"Με συνέντευξη τύπου που έγινε στο δημαρχιακό μέγαρο σήμερα το πρωί, Ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης κάλεσε άπαντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και ζήτησε από την από την Κυβέρνηση να δημιουργήσει επιτέλους τις νομικές προϋποθέσεις, ώστε να δοθεί στο λαό η δυνατότητα να εκφράζει μέσα από τα δημοψηφίσματα τις πραγματικές του επιθυμίες και να επιβάλει τις επιλογές του.
ΙΙ.
Στα δύο χρόνια που πέρασαν σας γνώρισα και με γνωρίσατε καλύτερα. Θέλω, λοιπόν, να ελπίζω ότι ξέρετε πώς έχετε μπροστά σας έναν άνθρωπο που δεν πετάει στα σύννεφα, αλλά και δεν του αρέσει η συννεφιά, όταν αυτή δεν είναι φυσικό αλλά κοινωνικό φαινόμενο. Δε μ’ αρέσουν σύννεφα, που σκοτεινιάζουν τον ορίζοντα της πόλης και κατσουφιάζουν τους δημότες της, να βαρύνουν ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα σε μια περίοδο περιβαλλοντικής, πολιτικής, οικονομικής, πολιτιστικής κρίσης και ρύπανσης. Ακόμα λιγότερο μ’ αρέσουν τα σύννεφα της σκόνης που σηκώνουν όσοι με τα δήθεν επαναστατικά ποδοβολητά τους, σκεπάζουν τις φωνές της πλειοψηφίας και ταράζουν τους ρυθμούς και τις λειτουργίες της πόλης.
Επειδή δεν πετάω στα σύννεφα, ήξερα και ξέρω πάντα ότι, για λόγους που δεν είναι της ώρας να κουβεντιάσουμε, εδώ και πολλά χρόνια ο δημόσιος λόγος και η πολιτική πρακτική βρίσκονται σε μια μόνιμη σύγκρουση με την κοινή λογική και το κοινό αίσθημα.
Από αυτή τη σύγκρουση θέλησα να απαλλάξω τουλάχιστον την πόλη μας και την Αυτοδιοίκησή της. Ήταν, αν θέλετε, ο βασικότερος λόγος που επέλεξα να έλθω στο Δήμο αντί να παραμείνω στη Βουλή. Για να δώσω και να κερδίσω τη μάχη του συγκεκριμένου και του απτού αποτελέσματος.
Ήταν ο ίδιος λόγος που μ’ έκανε τον περασμένο Δεκέμβριο να υψώσω τη φωνή μου και να ορθώσω το όποιο ανάστημά μου μπροστά στην καταστροφική μανία των κουκουλοφόρων που αποπειράθηκαν να κάνουν το πένθος της πόλης για τον άδικο χαμό του Αλέξη Γρηγορόπουλου, πένθος για το παρόν και το μέλλον της.
Ήμουν σίγουρος ότι αυτό περίμεναν από εμένα όλοι οι Αθηναίοι να κάνω. Αυτό έκανα. Δεν είμαι εδώ για να τους κοροϊδεύω. Είμαι εδώ για να τους υπερασπίζομαι.
III.
Φαίνεται, όμως, ότι η στάση μου αυτή ήταν πιο ενοχλητική από τη σιωπή που θα προτιμούσαν να τηρήσω, αυτοί που θεωρούν ότι η υπεράσπιση της κοινής λογικής ισοδυναμεί με την αποκάλυψη της αλήθειας που αντιπροσωπεύουν οι άνθρωποι, τα δικαιώματά τους, τα μέτρα τους και οι ανάγκες τους. Αυτοί, αυτά και αυτές δηλαδή, που κάνουν τη Δημοκρατία λειτουργική αρχή κοινωνικής οργάνωσης και δράσης. Που κάνουν την πόλη βιώσιμη οντότητα ζωής, προκοπής, συνοχής και αλληλεγγύης. Που κάνουν τη λειτουργία της Δημοκρατίας και τη λειτουργία της πόλης έννοιες αδιάσπαστες, ταυτόσημες, αλληλένδετες.
