17 Φεβρουαρίου 2018

Κασιμάτης: Το λουλούδι του Αναρχοχουλιγκανισμού ανθίζει

[ΦΩΤΟ-Εδώ και σαράντα χρόνια, ευτυχώς έχει πάψει να υπάρχει στη ζωή μου η λέξη «μαθηματικά». (Είναι κάτι σαν το Ολοκαύτωμα – δεν μιλάς ποτέ γι’ αυτό αν σου έχει συμβεί και έχεις επιβιώσει...) Ακριβώς αυτό το πρόβλημα, το γεγονός δηλαδή ότι τα Μαθηματικά κάνουν αρκετούς μαθητές να νιώθουν ηλίθιοι, προσπαθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Μακρόν στη Γαλλία και ανέθεσε στον εικονιζόμενο σπουδαίο μαθηματικό Σεντρίκ Βιλανί να ετοιμάσει πρόταση για τη μεταρρύθμιση της διδασκαλίας του μαθήματος.]

Μαθαίνω εκ των υστέρων ότι οι καλά πληροφορημένοι (δεν ανήκα σε αυτούς, καθότι αναλφάβητος ποδοσφαιρικώς) δεν εξεπλάγησαν καθόλου που ο «Ρουβίκωνας» έβγαλε απειλητική ανακοίνωση για τους οπαδούς της Ντιναμό Κιέβου, με την οποία χθες αγωνίστηκε η ΑΕΚ. Για τους επαΐοντες, ήταν κοινός τόπος ότι η μαγιά του «Ρουβίκωνα» είναι οι χουλιγκάνοι της ΑΕΚ.


Δεν ξενίζει πάντως η σύνδεση των δύο κόσμων· είναι διαπιστωμένο ότι ο χουλιγκανισμός των γηπέδων και η ανομία τύπου Εξαρχείων, με όλη την ποικιλία των παραγώγων της, είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Το ωραίο, ωστόσο, είναι ότι εκδηλώνεται ελεύθερα, έστω και αν αισθάνεται αμήχανα με τον νέο εαυτό του, τον αληθινό. (Φαίνεται η αμηχανία στη χαζή –δεν μπορείς να την πεις κάτι άλλο– προσπάθεια του «Ρουβίκωνα» να πολιτικοποιήσει το πάθος για την μπάλα και μάλιστα στην πιο εξυψωμένη, την ιδανική μορφή αυτού του πάθους, δηλαδή την πλέον ζωώδη...) Δεν πειράζει. Σημασία έχει ότι το βήμα έγινε, το «outting» έγινε. Στην πορεία, ο Αναρχοχουλιγκανισμός, όπως θα ήθελα να ονομαστεί το ρεύμα, θα βρει την περπατησιά του και την αυτοπεποίθησή του.

Ζούμε σε μεταβατική εποχή. Οχι μόνον καταρρέουν κομμάτια του παλιού κόσμου, αλλά προβάλλουν σταδιακά και χαρακτηριστικά της μορφής του καινούργιου. Συνθέσεις, προσεγγίσεις, συνευρέσεις ή μείξεις, που ωρίμαζαν χρόνια, τώρα συμβαίνουν μπροστά μας. Παράδειγμα, η ανοικτή πια και περήφανη σχέση (που όμως ακόμη λοιδορείται από τους συντηρητικούς) της Αριστεράς με τη Λαϊκή Δεξιά! Αυτή η νέα σύνθεση του Εθνικολαϊκισμού, που ενσαρκώνεται στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ετοιμαζόταν χρόνια από το χειρότερο κομμάτι των δύο κομμάτων εξουσίας – έτσι τα λέγαμε τότε. Χρειαζόταν όμως ένας καταλύτης για να επισπεύσει την ένωση· και αυτός ήταν η Αριστερά και μάλιστα η Ριζοσπαστική με τ’ όνομα. Μετά από αυτό, αλίμονο αν δεν ανοίγει ο δρόμος και για τον Αναρχοχουλιγκανισμό! Κάθε λουλούδι να ανθίσει, κάθε πουλάκι να κελαηδήσει – κάπως το είπε ο πρόεδρος Μάο...

