Ο Δήμος της Αθήνας θεωρείται «σκαλοπάτι» για να περάσει κανείς στα ανώτατα στρώματα της πολιτικής. Από αρχηγός κόμματος και βάλε. Γι' αυτό και πολλοί θα θελήσουν να πάρουν τον τίτλο του υποψήφιου δημάρχου και ακόμη καλύτερα του δημάρχου. Μην κοιτάτε τον κ. Καμίνη, αυτός ήταν σαν να μην πέρασε. Ενίοτε η εκλογή ξύνει τη μπογιά και δείχνει τι κρύβεται από μέσα!Ο κ. Καμίνης υπήρξε μία μεγάλη απογοήτευση. Η δεύτερή του τετραετία ήταν πραγματικά αχρείαστη. Αν μπορούσαν τα κόμματα που τον στήριξαν να γύριζαν το χρόνο πίσω θα είχαν σίγουρα κάνει μία άλλη επιλογή.
Για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά γενικότερα είναι εκτός παιγνιδιού. Όποιο όνομα και να κατεβάσουν δεν έχουν σοβαρές ελπίδες. Ακριβώς επειδή ο λόγος τους δεν είναι πλέον αξιόπιστος. Κι επειδή το γνωρίζουν αυτό καλύτερα στο ΣΥΡΙΖΑ απ' ότι εμείς, η πιο πιθανή επιλογή τους είναι να στηρίξουν σε μεγάλους Δήμους ανεξάρτητους υποψηφίους και γενικότερα υποψηφίους της Κεντροαριστεράς. Να δείξουν, δηλαδή, ένα συνεργατικό πνεύμα, αποφεύγοντας έτσι να εισπράξουν απευθείας τη μεγάλη ήττα που τους επιφυλάσσει το εκλογικό σώμα σε όλα τα επίπεδα.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι οι προτάσεις των κομμάτων δεν έχουν την ίδια βαρύτητα που είχαν στο παρελθόν. Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν το κομματικό χρίσμα ισοδυναμούσε με εισιτήριο για τον παράδεισο. Σήμερα οι ψηφοφόροι εμφανίζονται να είναι περισσότερο αυτονομημένοι. Είτε επειδή δεν ακολουθούν τα κόμματα, όπως στο παρελθόν, είτε επειδή θεωρούν ότι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να υπάρχουν διαφορετικά κριτήρια επιλογής απ' ότι στις εθνικές εκλογές.
Εύλογα, λοιπόν, οι μνηστήρες της εξουσίας βλέπουν στις επόμενες δημοτικές εκλογές ένα παράθυρο ευκαιρίας στο Δήμο της Αθήνας. Γι' αυτό και περιμένουμε πολλές «ανεξάρτητες» υποψηφιότητες. Κι ανεξάρτητα από το γεγονός ότι όλοι θα υποστηρίζουν πως τους ενδιαφέρει η Τοπική Αυτοδιοίκηση και μόνο, εμείς θα ξέρουμε ότι θα παρακολουθήσουμε μία παρέλαση προσωπικοτήτων που το βράδυ, την ώρα που μένουν μόνοι τους, προβάρουν στον καθρέπτη τo ρόλο του μελλοντικού πρωθυπουργού.
Στο παρελθόν υπήρξαν άνθρωποι που ξεκίνησαν με πολλές πιθανότητες τη μάχη της δημαρχίας. Επειδή είχαν καλές δημόσιες σχέσεις, επειδή ήταν πιο γνωστοί και οι ανταγωνιστές τους λιγότερο. Ξεκίνησαν, λοιπόν, τη μάχη με τη βεβαιότητα της νίκης. Κι ας έλεγαν το αντίθετο. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του Θόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος, στην πραγματικότητα, έβγαλε και με τα δύο του χέρια δήμαρχο τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Εκείνη την εποχή όλοι πίστευαν ότι θα κέρδιζε ο γνωστός κ. Πάγκαλος. Κι όμως! Το εκλογικό σώμα επέλεξε τον άσημο, μέχρι τότε, κ. Αβραμόπουλο. Γιατί; Επειδή έτσι λειτουργεί ο κόσμος!
