Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες του κόσμου και υπάρχει ένας πολύ σοβαρός λόγος γι΄αυτό.Μπορεί, λοιπόν, σήμερα να έχουμε την τιμητική μας, αλλά πέρα από τα λουλούδια και τα δώρα δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ουσία του πράγματος, δηλαδή τις θυσίες και τα επιτεύγματα που έχουν κάνει γυναίκες από όλο τον κόσμο για πάνω από έναν αιώνα.
Πέραν αυτών, τα τελευταία 15 χρόνια, στόχος της Ημέρας είναι μας υπενθυμίσει πως οι γυναίκες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, σε όλους τους τομείς.
Τι έγινε στις 8 Μαρτίου 1857
Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ηταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες.
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και το 1911 υιοθετήθηκε και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Στη Ρωσία μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Λένιν πείστηκε από τη φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι και καθιέρωσε την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία στη χώρα, ωστόσο σύντομα το πολιτικό υπόβαθρο της γιορτής ξεθώριασε και πλέον η μέρα της γυναίκας γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο ως έκφραση αγάπης και εκτίμησης προς το ωραίο φύλο.
Από το 1975 η μέρα της γυναίκας διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, για την ανάδειξη των γυναικείων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.
Γιατί θεσμοθετήθηκε
Όταν πρωτοθεσμήθηκε η ημέρα αυτή, γυναίκες από διάφορα κράτη απαίτησαν να έχουν δικαίωμα ψήφου, το οποίο πρώτες οι γυναίκες της βρετανικής αποικίας της Νέας Ζηλανδίας απέκτησαν επισήμως το 1893.
Παρ' όλα αυτά, χρειάστηκε περίπου ένας αιώνας για να αποκτήσουν το δικαίωμα αυτό οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία, καθώς πέρυσι τους δόθηκαν δημόσια αξιώματα και ίσα εργασιακά διακαιώματα με τους άντρες.
Σήμερα, υπάρχει κι άλλος χώρος για αλλαγές
Σήμερα, όταν μόνο το 1/5 των κοινοβουλευτικών εδρών καταλαμβάνονται από γυναίκες και υπάρχουν μόνο 19 αρχηγοί κρατών γένους θηλυκού (από τις περίπου 196 υποψηφιότητες), γίνεται αντιληπτό πως μπορούν να αλλάξουν ακόμη πολλά πράγματα.
Να σημειωθεί πως ο αριθμός των γυναικών-μέλη του υπουργικού συμβουλίου έχει τριπλασιαστεί μεταξύ του 1994 και του 2014, αλλά παραμένει σε χαμηλά επίπεδα σε σύγκριση με το ανδρικό φύλο. Σύμφωνα με έρευνα της Independent, σε περίπου 118 χρόνια θα λυθεί εντελώς το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των γυναικών, ενώ σήμερα από τους 500 πιο πλούσιους ανθρώπους του κόσμου, μόνο οι 55 είναι γυναίκες.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ επισημαίνει πως το παγκόσμιο γυναικείο εργατικό δυναμικό έχει αυξηθεί κατά 1 δισεκατομμύριο τα τελευταία δέκα χρόνια, αλλά μεγάλο ποσοστό έχουν τα προνόμια που είχαν οι άντρες το 2006.
Καλλιρρόη Παρρέν: Η πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια που το 1887 κυκλοφόρησε την «Εφημερίς των Kυριών»
Ηταν Μάρτιος του 1887 όταν μία ρεθυμνιώτισσα εκπαιδευτικός, η δημοσιογράφος και πρωτοπόρος φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρρέν, το γένος Σιγανού, αποφάσισε να εκδώσει μία εφημερίδα την οποία θα έγραφαν μόνο γυναίκες, με μόνο γυναικεία θέματα.
Την Παρρέν πλαισίωναν γυναίκες του πνεύματος και της τέχνης της εποχή, η εφημερίδα είχε τίτλο Εφημερίς των Kυριών και στα πρώτα φύλλα υπέγραφε τα άρθρα της με ψευδώνυμο Εύα Πρενάρ.
2 Αυγούστου 1887 πρωτοσέλιδο της «Εφημερίδας των Κυριών» της Καλλιρρόης Παρρέν, wikipedia
Η Εφημερίς των Kυριών ήταν η πρώτη εφημερίδα στην Ελλάδα που δημιουργήθηκε από γυναικεία συντακτική ομάδα και απευθυνόταν μόνο σε γυναίκες. Το πρώτο φύλλο κυκλοφορεί στις 9 Μαρτίου του 1887. Οι γυναίκες διεκδικούσαν μέσω της εφημερίδας τη χειραφέτηση της γυναίκας με πλήρη δικαιώματα στον τομέα της εκπαίδευσης και της εργασίας.
Η Εφημερίς των Κυριών από την ψηφιακή βιβλιοθήκη του ΑΠΘ
Τα πρώτα άρθρα υπέγραφαν η Σαπφώ Λεοντιάδου που εργαζόταν ήδη για το περιοδικό «Ευρυδίκη» της Κωνσταντινούπολης η Αικατερίνη Σαμαρατίδου εγγονή της εκδότριας του περιοδικού «Κυψέλη», η Μαρίκα Πίπιζα (Ποιήτρια), Ελένη Γεωργιάδη (Δασκάλα), Ειρήνη Λαχανά (Δασκάλα) και πολλές άλλες γυναίκες του πνεύματος και των γραμμάτων της εποχής.Οι πρώτες αντιδράσεις για αυτή τη προσπάθεια χειραφέτησης των γυναικών μέσω της εφημερίδας ήταν αρνητικές και χλευαστικές, ωστόσο υπήρξαν και εκείνοι που θαύμασαν την πένα των συντακτριών της εφημερίδας και υποστήριξαν τον αγώνα τους, όπως για παράδειγμα ο ποιητής Κωστής Παλαμάς, ο οποίος και αφιέρωσε ποίημά του στη Καλλιρρόη Παρρέν.
Έως τις 18 Μαρτίου 1907, η εφημερίδα κυκλοφορούσε εβδομαδιαίως και στη συνέχεια από τις 25 Μαρτίου 1907 έως το Δεκέμβριο του 1917 εκδίδονταν δύο φορές το μήνα, χαρακτηρίζοντας αυτή την αλλαγή στη συχνότητα έκδοσης ως «Περίοδος Β’» στο εξώφυλλο του ίδιου του εντύπου.
Το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας βγαίνει 1917, έχοντας κυκλοφορήσει 1106 τεύχη.
Το έντυπο υπήρξε ο πρόδρομος της φεμινιστικής κίνησης στην Ελλάδα
Προτομή της Καλλιρρόης Παρρέν στο Ρέθυμνο, wikipedia