Σήμερα θα σας παραθέσω ένα άρθρο του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, για τον οποίο ουδεμία εκτίμηση τρέφω, για τη στάση του υπέρ των Δυτικών σφαγέων παντός τύπου, είτε αυτοί λέγονται ΗΠΑ, είτε ΝΑΤΟ, είτε Ισραήλ. Αλλά στο άρθρο του παίρνει μια γενναία στάση στο θέμα των κινητοποιήσεων των μουσουλμάνων, φτάνοντας να πει "οφείλουν και οι μετανάστες να καταλάβουν πως στην κοινωνία που ήλθαν οφείλουν να σέβονται τις αξίες και τα ήθη της χώρας υποδοχής. Και όχι να επιβάλουν πάνω της τα δικά τους. Σε όποιον κάτι τέτοιο δεν αρέσει υπάρχει πάντοτε ο δρόμος της επιστροφής.
Στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται η Σαρία (ιερός μουσουλμανικός νόμος). Και η ούμα (μουσουλμανική κοινότητα) δεν είναι παρά μιά μικρή νησίδα σε ένα διαφορετικό και αλλόθρησκο πέλαγος. Διαδηλώσεις λοιπόν και βανδαλισμοί για παραβίαση κάποιων ενδεχόμενα ιερών κανόνων η συμβόλων συνιστούν προσβολή των αρχών και των αξιών της χώρας υποδοχής. Και αυτή δικαιούται να αντιδράσει. Με κάθε μέσον."
Ιδού το άρθρο:
Πριν χρόνια είχα επισημάνει πως η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής και η αλλοπρόσαλλη στάση του ελληνικού κράτους απέναντι των μουσουλμάνων κατοίκων της χώρας θα οδηγήσει σε αναταράξεις και κοινωνικές συγκρούσεις. Δυστυχώς, οι φόβοι μου για μια ακόμη φορά άρχισαν να επαληθεύονται.
Βασική αιτία των προβληματικών εξελίξεων είναι η έλλειψη συγκροτημένης και ικανής να εφαρμοσθεί μεταναστευτικής πολιτικής. Να ξεκαθαρίσω από την πρώτη στιγμή πως οι μετανάστες δεν είναι υπεύθυνοι για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Αντίθετα, η παρουσία τους είναι χρήσιμη για τομείς της οικονομικής δραστηριότητας και συμβάλλουν στην όποια παραγωγική απόδοση της χώρας. Δυστυχώς, η απουσία επίσημης πολιτικής απέναντί τους προκαλεί φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Διότι, πολύ κόσμος, δίχως ενημέρωση, τείνει να καταλογίζει στους ξένους ευθύνες για προβλήματα που δεν προέρχονται απ’ αυτούς,
Οι περισσότεροι τομείς απασχόλησης των ξένων έχουν πάψει από πολλού να ελκύουν έλληνες. Ελάχιστες κατηγορίες ντόπιων εργαζομένων αντιμετωπίζουν, για την ώρα τουλάχιστον, σοβαρό ανταγωνισμό από μετανάστες. Η αντίδραση όμως που δημιουργείται είναι σοβαρή. Και οφείλεται κυρίως σε δύο ζητήματα. Οι περισσότεροι ξένοι δεν είναι ενσωματωμένοι, για διάφορους λόγους, στο σύστημα λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν καταγράφονται, δεν έχουν νόμιμα χαρτιά, δεν πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Εν τούτοις τα παιδιά τους πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία, δίχως την κατάλληλη γνώση της γλώσσας και του αντικειμένου των σπουδών τους. Το αποτέλεσμα είναι καθυστέρηση πολλών σχολείων στην αποτελεσματικότητα της αποστολής τους αλλά και επιβάρυνση οικονομική του εκπαιδευτικού συστήματος εφ’ όσον δεν υπάρχει συμμετοχή των γονιών στα βάρη.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην υγεία. Τα κρατικά συστήματα περίθαλψης είναι ανοιχτά σε όλους τους ξένους (και δεν μπορεί να είναι και διαφορετικά) αδιάφορο αν είναι αυτοί νόμιμοι και επίσημα ασφαλισμένοι η παράνομοι. Τα οικονομικά βάρη συνεπώς διογκώνονται ενώ οι συνεισφορές φθίνουν. Το αποτέλεσμα βέβαια όλων των παραπάνω είναι χειρότερη παιδεία και περίθαλψη για όλους. Οι κοινωνικές αντιδράσεις που προκαλούνται είναι λοιπόν εύλογες και δεν εδράζονται σε κάποιον τυφλό εθνικισμό η υστερική ξενοφοβία. Αυτά είναι ζητήματα υπαρκτά και το κράτος οφείλει να τα αντιμετωπίσει.
