18 Φεβρουαρίου 2010

Μαρκόπουλος για τον Τιτανικό του ΠΑΣΟΚ...

«Διακηρύσσετε χωρίς κανένα ενδοιασμό περί χαμένης εθνικής κυριαρχίας λόγω της οικονομικής κρίσης και θεωρείτε, δια στόματος Υπουργού Οικονομικών, ότι είσαστε μέλη μιας Κυβέρνησης ενός Τιτανικού που βουλιάζει.

Με ποια αυτοπεποίθηση, κύριοι, βγαίνετε έξω να διαπραγματευτείτε για τη χώρα στη δύσκολη στιγμή; Κρίση έχει και η Ιταλία και η Πορτογαλία και η Ισπανία και χειρότερη από εμάς είχε η Ιρλανδία. Και πήρε τα μέτρα. Κανείς από αυτούς δεν μίλησε για χαμένη εθνική κυριαρχία. Κανείς δεν είπε ότι είναι Υπουργός σ’ έναν Τιτανικό που βουλιάζει. Κι αυτά που λέτε εσείς, τα έχουν πάρει όλες οι εφημερίδες του κόσμου.

Με αυτό τον τρόπο πιστεύετε ότι θα βοηθήσετε αυτόν τον τόπο, εξευτελίζοντας τη χώρα και τους Έλληνες; Η χώρα δεν σας χρωστά τίποτα, γιατί η χώρα επιβίωσε και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επιβίωσε και μετά τον Εμφύλιο, επιβίωσε και μετά τη μεταπολίτευση στο δημοκρατικό άνοιγμα, επιβίωσε και μετά την πετρελαϊκή κρίση, επιβίωσε και μετά από τις τέσσερις υποτιμήσεις της δραχμής στη δεκαετία του ’80 και στις αρχές του ’90 πριν την ΟΝΕ.

Λοιπόν, πώς εσείς, ξαφνικά, έκπληκτοι διακηρύσσετε δεξιά και αριστερά, επαιτώντας για τον τόπο, με χαμένη αξιοπρέπεια; Μη συμπεριφέρεστε ως προύχοντες μιας ψωροκώσταινας και ως μίζεροι παράκλητοι που το μόνο που σας ενδιαφέρει για να διασώσετε τους αριθμούς είναι να υβρίζετε την προηγούμενη Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Ως εδώ! Τρομοκρατείτε τους πολίτες, τρομοκρατείτε ακόμη και αυτούς που σας ψήφισαν. Και αυτή η «πολιτική» του Προκρούστη πρέπει να σταματήσει. Βάλατε στον Προκρούστη την κοινωνική συνοχή. Βάλατε στον Προκρούστη τη συναίνεση, την κοινωνία ολόκληρη, τους μισθούς, τα εισοδήματα. Όλα στην προκρούστεια κλίνη! Εντάξει. Πρέπει να βοηθηθεί ο τόπος. Είμαστε εδώ για να συμμετέχουμε, αλλά όχι με αυτούς τους τρόπους και κυρίως, δεν είμαστε δεδομένοι.

Δεν έχετε, λοιπόν, λευκή επιταγή από τη Νέα Δημοκρατία. Έχετε προτάσεις τις οποίες δεν θέλετε να τις ακούτε, προτάσεις για ανάσες, όχι για σωτηρία ανάπτυξης, ανάσες αναπτυξιακές που θα δώσουν ψήγματα ελπίδας, κυρίως στους πολίτες που ακούν έκπληκτοι αυτά τα οποία εσείς ετοιμάζετε, ανάσες που θα σώσουν το μικρό οικογενειακό εισόδημα, τους μικρομεσαίους, τους αδύνατους, τους αδύναμους, αυτούς που αισθάνονται φοβισμένοι αυτή την ώρα.»