Τελικά μερικές φορές, η φωνή της λογικής μπορεί να ακούγεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Βρήκα στο salonica-press την ανακοίνωση του ΟΑΚΚΕ, που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, και σίγουρα κάποια από αυτά που λέει όλοι μας τα έχουμε σκεφτεί.
Η συνέχεια στην ανακοίνωση του ΟΑΚΚΕ:
Πριν από λίγο καιρό ο ΣΥΝ και το ΣτΕ διέκοψαν την κατασκευή του εμπορικού κέντρου στο Βοτανικό ρίχνοντας στην ανεργία, μέσα στην κρίση, 800 εργάτες. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΝ απαιτεί τη ματαίωση ενός μεγάλου έργου και το ΣτΕ ικανοποιεί την απαίτησή του.
O ΣΥΝ και το ΣτΕ με τις αποφάσεις του έχουν δώσει ιστορικό πλήγμα στην ανάπτυξη της χώρας μετατρέποντας την στο βιομηχανικό ουραγό της Ευρώπης και βυθίζοντας την στην υπερχρέωση αφού για δεκαετίες χτυπάνε τα μεγάλα έργα, ιδιαίτερα τα βιομηχανικά όπως πχ την εκτροπή του Αχελώου, την επέκταση των διυλιστηρίων, τους λιγνιτικούς και λιθανθρακικούς σταθμούς, τις βιομηχανίες χρυσού, τα μεγάλα τουριστικά έργα.
Το δίδυμο αυτό δρα σε συντονισμό με το ψευτοΚΚΕ και ισχυρές φράξιες στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ γύρω από τους Καραμανλή και Παπανδρέου, που υποβάλλουν σαμποταριστικές αποφάσεις των δασαρχείων, της αρχαιολογικής υπηρεσίας και των αδειοδοτικών μηχανισμών των υπουργείων.
Αυτό το σαμποτάζ έχει ένα γενικό πολιτικό στόχο: Να εμποδιστούν οι επενδύσεις κάθε κεφάλαιου που δεν ανήκει στην ανατολικού τύπου κρατική ολιγαρχία. Αυτή είναι πολύ πιο αρπακτική από τη δυτικού τύπου γιατί δεν αναπτύσσεται μέσα από τους ανταγωνιστικούς νόμους της αγοράς, αλλά χάρη στην πολιτική εξουσία μέσω της οποίας εξασφαλίζει μονοπωλιακούς και ληστρικούς όρους συσσώρευσης. Όχι τυχαία το δίδυμο ΣΥΝ-ΣτΕ δεν ματαιώνει ποτέ τις σκανδαλώδεις συμβάσεις με τους ανατολικούς κρατικο-ολιγάρχες Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτιληναίο ή την ίδια τη Ρωσία.
Η εξήγηση για το σαμποτάζ στο Βοτανικό είναι επίσης πολιτική. Εδώ ο στόχος του ΣΥΝ δεν είναι μόνο να καταργήσει μια μεγάλη επένδυση δυτικού τύπου κεφαλαίων όπως είναι εκείνα της «Βωβός», όσο να διευκολύνει τους ανατολικούς κρατικο-ολιγάρχες να ελέγξουν τη διοίκηση του Παναθηναϊκού αφού έλεγξαν πρώτα εκείνη του Ολυμπιακού με τον Κόκκαλη. Να γιατί τα ψευτο-οικολογικά κινήματα του ΣΥΝ ενώ μπλοκάρουν εδώ και χρόνια κάθε χώρο ανέγερσης ενός γηπέδου του ΠΑΟ όσο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού είναι το δυτικού τύπου κεφάλαιο Βαρδινογιάννη (που κάποτε οι ανατολικοί επεχείρησαν να εξοντώσουν με τη «17Ν»), «ξέχασαν» να μπλοκάρουν το γήπεδο του Ολυμπιακού.