Στο όνομα της αποκατάστασης της ηρεμίας, των πληγών και των ζημιών που υπέστη η πόλη και η αγορά της, δηλαδή ο πυρήνας και η καρδιά της τις ημέρες του Δεκέμβρη, των Χριστουγέννων και της χαράς που έγινε θλίψη, προτίμησα, εγώ αυτή τη φορά να σιωπήσω μέσα στο Γενάρη για να πέσουν οι τόνοι και να εκτονωθούν οι εντάσεις μέσα στις οποίες η επιβαρυμένη από την οικονομική κρίση και την κοινωνική αγωνία ζωή της πόλης γινόταν αβίωτη και θλιβερή.
Ούτε αυτό όμως άρεσε στους πανταχού παρόντες των επεισοδίων και στους πανταχού απόντες από τις μάχες της πόλης για ένα καλύτερο, ποιοτικότερο και πιο αισιόδοξο μέλλον.
Είχαν άλλωστε δημοσιεύσει το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταστροφής και δεν ήθελαν να χαλάσουν τα σχέδια τους για περαιτέρω μπαχαλοποίηση της πόλης.
Αψευδής μάρτυς το ημερολόγιο που δώρισε στους Αναγνώστες της η «Αυγή» πρωτοχρονιάτικα και όπου τη σελίδα του Ιανουαρίου κοσμούσε η φωτογραφία με τα συνθήματα που βλέπετε πίσω μου.
Έψαχναν την ευκαιρία και τη βρήκαν.
Έχασαν, όμως, το μέτρο. Όπως έχασαν και κάθε επαφή με τα προβλήματα των δημοτών και τις προτεραιότητες των γειτονιών της Αθήνας.
Κύπρου και Πατησίων. Ένα έργο με ιστορία που ξεκινάει το 1980 με το Π.Δ. για 29 χώρους στάθμευσης στην Κυψέλη, συνεχίζει το 1989 με την αγορά του οικοπέδου από το Δήμο και το χαρακτηρισμό του ως υπόγειου χώρου στάθμευσης και φτάνει στο 1999 για να γίνει η πρώτη μελέτη. Σήμερα 2009 είναι περισσότερο παρά ποτέ αναγκαίο για να επιλυθεί το ασφυκτικό για τη ζωή της γειτονιάς και τη λειτουργία της πιο πυκνοκατοικημένης περιοχής της Αθήνας πρόβλημα της στάθμευσης. Και όμως η Κύπρου και Πατησίων στην Κυψέλη έγινε η αφορμή για να ξανααναστατωθεί η Αθήνα, να δράσουν οι μεταφερόμενοι μπαχαλάκηδες, να στοχοποιηθεί ο δήμαρχος, να δυσφημισθεί η πολιτική του, να προσβληθεί η νοημοσύνη των Αθηναίων και να αναστατωθεί το Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο αναγκάστηκε να συζητά τα ζητήματα της Πρωτεύουσας υπό το κράτος βανδαλισμών και επιθέσεων εναντίον του Δημαρχείου, που θυμίζω ότι είναι μνημείο της πόλης και σύμβολο του θεσμού της Αυτοδιοίκησης.
Και όλα αυτά επειδή προφανώς ο κ. Τσίπρας είχε κρίνει ότι είχε έρθει η στιγμή να …ζητήσει την παραίτησή μου γιατί… είχαν κοπεί δώδεκα δέντρα Κύπρου και Πατησίων!
Θα μπορούσα μέχρι κι αυτό να συζητήσω αν δεν ήταν τόσο εξόφθαλμα υποκριτική, αναληθής και προκλητική για την ίδια τη Δημοκρατία η συμπεριφορά και η προπέτειά του.
IV.
Άφησα αναπάντητα τα ψέματα που διέρρεε το κέντρο του κ. Τσίπρα επί δέκα μέρες για να δει ο κόσμος το μέγεθος της παραπληροφόρησης. Πρώτη φορά σε συνέντευξη μου αναγκάζομαι να αποκαλύψω τόσα πολλά και μεγάλα ψέματα που ελέχθησαν σε τόσο μικρό χρόνο, που ακόμα και ο Γκαίμπελς θα κοκκίνιζε.
1) Κύπρου και Πατησίων κόπηκαν δώδεκα δένδρα. Τόσα προέβλεπε η μελέτη και τόσα νομίμως κόπηκαν. Τα υπόλοιπα μεταφέρθηκαν ως γνωστό στο φυτώριο μας στο Γουδί όπου και συνάδελφοί σας δημοσιογράφοι πήγαν και φωτογράφησαν. Ακούστηκαν διάφορα νούμερα προς εντυπωσιασμό. Άλλος έλεγε 40, άλλος 50 και άλλος δεκάδες. Κανείς δεν είπε για τα 12 δένδρα που πραγματικά κόπηκαν.
