Οι απανταχού ποδοσφαιρόφιλοι, έχουν αρχίσει ήδη και μετρούν αντίστροφα για το επόμενο Μουντιάλ.Εχθές έγινε η σχετική τελετή παράδοσης-παραλαβής, από τον Βλαντιμίρ Πούτιν στον εμίρη του Κατάρ, Ταμίμ μπιν Χαμάντ αλ Θάνι, ο οποίος ευχαρίστησε τον Ρώσο Πρόεδρο και δήλωσε πως θα κάνει τα πάντα για να επαναληφθεί η επιτυχία της διοργάνωσης στο Κατάρ. Οπου όπως είναι γνωστό, θα διεξαχθεί, τον χειμώνα του 2022, το 22ο Μουντιάλ της Ιστορίας.Επιχειρώντας μία επιγραμματική αναφορά στην παρουσία των 32 ομάδων στο Μουντιάλ της Ρωσίας, το ΑΠΕ-ΜΠΕ, προχωρά στις εξής επισημάνσεις:
Η Γαλλία, η Κροατία και το Βέλγιο, είναι οι τρεις ομάδες που ξεχώρισαν στο τουρνουά, κυρίως επειδή κατάφεραν να συνδυάσουν με εξαιρετικό τρόπο, την παρουσία αρκετών «αστεριών», το ποδοσφαιρικό θέαμα και την ουσία. Οι πρώτες δύο έφθασαν στον τελικό, με βασικούς πρωταγωνιστές τους Γιορίς, Καντέ, Πογκμπά και Γκριεζμάν για τους «πετεινούς» και τους Λόβρεν, Μόντριτς, Πέρισιτς, Ράκιτιτς και Μπρόζοβιτς για τους Βαλκάνιους. Οσον αφορά στους «κόκκινους διάβολους», διαθέτουν -χωρίς αμφιβολία- το ποιοτικότερο ρόστερ στον πλανήτη, αλλά «έπεσαν» πάνω στη Γαλλία, σ΄ έναν ημιτελικό που κρίθηκε από την ποδοσφαιρική ευφυϊα του Αντουάν Γκριεζμάν. Το Βέλγιο διαθέτει σήμερα τουλάχιστον 14 παίκτες που μπορούν να παίξουν στην 11αδα οποιασδήποτε ομάδας του πλανήτη και έναν εξαιρετικό προπονητή, που έμαθε την ομάδα να παίζει 3-4-3 με «κλειστά μάτια».
Αντιθέτως, η κάτοχος του τροπαίου Γερμανία απογοήτευσε. Προφανώς είχαν δίκαιο όσοι υποστήριζαν ότι ο Μάνουελ Νόιερ δεν έπρεπε να παει στο Μουντιάλ. Και λέμε να πάει, διότι από την στιγμή που ο Λεβ τον επέλεξε στην αποστολή, δεν μπορούσε να τον αφήσει στον πάγκο. Από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών, ο Νόιερ έδειξε ότι δεν ξεπέρασε τον τραυματισμό που τον κράτησε εκτός αγώνων επί σειρά μηνών, καθώς όπως φάνηκε και στους τρεις αγώνες της Γερμανίας, τα αντανακλαστικά του είναι ιδιαιτέρως «αποδυναμωμένα» και έχει γίνει πολύ «βαρύς» σε σχέση με τον …γνωστό Νόιερ. Παρ΄ όλα αυτά, κατάφερε να δείξει μέρος του απίστευτου ταλέντου που διαθέτει, όμως αυτό δεν αποδείχθηκε ικανό για την πρόκριση. Και σ΄ αυτό, συνετέλεσε η έλλειψη αγωνιστικού προσανατολισμού της ομάδας, που σε αρκετές περιπτώσεις, έδειξε υπεροψία και αλαζονεία, στοιχεία που το ποδόσφαιρο τιμωρεί με αμείλικτο τρόπο, όπως συνέβη στην καταλυτική ήττα-αποκλεισμό με 2-0 από την Νότια Κορέα.
