Του Γιάννη ΣιδέρηΠολύς αποτροπιασμός έπεσε στην comme il faut πλευρά της πολιτικής ζωής, για το μπουγέλωμα των Φίλη και Ξυδάκη. Φαίνεται ότι δεν τους… έπεισε ο πρωθυπουργός, όταν ως αντιπολίτευση δήλωνε σκωπτικά στις τηλεοράσεις, ένα γιαουρτάκι, σιγά τη βία.
Το γεγονός του μπουγελώματος ήταν ήσσονος σημασίας, αλλά η καταλυτικότητα της εικόνας το αναβάθμισε. Η συγκεκριμένη πράξη σαφώς δεν αντανακλούσε την συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας (όχι ότι ο λαός δεν θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να φερθεί και έτσι). Στην προκειμένη περίπτωση πάντως τα νερά και οι καφέδες εκτοξεύτηκαν από μέλη σχετικά ολιγάριθμων ομάδων, οι οποίες έχουν εμποτιστεί με πολιτική κουλτούρα ακραίας επιθετικότητας, και με ιδεολογικό υπόβαθρο το «ταξικό μίσος».
Αλλωστε από τη μεταπολίτευση ως τώρα, η έλλειψη γενικότερης Παιδείας (συν τω χρόνω και χειρότερα ), οι αναλύσεις των κλασσικών της Αριστεράς - τις οποίες οι τεχνικοί της αριστερής «εξέγερσης», μεταποιούσαν σε εύπεπτα συνθηματάκια - δημιουργούσε πάντα την ψευδαίσθηση ενός πανεύκολου φαντασιακού εξεγερσιακού μέλλοντος. Δεν υπάρχει π.χ. πιο κακοπαθημένη ρήση από το τσιτάτο που αποδίδεται στον Μαρξ, ότι «η βία είναι η μαμή της ιστορίας». Άλλο έλεγε ο επαναστάτης διανοητής (ξεπερνάει τις δυνατότητες ενός ιντερνετικού κειμένου η ανάλυσή του, στο ιντερνέτ υπάρχουν πηγές να το διερευνήσει κάποιος). Όμως η εννοιολογικά αλλοιωμένη ρήση, πολλούς παρέσυρε σε λάθος στράτευση.
Φυσικά οι δύο βουλευτές είναι εκ των πλέον ενημερωμένων στην ιδεολογία, κοινωνιολογία και σημειολογία, αυτών των ομάδων. Γνώριζαν που πήγαιναν, με ποιους είχαν να κάνουν, παρόλα αυτά δεν φαντάζονταν τέτοια υποδοχή!
Και εδώ εισερχόμαστε στο τριχοτομημένο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.
Α) Θέλουν να είναι κυβέρνηση, να απολαμβάνουν την εξουσία γιατί τους γοητεύει. Ουδείς ψόγος επ΄ αυτού. Γι αυτό άλλωστε συστήνονται τα πολιτικά κόμματα, ειδάλλως δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Διατείνονται ότι θέλουν να ασκήσουν την εξουσία υπέρ του λαού. Ουδέν ψευδέστερον. Ανέστειλαν τη δειλή ανάταξη που είχε αρχίσει με τους προηγούμενους. Φέσωσαν την Οικονομία περί τα 100 δις, που θα πληρώσει ο λαός, τον οποίο υπεραγαπούν και «θυσιάζονται» γι αυτόν, ενώ δυσχέραναν και τις συνθήκες εξόδου από τα μνημόνια και του αναπτυξιακού μέλλοντος της χώρας. Αν όντως ήταν στρατευμένοι υπέρ λαού, θα είχαν ζητήσει συγνώμη και θα είχαν αποχωρήσει. Τόσο απλά!
Β) Θέλουν να περνάνε συνάμα και για αντιπολίτευση. Δεν έχουν κατανοήσει την λαϊκή οργή, που μετατρέπεται σταδιακά σε απέλπιδα θυμηδία, βλέποντάς τους να ψηφίζουν μέτρα και ταυτόχρονα να διαδηλώνουν κατά των μέτρων που ψηφίζουν! (Να θυμίσουμε τις αγωνιστικές ανακοινώσεις του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που καλούσε τον κόσμο σε διαδηλώσεις ενάντια στα σφαγιαστικά μέτρα που ψήφιζε η ίδια η κυβέρνησή του, την οποία και στηρίζει!). Το ίδιο φαιδρό είναι να εφαρμόζουν τα σκληρότατα μέτρα - κάποια εκ των οποίων τα κατέστησε αναγκαία η δική τους πολιτική - και ταυτόχρονα να κορδώνονται ότι δεν αποδέχονται την ιδιοκτησία του μνημονίου!
Γ) Θέλουν να δείχνουν ότι μετέχουν ως ισότιμοι διαδηλωτές στα κινήματα κοινωνικής απείθειας, διαμαρτυρίας και αλληλεγγύης. Αυτό το νόημα είχε η παρουσία τους για την Ηριάνα. Ωστόσο ενάντια σε ποιον θα διαδήλωναν; Στον υπουργό Δικαιοσύνης; Μα τον Κοντονή, και τον βλέπουν συχνότατα στη Βουλή, και μπορούν ανά πάσα στιγμή να τον πάρουν στο κινητό του για να του εκφράσουν τα αιτήματά τους για την υπόθεση. Ενάντια στη Δικαιοσύνη; Μα έχουν το δικαίωμα της κατάθεσης ερώτησης στη Βουλή.
Αυτό είναι το τριχασμένο πρόσωπο του κυβερνώντος κόμματος. Ισως το μπουγέλωμα τους βοηθήσει να συνειδητοποιήσουν ότι πια έχουν ιστορία που τους βαρύνει και ευθύνες που τους αναλογούν, και πρέπει να τις αναλάβουν.
Και κυβέρνηση και αντιπολίτευση και κίνημα διαμαρτυρίας, για αυτούς τελείωσε.
ΥΓ1: Ενας επί πλέον λόγος που οι Φίλης και Ξυδάκης δεν δικαιούνται να παραπονεθούν, είναι ότι δεν είχαν εκφράσει αποτροπιασμό όταν τραμπούκοι χτύπησαν τον Λοβέρδο κάπου στο Ιλιον. Ούτε όταν προσπάθησαν σε ζωντανή σύνδεση με τα δελτία των 8, να λιντσάρουν τον Πεταλωτή, κάπου στην Ηλιούπολη. Δυο μόνο από τα πολλά παραδείγματα εκείνης της εποχής, καθώς το ΠΑΣΟΚ είχε δώσει στη δημοσιότητα ονόματα των τοπικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που πρωτοστατούσαν. Αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο αγανακτισμένος λαός που αντιδρούσε, και όποιος ανέφερε την καταγγελία του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και ειδησεογραφικά, ήταν προδότης της πατρίδας.
http://www.liberal.gr/arthro/153118/politiki/2017/-oi-kafedes-tis-orgis.html