Του Βασίλη ΓεώργαΤο αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών δεν προοιωνίζεται καμία θετική εξέλιξη για την Ελλάδα. Από όποια πλευρά και αν το δει κανείς, είτε από την οπτική της οικονομίας, είτε του προσφυγικού-μεταναστευτικού που μας απασχολεί σοβαρά ως χώρα υποδοχής, πρόκειται για ένα πολύ κακό αποτέλεσμα.
Στα χαρτιά, τα σενάρια σταδιακής απομόνωσης της χώρας, και ακόμη χειρότερα, της επιστροφής της στο δρόμο του Grexit, ενισχύονται. Μένει να δούμε τι θα συμβεί στην πράξη. Όμως η πρώτη εικόνα είναι πως το δόγμα Schaeuble ενισχύεται.
Η αλματώδης άνοδος της ακροδεξιάς που εισβάλει στην Bundestag ως τρίτο κόμμα με σαρωτικά ποσοστά αποδοχής κυρίως στην πρώην Ανατολική Γερμανία, είναι μια εξέλιξη που διοχετεύει τρομακτική πίεση προς την επόμενη γερμανική κυβέρνηση και θα υποχρεώσει κατά πάσα πιθανότητα την Καγκελάριο Angela Merkel να αναθεωρήσει την πολιτική ανοιχτών συνόρων που υιοθέτησε τα προηγούμενα χρόνια. Η θέση της Ελλάδας ως χώρας υποδοχής προσφύγων και μεταναστών καθίσταται εξαιρετικά δυσχερής.
Η αποδοχή της ξενοφοβικής ακροδεξιάς ρητορικής από ένα πολύ μεγάλο μέρος του γερμανικού λαού, οδηγεί εκ των πραγμάτων τη Γερμανία ένα βήμα πιο κοντά στις χώρες του Βίζεγκραντ και αναμένεται ότι θα επηρεάσει σημαντικά τον τρόπο με τον οποίο η χώρα - μηχανοδηγός της Ευρωπαϊκής Ένωσης χειρίζονταν μέχρι σήμερα την προσφυγική κρίση στη Γηραιά Ήπειρο. Τις συνέπειες θα τις βιώσει πιθανόν εντονότερα η Ελλάδα στο βαθμό που η αλλαγή πολιτικής επιδεινώσει περαιτέρω τις σχέσεις της Γερμανίας με την Τουρκία.
Η διαχείριση του προσφυγικού είναι η μία πλευρά που μπορεί να επηρεάσει μελλοντικά τη χώρα μας στον απόηχο του αποτελέσματος των γερμανικών εκλογών.
Η άλλη αφορά στην οικονομία και όσα έχει να περιμένει πλέον η Ελλάδα από την ανάδυση «σκληροπυρηνικών» πολιτικών δυνάμεων που παραδοσιακά εξέφραζαν την αντίθεσή τους στα προγράμματα διάσωσης της χώρας.
Είναι σαφές πως με τη διαφαινόμενη είσοδο του FDP (Φιλελεύθεροι) στον επόμενο κυβερνητικό σχηματισμό, δυσκολεύει αν δεν απομακρύνεται για την Ελλάδα η προοπτική ενός 4ου Μνημονίου «γέφυρας» με την πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης. Και αυτό συμβαίνει ακριβώς τη στιγμή που όλοι αντιλαμβάνονται ότι η «καθαρή έξοδος» στο μυαλό του κ. Τσίπρα για το 2018 είναι ένα σενάριο πολύ καλό για να βγει αληθινό. Ενώ το 3ο μνημόνιο λήγει και δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει τίποτα για το πώς θα πορευτεί την επόμενη μέρα η Ελλάδα, το σκηνικό θολώνει και απαιτούνται πλέον εξαιρετικά λεπτοί και αποφασιστικοί χειρισμοί για να μην βρεθεί η Ελλάδα επί ξύλου κρεμάμενη.
Ο μακρύς χρόνος που εκτιμάται πως θα απαιτηθεί για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης στη Γερμανία, συνεπάγεται ντε φάκτο καθυστέρηση σε όλο το εγχείρημα προόδου της «ελληνικής διάσωσης» που θεωρητικά έχει ως πυλώνα την ταχεία ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης εντός 2-3 μηνών.