Ο άνθρωπος τον οποίο το ανατολικό αστικό μπλοκ προορίζει για ιδιοκτήτη του ΠΑΟ είναι ο Βγενόπουλος. Αυτός διαχειρίζεται σήμερα και δυτικά κεφάλαια όμως εκτοξεύτηκε κεφαλαιικά μέσα από τη δεμένη με ρώσικα κεφάλαια (Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου) και αναδείχτηκε σαν κρατικο-ολιγάρχης, όταν το ανατολικό μπλοκ του επέτρεψε να αγοράσει αστραπιαία τον ανθό σε πολλούς βιομηχανικούς κλάδους ή όταν με τη σκανδαλώδη αγοραπωλησία των μετοχών του ΟΤΕ του επέτρεψε να κερδίσει σε χρόνο μηδέν 200 εκατομμύρια Ευρώ χωρίς οι κυνηγοί σκανδάλων να αναλάβουν οποιαδήποτε πρακτική δράση εναντίον του. (Οι ανώδυνες φωνούλες του ΣΥΝ ήταν για ξεκάρφωμα).
Ο Βγενόπουλος επιχειρεί να ελέγξει τον Παναθηναϊκό οικονομικά αφού πρώτα τον έλεγξε σε αρκετό βαθμό «πολιτικά-οπαδικά» χάρη στη συμμαχία του με τον κεφαλαιακά αδύναμο Γιαννακόπουλο. Προϋπόθεση για τον «πολιτικό» έλεγχο μεγάλων ομάδων όπως ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ είναι οι ποδοσφαιρικές ήττες τους με τις οποίες η απογοητευμένη εξέδρα στρέφεται εύκολα εναντίον των παλιών ιδιοκτητών και αναζητά νέους «νικητές». Τέτοιες ήττες διευκολύνονται από το διαιτητικό και τρομοκρατικό ποδοσφαιρικό καθεστώς Κόκκαλη και από την ανυπαρξία ενός γηπέδου- έδρας της ομάδας.
Αλλά το κράτος δεν μπορούσε επ’ άπειρο να αρνείται ένα γήπεδο στον ΠΑΟ αψηφώντας τη δικαιολογημένη πίεση των οπαδών του και έτσι ψηφίστηκε η διπλή ανάπλαση για την κατασκευή του γηπέδου στο Βοτανικό. Ο ΣΥΝ στην αρχή χτύπησε την κατασκευή του γηπέδου μετωπικά, όπως και το άλλο ρωσόδουλο κόμμα, το ψευτοΚΚΕ (που δουλεύει στην εξέδρα με την Κανέλλη). Όμως μετά την είσοδο του Βγενόπουλου στον ΠΑΟ ο ΣΥΝ εκπόνησε ένα πιο σύνθετο σχέδιο διάσπασης και εκβιασμών με το οποίο ο πρώτος θα μπορούσε να γίνει ιδιοκτήτης της ομάδας.
Ο ΣΥΝ λοιπόν πέρασε από το ΣτΕ μια κατ’ αρχήν απόφαση να σταματήσει το εμπορικό κέντρο του Βωβού ο οποίος σε αντάλλαγμα για το δικαίωμα του να χτίσει το κτίριο έχει δώσει στο Δήμο το έδαφος όπου κάθεται το γήπεδο. Έτσι αφού αυτό το δικαίωμα του αφαιρέθηκε αυτός θα μπορούσε να ματαιώσει την κατασκευή του γηπέδου.
Αλλά ο ΣΥΝ δεν πέρασε από το ΣτΕ μια σκέτα αρνητική απόφαση που θα ένωνε τον κόσμο του ΠΑΟ και τους εργάτες του εργοταξίου εναντίον του, αλλά μια τερατώδη απόφαση που έλεγε ότι ο μεν Βωβός δεν μπορεί να χτίσει το εμπορικό κέντρο αλλά ο Παναθηναϊκός μπορεί να χτίσει το γήπεδο! Έτσι ο ΣΥΝ, κραδαίνοντας την απόφαση του ΣτΕ, κάλεσε τον ΠΑΟ να κτίσει το γήπεδο και να συγκρουστεί με το Βωβό. (Όμως διατήρησε σαν απειλή τις προσφυγές των «πολιτών» του στο ΣτΕ κατά του γηπέδου).
