26 Ιουλίου 2017

Τα πορν@γραφικά έπιπλα της αυτοκράτειρας Αικατερίνης που άφησαν εποχή [εικόνες]

Η ισχυρή τσαρίνα της Ρωσίας (1729-1796), γνωστή ως Μεγάλη Αικατερίνη, έμεινε στην ιστορία για τον ρόλο που έπαιξε στη μοίρα της ρωσικής αυτοκρατορίας, αλλά και για τη σ@ξουαλική της μανία.

Η Αικατερίνη έκανε συλλογή από 21 ή 22 εραστές σε περίοδο 51 ετών, αριθμός που δεν είναι τεράστιος, αλλά φωτίζει την ελευθερία του πνεύματος και τη θέλησή της να ζήσει ως γυναίκα όπως ήθελε: με άλλα λόγια, να ζήσει όπως θα το έκανε ένας άνδρας στην εποχή της.



Ενα από τα μεγαλύτερα αινίγματα που άφησε πίσω της η Μεγάλη Αικατερίνη είναι οι μυστικές αίθουσες που διέθετε στο παλάτι της. Πρόκειται για αίθουσες σεξουαλικών οργίων και διχάζουν ως σήμερα τους ιστορικούς. Οι εικόνες που διασώθηκαν από την «αίθουσα» δείχνουν έπιπλα πορνογραφικά, κοσμημένα με φαλλούς και σεξουαλικές στάσεις, ιδιαίτερα τολμηρές.


[Αναπαράσταση των πορνοτεχνικών επίπλων]







Το τραπέζι με τέσσερα πόδια αναπαριστά τεράστιους φαλλούς των οποίων οι όρχεις είναι σε σχήμα γυναικείου στήθους, ενώ γυναικεία και ανδρικά γεννητικά όργανα κρέμονται σαν τσαμπιά από το τραπέζι.


Η βελούδινη πολυθρόνα κοσμείται επίσης από τολμηρές σεξουαλικές στάσεις που εξάπτουν τη φαντασία του θεατή.



Κανένα από τα πορνογραφικά έπιπλα της Αικατερίνης δεν έχει διασωθεί.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μια ομάδα Σοβιετικών στρατιωτών βρέθηκε σε ένα από τα μυστικά δωμάτια του παλατιού που ήταν γεμάτο με αυτά τα επιχρυσωμένα πορνοτεχνήματα. Λέγεται, μάλιστα, ότι ένας από τους τοίχους του δωματίου ήταν γεμάτος κρεμάστρες με ξύλινα φαλλικά ομοιώματα σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Οι Σοβιετικοί στρατιώτες υποτίθεται ότι δεν λεηλάτησαν, ούτε έκλεψαν τίποτα από αυτόν τον αναπάντεχο ερωτικό θησαυρό, όμως τράβηξαν όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσαν.

Είναι επίσης γνωστό ότι η συλλογή ερωτικής τέχνης που ανήκε στον Βασιλικό Οίκο των Ρομανόφ είχε καταγραφεί αναλυτικά το 1930. Αλλά ο κατάλογος αυτός έχει σήμερα χαθεί, όπως και ολόκληρη η συλλογή των Ρομανόφ που υποτίθεται ότι είχε καταστραφεί περί το 1950. Το μόνο που έχει μείνει είναι οι δύο φωτογραφίες.


Ο πρίγκιπας Πέτρος Γ’ της Ρωσίας αδυνατούσε να εκτελέσει τα συζυγικά του καθήκοντα λόγω προβλημάτων υγείας και μετά από οκτώ χρόνια γάμου η Αικατερίνη ήταν ακόμα άτεκνη. Για να αποκτήσει τον πολυπόθητο διάδοχο, η Αικατερίνη χρειάστηκε να βρει εραστή, τον Σερτζ Σαλτούκοβ. Οι περισσότεροι ιστορικοί επιμένουν ότι κανένα απ’ τα τέσσερα παιδιά της δεν ήταν βιολογικοί απόγονοι του συζύγου της.


Φημολογείται ότι, πριν φτάσουν στην αυτοκράτειρα, οι νεαροί περνούσαν από «εξέταση». Η βασική κυρία των τιμών κοιμόταν με τους επίδοξους εραστές για να εξετάσει τη σεξουαλική τους δεινότητα και τους έκανε ιδιαίτερα μαθήματα για τις προτιμήσεις της Αικατερίνης. Η θέση του «αγαπημένου» της αυτοκράτειρας ήταν περιζήτητη, γιατί η Αικατερίνη ήταν φοβερά γενναιόδωρη με τους εραστές της. Μερικοί απέκτησαν δικά τους παλάτια, άλλοι τίτλους ευγενείας και όλοι συγκέντρωσαν σημαντικά πλούτη!

Αυτό το σεξουαλικό «γραφείο» υπήρχε πραγματικά; Η επίσημη απάντηση των ρωσικών Αρχών είναι κατηγορηματικά αρνητική. Αλλά οι ιστορικοί δεν μπορούν να μείνουν σε αυτή την επίσημη διακήρυξη. Στην κομμουνιστική Ρωσία ποτέ δεν συζητήθηκε αυτό το θέμα ταμπού. Αλλά και στη σημερινή, εθνικιστική Ρωσία, κανείς υπεύθυνος δεν μπορεί να μιλήσει για τα σεξουλικά της όργια, αφού θεωρείται «τσαρίνα με θεϊκό δίκαιο».


Η «σεξουαλική αίθουσα» της τσαρίνας Αικατερίνης πιθανόν να άδειασε από τους γερμανούς Ναζί, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι οποίοι κατέκλεψαν θησαυρούς, κοσμήματα και πίνακες σε όλη την Ευρώπη. Η Αικατερίνη II γεννήθηκε στην Πομερανία, ήταν γερμανικής καταγωγής και αυτό μπορεί να φάνηκε ενδιαφέρον στους Ναζί. Αλλά στη συνέχεια τι απέγιναν τα πορνογραφικά έπιπλα; Τα έκλεψε εκ νέου ο Κόκκινος Στρατός της κομμουνιστικής Ρωσίας; Το αίνιγμα παραμένει ως σήμερα άλυτο.

Ο ιστορικός τέχνης Emmanuel Ducamp εκτιμά ότι η τσαρίνα Αικατερίνη δεν θα μπορούσε ποτέ να διαθέτει ένα τέτοιο δωμάτιο οργίων. Ο ιστορικός πιστεύει ότι το δωμάτιο και τα πορνογραφικά έπιπλα ανήκουν σε άλλους τσάρους, όπως ο Αλέξανδρος II (1855-1881) και ο Αλέξανδρος III (ως το 1894), οι οποίοι είχαν ακόμη πιο έντονη σεξουαλική ζωή από την Αικατερίνη. Στηρίζει μάλιστα το επιχείρημά του στο γεγονός ότι η διακόσμηση των επίπλων θυμίζει τεχνοτροπία art nouveau, που εμφανίστηκε στην Ευρώπη μετά το 1890.