Καταλαβαίνουμε όλοι πολύ καλύτερα τώρα το μεγάλο κόστος καθυστέρησης της 2ης αξιολόγησης και των προ μηνών φληναφημάτων του Μεγάρου Μαξίμου περί αυτοδυναμίας των σοσιαλδημοκρατών του SPD που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο να χαθεί χρόνος και χρήμα.
Αλλά ο χρόνος και οι αποτυχημένες πολιτικές διαγνώσεις είναι το μικρότερο από τα πιθανά νέα μας προβλήματα.
Η πιθανή συμμετοχή του FDP στον νέο κυβερνητικό συνασπισμό ψηλώνει τον τοίχο των δυσκολιών. Το κόμμα των Φιλελεύθερων είναι μεν ένα καθαρά φιλοευρωπαϊκό κόμμα, έχει, όμως, διατυπώσει ξεκάθαρη θέση ενάντια στη συνέχιση της χρηματοδότησης της Ελλάδας μέσα από τα ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης
Ακόμη και η «πιστωτική γραμμή» την οποία ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός έχει από νωρίς φροντίσει να απεμπολήσει ως δυνητική διάδοχη κατάσταση που θα διευκόλυνε τη θέση της χώρας μετά το τέλος του 3ου Μνημονίου, απομακρύνεται πλέον ως ενδεχόμενο.
Το FDP εναντιώνεται επίσης στην αναδιάρθρωση του χρέους, και παράλληλα τάσσεται υπέρ της αλλαγής των ευρωπαϊκών συνθηκών κατά τρόπο ώστε χώρες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν να έχουν δικαίωμα κήρυξης χρεοστασίου και αποχώρησης από την ευρωζώνη με διατήρηση του δικαιώματος παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνολικά οι θέσεις του για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι πιο κοντά στη θεωρία των ομόκεντρων κύκλων γύρω από έναν σκληρό ευρω-γερμανικό πυρήνα και απέχουν αρκετά από το όραμα Macron για μια ενιαία Ευρώπη όπου οι ισχυρές οικονομικά χώρες θα ευνοούν τη μεταφορά των πόρων τους στις πιο αδύναμες οικονομίες.
Όλα αυτά δεν ακούγονται καθόλου καλά για την Ελλάδα.
Αν στην επικείμενη συζήτηση για την αλλαγή της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης προς την κατεύθυνση της δημιουργίας διαφορετικών ταχυτήτων, επικρατήσουν απόψεις ακόμη πιο προωθημένες από εκείνες των Merkel- Schaeuble -Macron, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως το μέλλον της Ελλάδας στην ευρωζώνη είναι εξασφαλισμένο.
Δεν μπορεί κανείς φυσικά να ισχυριστεί πως η συμμετοχή του φιλελεύθερου FDP σε έναν νέο κυβερνητικό συνασπισμό αποτελεί ικανή συνθήκη για την επιδείνωση της θέσης της χώρας μας στην Ε.Ε.
Αναμφίβολα, όμως, δημιουργεί νέα δεδομένα.
Το μήνυμα της γερμανικής κάλπης στο βαθμό που αφορά τη χώρα μας είναι πως τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα. Και μπορούμε πλέον να αντιληφθούμε καλύτερα γιατί ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaueble ήταν εκείνος που εμφατικά πίεζε για την εφαρμογή των μνημονίων μέχρι που έφτασε να ισχυρίζεται το τελευταίο διάστημα η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει χωρίς νέο πρόγραμμα και χωρίς «εμπροσθοβαρή» μείωση του χρέους.
Οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι εταίροι της χώρας μας στην ευρωζώνη, ξέρουν πολύ καλά πως η Ελλάδα θα συνεχίσει να έχει ανάγκη τη χρηματοδοτική τους συμβολή και αργά ή γρήγορα θα χρειαστεί ένα νέο πακέτο ή κάποιας μορφής στήριξη και εποπτεία.
Όσο καλύτερες συνθήκες έχει καταφέρει να διαμορφώσει για το μέλλον της η χώρα μας πριν ξεκινήσει η συζήτηση για την επόμενη μέρα, τόσο λιγότερο επώδυνες θα είναι οι αποφάσεις που θα χρειαστεί να ληφθούν.
http://www.liberal.gr/arthro/168134/politiki/2017/germanikes-ekloges-den-uparchei-kanena-kalo-apotelesma-gia-tin-athina.html