Αμέσως τη θέση αυτή του ΣΥΝ την πρόβαλε στην ΠΑΕ ο Βγενόπουλος, ενώ οι Πατέρας και Γιαννακόπουλος έβαλαν φρένο στις κινητοποιήσεις των οπαδών του ΠΑΟ κατά ΣΥΝ και ΣτΕ και πέρασαν τη θέση «όχι στα επιχειρηματικά συμφέροντα» που σημαίνει «όχι στο Βωβό».
Οι Βαρδινογιάννηδες αποδέχτηκαν την πρόταση Βγενόπουλου ενώ ο ΥΠΕΧΩΔΕ Σουφλιάς δέχτηκε να βγει άδεια για το γήπεδο χωρίς να έχουν τηρηθεί οι νόμιμες υποχρεώσεις του κράτους προς το Βωβό.
Ταυτόχρονα ο ΣΥΝ διαμήνυε στο Βωβό ότι αν κάτσει φρόνιμος ως τη νέα συνεδρίαση του ΣτΕ ίσως του επιτραπεί ένα μικρότερο εμπορικό κέντρο. Μόνο έτσι εξηγείται ότι αυτός έπνιξε τις μαζικές κινητοποιήσεις των εργατών του εργοταξίου του.
Τελευταίος υπέκυψε ο Κακλαμάνης εναντίον του οποίου ο ΣΥΝ εξαπέλυε το αντιλαϊκό του κίνημα ενάντια στο πάρκινγκ στην Κυψέλη. Έτσι όλοι τους ποδοπάτησαν και το νόμο και τις μαχητικές διαθέσεις των εργατών και των φιλάθλων ενώ ο Βαρδινογιάννης σύρθηκε στα γραφεία του ΣΥΝ μετατρέποντας το μικρό αυτό τραμπούκικο κόμμα σε ύψιστο νομοθέτη και τον Τσίπρα σε πρωθυπουργό.
Αυτή είναι η δίχως χαρακτήρα και δημοκρατική παράδοση ελληνική μεγαλοαστική τάξη. Από δω και μπρος όλοι τους θα είναι όμηροι των ραδιουργιών του ΣΥΝ που λειτουργεί σαν εκβιαστής για λογαριασμό όλου του ανατολικού μπλοκ. Ο άμεσος στόχος του ΣΥΝ είναι να αρχίσει να χτίζεται το γήπεδο – που όχι τυχαία έχει κατασκευαστή τον Μπόμπολα - πάνω σε μια νομικά κινούμενη άμμο που την οικοδομησιμότητα της θα κρατάει στα χέρια του «απ’ έξω» ο ΣΥΝ και «από μέσα» ο Βγενόπουλος.
Αν για παράδειγμα ο Βωβός, στριμωγμένος οικονομικά και πολιτικά υποχρεωθεί να παραχωρήσει τα δικαιώματα του στη γη, ο Βγενόπουλος θα είναι ο καλύτερα οικονομικά και πολιτικά πλασαρισμένος για να τα αποκτήσει και έτσι να γίνει κύριος ενός ΠΑΟ που θα μπορεί και αυτός να κατακτάει πλαστικά πρωταθλήματα.
Αυτό δεν θα ήταν τόσο τραγικό αν δεν αποτελούσε το θρίαμβο μιας μαφιόζικης πολιτικής που παραδίδει όλη τη χώρα σε ανθρώπους μιας υπερδύναμης που καταστρέφει ότι δεν μπορεί αγοράσει.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η μόνη λύση για να βρουν οι 800 εργάτες τη δουλειά τους, οι φίλαθλοι ένα γήπεδο αλλά διατηρώντας την αξιοπρέπειά τους, και οι πολίτες της Αθήνας λίγο πράσινο με την εφαρμογή της προοδευτικής στις δοσμένες συνθήκες διπλής ανάπλασης είναι η εξής: δικός τους μαζικός αγώνας ενάντια σε ΣΥΝ και ΣτΕ.
