ξανά με Ελπίδα. Με προοπτική! Να γίνει δηλαδή η κοινωνία συμμέτοχος στην προσπάθεια ανόρθωσής της, να αισθάνεται ότι υπάρχει πλέον παράθυρο στο μέλλον, ότι κάτι (επιτέλους) αλλάζει προς το καλύτερο!
Γι' αυτό και είναι αρκετοί αυτοί που ισχυρίζονται ότι η δημοσκοπική υπεροχή της Ν.Δ. οφείλεται αποκλειστικά στην αρνητική διάθεση της κοινωνίας προς τον κ. Τσίπρα και όχι σε θετική ψήφο προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι ίδιοι είναι -με διάθεση συμψηφισμού- που ισχυρίζονται ότι “όποιος εκλεγεί το ίδιο μνημόνιο πρόκειται να εφαρμόσει”.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Αντίθετα, όπως άλλωστε αποδεικνύουν και τα δημοσκοπικά ευρήματα, ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε να μπολιάσει (ήδη) την κοινωνία με ψήγματα ελπίδας, πείθοντας μεγάλο μέρος της ότι έχει εντελώς διαφορετική στρατηγική από εκείνη του κ. Τσίπρα. Κατάφερε για την ακρίβεια να θεωρούν οι πάντες, εντός και εκτός χώρας, την εκλογή του ως προϋπόθεση για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας.
Ο κ. Μητσοτάκης πέτυχε επίσης, να κρατιέται έξω από την “μνημονιακή μαύρη τρύπα” που καταπίνει πολιτικούς που δεν δύνανται να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους. Για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία πολιτικός κατάφερε να συγκινήσει την κοινή γνώμη, χωρίς να υποσχεθεί απολύτως τίποτα, ξεδιπλώνοντας απλώς την πολιτική του φιλοσοφία: Λιγότεροι φόροι, λιγότερο και αποτελεσματικότερο κράτος. Ακριβώς το αντίθετο από εκείνο που εφαρμόζει ο κ. Τσίπρας: Υψηλούς φόρους (και εισφορές) για να προσλαμβάνονται και να συντηρούνται τα δικά τους παιδιά σε ένα στρεβλό κρατικό μόρφωμα.
Εδώ λοιπόν, κατά την άποψή μας εστιάζεται και η μεγάλη προσωπική επιτυχία του κ. Μητσοτάκη και των συνεργατών του αυτό τον ένα χρόνο που βρίσκεται στο τιμόνι της Ν.Δ. Ότι διαφοροποιήθηκε από την “τρέχουσα μνημονιακή πεπατημένη”, διαφοροποιήθηκε από την εμφανή πολιτική του κ. Τσίπρα, χωρίς να τάξει τίποτα στους ψηφοφόρους. Υποσχέθηκε “δικό μας εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων” που θα περιλαμβάνει χαμηλότερους φόρους και συγκεκριμένη περιστολή σπατάλης στο δημόσιο.
Κάπως έτσι λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης, ένα χρόνο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του φαντάζει έτοιμος και με συγκεκριμένο σχέδιο, να αναλάβει τα ηνία της χώρας, όπως συγκεκριμένα το παρουσίασε στη ΔΕΘ.
Με ποιους όμως θα κυβερνήσει; Με εκείνους που μόλις πριν λίγους μήνες αποδοκίμασε ο Ελληνικός λαός; Όσοι συνομιλούν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη γνωρίζουν ότι έχει ξεκάθαρη, συγκεκριμένη στρατηγική για την ανάδειξη και αξιοποίηση των συνεργατών του.
Την κοινοβουλευτική ομάδα του ο κ. Μητσοτάκης την βρήκε. Δεν την επέλεξε ο ίδιος. Και γι' αυτό χρησιμοποιεί εναλλάξ όλους του τους συνεργάτες, σε συγκεκριμένους ρόλους, δοκιμάζοντας τα όρια και τις δυνατότητες του καθενός. Από αυτούς, ο κ. Μητσοτάκης έχει ήδη ξεχωρίσει ορισμένους με τους οποίους προτίθεται να συνεργαστεί στην κυβέρνηση που θα σχηματίσει. Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης έχει αναθέσει σε λεγόμενους head hunters την εξεύρεση στελεχών που θα αναλάβουν να τρέξουν τον κρατικό μηχανισμό, αλλά και προσώπων που ξεχωρίζουν και πρόκειται να στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια του κόμματός του. Παράλληλα, με προσωπικά του ραντεβού με ανθρώπους της Αγοράς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αξιολογεί προσωπικά ο ίδιος πρόσωπα τα οποία σκέφτεται να αξιοποιήσει στην κυβέρνησή του.
Ο ίδιος πιστεύει ότι η ανόρθωση της χώρας μόνον μέσα από συλλογική προσπάθεια μπορεί να επιτευχθεί, γι' αυτό και το επόμενο διάστημα θα απευθύνει “εθνικό προσκλητήριο αξίων” που θα κληθούν να συνδράμουν στην προσπάθειά του!
Σε επίπεδο στρατηγικής, ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε στον έναν χρόνο που βρίσκεται στο τιμόνι του κόμματός του να εξουδετερώσει τις όποιες εσωτερικές αναταράξεις.