2) Είπαν ότι ο Δήμος παρενέβη στην Κύπρου και Πατησίων στις 3.00 το πρωί, άλλοι άγρια μεσάνυχτα, άλλοι στις 4.00 το πρωί. Η πραγματικότητα είναι ότι επενέβη στις 7.00 το πρωί, ώρα που καθημερινά τα συνεργεία του Δήμου, ξεκινάνε τη δουλειά τους. Γιατί κάποιοι ίσως νομίζουν ότι ο Δήμος ξεκινάει δουλειά κατά τις 10.00.
3) Είπαν ότι οι άνθρωποι του Δήμου προπηλάκισαν κατοίκους . Δεν έχει βρεθεί ούτε ένας κάτοικος προπηλακισθείς, πλην εκείνων που εκ συστήματος παρεμβαίνουν στα μέσα ενημέρωσης δηλώνοντας επαγγελματίες αυτόπτες μάρτυρες και προπηλακισθέντες .
Η πραγματικότητα είναι ότι οι μόνοι που προπηλακίστηκαν ήταν οι εργαζόμενοι και τα μηχανήματα του Δήμου που βανδαλίστηκαν από τους εντός εισαγωγικών αγανακτισμένους πολίτες.
4) Λένε πως δεν μπορούν να φυτευτούν δένδρα πάνω από τους υπόγειους σταθμούς αυτοκινήτων. Το ψέμα τους αποκαλύπτουν φωτογραφίες από χώρους πρασίνου που δημιουργήθηκαν πάνω από υπόγειους σταθμούς στην πόλη μας.
5) Μιλάνε για το αλσύλλιο των 37 δένδρων και 21 θάμνων που καταστράφηκε και δεν μιλάνε για το πάρκο των 157 δένδρων, 124 μεγάλων θάμνων 189 μικρών θάμνων και φυτών που δημιουργείται στη θέση του.
6) Μιλάνε για αλλοίωση του μικροκλίματος της γειτονιάς. Δεν μιλάνε για τη μείωση των ρύπων που θα επιφέρει η λειτουργία του πάρκινγκ. Μιλάνε για την απορρόφηση του διοξειδίου από τα δένδρα και δεν μιλάνε για τη μείωση διοξειδίου από την διασφάλιση χώρων στάθμευσης. Δεν λένε ότι ένα αυτοκίνητο εκπέμπει μέσα σε μια μέρα όσο ένα δένδρο απορροφά σε ένα χρόνο.
Σε ποιους άραγε απευθύνονται;
Πόσο αδαείς τους θεωρούν;
Πόσο φιλότιμο άραγε θα χρειαζόταν για να φροντίσουν να μάθουν ότι η κατάσταση θα βελτιώνεται με την πάροδο του χρόνου λόγω της ανάπτυξης των νέων δένδρων στην περιοχή;
Πόση άγνοια τους περισσεύει για να μην ξέρουν ότι η κατασκευή υπόγειων χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων δίνει τη δυνατότητα να αυξηθούν τόσο οι επιφάνειες πρασίνου όσο και οι κοινόχρηστες επιφάνειες με την απελευθέρωση από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πλατειών, πεζοδρομίων ή νησίδων;
Ότι μπορεί να βελτιώσει την ταχύτητα κυκλοφορίας στο περιβάλλον οδικό δίκτυο (με τον περιορισμό της παραρείθριας στάθμευσης), με συνέπειες: α) τη μείωση των απωλειών σε ανθρωποώρες, β) το σημαντικό περιορισμό των εκπομπών ρύπων από τα οχήματα που κινούνται.
Ότι δίνει (με την προσφορά θέσεων στάθμευσης) την ευχέρεια στις αρμόδιες αρχές να αστυνομεύσουν πολύ πιο αποτελεσματικά την ιδιαίτερα οχληρή παράνομη στάθμευση (σε γωνίες, διαβάσεις πεζών κ.λπ.) και να αποτρέψουν τις συνέπειές της (αδυναμία κυκλοφορίας ή στροφής μεγάλων οχημάτων, όπως λεωφορείων),
Ότι η ιδέα της υποχρεωτικής χρήσης ελεγχόμενου και επί πληρωμή χώρου στάθμευσης αποτρέπει πολλές (μικρές ιδίως) μετακινήσεις με Ι.Χ.