Δικός τους αγώνας σημαίνει ανεξάρτητος και από τους δυτικούς καπιταλιστές που σέρνονται και εκλιπαρούν τους σοσιαλφασίστες για να μπορούν να συμμετέχουν στο υπό την ηγεμονία των τελευταίων σκληρό εκμεταλλευτικό καθεστώς.
O ΣΥΝ και το ΣτΕ με τις αποφάσεις του έχουν δώσει ιστορικό πλήγμα στην ανάπτυξη της χώρας μετατρέποντας την στο βιομηχανικό ουραγό της Ευρώπης και βυθίζοντας την στην υπερχρέωση αφού για δεκαετίες χτυπάνε τα μεγάλα έργα, ιδιαίτερα τα βιομηχανικά όπως πχ την εκτροπή του Αχελώου, την επέκταση των διυλιστηρίων, τους λιγνιτικούς και λιθανθρακικούς σταθμούς, τις βιομηχανίες χρυσού, τα μεγάλα τουριστικά έργα.
Το δίδυμο αυτό δρα σε συντονισμό με το ψευτοΚΚΕ και ισχυρές φράξιες στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ γύρω από τους Καραμανλή και Παπανδρέου, που υποβάλλουν σαμποταριστικές αποφάσεις των δασαρχείων, της αρχαιολογικής υπηρεσίας και των αδειοδοτικών μηχανισμών των υπουργείων.
Αυτό το σαμποτάζ έχει ένα γενικό πολιτικό στόχο: Να εμποδιστούν οι επενδύσεις κάθε κεφάλαιου που δεν ανήκει στην ανατολικού τύπου κρατική ολιγαρχία. Αυτή είναι πολύ πιο αρπακτική από τη δυτικού τύπου γιατί δεν αναπτύσσεται μέσα από τους ανταγωνιστικούς νόμους της αγοράς, αλλά χάρη στην πολιτική εξουσία μέσω της οποίας εξασφαλίζει μονοπωλιακούς και ληστρικούς όρους συσσώρευσης. Όχι τυχαία το δίδυμο ΣΥΝ-ΣτΕ δεν ματαιώνει ποτέ τις σκανδαλώδεις συμβάσεις με τους ανατολικούς κρατικο-ολιγάρχες Κόκκαλη, Μπόμπολα, Μυτιληναίο ή την ίδια τη Ρωσία.
Η εξήγηση για το σαμποτάζ στο Βοτανικό είναι επίσης πολιτική. Εδώ ο στόχος του ΣΥΝ δεν είναι μόνο να καταργήσει μια μεγάλη επένδυση δυτικού τύπου κεφαλαίων όπως είναι εκείνα της «Βωβός», όσο να διευκολύνει τους ανατολικούς κρατικο-ολιγάρχες να ελέγξουν τη διοίκηση του Παναθηναϊκού αφού έλεγξαν πρώτα εκείνη του Ολυμπιακού με τον Κόκκαλη. Να γιατί τα ψευτο-οικολογικά κινήματα του ΣΥΝ ενώ μπλοκάρουν εδώ και χρόνια κάθε χώρο ανέγερσης ενός γηπέδου του ΠΑΟ όσο ιδιοκτήτης του Παναθηναϊκού είναι το δυτικού τύπου κεφάλαιο Βαρδινογιάννη (που κάποτε οι ανατολικοί επεχείρησαν να εξοντώσουν με τη «17Ν»), «ξέχασαν» να μπλοκάρουν το γήπεδο του Ολυμπιακού.
Ο άνθρωπος τον οποίο το ανατολικό αστικό μπλοκ προορίζει για ιδιοκτήτη του ΠΑΟ είναι ο Βγενόπουλος. Αυτός διαχειρίζεται σήμερα και δυτικά κεφάλαια όμως εκτοξεύτηκε κεφαλαιικά μέσα από τη δεμένη με ρώσικα κεφάλαια (Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου) και αναδείχτηκε σαν κρατικο-ολιγάρχης, όταν το ανατολικό μπλοκ του επέτρεψε να αγοράσει αστραπιαία τον ανθό σε πολλούς βιομηχανικούς κλάδους ή όταν με τη σκανδαλώδη αγοραπωλησία των μετοχών του ΟΤΕ του επέτρεψε να κερδίσει σε χρόνο μηδέν 200 εκατομμύρια Ευρώ χωρίς οι κυνηγοί σκανδάλων να αναλάβουν οποιαδήποτε πρακτική δράση εναντίον του. (Οι ανώδυνες φωνούλες του ΣΥΝ ήταν για ξεκάρφωμα).