Η ανεξέλεγκτη εισροή ξένων στην χώρα μαζί με την αυξανόμενη οικονομική δυσπραγία θα οδηγήσει σε απερίγραπτες κοινωνικές συγκρούσεις. Η χάραξη μιάς αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι βέβαια ευχερής. Είναι όμως απαραίτητη. Οφείλουν οι αρχές να αποσαφηνίσουν τους αριθμούς και τις επι μέρους ειδικότητες των ξένων που η χώρα μπορεί να ανεχθεί και να απορροφήσει. Και να ξεκαθαρισθεί αν είμαστε χώρα αφομοίωσης η φιλοξενίας. Δηλ. δεχόμαστε ξένους για ορισμένο διάστημα η για μόνιμη εγκατάσταση;
Στην πρώτη περίπτωση οφείλουν όλοι να δηλώνονται, να καταγράφονται και να αποκτούν κάποιου είδους έγγραφο διαμονής. Μέσα σε 7 μήνες θα πρέπει με ήπιες εξετάσεις να αποδεικνύουν επάρκεια στην ελληνική γλώσσα και απόδειξη κάποιας επαγγελματικής εξειδίκευσης (όλα αυτά με διαδικασίες απλές, δίχως γραφειοκρατία και δίχως ένταξη σε φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα). Σε ανάγκη περίθαλψης η ένταξης παιδιών στο εκπαιδευτικό σύστημα θα είναι απαραίτητη η ύπαρξη εργοδότη και η δική του σχετική επιβάρυνση. Το παιδί θα πρέπει υποχρεωτικά να πάρει την ελληνική υπηκοότητα και να ενταχθεί σαν κανονικός πολίτης στο σύστημα. Αρνηση των γονιών θα οδηγεί σε υποχρεωτική και άμεση απέλαση όλων.
Στην περίπτωση της πολιτικής της αφομοίωσης οι παραπάνω διαδικασίες θα συνοδεύονται από δύο πρόσθετες κινήσεις. Με την καταγραφή ο ξένος θα ορκίζεται αφοσίωση και πίστη στο ελληνικό κράτος, θα εξετάζεται στο 7μηνο για επάρκεια γλώσσας και ελληνικής ιστορίας και, εφ’ όσον βρίσκεται στην κατηγορία που το κράτος επιθυμεί την παρουσία του, θα παίρνει ταυτότητα, ΑΦΜ και ασφαλιστικό μητρώο. Ανάλογα με την ηλικία θα καλείται για στράτευση αλλά θα απαγορεύεται η πρόσκληση συγγενών από την χώρα προέλευσης για τουλάχιστον 10 χρόνια.
Αυτονόητα, κάθε ένας που θα βρίσκεται δίχως τα σχετικά χαρτιά θα απελαύνεται ανεξάρτητα από αντιδράσεις και συνέπειες. Τα καραβάνια των παράνομων εισβολέων στην χώρα θα αντιμετωπίζονται όπως επιβάλλει η κανονική νομοθεσία. Εφ’ όσον η ΕΕ διατυπώσει αντιρρήσεις ας αναλάβει και την σχετική ευθύνη απορρόφησης και συντήρησης των ανθρώπων αυτών. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι ίδιοι αποφάσισαν να παρανομήσουν. Ουδείς τους το επέβαλε…
Ιδιαίτερο ζήτημα είναι αυτό της θρησκείας. Και μάλιστα της μουσουλμανικής. Εφ όσον οι υπόλοιποι, ασιάτες κυρίως, μετανάστες δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν κάποιο σχετικό πρόβλημα. Αφού η παρουσία μεταναστών δεν θα είναι ανεκτή δίχως τα απαραίτητα χαρτιά και την δήλωση αφοσίωσης στην Ελλάδα είναι αυτονόητο πως όλοι θα οφείλουν να ομιλούν την ελληνική γλώσσα. Παρεξηγήσεις λοιπόν σχετικές με την θρησκεία, τα ιερά κείμενα και κακοπροαίρετες προσβολές δεν θα είναι δυνατόν να γίνονται. Από την άλλη μεριά, κι επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι εξαιρετικά αφοσιωμένοι στην αυστηρή τους θρησκεία, είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να διευκολύνονται από το κράτος στην λατρεία τους. Τζαμιά λοιπόν θα προει να υπάρχουν. Δίχως όμως την παραμικρή ανάμιξη ξένων κρατών και την διδασκαλία του Ισλάμ από επαγγελματίες ταραξίες.
