Φτάνοντας στην κορυφή του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών, ο Εμανουέλ Μακρόν είναι πλέον ο πρώτος στις προτιμήσεις ενάντια στη Μαρίν Λεπέν για να μπει στο Ελιζέ. Τρία χρόνια πριν ωστόσο, ήταν εντελώς άγνωστος στο ευρύ κοινό.
Πρόκειται πράγματι για μία επανάσταση εκτιμά η Cécile Cornudet, πολιτικός αρθρογράφος στην καθημερινή Les Echos και μέλος της HQ Bourdin, 2017.
«Αυτό που συνέβη το βράδυ της Κυριακής, είναι μία επανάσταση, ένα big bang,ένα τσουνάμι. Νομίζω ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τις λέξεις. Ήρθε το τέλος του συστήματος αριστεράς δεξιάς, του σοσιαλιστικού κόμματος και του κόμματος των ρεπουμπλικάνων, γύρω από το οποίο περιστρεφόταν η γαλλική πολιτική ζωή της Πέμπτης Δημοκρατίας. Και ποιος επωφελείται; Λοιπόν, αυτός που τον είδε πρώτος, αυτό τον σεισμό, ο οποίος χωρίς αμφιβολία επιτάχυνε λίγο, αλλά και ο οποίος διατύπωσε τη θεωρία και τοποθετήθηκε σε μία καθησυχαστική εναλλακτική λύση: ο Εμανουέλ Μακρόν. Σήμερα έχουμε έναν 39χρονο, που δεν ήταν παρά ένας απλός σύμβουλος στο Ελιζέ πριν τρία χρόνια, έτοιμο να γίνει πρόεδρος της Δημοκρατίας, τη στιγμή που όλοι οι προκάτοχοί του είχαν εκλεγεί στο τέλος μίας ήδη μακράς πολιτικής καριέρας. Ακόμα και ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν το 1974 είχε υπάρξει πολλές φορές υπουργός», σημειώνει η Cécile Cornudet και συνεχίζει απαριθμώντας τους τρεις λόγους για τους τρεις λόγους της επιτυχίας του Μακρόν.
1. Διαισθάνθηκε ότι τα δύο κόμματα της κυβέρνησης ήταν με κομμένη την ανάσα
«Η επιτυχία του οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στην τύχη, αλλά και τρεις βασικούς λόγους: είχε την διαίσθηση ότι τα δύο κόμματα της κυβέρνησης ήταν με κομμένη την ανάσα. Και ότι έπρεπε να πάει εκεί τώρα, αμέσως και όχι αργότερα. Αυτή ήταν η διάφορά του με τον Μανουέλ Βαλς για παράδειγμα ο ο οποίος πίστεψε ότι έπρεπε να περιμένει για μετά τις προεδρικές».
2. Τόλμησε να πάρει το ρίσκο
«Αλλά υπάρχουν και δύο άλλοι λόγοι», εξηγεί η πολιτική αρθρογράφος της Les Echos και συνεχίζει: «Πρώτον, είχε το κουράγιο, λίγη τρέλα ή πολύ εγωισμό, πείτε το όπως θέλετε. Αλλά κυρίως τόλμησε να φύγει, “να πάρει το ρίσκο” όπως λέει, να εγκαταλείψει την κάποια άνεση ξεκινώντας από την κυβέρνηση».
3. Ήξερε πώς να καλύψει έδαφος με το En Marche!
«Τελικά, δημιούργησε την κίνησή του, το En Marche!, και έκανε κάτι το οποίο μπορούμε να θέσουμε στο ενεργητικό του. Ήταν σε θέση μία ενέργεια στην χώρα που δεν ήθελε παρά μόνο να εκφραστεί, αλλά έβλεπε τις πόρτες των κομμάτων κλειστές», τονίζει η πολιτική αρθρογράφος εξηγώντας ότι τελικά αυτό που κατόρθωσε ο Μακρόν ήταν να φέρει κοντά στην πολιτική ανθρώπους που συμμετείχαν σε συλλόγους και οι οποίοι στις συναντήσεις που πραγματοποίησε ο κεντρώος ανεξάρτητος υποψήφιος είχαν τη δυνατότητα να προβληματιστούν σχετικά με το έργο του.
«Σε λιγότερο από έναν χρόνο, κάλυψε έδαφος, παρείχε τα εργαλεία κινητοποίησης στα μέλη, εφηύρε έναν ήχο, ένα νέο τρόπο να συνομιλήσει με τα μέλη και την πολιτική οργάνωση... Είναι μία πραγματική επιτυχία. Εδώ, η διαίσθηση , το ρίσκο και η κίνηση, ήταν οι τρεις νίκες του», σημειώνει η Cécile Cornudet.