10 χρόνια μετά την «Πρώτη Φορά Αριστερά» ένας πολύ μεγάλος αριθμός συμπολιτών δεν φαίνεται να «παίρνει τα γράμματα»
«Πρώτη Φορά Αριστερά», 10 χρόνια μετά
Πριν από 10 χρόνια ξεκίνησε η διδασκαλία ενός μαθήματος το οποίο διήρκησε 4 χρόνια και στοίχισε δισεκατομμύρια ευρώ. Το περιεχόμενό του ήταν μάλλον απλό: οι γάιδαροι δεν πετούν, τα χρήματα δεν φυτρώνουν (εκτός αν είσαι καλλιεργητής κάνναβης ή παπαρούνας), οι πολιτικοί που προσφέρουν εύκολες λύσεις οδηγούν στην καταστροφή, οι πλατείες δεν είναι το καλύτερο μέρος για χάραξη πολιτικής, ο μόνος άλλος κόσμος που είναι εφικτός είναι ο κάτω κόσμος, τα πράγματα μπορούν πάντα να γίνουν ακόμα χειρότερα.
Η ιδιαιτέρως σκληρή (ειδικά για έναν κακομαθημένο πληθυσμό που νομίζει ότι δικαιούται τα πάντα χωρίς να είναι υποχρεωμένος σε τίποτα) διαδικασία παράδοσης του μαθήματος, όπως και τα πολύ υψηλά δίδακτρα, με έκαναν να πιστέψω ότι το μάθημα θα έπιανε τόπο και πως θα ήταν πια πολύ λίγοι οι συμπολίτες που θα νόμιζαν ότι οι γάιδαροι πετούν, ότι λεφτά υπάρχουν γιατί φυτρώνουν κατά παραγγελία, ότι για όλα υπάρχουν εύκολες λύσεις τις οποίες υποδεικνύουν οι πλατείες της αγανάκτησης, ότι μπορεί να υπάρξει ένας άλλος καλύτερος κόσμος ή ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν μόνο καλύτερα.
Δυστυχώς, φαίνεται πως ήμουν υπερβολικά αισιόδοξος αφού ένας πολύ μεγάλος αριθμός συμπολιτών δεν φαίνεται να παίρνει τα γράμματα.
10 χρόνια μετά την «Πρώτη Φορά Αριστερά (παρέα με μπραντριωτική λαϊκοδεξιά)», 10 χρόνια μετά τα νταούλια που τελικά βάρεσαν πένθιμα για τα κορόιδα που τα πίστεψαν, 10 χρόνια μετά την εκλογική επικράτηση των αγανακτισμένων των πλατειών έχουμε: τους σύγχρονους ΑΝΕΛ των σύγχρονων Καμμένων (δηλαδή τα κόμματα του Βελόπουλου και της Λατινοπούλου) να ανεβαίνουν στις δημοσκοπήσεις, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα παράγωγα του αθροιστικά να ξεπερνούν το 20%, τους σταλινικούς όλο και κάτι να τσιμπάνε, στις πλατείες να ξαναεμφανίζονται «αγανακτισμένοι», η εκμετάλλευση του πόνου και του επιπόλαιου συναισθήματος να παραμένει το ίδιο αποδοτική και τα αντισυστημικά ρωσοκίνητα fake news να διαδίδονται πιο γρήγορα κι από ιός την περίοδο των γιορτών.
Σύμφωνα με το τσιτάτο, οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν αλλά εδώ δεν μιλάμε για «ιστορία» με την έννοια ενός μακρινού παρελθόντος. Μιλάμε για ένα οδυνηρό βίωμα το οποίο μοιάζει να έχει απωθηθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο με αποτέλεσμα οι όποιες διδαχές να έχουν πάει εντελώς χαμένες.
Προφανώς η ευθύνη δεν ανήκει αποκλειστικά στους κουμπούρες μαθητές. Το διδακτικό προσωπικό, αυτοί που έχουν την θέση και την ευθύνη να εξηγούν τι συνέβη πριν 10 χρόνια, τι συμβαίνει τώρα και τι μπορεί να ξανασυμβεί, είναι απελπιστικά χαμηλού επιπέδου. Οι πολιτικοί που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τα πιο ταπεινά ένστικτα των ψηφοφόρων και οι δημοσιογράφοι που νομίζουν ότι ενημέρωση είναι η ψυχαναγκαστική επανάληψη κλισέ, η αναπαραγωγή παγιωμένων αντιλήψεων, η κολακεία του κοινού και η στράτευση (είτε η κυβερνητική είτε η αντικυβερνητική) δεν βοηθούν κανέναν πέρα από τον εαυτό τους.
Πριν 10 χρόνια η Ελλάδα αποφάσισε να τρέξει προς τον γκρεμό, έπεσε και την τελευταία στιγμή κρατήθηκε από ένα κλαδί και καταγδάρθηκε για να ανέβει στην ασφάλεια.10 χρόνια μετά μοιάζει έτοιμη να ξανατρέξει προς την ίδια κατεύθυνση χωρίς να καταλαβαίνει ότι δεν μπορείς κάθε φορά να είσαι τόσο κωλόφαρδος που να βρίσκεις κλαδιά να πιάνεσαι. Και μπράβο της κι ας προσέχαμε.
Μάνος Βουλαρίνος
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/887566/epiase-topo-to-mathima-tou-2015-i-mipos-telika-eimaste-anepidektoi-mathiseos/