Το καπέλωμα των διαδηλώσεων

Το καπέλωμα των πάσης φύσεως διαδηλώσεων είναι μόνιμο φαινόμενο στη χώρα μας. Αντιγράφω από το troktiko:

"Αυτό που συμβαίνει είναι φοβερό! Θέλω να βγω να φωνάξω κι εγώ κατά του πολέμου στη Γάζα. Αλλά, σκέφτομαι, που να πάω με τους κουκουλοφόρους και τις μολότοφ που θα πέσουν πάλι; Τους βαρέθηκα!

Δεν γίνεται να διοργανωθεί ένα αντιπολεμικό για τους απλούς ανθρώπους; Γιατί πρέπει να το οργανώνουν οι γνωστές παρατάξεις, τα ίδια και τα ίδια κόμματα, φόρουμ ή όπως αποκαλείται ο καθένας; Άνθρωποι που... ρίχνουν μολότοφ, μου κλείνουν τους δρόμους και μου σπάνε το μαγαζί για το καλό μου!!! Αριστερό φασισμό πρώτη φορά βλέπω...Θέλω να φωνάξω ειρηνικά για το λαό της Παλαιστίνης και να μη βγει καμία Παπαρήγα και να με αποκαλέσει "λαϊκό κίνημα" και κανένας Αλαβάνος και να με αποκαλέσει "λαϊκή οργή".

Μπορώ σας παρακαλώ;"

Και συμπληρώνω εγώ με μια προσωπική εμπειρία:

Το 1999, πήγα στην διαδήλωση έξω από την αμερικανική πρεσβεία για τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Βρήκα φίλους κομμουνιστές να με κοιτούν με απορία ρωτώντας με "τι θες εσύ εδώ;". Βλέπετε, οι διαδηλώσεις και η υπεράσπιση του Δίκαιου είναι εργολαβία του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΜΕ. Τους είπα ότι φυσικά και θα βγω στους δρόμους να διαδηλώσω τα αυτονόητα. Κάποιον δύσμοιρο διαδηλωτή, τον ξυλοφόρτωσαν, επειδή είχε τη σημαία της αυτόνομης Βόρειας Ηπείρου (αποτελείται από την ελληνική σημαία με τον δικέφαλο αετό και το Στέμμα).
Και ρωτώ κι εγώ, γιατί πρέπει, αν θέλω να διαμαρτυρηθώ για κάτι, να πρέπει να βάλω το κεφάλι μου οπωσδήποτε κάτω από την "ομπρέλα" και την κόκκινη σημαία του οποιουδήποτε μειοψηφικού σχηματισμού;

Δεν μπορώ να διαδηλώσω ελεύθερος, χωρίς κατευθύνσεις;