Το λεπτό όμως ζήτημα βρίσκεται στον σεβασμό αξιών και αρχών. Πιθανότατα οι εθνικές αξίες της χώρας υποδοχής μεταναστών, όπως λ.χ. η Ελλάδα, να συγκρούονται με τις αξίες των επισκεπτών της. Το habeas corpus λ.χ. που κυριαρχεί στη Δύση, και κατά συνέπεια αποτελεί βασική αρχή κάθε κοινωνικής αντίληψης και στην χώρα μας, επιβάλλει τον σεβασμό κάθε αντίθετης άποψης και την ανοχή ακόμη και – μη βίαιων βέβαια – ακροτήτων. Στην χώρα μας η προσβολή συμβόλων, κατ’ αρχήν, δεν τιμωρείται. Υπάρχουν βέβαια τα δικαστήρια στα οποία προσφυγές είναι δυνατόν να γίνουν εφ’ όσον θίγονται αρχές και ηθικοί κανόνες που για κάποιους λογίζονται σαν απαράβατοι.
Στην λογική πάνω αυτή οφείλουν και οι μετανάστες να καταλάβουν πως στην κοινωνία που ήλθαν οφείλουν να σέβονται τις αξίες και τα ήθη της χώρας υποδοχής. Και όχι να επιβάλουν πάνω της τα δικά τους. Σε όποιον κάτι τέτοιο δεν αρέσει υπάρχει πάντοτε ο δρόμος της επιστροφής. Στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται η Σαρία (ιερός μουσουλμανικός νόμος). Και η ούμα (μουσουλμανική κοινότητα) δεν είναι παρά μιά μικρή νησίδα σε ένα διαφορετικό και αλλόθρησκο πέλαγος. Διαδηλώσεις λοιπόν και βανδαλισμοί για παραβίαση κάποιων ενδεχόμενα ιερών κανόνων η συμβόλων συνιστούν προσβολή των αρχών και των αξιών της χώρας υποδοχής. Και αυτή δικαιούται να αντιδράσει. Με κάθε μέσον.
Είναι αυτονόητο βέβαια πως όταν ορδές νεαρών αλητών καίνε τις ελληνικές πόλεις και η κοινωνία σχεδόν εκστατικά θαυμάζει τον «καταπιεσμένο δυναμισμό» της νέας γενιάς το μήνυμα που εκπέμπεται στους μετανάστες – ιδιαίτερα τους νέους – είναι πως αυτές οι αξίες κυριαρχούν στην χώρα που ήρθαν. Και πως οι βανδαλισμοί συνιστούν μεθοδολογία αντίδρασης σε οτιδήποτε δυσάρεστο η και καταδικαστέο.
Όπως στρώνεις δηλ., έτσι και θα κοιμηθείς…"
Ιδού το άρθρο:
Πριν χρόνια είχα επισημάνει πως η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής και η αλλοπρόσαλλη στάση του ελληνικού κράτους απέναντι των μουσουλμάνων κατοίκων της χώρας θα οδηγήσει σε αναταράξεις και κοινωνικές συγκρούσεις. Δυστυχώς, οι φόβοι μου για μια ακόμη φορά άρχισαν να επαληθεύονται.