Ο Βγενόπουλος επιχειρεί να ελέγξει τον Παναθηναϊκό οικονομικά αφού πρώτα τον έλεγξε σε αρκετό βαθμό «πολιτικά-οπαδικά» χάρη στη συμμαχία του με τον κεφαλαιακά αδύναμο Γιαννακόπουλο. Προϋπόθεση για τον «πολιτικό» έλεγχο μεγάλων ομάδων όπως ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ είναι οι ποδοσφαιρικές ήττες τους με τις οποίες η απογοητευμένη εξέδρα στρέφεται εύκολα εναντίον των παλιών ιδιοκτητών και αναζητά νέους «νικητές». Τέτοιες ήττες διευκολύνονται από το διαιτητικό και τρομοκρατικό ποδοσφαιρικό καθεστώς Κόκκαλη και από την ανυπαρξία ενός γηπέδου- έδρας της ομάδας.
Αλλά το κράτος δεν μπορούσε επ’ άπειρο να αρνείται ένα γήπεδο στον ΠΑΟ αψηφώντας τη δικαιολογημένη πίεση των οπαδών του και έτσι ψηφίστηκε η διπλή ανάπλαση για την κατασκευή του γηπέδου στο Βοτανικό. Ο ΣΥΝ στην αρχή χτύπησε την κατασκευή του γηπέδου μετωπικά, όπως και το άλλο ρωσόδουλο κόμμα, το ψευτοΚΚΕ (που δουλεύει στην εξέδρα με την Κανέλλη). Όμως μετά την είσοδο του Βγενόπουλου στον ΠΑΟ ο ΣΥΝ εκπόνησε ένα πιο σύνθετο σχέδιο διάσπασης και εκβιασμών με το οποίο ο πρώτος θα μπορούσε να γίνει ιδιοκτήτης της ομάδας.
Ο ΣΥΝ λοιπόν πέρασε από το ΣτΕ μια κατ’ αρχήν απόφαση να σταματήσει το εμπορικό κέντρο του Βωβού ο οποίος σε αντάλλαγμα για το δικαίωμα του να χτίσει το κτίριο έχει δώσει στο Δήμο το έδαφος όπου κάθεται το γήπεδο. Έτσι αφού αυτό το δικαίωμα του αφαιρέθηκε αυτός θα μπορούσε να ματαιώσει την κατασκευή του γηπέδου.
Αλλά ο ΣΥΝ δεν πέρασε από το ΣτΕ μια σκέτα αρνητική απόφαση που θα ένωνε τον κόσμο του ΠΑΟ και τους εργάτες του εργοταξίου εναντίον του, αλλά μια τερατώδη απόφαση που έλεγε ότι ο μεν Βωβός δεν μπορεί να χτίσει το εμπορικό κέντρο αλλά ο Παναθηναϊκός μπορεί να χτίσει το γήπεδο! Έτσι ο ΣΥΝ, κραδαίνοντας την απόφαση του ΣτΕ, κάλεσε τον ΠΑΟ να κτίσει το γήπεδο και να συγκρουστεί με το Βωβό. (Όμως διατήρησε σαν απειλή τις προσφυγές των «πολιτών» του στο ΣτΕ κατά του γηπέδου).
Αμέσως τη θέση αυτή του ΣΥΝ την πρόβαλε στην ΠΑΕ ο Βγενόπουλος, ενώ οι Πατέρας και Γιαννακόπουλος έβαλαν φρένο στις κινητοποιήσεις των οπαδών του ΠΑΟ κατά ΣΥΝ και ΣτΕ και πέρασαν τη θέση «όχι στα επιχειρηματικά συμφέροντα» που σημαίνει «όχι στο Βωβό».