Οι Υπόγειοι Σταθμοί Αυτοκινήτων, ιδιαίτερα σε ορισμένες περιπτώσεις, προσφέρουν παράλληλες υπηρεσίες στους χρήστες τους. Για παράδειγμα, ο ΥΣΑ Νοσοκομείου Παίδων, πέρα από το ότι έλυσε το τεράστιο πρόβλημα των γονέων που θέλανε να μεταφέρουνε τα παιδία τους στο νοσοκομείο και δεν ξέρανε που να αφήσουν το αυτοκίνητό τους, προσφέρει και άλλες εξυπηρετήσεις (όπως δυνατότητες αλλαγής μωρών σε ασφαλές και καθαρό περιβάλλον). Άλλοι ΥΣΑ προσφέρουν τη δυνατότητα ανάπαυσης στις αίθουσες αναμονής των ή αποτρέπουν την άσκοπη πεζή κυκλοφορία των χρηστών τους.
V.
Τα 12 δέντρα που έκαναν σημαία τους ο κ. Τσίπρας και οι εντός εισαγωγικών κάτοικοι Κυψέλης κρύβουν απλώς και συνειδητά το δάσος μέσα στο οποίο θέλουν να θάψουν το πτώμα μιας Αθήνας που δε θέλουν να αλλάξει, να αναπλασθεί, να αναβαθμισθεί, να πάψει να δημιουργεί στους κατοίκους της το αίσθημα του εγκλωβισμένου σε μια πόλη που δεν αγαπά ακριβώς επειδή αισθάνεται ότι δεν τον αγαπά, δεν τον φροντίζει, δεν τον προσέχει, δεν του προσφέρει αυτά που αξίζει, αυτά που δικαιούται.
Και μιλώντας για δάσος να πω ότι σπατάλησαν σε αφίσες, μόνο το τελευταίο δεκαήμερο ως διαμαρτυρία για τα 12 δένδρα που κόπηκαν, 2,5 τόνοι χαρτί. Ένα μεγάλο δένδρο παράγει 17 κιλά χαρτί αφίσας, άρα οι εντός εισαγωγικών κάτοικοι Κυψέλης με περιβαλλοντικές ευαισθησίες έκοψαν, εκτός κάμερας, μέσα σε μια εβδομάδα 150 δένδρα για να βρίσουν εμένα.
Είμαι έτοιμος να παραδεχτώ τα οποιαδήποτε επικοινωνιακά λάθη που ενδεχομένως έγιναν. Δεν είμαι όμως καθόλου διατεθειμένος να παρακολουθήσω απαθής και πολύ περισσότερο να αποδεχτώ την ομηρία της πόλης από οργανωμένες μειοψηφίες και αδρανείς γραφειοκρατίες. Από καταστάσεις δηλαδή που παραλύουν την διοίκηση, περιφρονούν τη Δημοκρατία και προσβάλλουν βάναυσα την αλήθεια.
Μπορεί τα ψέματα να έχουν κοντά ποδάρια και μικρή διάρκεια, παραμένουν όμως πάντοτε επικίνδυνα για την αποτελεσματικότητα των δράσεων μας και καταστροφικά για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης η στήριξη και η συμμετοχή της οποίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βρει η πόλη μας τη διέξοδο από το τέλμα στο οποίο τη βυθίζουν όχι μόνο γεγονότα όπως αυτά του περασμένου Δεκεμβρίου αλλά και χρόνιες θεσμικές παθήσεις που κοστίζουν πανάκριβα και σε χρόνο και σε χρήμα και σε ποιότητα ζωής.
Αν πρόκειται ο κοντινότερος και φιλικότερος στον πολίτη θεσμός, που είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση να παρεμποδίζεται στο έργο και τον προγραμματισμό της για την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη να χρειάζεται να περιμένει δεκαετίες για να υλοποιηθούν αποφάσεις που αμφισβητούνται από μειοψηφίες και παρέλκονται από διαδικασίες προσχηματικού τις περισσότερες φορές χαρακτήρα, τότε πραγματικά γεννάται ένα μεγάλο ερωτηματικό για την αξιοπιστία της, το ρόλο της και την αποστολή της.