Βασική αιτία των προβληματικών εξελίξεων είναι η έλλειψη συγκροτημένης και ικανής να εφαρμοσθεί μεταναστευτικής πολιτικής. Να ξεκαθαρίσω από την πρώτη στιγμή πως οι μετανάστες δεν είναι υπεύθυνοι για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας. Αντίθετα, η παρουσία τους είναι χρήσιμη για τομείς της οικονομικής δραστηριότητας και συμβάλλουν στην όποια παραγωγική απόδοση της χώρας. Δυστυχώς, η απουσία επίσημης πολιτικής απέναντί τους προκαλεί φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Διότι, πολύ κόσμος, δίχως ενημέρωση, τείνει να καταλογίζει στους ξένους ευθύνες για προβλήματα που δεν προέρχονται απ’ αυτούς,
Οι περισσότεροι τομείς απασχόλησης των ξένων έχουν πάψει από πολλού να ελκύουν έλληνες. Ελάχιστες κατηγορίες ντόπιων εργαζομένων αντιμετωπίζουν, για την ώρα τουλάχιστον, σοβαρό ανταγωνισμό από μετανάστες. Η αντίδραση όμως που δημιουργείται είναι σοβαρή. Και οφείλεται κυρίως σε δύο ζητήματα. Οι περισσότεροι ξένοι δεν είναι ενσωματωμένοι, για διάφορους λόγους, στο σύστημα λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας. Δεν καταγράφονται, δεν έχουν νόμιμα χαρτιά, δεν πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές. Εν τούτοις τα παιδιά τους πηγαίνουν σε ελληνικά σχολεία, δίχως την κατάλληλη γνώση της γλώσσας και του αντικειμένου των σπουδών τους. Το αποτέλεσμα είναι καθυστέρηση πολλών σχολείων στην αποτελεσματικότητα της αποστολής τους αλλά και επιβάρυνση οικονομική του εκπαιδευτικού συστήματος εφ’ όσον δεν υπάρχει συμμετοχή των γονιών στα βάρη.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην υγεία. Τα κρατικά συστήματα περίθαλψης είναι ανοιχτά σε όλους τους ξένους (και δεν μπορεί να είναι και διαφορετικά) αδιάφορο αν είναι αυτοί νόμιμοι και επίσημα ασφαλισμένοι η παράνομοι. Τα οικονομικά βάρη συνεπώς διογκώνονται ενώ οι συνεισφορές φθίνουν. Το αποτέλεσμα βέβαια όλων των παραπάνω είναι χειρότερη παιδεία και περίθαλψη για όλους. Οι κοινωνικές αντιδράσεις που προκαλούνται είναι λοιπόν εύλογες και δεν εδράζονται σε κάποιον τυφλό εθνικισμό η υστερική ξενοφοβία. Αυτά είναι ζητήματα υπαρκτά και το κράτος οφείλει να τα αντιμετωπίσει.
Η ανεξέλεγκτη εισροή ξένων στην χώρα μαζί με την αυξανόμενη οικονομική δυσπραγία θα οδηγήσει σε απερίγραπτες κοινωνικές συγκρούσεις. Η χάραξη μιάς αποτελεσματικής μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι βέβαια ευχερής. Είναι όμως απαραίτητη. Οφείλουν οι αρχές να αποσαφηνίσουν τους αριθμούς και τις επι μέρους ειδικότητες των ξένων που η χώρα μπορεί να ανεχθεί και να απορροφήσει. Και να ξεκαθαρισθεί αν είμαστε χώρα αφομοίωσης η φιλοξενίας. Δηλ. δεχόμαστε ξένους για ορισμένο διάστημα η για μόνιμη εγκατάσταση;
Στην πρώτη περίπτωση οφείλουν όλοι να δηλώνονται, να καταγράφονται και να αποκτούν κάποιου είδους έγγραφο διαμονής. Μέσα σε 7 μήνες θα πρέπει με ήπιες εξετάσεις να αποδεικνύουν επάρκεια στην ελληνική γλώσσα και απόδειξη κάποιας επαγγελματικής εξειδίκευσης (όλα αυτά με διαδικασίες απλές, δίχως γραφειοκρατία και δίχως ένταξη σε φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα). Σε ανάγκη περίθαλψης η ένταξης παιδιών στο εκπαιδευτικό σύστημα θα είναι απαραίτητη η ύπαρξη εργοδότη και η δική του σχετική επιβάρυνση. Το παιδί θα πρέπει υποχρεωτικά να πάρει την ελληνική υπηκοότητα και να ενταχθεί σαν κανονικός πολίτης στο σύστημα. Αρνηση των γονιών θα οδηγεί σε υποχρεωτική και άμεση απέλαση όλων.
Στην περίπτωση της πολιτικής της αφομοίωσης οι παραπάνω διαδικασίες θα συνοδεύονται από δύο πρόσθετες κινήσεις. Με την καταγραφή ο ξένος θα ορκίζεται αφοσίωση και πίστη στο ελληνικό κράτος, θα εξετάζεται στο 7μηνο για επάρκεια γλώσσας και ελληνικής ιστορίας και, εφ’ όσον βρίσκεται στην κατηγορία που το κράτος επιθυμεί την παρουσία του, θα παίρνει ταυτότητα, ΑΦΜ και ασφαλιστικό μητρώο. Ανάλογα με την ηλικία θα καλείται για στράτευση αλλά θα απαγορεύεται η πρόσκληση συγγενών από την χώρα προέλευσης για τουλάχιστον 10 χρόνια.