Δεν έχει εσωτερική αντιπολίτευση από κανέναν, αντίθετα φαίνεται ότι τόσο οι λεγόμενοι Καραμανλικοί, όσο και οι λεγόμενοι Σαμαρικοί συντάσσονται απολύτως μαζί του. Παράλληλα, με την κάλυψη των νώτων, η στρατηγική του να απευθυνθεί στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους, συμπίεσε πολύ τα κόμματα του λεγόμενου κέντρου. Τόσο οι ψηφοφόροι του Ποταμιού, όσο και εκείνοι της Ένωσης Κεντρώων ή του λεγόμενου φιλελεύθερου χώρου φαίνεται να έλκονται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να συντάσσονται με τη Ν.Δ. στις δημοσκοπήσεις, εγκαταλείποντας τα προηγούμενα κόμματά τους.
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η απευθείας μετακίνηση ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Ν.Δ. Αν αναζητήσει κανείς περισσότερες πληροφορίες για την προέλευση των ψηφοφόρων αυτών βλέπει ότι αρκετοί “προοδευτικοί ψηφοφόροι” κυρίως νέων ηλικιών, με ευαισθησίες στα “ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα” εγκαταλείπουν τον ΣΥΡΙΖΑ για τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ίσως η στάση του στην ψήφιση του συμφώνου συμβίωσης, ίσως η φιλελεύθερη καταγωγή του να συνέβαλαν σε αυτή την μεταστροφή.
Αντίστοιχα, ενώ θα περίμενε κανείς αυτές οι πολιτικές επιλογές να εξισορροπούνταν με απώλειες προς τα δεξιά, φαίνεται ότι η Ν.Δ. συγκρατεί απολύτως τους ψηφοφόρους της με δεξιά ή συντηρητικά αντανακλαστικά. Μπορεί σε αυτό να συμβάλλει η πληθωρική παρουσία του αντιπροέδρου της κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ή η υψηλή συσπείρωση της κομματικής βάσης της Ν.Δ. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο κ. Μητσοτάκης έχει καταφέρει να εξουδετερώσει τις όποιες “δεξιές και ακροδεξιές” εκφράσεις εκτός του κόμματος, και να περιορίσει την πολιτική επιρροή του Πάνου Καμμένου και της Χ.Α., ταυτίζοντάς τους απολύτως με στρατηγικές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό και δημοσκοπικά ο κ. Καμμένος εμφανίζεται εκτός Βουλής, ενώ η Χ.Α. πλέον εμφανίζεται αποκλειστικά ως ¨αντισυστημική επιλογή διαμαρτυρίας” και όχι ως κόμμα που μπορεί να συγκινήσει δεξιό ή ακροδεξιό ακροατήριο.
Στα εσωκομματικά επίσης, συμβολικό, αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα είχε η διάλυση της ΟΝΝΕΔ και η αντικατάστασή της από έναν μηχανισμό – φυτώριο νέων ανθρώπων προσανατολισμένων στις αρχές της φιλελεύθερης ιδεολογίας, στην επιχειρηματικότητα, την καινοτομία και την αριστεία.
Τέλος ο κ. Μητσοτάκης κατά την διάρκεια αυτού του έτους έριξε ιδιαίτερο βάρος στο συμμάζεμα των οικονομικών του κόμματός του, περιορίζοντας κι άλλο το κόστος λειτουργίας του. Σηματοδότησε το νέο ξεκίνημα μέσω της αλλαγής της έδρας από την Λ. Συγγρού στην Λ.Πειραιώς, ενώ κατάφερε απευθυνόμενος στο σύνολο των μελών του να συγκεντρώσει με διαφάνεια χρήματα από πολλούς, ιδιαίτερα μέσω διαδικτυακών χορηγιών.
Το στοίχημα του επομένου διαστήματος, είναι ο κ. Μητσοτάκης να καταστήσει κυρίαρχη την πρόταση της Ν.Δ., ιδιαίτερα στα λαϊκά στρώματα που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε αντίθεση με κάποιους από τους συμβούλους του, πιστεύει ότι η Ν.Δ. είναι ένα κατεξοχήν λαϊκό κόμμα που ως βάση της έχει την μεσαία τάξη και τις παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Δεν θα διστάσει μάλιστα να συγκρουστεί και πάλι με την λεγόμενη “κρατικοδίαιτη διαπλοκή”, αλλά και την “βολεμένη επιχειρηματική κοινότητα” με τα χρήματα στο εξωτερικό, που αρνείται να επενδύσει στην Ελλάδα. Τις γενναίες ιδιωτικές επενδύσεις, άλλωστε θέτει ως προϋπόθεσή του στις πυκνές συναντήσεις του με εκπροσώπους της επιχειρηματικής κοινότητας, προκειμένου να καταστήσει ταχύτατα φιλικό το επιχειρηματικό περιβάλλον στην χώρα μας.
Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης θα επιχειρήσει να εμφανιστεί από τώρα αξιόπιστος συνομιλητής στο εξωτερικό, προετοιμάζοντας με ταχύτητα την θητεία του ως Πρωθυπουργού και την αποκατάσταση των διεθνών σχέσεων της χώρας.
Μεθοδικά, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης εργάζεται τον τελευταίο αυτόν (πυκνό) χρόνο, όχι για να κερδίσει τις προσεχείς εκλογές (που φαίνεται ότι είναι κοντά) αλλά για να κυβερνήσει αποτελεσματικά τον τόπο, να αντιστρέψει ταχύτατα την αρνητική πορεία της ελληνικής οικονομίας και να επουλώσει τις ανοικτές πληγές στην Ελληνική κοινωνία. Δείχνει ότι μπορεί. Θα τα καταφέρει;
http://www.liberal.gr/arthro/105941/politiki/2017/allaxe-tipota-i-mia-apo-ta-idia-apotimisi-enos-chronou-igesias-tou-kuriakou-mitsotaki.html