Πράγματι, ο αυτοκράτορας Βεσπασιανός, ο οποίος κυβέρνησε την Ρώμη από το 69 ως το 79 μ.Χ. μετά την αυτοκτονία του Νέρωνα, αναγκάστηκε να εξυγιάνει την οικονομία γιατί τα ταμεία ήταν άδεια. Ο Βεσπασιανός εφηύρε λοιπόν έναν νέο φόρο, τον φόρο των ούρων!
Εξαιτίας αυτού του φόρου, τον οποίο πλήρωναν όλοι οι έμποροι, ο Βεσπασιανός επικρίθηκε αυστηρά. Επικρίθηκε ακόμη και από τον γιό του Τίτο.
Ο αυτοκράτορας, ο οποίος εξήγησε στον γιό του ότι οι τουαλέτες μπορεί να είχαν δυσάρεστες οσμές αλλά αυτό δεν ίσχυε για τα χρήματα που απέφεραν στα ταμεία του κράτους, κόλησε στη μύτη του Τίτου μια χούφτα αστραφτερά χρυσά νομίσματα και τον παρακάλεσε να τα μυρίσει.
Εκείνη την ιστορική στιγμή ο Βεσπασιανός είπε την ιστορική φράση (σύμφωνα με πολλές πηγές), στον γιό του, «pecunia non olet», δηλαδή «Το χρήμα δεν βρωμάει».