Αυτονόητα, κάθε ένας που θα βρίσκεται δίχως τα σχετικά χαρτιά θα απελαύνεται ανεξάρτητα από αντιδράσεις και συνέπειες. Τα καραβάνια των παράνομων εισβολέων στην χώρα θα αντιμετωπίζονται όπως επιβάλλει η κανονική νομοθεσία. Εφ’ όσον η ΕΕ διατυπώσει αντιρρήσεις ας αναλάβει και την σχετική ευθύνη απορρόφησης και συντήρησης των ανθρώπων αυτών. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι ίδιοι αποφάσισαν να παρανομήσουν. Ουδείς τους το επέβαλε…
Ιδιαίτερο ζήτημα είναι αυτό της θρησκείας. Και μάλιστα της μουσουλμανικής. Εφ όσον οι υπόλοιποι, ασιάτες κυρίως, μετανάστες δεν φαίνεται να αντιμετωπίζουν κάποιο σχετικό πρόβλημα. Αφού η παρουσία μεταναστών δεν θα είναι ανεκτή δίχως τα απαραίτητα χαρτιά και την δήλωση αφοσίωσης στην Ελλάδα είναι αυτονόητο πως όλοι θα οφείλουν να ομιλούν την ελληνική γλώσσα. Παρεξηγήσεις λοιπόν σχετικές με την θρησκεία, τα ιερά κείμενα και κακοπροαίρετες προσβολές δεν θα είναι δυνατόν να γίνονται. Από την άλλη μεριά, κι επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι εξαιρετικά αφοσιωμένοι στην αυστηρή τους θρησκεία, είναι αυτονόητο πως θα πρέπει να διευκολύνονται από το κράτος στην λατρεία τους. Τζαμιά λοιπόν θα προει να υπάρχουν. Δίχως όμως την παραμικρή ανάμιξη ξένων κρατών και την διδασκαλία του Ισλάμ από επαγγελματίες ταραξίες.
Το λεπτό όμως ζήτημα βρίσκεται στον σεβασμό αξιών και αρχών. Πιθανότατα οι εθνικές αξίες της χώρας υποδοχής μεταναστών, όπως λ.χ. η Ελλάδα, να συγκρούονται με τις αξίες των επισκεπτών της. Το habeas corpus λ.χ. που κυριαρχεί στη Δύση, και κατά συνέπεια αποτελεί βασική αρχή κάθε κοινωνικής αντίληψης και στην χώρα μας, επιβάλλει τον σεβασμό κάθε αντίθετης άποψης και την ανοχή ακόμη και – μη βίαιων βέβαια – ακροτήτων. Στην χώρα μας η προσβολή συμβόλων, κατ’ αρχήν, δεν τιμωρείται. Υπάρχουν βέβαια τα δικαστήρια στα οποία προσφυγές είναι δυνατόν να γίνουν εφ’ όσον θίγονται αρχές και ηθικοί κανόνες που για κάποιους λογίζονται σαν απαράβατοι.
Στην λογική πάνω αυτή οφείλουν και οι μετανάστες να καταλάβουν πως στην κοινωνία που ήλθαν οφείλουν να σέβονται τις αξίες και τα ήθη της χώρας υποδοχής. Και όχι να επιβάλουν πάνω της τα δικά τους. Σε όποιον κάτι τέτοιο δεν αρέσει υπάρχει πάντοτε ο δρόμος της επιστροφής. Στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται η Σαρία (ιερός μουσουλμανικός νόμος). Και η ούμα (μουσουλμανική κοινότητα) δεν είναι παρά μιά μικρή νησίδα σε ένα διαφορετικό και αλλόθρησκο πέλαγος. Διαδηλώσεις λοιπόν και βανδαλισμοί για παραβίαση κάποιων ενδεχόμενα ιερών κανόνων η συμβόλων συνιστούν προσβολή των αρχών και των αξιών της χώρας υποδοχής. Και αυτή δικαιούται να αντιδράσει. Με κάθε μέσον.
Είναι αυτονόητο βέβαια πως όταν ορδές νεαρών αλητών καίνε τις ελληνικές πόλεις και η κοινωνία σχεδόν εκστατικά θαυμάζει τον «καταπιεσμένο δυναμισμό» της νέας γενιάς το μήνυμα που εκπέμπεται στους μετανάστες – ιδιαίτερα τους νέους – είναι πως αυτές οι αξίες κυριαρχούν στην χώρα που ήρθαν. Και πως οι βανδαλισμοί συνιστούν μεθοδολογία αντίδρασης σε οτιδήποτε δυσάρεστο η και καταδικαστέο.
Όπως στρώνεις δηλ., έτσι και θα κοιμηθείς…"