04 Ιανουαρίου 2018

Κασιμάτης: Το γούρι της χρονιάς

[ΦΩΤΟ-Ιδού η χρησιμότητα παρόμοιων τελετουργιών: μας θυμίζουν ότι η Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά υπάρχει και στην πραγματικότητα, ουχί μόνο στους θρύλους...]

Τ​​ις μέρες πριν από την Πρωτοχρονιά, αγόρασα κάτι πραγματάκια από το ίδιο κατάστημα που ψωνίζω κάθε χρόνο τα δώρα. Τα κορίτσια που με εξυπηρέτησαν μου προσέφεραν ευγενώς και ένα γούρι, ως δώρο. Eνα λεπτό μεταξωτό κορδόνι, από αυτά που περνάς στον καρπό, με μια μικρή μεταλλική πλακέτα, στην οποία από τη μία πλευρά ήταν χαραγμένη η νέα χρονιά, το 2018, ενώ από την άλλη μια ευχή στη lingua franca της εποχής μας. Στις ευχές είχες επιλογή: «happiness», «miracle», «humour», «luck», «cash».


Τα τρία πρώτα τα απέκλεισα αμέσως. Εμειναν τα δύο τελευταία· να διαλέξω τύχη ή χρήμα; (Το χρήμα μάλιστα σε ρευστό – ελπίζω δε σε ευρώ, καθώς οι προβλέψεις για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας το 2018 είναι θαυμάσιες, εξαιρουμένης φυσικά της Ελλάδας...) Διάλεξα το «cash». Πέραν του προφανούς λόγου, το διάλεξα και επειδή, από τη διαθεσιμότητά του, κατάλαβα ότι οι περισσότεροι άλλοι πελάτες το είχαν περιφρονήσει, ενδεχομένως επειδή το εξέλαβαν ως παράβαση των κανόνων της πολιτικής ορθότητας. Διότι, κατά την αθώα αντίληψη της διάχυτης, καθωσπρέπει χαζοαριστεράς, το χρήμα –αυτή η πράγματι παγκόσμια θρησκεία, που ενώνει όλη την ανθρωπότητα– είναι κάτι μάλλον «κακό», που οφείλουμε τουλάχιστον να δείχνουμε ότι το περιφρονούμε και δεν μας ενδιαφέρει. (Κατά σύμπτωση, αντίληψη ανάλογη εκείνης της παρακμάζουσας αριστοκρατίας του 19ου αιώνα για τον πλούτο των επιχειρηματιών της εποχής...)

Εν πάση περιπτώσει, εγώ διάλεξα το «cash» και το φόρεσα επιτόπου! Θα το φορώ συνεχώς τις πρώτες δύο εβδομάδες του νέου έτους· κι αν δεν δουλέψει, θα το πάω πίσω στο κατάστημα και θα τους κάνω φασαρία...

Pursuit of happines

Με την ευκαιρία της αναφοράς στην αγγλική λέξη για την ευτυχία (happiness), έχω μία διδακτική ιστορία να αφηγηθώ γύρω από τη σχετικότητα της συγκεκριμένης έννοιας. Μόλις απελευθερώθηκε η Γαλλία από τους Γερμανούς και προτού ακόμη τελειώσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι ως πρεσβευτής της Βρετανίας ο Αλφρεντ Νταφ Κούπερ, προσωπικός φίλος του Τσώρτσιλ και βαθιά γαλλόφιλος. Σε ένα δείπνο με το ζεύγος Ντε Γκωλ και άλλους, όπου η συζήτηση είχε πάρει μια ανάλαφρη τροπή, ρώτησαν την κυρία Ντε Γκωλ τι ονειρεύεται για τη ζωή της μετά τον πόλεμο. Η σύζυγος του στρατηγού –γυναίκα άλλης εποχής και με αυτά τα μέτρα του 1945–, η οποία τότε κατέβαλλε φιλότιμες προσπάθειες να μάθει αγγλικά, απάντησε με μία λέξη: «happiness».