Δεν αναφέρομαι μόνο στη βιομηχανία των προσφυγών που σκοπίμως τις περισσότερες φορές λειτουργεί ως τροχοπέδη της Δημοτικής Αρχής προκειμένου οι όποιοι και για οποιονδήποτε λόγο αντίπαλοί της να την κατηγορούν παραμονές εκλογών ότι δεν κάνει κάτι για την πόλη. Ότι δεν κάνει δηλαδή, αυτό που την εμποδίζουν να κάνει .
Αναφέρομαι και σε όλα εκείνα τα γραφειοκρατικά εμπόδια που ορθώνονται, διαιωνίζοντας τον χρόνο που απαιτείται από τη λήψη μιας απόφασης μέχρι την υλοποίησή της .
Αναφέρω ενδεικτικά:
1. Για την προμήθεια οχημάτων καθαριότητας 1 προσφυγή στο Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας.
2. Για την προμήθεια κάδων απορριμμάτων 1 αίτηση αναστολής και 2 αιτήσεις ανάκλησης στο Ελεγκτικό Συνέδριο
3. Για το Άλσος Παγκρατίου 2 προσφυγές στο Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας και στην ειδική επιτροπή του άρθρου 152 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων ενώ κατήγγειλαν τον ΟΝΑ και παρενέβη ο Δασάρχης με αυτόφωρη διαδικασία για τις εργασίες αναβάθμισης της παιδικής χαράς.
VI.
Τα πράγματα είναι απλά αλλά και πικρά για τους κατηγόρους μου.
Με καταγγέλλουν δήθεν ως Δήμαρχο των εργολάβων γιατί ξέρουν ότι το μόνο που θέλω είναι να είμαι Δήμαρχος των έργων. Τους ενοχλεί απλώς η ιδέα ότι οι Αθηναίοι θα απολαύσουν τα αποτελέσματα τους.
Αναγκάστηκαν να κάνουν στροφή 180 μοιρών στο θέμα του γηπέδου του Παναθηναϊκού και της Διπλής Ανάπλασης. Γι’ αυτό επιχείρησαν τον αντιπερισπασμό χάλασαν τον κόσμο για τα δένδρα που κόπηκαν στην Κυψέλη. Δεν είχαν το θάρρος να αναγνωρίσουν την ύπαρξη των 8.500 δένδρων και 80.000 θάμνων που φυτεύτηκαν στη διάρκεια της διετούς θητείας μου.
Δείχνουν τους κομμένους κορμούς της Κύπρου και Πατησίων και αγνοούν τις καταπράσινες πλατείες όπως αυτή που βλέπετε και πάλι πίσω μου, το ΚΑΠΑΨ στην περιοχή του Γηροκομείου .
Βρίσκομαι εδώ για να λειτουργώ ως Δήμαρχος των λύσεων και όχι των προβλημάτων. Των πράξεων και όχι των λόγων. Αλλά και για να υπερασπίζομαι τον κόπο των ανθρώπων που με αφοσίωση και αυταπάρνηση έχουν αφιερωθεί για να γίνει πραγματικότητα η επωνυμία της παράταξής μας. Για να γίνει δηλαδή, η Αθήνα πόλη της ζωής μας. Μια πόλη φιλική προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Μια ζωντανή, φιλική και οικολογική πόλη. Μια σύγχρονη ΦΙΛΟΙΚΟΠΟΛΗ .
Το ποιος και τι κάνει για να πρασινίσει η πόλη φαίνεται στη Χάρτα Πρασίνου που έμεινε αναρτημένη στην ιστοσελίδα του Δήμου για διαβούλευση επί 100 μέρες, αποστέλλεται στα Δημοτικά Διαμερίσματα, εγκρίνεται από τη Δημαρχιακή Επιτροπή και στις 9 Μαρτίου παρουσιάζεται και ψηφίζεται από το Δημοτικό Συμβούλιο.
Για να γίνει όμως αυτή η Αθήνα της αλήθειας, του φωτός και του πρασίνου πραγματικότητα πρέπει προηγουμένως να απελευθερωθεί από το ψεύδος, το σκοταδισμό και την ομηρία των μειοψηφιών και των διαδικασιών που πισωγυρίζουν την πορεία της προς ένα καλύτερο αύριο.
VII.