Κάτι ανάλογο, ισχύχει για την Βραζιλία και την Ισπανία. Η «σελεσάο», βελτιούμενη από αγώνα σε αγώνα, έφθασε να παίζει την πρόκριση στους «4» με το Βέλγιο και δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον αιφνιδιασμό από τους Ευρωπαίους. Για περίπου 20 λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο ήταν η… καλή Βραζιλία, όμως αυτό δεν στάθηκε ικανό για να νικήσει τους Βέλγους. Ο Νεϊμάρ δεν μπόρεσε να γίνει ο ηγέτης αυτής της… ευρωπαϊκής Βραζιλίας και οι υπόλοιποι παίκτες -όπως ο Γουίλιαν και ο Ζεσούς- απλώς διέψευσαν τις προσδοκίες. Οσον αφορά στην «ρόχα», αποδείχθηκε πως η ιστορία με τον Χουλέν Λοπετέγκι, παραμονές του Μουντιάλ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ο Σέρχιο Ράμος δεν μπόρεσε να κρατήσει την ομάδα -που οι κακές γλώσσες λένε πως φτιάχνει σε μεγάλο βαθμό αυτός- σε υψηλό επίπεδο και σε καμία περίπτωση δεν θύμισε την Ισπανία που θαύμασε στο πρόσφατο παρελθόν ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Ισως να φταίει ο κορεσμός, ίσως η έλλειψη του ηγέτη, ίσως η κόπωση της χρονιάς….
Η Αργεντινή είναι μία… κατηγορία μόνη της! Απαντες φόρτωσαν στον Λιονέλ Μέσι την… υποχρέωση να οδηγήσει την «αλμπισελέστε» στην κατάκτηση του τροπαίου. Ομως ο κορυφαίος παίκτης του πλανήτη, δεν υπήρξε ποτέ αρχηγός. Μπορεί να ήταν ο «μαέστρος της ορχήστρας», μπορεί να ήταν «το πρώτο βιολί», αλλά αρχηγός και ηγέτης δεν υπήρξε ποτέ. Παράλληλα, οι υπόλοιποι Αργεντινοί που επέλεξε ο Χόρχε Σαμπαόλι, αποδείχθηκαν «λίγοι» στην πλαισίωση του «Λιο» με τα γνωστά αποτελέσματα, που είχαν διαφανεί και από τα προκριματικά στην Νότια Αμερική. Ισως εάν έπαιζαν σε έναν σχηματισμό 3-4-3 ή 3-5-2 οι Μέσι, Ντι Μαρία, Ντιμπάλα, Αγουέρο και Ιγκουαϊν, η πορεία της ομάδας να ήταν διαφορετική. Αλλά με ίσως και με αν, δεν νίκησε ποτέ κανείς…
Από εκεί και πέρα, υπήρξαν ομάδες που άγγιξαν το απόλυτο των δυνατοτήτων τους και έβγαλαν στον αγωνιστικό χώρο, αυτό που μπορούσαν να δώσουν. Οπως η Ουρουγουάη, η Ρωσία, η Αγγλία, η Σουηδία, η Δανία, η Πορτογαλία, η Ισλανδία, η Σερβία, η Ελβετία, η Ιαπωνία, η Σενεγάλη και το Μεξικό. Με καλές εμφανίσεις και αξιοπρεπή παρουσία, όπως λόγου χάρη η Δανία που αποκλείσθηκε αήττητη, έφθασαν στο «ποδοσφαιρικό ταβάνι» τους και έμειναν εκτός συνέχειας στις λεπτομέρειες, αφήνοντας ωστόσο θετικό πρόσημο από την παρουσία τους στην γιορτή του ποδοσφαίρου.
Παράλληλα, υπήρξαν ομάδες που ξεπέρασαν τον ποδοσφαιρικό… εαυτό τους και εξέπληξαν ευχάριστα τους φιλάθλους, όπως η Αυστραλία του Μπερτ Φαν Μάαρβικ, το Ιράν του Κάρλος Κεϊρόζ, η Νότια Κορέα αλλά και το Περού, που μοιάζει η πιο «αδικημένη» ομάδα της διοργάνωσης. Στον «αντίποδα» και στις απογοητεύσεις του τουρνουά, πλην όμως σε χαμηλότερο επίπεδο, θα πρέπει να συμπεριληφθούν η Πολωνία, η Κόστα Ρίκα, η Τυνησία, το Μαρόκο, η Κολομβία και η Νιγηρία, ενώ με αρνητικό πρόσημο, άφησαν την διοργάνωση, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και ο Παναμάς, που κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν οι «κομπάρσοι» του Μουντιάλ…
http://thepresident.gr