02 Φεβρουαρίου 2017

Μπάμπης: Ποια δραχμή;

Το νόμισμα, εν προκειμένω η δραχμή είτε το ευρώ, αποτελεί μέσον καλής (ή δυσχερούς) λειτουργίας της οικονομίας. Αντανακλά τις ικανότητες και επιτυχίες των οικονομικών παραγόντων που το χρησιμοποιούν επειδή αναγνωρίζουν σε αυτό την εξουσία του δικού τους κράτους.
Ενίοτε όμως αντανακλώνται σ’ αυτό οι διαρθρωτικές αδυναμίες, το ελλειμματικό ισοζύγιο των διεθνών συναλλαγών μας και βεβαίως η εξευτελιστική (όταν δημιουργεί ελλείμματα) επιρροή του κράτους. Τελικά μάλιστα η πολιτική εξουσία, που εγγυάται τη νομική υπόσταση του χρήματος, έχει σοβαρότατες ευθύνες για τον εξευτελισμό ή την αξιοπιστία του.

Βεβαίως, ο κ. εκπρόσωπος είπε ότι το έθνος μπόρεσε να μεγαλουργήσει και με δραχμή, υπονοώντας ότι το ευρώ δεν αποτελεί πανάκεια ούτε αυτοματοποιεί την ευημερία. Δεν έχει άδικο. Αν είχε μείνει σε αυτή την παρατήρηση και δεν είχε προβοκατόρικα προτείνει να συζητήσει (επί σκοπόν υποθέτω) η Βουλή τα αγαθά της δραχμής, θα μπορούσα να πω ότι αδικήθηκε από την υποδοχή που του επιφύλαξαν οι κάποτε συνάδελφοί του.

Υπάρχει όμως δραχμή και δραχμή. Η δραχμή του 1910 ήταν μια σκληρή δραχμή, που είχε ξαναβρεί μια σταθερή ισοδυναμία με το διεθνές νόμισμα αναφοράς ως αποτέλεσμα μακράς περιόδου δημοσιονομικής λιτότητας, η οποία επιβλήθηκε στην Ελλάδα για να τη διασώσει από την πτώχευση του 1897, με επιτηρητή και διαχειριστή του Λογιστηρίου τον πραγματικό ευεργέτη τοποτηρητή (σε ρόλο ΔΝΤ και τρόικας μαζί) Εδουάρδο Λω, προς τιμήν του οποίου μάλιστα δεν έχουμε βρει το θάρρος να αφιερώσουμε μια ολόκληρη οδό στην Αθήνα!

Αντιθέτως, η αναφορά του κ. Ξυδάκη στο 1930 προβληματίζει αφού ήταν τότε που το νόμισμα οδηγήθηκε σε ταχεία αφαίμαξη της σχετικής του αξίας, με αποτέλεσμα τη νέα χρεοκοπία και πτώχευση του 1932. Θα μπορούσε ο κ. εκπρόσωπος να επιμείνει στην πραγματικά χρυσή εποχή προόδου και σταθερής δραχμής της μετεμφυλιακής συντηρητικής σταθερότητας. Καλύτερα ακόμη να εξηγήσει πώς η επιτυχής σταθεροποίηση της δραχμής μάς άνοιξε τον δρόμο στην υιοθέτηση ενός καλύτερου νομίσματος, του ευρώ. Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί μετά το 2010, αν είχαμε το δικό μας νόμισμα. Δυστυχώς, όταν δεν εφαρμόζονται πολιτικές σταθερότητας του νομίσματος, και είναι αυτό που θα ήθελε να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, το νόμισμα εξευτελίζεται και μαζί του εξευτελίζεται η αξία της εργασίας και η περιουσία των πολλών σε όφελος των πολύ ολίγων: αριθμητικώς και ποιοτικώς. Ποια από όλες τις δραχμές θέλουν να ξαναφέρουν οι κυβερνητικοί φωστήρες;

Μπάμπης Παπαδημητρίου
Πηγή: http://www.skai.gr/news/opinions/article/337823/poia-drahmi/