Σημασία, όμως, έχει πώς την είπε. Την είπε συλλαβιστά. Είπε πρώτα «a» (το «h» δεν μπορούσε να το προφέρει), ακολούθησε μια μικρή παύση και μετά: «πι-νες». Το πρόβλημα με τον τρόπο της κυρίας Ντε Γκωλ ήταν ότι η λέξη «penis», που νομίζω ότι όλοι ξέρουμε τι σημαίνει, δεν προφέρεται στα αγγλικά όπως γράφεται (πένις), αλλά «πίνες». Ετσι, αυτό που κατάλαβαν όσοι Βρετανοί κάθονταν στο τραπέζι, ήταν ότι αυτό που ονειρευόταν η σύζυγος του στρατηγού, μετά το τέλος του πολέμου, ήταν «a penis». (Αλλωστε, μπροστά τους ορθωνόταν αυστηρή και απροσπέλαστη η μορφή του στρατηγού, για να επιβεβαιώνει εμμέσως αυτό που είχαν καταλάβει...)

Η ίδια δεν κατάλαβε γιατί η απάντησή της είχε προκαλέσει ένα είδος διασκεδαστικής αμηχανίας στους συνδαιτυμόνες. Ο στρατηγός όμως, που προφανώς γνώριζε καλά και πώς λέγεται και πώς προφέρεται στα αγγλικά το membrum virile, παρενέβη και έσωσε την κατάσταση: «Θα έλθει ο καιρός και γι’ αυτό», της είπε και κανείς δεν κατάλαβε αν το χιούμορ ήταν ακούσιο ή όχι. Την ιστορία καταγράφει ο Βρετανός δημοσιογράφος και ιστορικός Πολ Τζόνσον και ως πηγή αναφέρει ιδιωτική συνομιλία του με τη σύζυγο του Νταφ Κούπερ. Υποθέτω, πάντως, –και αυτό δεν το γράφει ο Τζόνσον–, ότι αυτό ήταν και το τέλος των μαθημάτων αγγλικής για την κυρία Ντε Γκωλ...

Ολα εξηγούνται

Την τροπή που παίρνει η υπόθεση των οκτώ Τούρκων αξιωματικών την αφήνω για αύριο – πρώτη μέρα σήμερα, ας μην μπούμε κατευθείαν στα σοβαρά. Μένω μόνο σε ένα σημείο, στο οποίο θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας, διότι εξηγεί πολλά για τον άνδρα ως νου και ως πολιτικό: ότι την αίτηση ακύρωσης της απόφασης της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Ασύλου υπέγραψε, εκ μέρους της κυβέρνησης, ο Γιάννης Μουζάλας. Προφανώς, δεν βρισκόταν άλλος με μεγαλύτερη άγνοια κινδύνου – κι ας μας λένε από την κυβέρνηση ότι την υπέγραψε λόγω αρμοδιότητος. Μετά από αυτό, νομίζω ότι εξηγούνται πολλά από τα παράδοξα στη συμπεριφορά του συγκεκριμένου υπουργού. Φερ’ ειπείν, γιατί ήταν ο μόνος που δεν κατάλαβε ότι η υποψηφιότητά του για υψηλή θέση στο Συμβούλιο της Ευρώπης ήταν μια φάρσα εις βάρος του...

Διαφημιστικό

Ο μητροπολίτης Αμβρόσιος έβαλε να κρεμάσουν έξω από την εκκλησία της Φανερωμένης ένα πανό που γράφει: «Η Ελλάδα έγινε Σόδομα και Γόμορρα». Κάποιοι ενοχλούνται, επειδή το εκλαμβάνουν ως μήνυμα «εχθροπάθειας». Νομίζω ότι οι επικριτές παρεξηγούν τη σκοπιμότητα του πανό. Μπορεί –λέω εγώ, με όλο το θάρρος– να είναι απλώς διαφημιστικό. Με την έννοια ότι σκοπό του έχει την προσέλκυση πιστών στην εκκλησία – είναι γνωστό ότι όλο και λιγότεροι συχνάζουν εκεί, ώστε να αφήνουν και κάτι στο παγκάρι. Στο κάτω κάτω, η συγκεκριμένη ιστορία είναι από τις συναρπαστικότερες της Βίβλου! Εχει σεξ, έχει καταδιώξεις και, στο τέλος, έχει μια μεγαλειώδη καταστροφή! Προσωπικώς, απορώ πώς ακόμη δεν έχει γίνει blockbuster από το Holywood...

Τι υπαινίσσεται;

Πραγματικό γεγονός, όχι αστείο: ο σύλλογος Ηπειρωτών που τραγούδησε τα κάλαντα στον Πάνο Καμμένο έχει την επωνυμία «Το Κούγκι»...

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