Του Νίκου Φιλιππίδη
Στη συνέντευξη ο Αλέξης Τσίπρας στον Guardian είπε το εξής προφητικό «ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επιφέρει μια ηθική επανάσταση που θα αλλάξει βαθιά τον τρόπο με τον οποίο κυβερνάται η Ελλάδα»: «Αν βγεις έξω στο δρόμο και ρωτήσεις για αυτή την κυβέρνηση, πολλοί μπορεί να μας πουν ψεύτες αλλά κανείς δεν θα πει ότι είμαστε διεφθαρμένοι ή ανήθικοι ή ότι βάλαμε το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι». Λίγες ώρες μετά ήρθε ο συνοδοιπόρος του Νίκος Παππάς με το νομοσχέδιο για την «κρατικοποίηση της διαφήμισης», να επιχειρήσει να ελέγξει μέσω της δημιουργίας ηλεκτρονικής πλατφόρμας ελέγχου του διαφημιστικού χρόνου, τους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Το timing δεν είναι τυχαίο. Οι αποκαλύψεις Βαρουφάκη θα συνεχιστούν και η κυβέρνηση απλά αντεπιτίθεται, με τον παραδοσιακό τρόπο που μόνο με αυτόν ξέρει να πράττει.
Ως συνήθως η κυβέρνηση διαπιστώνει ένα πρόβλημα, το οποίο ενδεχομένως και να υπάρχει στην λειτουργία των media shops που μεσολαβούν για την διάθεση του τηλεοπτικού διαφημιστικού χρόνου για λογαριασμό των διαφημιζομένων, εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης των «κανονιών» που άφησαν πίσω τους στην αγορά περιπτώσεις όπως αυτές του Άλτερ.
Στη συνέχεια η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ως πρόσχημα το εν λόγω πρόβλημα για να ελέγξει έναν κλάδο, ενσωματώνοντας ή προτείνοντας λύσεις που στην συγκεκριμένη περίπτωση επιχειρούν να χειραγωγήσουν την επιχειρηματική τηλεοπτική αγορά.
Το γεγονός ότι με αυτόν τρόπο καταστρατηγούνται θεμελιώδεις ατομικές ελευθερίες, όπως η ελευθερία των συμβάσεων, όπου η κάθε επιχείρηση είναι ελεύθερη να συνάψει σύμβαση με τον αντισυμβαλλόμενο που επιλέγει και με το περιεχόμενο που επιλέγει, αλλά συνολικά και όσα ισχύουν σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο για την ελευθερία του επιχειρείν, προφανώς δεν ενδιαφέρουν ούτε τον μεταμεληθείς κ. Τσίπρα, ούτε τον κ. Παππά.
Στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών, οι οποίες κατέπεσαν με βρόντο στο ΣτΕ είχαν επικαλεστεί το δημόσιο αγαθό των συχνοτήτων, στο θέμα της διαφήμισης παρεμβαίνουν αντίθετα στην νόμιμη συναλλαγή μεταξύ εταιρειών.
Τι ζητάει η κυβέρνηση Τσίπρα με το νομοσχέδιο Παππά, από ιδιωτικές εταιρείες, όπως είναι τα κανάλια; Να εκχωρήσουν το έσοδό τους σε τρίτο, ο οποίος θα τιμολογεί και θα εισπράττει για λογαριασμό τους, με βάση προδιαγραφές που ορίζει το κράτος και όχι ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός.
Φυσικά σε αυτή την προσπάθεια, κερδισμένο θα είναι και το επίσημο «όργανο», δηλαδή η ΕΡΤ καθώς εντάσσεται με αναλογικούς όρους (έναντι του μηδενικού μεριδίου της) στην διανομή της διαφημιστικής πίτας.
Χαμένοι ενδεχομένως και τιμωρημένοι με την ποινή του λουκέτου και της ανεργίας δεκάδες επιχειρήσεις με εκατοντάδες εργαζόμενους που μεσολαβούν για τη διάθεση του τηλεοπτικού διαφημιστικού χρόνου για λογαριασμό διαφημιζομένων και φυσικά διαφημιστικές εταιρείες. Αλλά γι’ αυτούς δεν υπάρχει πρόβλημα για την κυβέρνηση, βλέπετε είναι του ιδιωτικού τομέα.
Χαμένες θα είναι και χιλιάδες «μικροί» διαφημιζόμενοι, οι οποίοι με το υφιστάμενο καθεστώς κέρδιζαν χρόνο ακόμα και στο περίφημο prime time. Με τις δημοπρασίες που προβλέπει το νομοσχέδιο, απλά θα κερδίζει τον επίζηλο διαφημιστικό χρόνο, αυτός που θα πληρώσει τα περισσότερα.
Το πλέον εξωφρενικό είναι ότι με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση δίνει την δυνατότητα στον εαυτό της να αποφασίζει ποιός θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει.
Η κυβέρνηση και η πλατφόρμα της θα επιλέγει την βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Δεν θα κρίνεται δηλαδή η επιτυχία τους, βάσει των οικονομικών τους, της δυναμικής, του καλού ή κακού ονόματός τους. Αλλά πλέον υπεισέρχεται και ο παράγοντας κυβέρνηση. Εάν είναι της αρεσκείας ή όχι της κυβέρνησης. Εάν με λίγα λόγια συνεμορφώθην ή όχι με τας υποδείξεις...
http://liberal.gr/arthro/154986/apopsi/n-filippidis/opoios-den-sunemorfothin-pros-tas-upodeixeis.html