«Όπως η Ελλάδα δεν μπορεί να διανοηθεί το μέλλον της εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχοντας οριστικά και αμετάκλητα αποφασίσει την πορεία της μόνον εντός αυτής και εντός του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης, έτσι και η Οικογένεια των Ευρωπαϊκών Λαών δεν μπορεί να είναι ποτέ πλήρης και αντάξια του ονόματός της και της πολιτισμικής της κληρονομιάς χωρίς την Ελλάδα, ως διαρκές και αναπόσπαστο μέλος της».
Αυτά τα ωραία και μεγάλα, που σίγουρα μια μέρα θα βρουν τον δρόμο τους μέχρι την επιτροπή που διαλέγει το θέμα της έκθεσης στις εξετάσεις, τα είπε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην τελετή με την οποία ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Μήλου. Οπως εξήγησε παρακάτω στην ομιλία του, το «αέτωμα» του ευρωπαϊκού πολιτισμού έχει τρεις πυλώνες, το «Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα», τη «θεσμική κληρονομιά της Αρχαίας Ρώμης» και τη «Χριστιανική Διδασκαλία».
Αν είναι έτσι ακριβώς, τότε γιατί και οι Ιταλοί ως κατ’ εξοχήν κληρονόμοι της αρχαίας Ρώμης δεν απαιτούν με τον ίδιο τρόπο, δικαιωματικά δηλαδή, τη συμμετοχή τους στον πυρήνα των ευρωπαϊκών εξελίξεων και μόνον εκεί; Αλλωστε, αν εξαιρέσουμε το πεδίο των ιδεών και των τεχνών, σε εκείνο των θεσμών και της διοικητικής οργάνωσης η Δύση οφείλει περισσότερα στους Ρωμαίους παρά στους Ελληνες. Ο λόγος είναι ότι οι Ιταλοί, ως περισσότερο Ευρωπαίοι, αφού η χώρα τους ήταν το κέντρο της Αναγέννησης, γνωρίζουν ότι το καθοριστικό στοιχείο ώστε να πάρει το μείγμα τη μορφή που σήμερα αναγνωρίζουμε ως ευρωπαϊκή ήταν ο Διαφωτισμός. Αντί περαιτέρω συζήτησης για τη σχέση της νεότερης Ελλάδας με τον Διαφωτισμό, υπενθυμίζω ότι, εθιμικά, η αναστήλωση των εικόνων εορτάζεται κάθε χρόνο με τη συμβολική υποδοχή της Ιεράς Συνόδου στο προεδρικό μέγαρο. Τι συζητάμε λοιπόν;
Επειτα, η μεταφορά της «Οικογένειας των Ευρωπαϊκών Λαών», που χρησιμοποιεί ο Πρόεδρος, είναι αφενός μεν άστοχη και αφετέρου αποκαλυπτική της αδυναμίας του να συλλάβει την Ευρώπη στην πραγματική της διάσταση. Δεν νομίζω ότι θα βρείτε ιστορικό ο οποίος να αμφισβητεί ότι η σημασία της οικογένειας είναι τόσο μεγαλύτερη όσο και και η υστέρηση, η υπανάπτυξη μιας κοινωνίας. Στις σύγχρονες, ανεπτυγμένες κοινωνίες της Δύσης, οι νόμοι, η ισχύς του κράτους και, γενικώς, οι θεσμοί βάσει των οποίων είναι οργανωμένες και λειτουργούν αποδυναμώνουν την ισχύ της οικογένειας. (Δεν είναι τυχαίο, π.χ., ότι η βεντέτα επικρατεί πια μόνο σε γεωγραφικά απροσπέλαστες και πολιτισμικά καθυστερημένες κοινότητες.)
