Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλωστε, ανεξαρτήτως της επιμέρους κριτικής που μπορεί να του ασκήσει κανείς, διαθέτει και τα τρία παραπάνω χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Μαζί με την υπεραξία της απρόσμενης νίκης του απέναντι στον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, στην εσωκομματική αναμέτρηση της 10ης Ιανουαρίου, τότε που κατάφερε να εκφράσει και να ενώσει, ακόμη και ρεύματα από άλλους πολιτικούς χώρους.
Τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον κατηγορούν αρκετοί και συχνά, ότι επιδιώκει να μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία σε “γαλάζιο Ποτάμι”. Προφανώς και δεν το κάνει. Απλώς, το φλερτ με στελέχη του χώρου του Ποταμιού, που αντικειμενικά είναι καλύτερα από… αυτά που έχει η ΝΔ, οδηγούν αρκετούς στον κρίσιμο αποπροσανατολισμό της αδυναμίας διάκρισης του, τι πραγματικά θέλει να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης με το Ποτάμι.
Με την περίπτωση της Δράσης, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε στο Συνέδριο του κόμματος που ίδρυσε ο Στέφανος Μάνος, και έχει σήμερα πρόεδρο τον Θόδωρο Σκυλακάκη. Και είπε σωστά πράγματα. Μόνο που η συγκυρία δεν ήταν ορθή. Όπως ούτε και ο χώρος.
Σε αντίθεση με το Ποτάμι, η Δράση δεν έχει… ενδιαφέροντα στελέχη. Έχει πληθωρισμό από τοξικότητες. Και πληθώρα κυνισμού. Κυνισμού που δεν έχει ανάγκη η Νέα Δημοκρατία, στην πορεία της προς την εξουσία.
Μια ματιά να έριχνε κανείς στο ακροατήριο του Συνεδρίου της Δράσης, και δεν θα συγκρατούσε το χαμόγελό το, σκεφτόμενος ότι υπάρχουν πολύ συγκεκριμένοι λόγοι που το συγκεκριμένο κόμμα αδυνατεί διαχρονικά να εκφράσει περισσότερο από το 2% των Ελλήνων που προσέρχονται στις κάλπες. Δηλαδή, σε επίπεδο κοινωνίας… το απόλυτο μηδέν.
Αυτό, σε συνδυασμό με την προχωρημένη τοξικότητα που εκπέμπουν τα στελέχη της Δράσης, έχοντας ταυτιστεί στο υποσυνείδητο της ελληνικής κοινωνίας, με θέσεις ακραίου κυνισμού, ξένες προς έννοιες όπως τη συνοχή και την αλληλεγγύη, καθιστά το μείγμα εκρηκτικό.
Χρειάζεται λοιπόν προσοχή. Για να μην τσακαλωθεί από τον τοξικό κυνισμό της Δράσης ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος προβάλλει σήμερα ως το μοναδικό αντίβαρο στον λαϊκισμό. Με όρους κοινής λογικής όμως. Όχι με τον σκανδαλώδη ελιτισμό της Δράσης…
Μαρίκα Λυσιάνθη
http://ysterografa.gr