Η Ελλάδα δεν προσφέρει κανέναν από τους παράγοντες που θα μπορούσαν να πείσουν οποιαδήποτε εταιρεία, εγχώρια ή μη, να επενδύσει στην οικονομία της. Σύμφωνα με τους δείκτες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, η χώρα μας δεν διαθέτει επαρκές επίπεδο εκπαίδευσης-επαγγελματικής κατάρτισης. Δεν παρέχει τις βασικές υπηρεσίες που απαιτούνται για την ανάπτυξη και εξέλιξη μίας εταιρείας. Ο δείκτης διαφθοράς βρίσκεται σε υψηλότατο επίπεδο και τα ενοίκια δεν αντιστοιχούν στην οικονομική κατάσταση της κοινωνίας. Το επίπεδο χρηματοδοτικής διαμεσολάβησης, ήτοι ο δανεισμός από το τραπεζικό σύστημα, βρίσκεται στα Τάρταρα. Το επίπεδο των κτηριακών εγκαταστάσεων δεν καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες των επιχειρήσεων. Η ανεργία, φυσικά, αποτελεί έναν επιπλέον και δη ισχυρό αποτρεπτικό παράγοντα, καθώς μία αγορά με υψηλούς δείκτες ανεργίας και χαμηλούς μισθούς, συνεπάγεται αδυναμία κατανάλωσης, άρα και επιχειρηματικής δραστηριότητας. Τέλος, το επίπεδο δημοσιονομικών μεταβιβάσεων είναι το χειρότερο, με εξαίρεση την Εσθονία και τη Σλοβακία.
Η Ελλάδα βρίσκεται στο «κόκκινο» σε όλους τους δείκτες, σε αντίθεση με άλλες χώρες, η οικονομία των οποίων εξελίσσεται ραγδαία, ακριβώς γιατί έχουν δημιουργήσει ένα φιλικό περιβάλλον για την εγκαθίδρυση και ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Στους δείκτες δεν περιλαμβάνεται η υψηλή φορολόγηση, ούτε το εργασιακό κόστος (μισθοί), καθώς τα δύο αυτά στοιχεία συνιστούν παράγοντες, αλλά όχι καθοριστικούς για το επενδυτικό πλάνο μίας εταιρείας.
Ο παρακάτω δείκτης με το Top 10 των χωρών που διαθέτουν τις πιο «ανοιχτές» για επενδύσεις χώρες, επιβεβαιώνουν τα παραπάνω. Η Νορβηγία, με ιδιαίτερο κόστος ζωής και υψηλή φορολογία, είναι 1η σε όλες τις μετρήσεις. Η Αυστραλία με μισθούς πενταπλάσιους από τους ελληνικούς, είναι μέσα στη λίστα. Η Ελβετία, η Σουηδία, η Ολλανδία και η Αυστρία επίσης.
Η ύπαρξη του μνημονίου αποτελεί μία δικαιολογία. Η Ελλάδα δεν έχει, ακόμη και σήμερα, εφτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, να παρουσιάσει ένα δικό της σχέδιο, με αποτέλεσμα να περιμένει τη... σωτηρία από το ΔΝΤ και τους εταίρους. Η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, δεν προχωρά στις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αφορούν τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου επιχειρηματικού περιβάλλοντος και την κοινωνική προσαρμογή σε αυτό. Επιμένει στο υψηλό κόστος λειτουργίας του Κράτους, «επενδύει» σε φόρους και περικοπές και την ίδια στιγμή δεν ρυθμίζει το καθημερινό κόστος ζωής, προκαλώντας συνθήκες ασφυξίας στους πολίτες, εξαϋλώνοντας το διαθέσιμο εισόδημα της μέσης οικογένειας σε χρήματα που δεν επιστρέφουν στην αγορά.
Η έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και ειδικότερα οι δείκτες των χωρών που έχουν διαμορφώσει ένα θετικό περιβάλλον για τον επενδυτή, δείχνουν τον δρόμο. Στην κυβέρνηση -την εκάστοτε- είναι σε θέση να παρουσιάσουν ένα ανάλογο και ρεαλιστικό πρόγραμμα;
Σάββας Μιχάλαρος
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