Οι Βαρδινογιάννηδες αποδέχτηκαν την πρόταση Βγενόπουλου ενώ ο ΥΠΕΧΩΔΕ Σουφλιάς δέχτηκε να βγει άδεια για το γήπεδο χωρίς να έχουν τηρηθεί οι νόμιμες υποχρεώσεις του κράτους προς το Βωβό.
Ταυτόχρονα ο ΣΥΝ διαμήνυε στο Βωβό ότι αν κάτσει φρόνιμος ως τη νέα συνεδρίαση του ΣτΕ ίσως του επιτραπεί ένα μικρότερο εμπορικό κέντρο. Μόνο έτσι εξηγείται ότι αυτός έπνιξε τις μαζικές κινητοποιήσεις των εργατών του εργοταξίου του.
Τελευταίος υπέκυψε ο Κακλαμάνης εναντίον του οποίου ο ΣΥΝ εξαπέλυε το αντιλαϊκό του κίνημα ενάντια στο πάρκινγκ στην Κυψέλη. Έτσι όλοι τους ποδοπάτησαν και το νόμο και τις μαχητικές διαθέσεις των εργατών και των φιλάθλων ενώ ο Βαρδινογιάννης σύρθηκε στα γραφεία του ΣΥΝ μετατρέποντας το μικρό αυτό τραμπούκικο κόμμα σε ύψιστο νομοθέτη και τον Τσίπρα σε πρωθυπουργό.
Αυτή είναι η δίχως χαρακτήρα και δημοκρατική παράδοση ελληνική μεγαλοαστική τάξη. Από δω και μπρος όλοι τους θα είναι όμηροι των ραδιουργιών του ΣΥΝ που λειτουργεί σαν εκβιαστής για λογαριασμό όλου του ανατολικού μπλοκ. Ο άμεσος στόχος του ΣΥΝ είναι να αρχίσει να χτίζεται το γήπεδο – που όχι τυχαία έχει κατασκευαστή τον Μπόμπολα - πάνω σε μια νομικά κινούμενη άμμο που την οικοδομησιμότητα της θα κρατάει στα χέρια του «απ’ έξω» ο ΣΥΝ και «από μέσα» ο Βγενόπουλος.
Αν για παράδειγμα ο Βωβός, στριμωγμένος οικονομικά και πολιτικά υποχρεωθεί να παραχωρήσει τα δικαιώματα του στη γη, ο Βγενόπουλος θα είναι ο καλύτερα οικονομικά και πολιτικά πλασαρισμένος για να τα αποκτήσει και έτσι να γίνει κύριος ενός ΠΑΟ που θα μπορεί και αυτός να κατακτάει πλαστικά πρωταθλήματα.
Αυτό δεν θα ήταν τόσο τραγικό αν δεν αποτελούσε το θρίαμβο μιας μαφιόζικης πολιτικής που παραδίδει όλη τη χώρα σε ανθρώπους μιας υπερδύναμης που καταστρέφει ότι δεν μπορεί αγοράσει.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες η μόνη λύση για να βρουν οι 800 εργάτες τη δουλειά τους, οι φίλαθλοι ένα γήπεδο αλλά διατηρώντας την αξιοπρέπειά τους, και οι πολίτες της Αθήνας λίγο πράσινο με την εφαρμογή της προοδευτικής στις δοσμένες συνθήκες διπλής ανάπλασης είναι η εξής: δικός τους μαζικός αγώνας ενάντια σε ΣΥΝ και ΣτΕ.
Δικός τους αγώνας σημαίνει ανεξάρτητος και από τους δυτικούς καπιταλιστές που σέρνονται και εκλιπαρούν τους σοσιαλφασίστες για να μπορούν να συμμετέχουν στο υπό την ηγεμονία των τελευταίων σκληρό εκμεταλλευτικό καθεστώς.
Αθήνα, 09/02/2009