H περιπέτεια της Διπλής Ανάπλασης του Ελαιώνα και των Αμπελοκήπων καθώς και της μεταστέγασης του γηπέδου του Παναθηναϊκού είναι ίσως το μεγαλύτερο, αλλά όχι το μοναδικό πρόσφατο παράδειγμα που μπορώ να σας αναφέρω.
Ανάλογη αξία παραδείγματος έχει και το ιστορικό των παρεμβάσεων και αιτιάσεων που προβλήθηκαν για να μην πραγματοποιηθεί ποτέ η Ανάπλαση που προικοδοτεί την πόλη με δύο τεράστια μητροπολιτικά πάρκα σε πυκνοκατοικημένες και υποβαθμισμένες μάλιστα περιοχές.
Το μέγεθος της υποκρισίας αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο και αφορά αυτούς που κατά τα άλλα στέκονται απέναντι μας ως υπέρμαχοι του πρασίνου, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αναβάθμισης ποιότητας ζωής
Εξαιτίας τους δύο χρόνια μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται χωρίς γήπεδο, οι Αμπελόκηποι χωρίς πάρκο και ο Βοτανικός παραδομένος στο χάος, στην ασχήμια και την εξαθλίωση στην οποία βρισκόταν μέχρι σήμερα.
Είναι αυτοί που έχουν μάλιστα το θράσος , αφού προσέφυγαν ευθέως και επανειλημμένα εναντίον της κατασκευής του γηπέδου, να εμφανίζονται σήμερα ισχυριζόμενοι ότι το πρόβλημα τους δεν είναι η κατασκευή του γηπέδου, αλλά η κατασκευή ενός εμπορικού κέντρου, που είχε ήδη πάρει το δρόμο της πολύ πριν ο ιδιοκτήτης της υποχρεωθεί να παραχωρήσει στο Δήμο δωρεάν τη γη πάνω στην οποία θα κατασκευαστεί το γήπεδο.
Περισσεύουν τα ψέματα και για τη Διπλή Ανάπλαση
1) Τους διαψεύδουν οι δηλώσεις του κ. Σουφλιά « Δεν το αποσυνδέω το εμπορικό. Για να γίνει το γήπεδο χρειάζονται πόροι χρειάζεται και η σχετική έκταση, χρειάζονται αποζημιώσεις. Και πώς θα δοθούν αν δεν βρεθούν χρήματα;….. Επιτρέπεται αντί της χρηματικής αποζημίωσης να δίνεται αύξηση του συντελεστή δόμησης (ανταποδοτικότητα) …. Προβλέπεται και στο Προεδρικό Διάταγμα του 1995 για τον Ελαιώνα και με το νόμο 2300 του 1995 και με το νόμο για τη Διπλή Ανάπλαση του 2006 »
2) Τους διαψεύδουν επίσημα έγγραφα του Δήμου και του ΟΡΣΑ που ήδη από το 2003 επιβεβαιώνουν ως αναγκαστική επιλογή της διαδικασίας της ανταποδοτικότητας λόγω του μεγάλου κόστους αποζημίωσης του οικοπέδου και των κτηριακών εγκαταστάσεων της ΕΤΜΑ
3) Αυτοδιαψεύδονται λέγοντας ναι στην έκδοση της οικοδομικής άδειας του γηπέδου ενώ έχουν προσβάλει στο Σ.τ.Ε. την αγοραπωλησία των οικοπέδων της Εθνικής, το συμφωνητικό Δήμου – ΠΑΕ και υπάρχει στο Δημοτικό Συμβούλιο αποχή ή καταψήφιση στις αγοραπωλησίες εκτάσεων από ιδιώτες στον Ελαιώνα και λευκό στην έγκριση του MASTER PLAN για το πράσινο στην Αλεξάνδρας
4) Διαψεύδονται από τα επίσημα στοιχεία ως προς το μέγεθος του εμπορικού στο Βοτανικό. Δηλώνει ο κ. Τσίπρας στο Sport fm «το εμπορικό κέντρο είναι 4 φορές μεγαλύτερο από ότι το mall του Αμαρουσίου». Είναι 4 φορές μεγαλύτερο το 69 από το 55;
Το ίδιο θράσος δεν διστάζουν να επιστρατεύουν κάθε φορά που τα «ξεροκέφαλα» γεγονότα αποδεικνύονται δυσάρεστα για αυτούς που τα αρνούνται, τα διαστρέφουν, τα διαστρεβλώνουν. Το έκαναν στην περίπτωση της πρόσφατης έρευνας της MRB που αναδεικνύει τη συντριπτική αποδοχή και στήριξη των Αθηναίων για την υλοποίηση του σχεδίου της Διπλής Ανάπλασης. Το ξανακάνουν στην περίπτωση του πάρκινγκ στην Κυψέλη. Θα το ξανακάνουν κάθε φορά που ένα καλομελετημένο σχέδιο παρεμβάσεων θα ανοίγει το δρόμο σε μια καλύτερη πόλη.