ΠΟΠ

Αναφέρομαι στο προηγούμενο σημείωμα σε «ανομία τύπου Εξαρχείων». Αν δεν σας αρέσει η λέξη «ανομία», την αντικαθιστάτε με άλλη (αναρχία, βία, τρομοκρατία, παρανομία κ.λπ.). Σημασία έχει το υπόλοιπο της φράσης: «Τύπου Εξαρχείων». Το φαινόμενο Εξάρχεια είναι σίγουρα μοναδικό σε όλο τον κόσμο, όπως άλλωστε είναι ο Υπαρκτός Ελληνισμός στον οποίο ανήκει. Γιατί να μην κατοχυρωθεί νομικά ως «ΠΟΠ», προϊόν ονομασίας προελεύσεως;

Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι απλό, αλλά οι πιθανότητες αξίζει τον κόπο να διερευνηθούν. Υπάρχουν νομικοί με ιδιόρρυθμη αντίληψη της κανονικότητας, που πιστεύω ότι θα βοηθήσουν. Καταλαβαίνω, επίσης, ότι μια τέτοια πρωτοβουλία αντίκειται στον διεθνιστικό χαρακτήρα του αναρχισμού. Μην πω, δηλαδή, ότι είναι απροκάλυπτη εμπορευματοποίηση μιας ιδέας τόσο υψηλής. Αλλά είναι ένας έντιμος τρόπος – συγγνώμη για το επίθετο, καταλαβαίνω ότι και αυτό είναι αντίθετο ιδεολογικά, αλλά για την οικονομία του λόγου το χρησιμοποιώ. Ενας έντιμος τρόπος, επαναλαμβάνω, για να αντιμετωπίσουν το μέλλον. Χρειάζεται «diversification»· δεν γίνεται μόνο με ληστείες τραπεζών...

Επιπτώσεις

Δεν είναι η μόνο η πολιτική ζωή στην Ελλάδα που έχει αναστατωθεί από την υπόθεση Novartis. Το ζήτημα, όπως το χειρίστηκε η κυβέρνηση, έχει επιπτώσεις και στη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μάλιστα σε αυτή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή: την «κυβέρνηση» της Ενωσης. Από ξενόγλωσση ηλεκτρονική εφημερίδα, ειδικευόμενη στα ευρωπαϊκά, πληροφορούμαι ότι ο Ελληνας επίτροπος Δ. Αβραμόπουλος έχει ματαιώσει όλες τις προγραμματισμένες δημόσιες εμφανίσεις του στις Βρυξέλλες για τον μήνα Φεβρουάριο. Στην ίδια ιστοσελίδα, διαβάζω επίσης ότι, κατά μέσον όρο, κάθε επίτροπος έχει περί τις ένδεκα δημόσιες εμφανίσεις τον μήνα. Το σημειώνω για να έχουμε κάποια αίσθηση του μέτρου, ώστε να σταθμίσει ο καθένας για τον εαυτό του την απώλεια.

Ελλαδάρα

Απορείς πώς είναι δυνατόν να είχαν κατ’ αρχάς την ιδέα. Τι νόες φαεινοί το συνέλαβαν και πώς το προχώρησαν μέχρι του σημείου να το ανακοινώσουν! Αλλά η μεγαλύτερη ανοησία της δικαιολογίας, με την οποία μάζεψαν την αρχική, υποβάλλει την απάντηση τόσο δυνατά, ώστε η διατύπωσή της να περιττεύει. Το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (το πανεπιστήμιο της γεωγραφικής καρδιάς του Υπαρκτού) ανέβαλε ή ματαίωσε –δεν μου είναι σαφές– την απονομή επίτιμου διδακτορικού διπλώματος στον Πούτιν, επειδή δεν θα μπορέσει να παραστεί ο ίδιος να το παραλάβει. Θα του έτυχε κάτι έκτακτο, όλοι καταλαβαίνουμε.

Προφανώς, θα ήθελε πολύ να παραλάβει ο ίδιος, με τα χεράκια του, τον τίτλο του διδάκτορος Διαχείρισης Πολιτισμικής Κληρονομιάς. Πάρα πολύ! Αλλά του βγήκε ένα «photo shoot», γυμνόστηθος στο ποτάμι να παλεύει με την αρκούδα – να τη νικάει και να βυθίζει εκείνος τα δόντια του στη σάρκα του ζωντανού σολομού που σπαρταρά. Τι να κάνουμε; Αλλη φορά. Θα συμβούλευα τους ιθύνοντες του ιδρύματος, ωστόσο, να μην το βάλουν κάτω. Δοκιμάστε τον Ομπάμα, παιδιά! Μπορεί να κάτσει...

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