Είναι βέβαιο ότι στο Δήμο της Αθήνας θα εμφανιστούν αρκετοί μνηστήρες. Ήδη ακούγονται πολλά ονόματα. Μεταξύ των οποίων του κ. Μπακογιάννη και του κ. Πατούλη. Κι ακόμη δεν έχουμε ακούσει την επίσημη πρόταση της Νέας Δημοκρατίας. Διότι μας είναι πάρα πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι η Νέα Δημοκρατία θα ακολουθήσει επιλογές τρίτων, επειδή αυτοί οι τρίτοι θα έχουν ήδη προταθεί από μόνοι τους. Και ειδικά στην περίπτωση του κ. Μπακογιάννη, η υιοθέτηση της πιθανής υποψηφιότητάς του θα έστελνε, ενδεχομένως, ένα λάθος μήνυμα στο εκλογικό σώμα. Ότι μία πολιτική οικογένεια επιχειρεί να μονοπωλήσει όλα τα κεντρικά αξιώματα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τον κ. Μητσοτάκη Πρωθυπουργό και τον κ. Μπακογιάννη δήμαρχο Αθηναίων με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Με την ίδια λογική θα μπορούσε και η κυρία Μπακογιάννη να ήταν πρόεδρος της Βουλής!
Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, υπάρχουν πάντα και οι εκπλήξεις. Για παράδειγμα, θεωρούμε σήμερα τον κ. Μπακογιάννη ως έναν πιθανό υποψήφιο της Κεντροδεξιάς. Αυτό, όμως, δεν είναι απαραίτητο. Ο κ. Μπακογιάννης, δηλαδή, δεν χρειάζεται το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας και της κεντροδεξιάς για να θέσει υποψηφιότητα στο Δήμο της Αθήνας. Υπάρχουν κι άλλοι πολιτικοί χώροι που είναι πρόθυμοι να εκμεταλλευτούν τις πολιτικές του φιλοδοξίες.
Θα μπορούσε, δηλαδή, να είναι και υποψήφιος ενός ευρύτερου πολιτικού φάσματος, επειδή κάποιοι πολιτικοί κύκλοι πιστεύουν ότι έτσι θα βάλουν περισσότερα εμπόδια στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν θα μας παραξένευε, δηλαδή, αν ο ΣΥΡΙΖΑ στήριζε σιωπηλά ή και φανερά στην Αθήνα τον κ. Μπακογιάννη. Επειδή είναι και η μόνη υποψηφιότητα από την οποία ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να αποκομίσει κάποιο πολιτικό όφελος. Ή καλύτερα, η μόνη υποψηφιότητα από την οποία θα μπορούσαν να διεκδικήσουν επικοινωνιακά κάποια οφέλη. Ο κ. Μπακογιάννης πληροί για το Μέγαρο Μαξίμου το βασικό κριτήριο επιλογής: Είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσε στα μάτια της κοινής γνώμης να δημιουργήσει μία εικόνα διάσπασης των δυνάμεων της Κεντροδεξιάς. Μπορεί αυτό να μην απασχολεί τους φιλόδοξους πολιτικούς της Κεντροδεξιάς, αλλά φαίνεται να είναι κεντρική πολιτική επιλογή της Αριστεράς.
Να σκεφτεί κανείς ότι είμαστε ακόμη στην αρχή! Ο κατάλογος των υποψηφίων θα μακραίνει, θα κονταίνει, ονόματα θα προστίθενται και άλλα θα αφαιρούνται. Για την Αθήνα; Καλά! Όλα για την Αθήνα θα γίνουν. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία γι' αυτό. Η αλήθεια είναι ότι τις λύσεις για αυτή την πόλη τις περιμένουμε από πρόσωπα που έχουν στόχο να παραμείνουν στα δημοτικά πράγματα και όχι να χρησιμοποιήσουν το Δήμο της Αθήνας ως εφαλτήριο μιας καριέρας στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πολλά ζητάμε…
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@liberal.gr
http://www.liberal.gr/arthro/155961/epikairotita/2017/o-mpakogiannis-o-patoulis-kai-oi-alloi.html