Επομένως, όταν απαιτούμε τη στήριξη, επικαλούμενοι την ευρωπαϊκή «οικογένεια» και μάλιστα με σκληρή γλώσσα, που δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας για τον χαρακτήρα της απαίτησης, μάλλον επιδεικνύουμε σε όσους απευθύνουμε αυτού του είδους τον λόγο την περιορισμένη και αναχρονιστική αντίληψη που έχουμε για την Ευρώπη και, από την άλλη πλευρά, την τεράστια ιδέα που έχουμε για τον εαυτό μας. Αλλά και αν η Ευρώπη ήταν μια οικογένεια του τύπου που φαντάζεται ο Πρόεδρος, είμαστε σίγουροι ότι θα θέλαμε να ανήκουμε σε αυτήν; Ρωτώ, επειδή δεν είναι σπάνιο τέτοιες οικογένειες τα καθυστερημένα τους να τα κρύβουν στο υπόγειο. (Θυμηθείτε το Κωσταλέξι...)
Αναρωτιέμαι, ειλικρινά, πού αποσκοπεί μια τέτοιου είδους ρητορική και πώς την εκλαμβάνουν εκείνοι στους οποίους απευθύνεται, δηλαδή οι Ευρωπαίοι. Σκοπός της είναι να φιλοτιμήσει τους Ευρωπαίους ή να τους εκνευρίσει;
Αυτός πάλι!
Εννοείται ότι ανάμεσα στο «συμβούλευσε» και στο «έπεισε» υπάρχει τεράστια απόσταση και, ιδίως, αν πρόκειται για την Τερέζα Μέι και την εσφαλμένη –εκ του αποτελέσματος– απόφασή της να προκαλέσει πρόωρες εκλογές. Σε κάθε περίπτωση, αν στέκεται η πληροφόρηση του βρετανικού The Observer και ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ έχει βάλει... Ας πούμε, ότι έχει βάλει την ουρίτσα του, ώστε η Μέι να πάρει τη μοιραία απόφαση, αποδεικνύεται ότι ο Γιούνκερ είναι η γριά κου... Συγγνώμη, ήθελα να πω ότι είναι γέρικη σχισμή στον κορμό του δένδρου της Ευρώπης.
Καρφώθηκε
Κάτι σημαίνει, οπωσδήποτε, το γεγονός ότι, ενώ όλη η Ελλάδα είναι ανάστατη με τον θάνατο του ενδεκάχρονου παιδιού από αδέσποτη σφαίρα στο Μενίδι και, φυσικά, η κοινή γνώμη περιμένει να ακούσει για τη συγκεκριμένη υπόθεση από τον αρμόδιο υπουργό, Ν. Τόσκα, εκείνος βρίσκει την ευκαιρία να υπερασπισθεί τα Εξάρχεια. Σας το έλεγα, είπε, ότι στη δυτική Αττική είναι το πραγματικό πρόβλημα, όχι στα Εξάρχεια.
Πώς του ήλθε αυτό; Επειδή, υποθέτω, η προστασία της ανομίας στα Εξάρχεια είναι η πολιτική προτεραιότητά του και, εξαιτίας της πίεσης, καρφώθηκε μόνος του. Σας εκπλήσσει; Εμένα καθόλου. Είναι ο ίδιος που φωτογραφήθηκε στο υπουργικό γραφείο με το password του κομπιούτερ του σε κοινή θέα...
Κάνει λάθος
Oσον αφορά την ντροπιαστική συμπεριφορά της προέδρου της Πλεύσης Ελευθερίας έναντι του απερχομένου Γερμανού πρεσβευτή Πέτερ Σόοφ, στην τελετή στο Δίστομο, ο Μανώλης Γλέζος κάνει λάθος, όταν υποστηρίζει ότι το κίνητρο της συμπεριφοράς της ήταν η αυτοπροβολή. Στην πραγματικότητα, ήταν το κίνητρο της αυτοκαταστροφής. Αυτό είναι που εμφανώς εξουσιάζει τη ζωή της και την κατευθύνει. Στο βάθος, την ελπίζει και όταν έλθει θα τη δεχθεί σχεδόν με ανακούφιση. Oπως ακριβώς και ο Ροβεσπιέρος, τον οποίο σίγουρα θα έχει πολύ ψηλά στον κατάλογο αυτών που θαυμάζει...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