Είναι σαν να φαντάζονται ότι μπορεί να φέρουν το σοσιαλισμό χωρίς να κάνουν αναδιανομή του πλούτου.
VIII.
Έχω πει ότι στην Δημοκρατία λες ό,τι θέλεις αναλαμβάνοντας την ευθύνη των όσων λες αλλά δεν κάνεις ό,τι θέλεις.
Ένα κίνημα 100-200 υβριστών, αναπαραγωγών των ύβρεων και βανδαλιστών, με ομπρέλα το ΣΥΡΙΖΑ και υποτίθεται τη Δημοκρατία, θέλουν να καταδικάσουν την πόλη σε ακινησία. Άλλωστε η πολιτική προσφορά τους φτάνει στο να χαίρονται όταν κωλυσιεργούν το Δήμο με νομικίστικα τερτίπια.
Οφείλουν συγγνώμη στους πολίτες. Δεν είναι ντροπή η συγγνώμη. Συνάδελφός σας ζήτησε ήδη συγγνώμη για ανακριβές δημοσίευμα σε εφημερίδα. Πολίτες είχαν το θάρρος να ζητήσουν συγγνώμη για τη συμπεριφορά τους με αφορμή την Κανάρη.
Σε ότι πάντως με αφορά, δεν πρόκειται να συναινέσω και να παρακολουθήσω ως παρατηρητής την ομηρία της πόλης μας στις μειοψηφίες στις γραφειοκρατίες στις νοοτροπίες της αδιαφορίας και της αδράνειας. Καλώ τους Αθηναίους σε εγρήγορση και αντίδραση.
Kαλώ άπαντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και πρώτα από όλα την Κυβέρνηση. Και επειδή στη Δημοκρατία ως γνωστό δεν υπάρχουν αδιέξοδα, είναι καιρός η Κεντρική Διοίκηση να πάρει τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που της αναλογούν για να λυθούν τα χέρια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των τοπικών κοινωνιών, ώστε να κρατήσουν με μεγαλύτερη δύναμη το μέλλον τους.
Ζητώ λοιπόν από την Κυβέρνηση να δημιουργήσει επιτέλους τις νομικές προϋποθέσεις, ώστε να δοθεί στο λαό η δυνατότητα να εκφράζει μέσα από τα δημοψηφίσματα τις πραγματικές του επιθυμίες και να επιβάλλει τις επιλογές του.
Είναι επιτέλους καιρός, να ξαναβρούμε τα μέτρα της Δημοκρατίας μας και το νόημα της Αυτοδιοίκησης μας.
Δημοψήφισμα λοιπόν για κάθε μεγάλη ή μικρή παρέμβαση που συναντά την οργανωμένη αντίδραση, όχι και τόσο αθώων ίσως μειοψηφιών, που σε κάθε περίπτωση δεν έχουν το δικαίωμα ούτε την κοινή γνώμη να δηλητηριάζουν, ούτε την πόλη να καταδικάζουν.
Όσα χρειάζονται δημοψηφίσματα για να πάψει η δημοκρατία των μειοψηφιών να απαξιώνει την δημοκρατία των πλειοψηφιών.
Για να πάψει το έργο της αυτοδιοίκησης να διακυβεύεται από τους ανταγωνισμούς των εργολάβων και τα παιχνίδια των δικολάβων της αδράνειας.
Για να μην χρειάζεται να αποδεικνύουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες όταν απλώς εφαρμόζουμε τους νόμους.
Για να έχουμε την διαρκή κοινωνική νομιμοποίηση σταθερό σύμμαχό μας, αποστομωτικό συνήγορό μας, εγγυητή της αποτελεσματικότητας μας.
Για να πούμε μια και καλή όλοι μαζί, ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ.