Μετά από παρέμβαση Ραγκούση η ΑΤΕ χάρισε πάνω από το 50% από τα 6,8 εκ. ευρώ που της χρωστάει η ΕΑΣ Πάρου. Παρόλ' αυτά οι συνεταιριστές συνεχίζουν να μην πληρώνουν... μαλάκες είναι να πληρώσουν; "Έχει ο Ραγκούσης" κατά το "έχει ο θεός" θα σκέφτονται:
Tο μη εξυπηρετούμενο δάνειο της ΕAΣ Πάρου, η ATE και πώς μπορεί να προκληθεί δεδικασμένο
Του Tασου Tελλογλου
Αυτή την εβδομάδα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πάρου πήρε μία μάλλον ασυνήθιστη απόφαση: θύμισε σε συνεδρίασή του στην Αγροτική ότι «ακόμα και το οικόπεδο όπου είναι χτισμένο το υποκατάστημα της τράπεζας στο νησί είναι παραχωρημένο από τον Δήμο της Πάρου υπό όρους, η εφαρμογή των οποίων δύναται να ελεγχθεί ανά πάσα στιγμή από αυτόν…». Πράγματι, το συγκεκριμένο οικόπεδο είχε δωρηθεί το 1959. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η Αγροτική Τράπεζα χρηματοδότησε και επέβλεψε την κατασκευή ενός γιγάντιου οινοποιείου 3.200 τετραγωνικών μέτρων για το οποίο η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών του νησιού δανείστηκε 350 εκατομμύρια δραχμές, ενώ η μελέτη κατασκευής που είχε γίνει στα μέσα της δεκαετίας του ’80 προέβλεπε τραπεζικό δανεισμό 60 εκατομμυρίων.
Επιβλέπουσα της κατασκευής ήταν η ίδια η ΑΤΕ. Σήμερα το ποσό της οφειλής έχει φτάσει, σύμφωνα με την τράπεζα, στα 6,8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ κατά την Ενωση δεν ξεπερνάει τα 2,5 εκατ. για ένα κτίριο που σύμφωνα με το ΕΜΠ είναι ετοιμόρροπο και το κυριότερο, ήταν ετοιμόρροπο από την αρχή. Τελευταία προστέθηκε ένα ακόμη πρόβλημα: η αλυσίδα σούπερ μάρκετ ΑΤΛΑΝΤΙΚ που αγόραζε τα προϊόντα της Ενωσης ζήτησε να ενταχθεί στη διαδικασία της προστασίας από τους πιστωτές της κι έτσι δεν πληρώνει τον συνεταιρισμό, που έτσι και αλλιώς δεν πληρώνει την ΑΤΕ. Η ιστορία θα μπορούσε να προκαλέσει ευθυμία, αν δεν αφορούσε ένα από τα πιο πλούσια αγροτικά νησιά του νομού Κυκλάδων, που, όπως και άλλα, πήραν τον δρόμο του τουρισμού τη δεκαετία του ’70, έγιναν πλούσια το ’80 και δανείστηκαν πολύ πάνω από αυτό που μπορούσαν να αντέξουν κατόπιν (σ. σ. εν πολλοίς, με την καθοδήγηση της ίδιας της τράπεζας που «επέβλεπε»).
Για να δώσει το δάνειο η ΑΤΕ ενέγραψε υποθήκες, όπως έχει δικαίωμα να κάνει, όχι στο ύψος της απαίτησής της, αλλά στο σύνολο των ακινήτων της ΕΑΣ Πάρου, η αξία των οποίων κατά την Ενωση προσεγγίζει τα 20 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με πηγές της ΑΤΕ, η ΕΑΣ Πάρου έχει πάνω από 10 χρόνια να εξυπηρετήσει το δάνειό της και το μεγαλύτερο μέρος του ποσού που έχει καταβληθεί για την εξόφληση του δανείου είχε δοθεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη την περίοδο 1990 - 93, ενώ ένα υπόλοιπο είχε ρυθμιστεί. «Ούτε αυτό το πλήρωναν», λέει ένας αξιωματούχος της ΑΤΕ που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Στις αρχές του χρόνου, η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών επιστράτευσε τον υπουργό Εσωτερικών κ. Γ. Ραγκούση, πρώην δήμαρχο Πάρου, την υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κ. Μπατζελή και τον πρόεδρο της ΠΑΣΕΓΕΣ κ. Τ. Καραμίχα προκειμένου να πειστεί ο διοικητής της ΑΤΕ κ. Θ. Πανταλάκης να αποδεχθεί μία ρύθμιση με την οποία θα διαγραφόταν ένα μέρος της απαίτησης της τράπεζας. Η διοίκηση της ΑΤΕ αντιμετώπιζε, όπως ήταν φυσικό, τον συνεταιρισμό της Πάρου σαν κάτι παραπάνω από επισφάλεια. Παρ’ όλα αυτά, το συμβούλιο καθυστερήσεων της τράπεζας αποφάσισε να δεχθεί να καταβάλει η ΕΑΣ Πάρου 3,2 εκατομμύρια ευρώ με την πώληση μέρους της ακίνητης περιουσίας του συνεταιρισμού, ενώ ένα μέρος του τιμήματος από την πώληση της ακίνητης περιουσίας, που θα αποδεσμευόταν από την τράπεζα, αφού η απαίτησή της θα ήταν εξασφαλισμένη με το υπόλοιπο, θα «επέστρεφε» στον συνεταιρισμό με τη μορφή δανείου για να αποκτήσει ρευστότητα.
Με τα χρήματα αυτά ο συνεταιρισμός θα ήταν σε θέση να συγκεντρώσει τη φετινή σοδειά του σταφυλιού και να πληρώσει το προσωπικό του που παραμένει επί μήνες απλήρωτο. Οι δύο πλευρές φαίνεται, πάντως, ότι είχαν διαφορετικές απόψεις για το ύψος του ποσού που θα έπρεπε να καταβληθεί τελικά στην τράπεζα, καθώς η διοίκηση της ΕΑΣ Πάρου απέβλεπε σε ένα πιο βολικό γι’ αυτήν διακανονισμό αξίας ύψους 2,4 εκατομμυρίων. Η τράπεζα δεν αποδέχθηκε αυτήν την πρόταση και ένα δικαστήριο που έγινε πριν από μερικές μέρες στη Σύρο δεν έφερε τις δύο πλευρές πιο κοντά.
Δύο πλευρές, δύο όψεις
Οπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η κάθε πλευρά και εν προκειμένω η Αγροτική Τράπεζα και ο συνεταιρισμός, παρουσιάζει την εξέλιξη του δανείου κατά το δοκούν:
Η μεν Αγροτική Τράπεζα λέει ότι ο συνεταιρισμός δεν πληρώνει ούτε έχει πληρώσει ποτέ, οι δε Παριανοί υποστηρίζουν ότι η Αγροτική Τράπεζα έκανε χρήση των πανωτοκίων για να ανεβάσει μία απαίτηση που είχε μελετηθεί και προϋπολογιστεί για 60 εκατομμύρια δραχμές στα 2 δισεκατομμύρια (!!) στα 20 και χρόνια που «τρέχει» το δάνειο για ένα project που «μελετήθηκε» και η υλοποίηση του οποίου έγινε υπό την επίβλεψή της.
Η στήλη «πίστωση» στη σχετική καρτέλα της έχει την τελευταία εγγραφή για την Πάρο στις 28-11-2000, αλλά μία προσπάθεια των νομικών υπηρεσιών της τράπεζας να βγάλει επιταγή για πληρωμή σε μία προσπάθεια εκκαθάρισης της απαίτησης δεν καρποφόρησε το 2003, καθώς το Ειρηνοδικείο της Πάρου έκρινε την απαίτηση της τράπεζας αόριστη και ασαφή.
Το ενδιαφέρον είναι ότι στο διάστημα που δεν πλήρωνε, η Ενωση Συνεταιρισμών έκανε επενδύσεις από τα έσοδά της, επεκτείνοντας τις δραστηριότητές της μέχρι να δημιουργηθεί η κρίση πληρωμών των τελευταίων μηνών...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Του Tασου Tελλογλου
Αυτή την εβδομάδα το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πάρου πήρε μία μάλλον ασυνήθιστη απόφαση: θύμισε σε συνεδρίασή του στην Αγροτική ότι «ακόμα και το οικόπεδο όπου είναι χτισμένο το υποκατάστημα της τράπεζας στο νησί είναι παραχωρημένο από τον Δήμο της Πάρου υπό όρους, η εφαρμογή των οποίων δύναται να ελεγχθεί ανά πάσα στιγμή από αυτόν…». Πράγματι, το συγκεκριμένο οικόπεδο είχε δωρηθεί το 1959. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, η Αγροτική Τράπεζα χρηματοδότησε και επέβλεψε την κατασκευή ενός γιγάντιου οινοποιείου 3.200 τετραγωνικών μέτρων για το οποίο η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών του νησιού δανείστηκε 350 εκατομμύρια δραχμές, ενώ η μελέτη κατασκευής που είχε γίνει στα μέσα της δεκαετίας του ’80 προέβλεπε τραπεζικό δανεισμό 60 εκατομμυρίων.
Επιβλέπουσα της κατασκευής ήταν η ίδια η ΑΤΕ. Σήμερα το ποσό της οφειλής έχει φτάσει, σύμφωνα με την τράπεζα, στα 6,8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ κατά την Ενωση δεν ξεπερνάει τα 2,5 εκατ. για ένα κτίριο που σύμφωνα με το ΕΜΠ είναι ετοιμόρροπο και το κυριότερο, ήταν ετοιμόρροπο από την αρχή. Τελευταία προστέθηκε ένα ακόμη πρόβλημα: η αλυσίδα σούπερ μάρκετ ΑΤΛΑΝΤΙΚ που αγόραζε τα προϊόντα της Ενωσης ζήτησε να ενταχθεί στη διαδικασία της προστασίας από τους πιστωτές της κι έτσι δεν πληρώνει τον συνεταιρισμό, που έτσι και αλλιώς δεν πληρώνει την ΑΤΕ. Η ιστορία θα μπορούσε να προκαλέσει ευθυμία, αν δεν αφορούσε ένα από τα πιο πλούσια αγροτικά νησιά του νομού Κυκλάδων, που, όπως και άλλα, πήραν τον δρόμο του τουρισμού τη δεκαετία του ’70, έγιναν πλούσια το ’80 και δανείστηκαν πολύ πάνω από αυτό που μπορούσαν να αντέξουν κατόπιν (σ. σ. εν πολλοίς, με την καθοδήγηση της ίδιας της τράπεζας που «επέβλεπε»).
Για να δώσει το δάνειο η ΑΤΕ ενέγραψε υποθήκες, όπως έχει δικαίωμα να κάνει, όχι στο ύψος της απαίτησής της, αλλά στο σύνολο των ακινήτων της ΕΑΣ Πάρου, η αξία των οποίων κατά την Ενωση προσεγγίζει τα 20 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με πηγές της ΑΤΕ, η ΕΑΣ Πάρου έχει πάνω από 10 χρόνια να εξυπηρετήσει το δάνειό της και το μεγαλύτερο μέρος του ποσού που έχει καταβληθεί για την εξόφληση του δανείου είχε δοθεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη την περίοδο 1990 - 93, ενώ ένα υπόλοιπο είχε ρυθμιστεί. «Ούτε αυτό το πλήρωναν», λέει ένας αξιωματούχος της ΑΤΕ που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του.
Στις αρχές του χρόνου, η Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών επιστράτευσε τον υπουργό Εσωτερικών κ. Γ. Ραγκούση, πρώην δήμαρχο Πάρου, την υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κ. Μπατζελή και τον πρόεδρο της ΠΑΣΕΓΕΣ κ. Τ. Καραμίχα προκειμένου να πειστεί ο διοικητής της ΑΤΕ κ. Θ. Πανταλάκης να αποδεχθεί μία ρύθμιση με την οποία θα διαγραφόταν ένα μέρος της απαίτησης της τράπεζας. Η διοίκηση της ΑΤΕ αντιμετώπιζε, όπως ήταν φυσικό, τον συνεταιρισμό της Πάρου σαν κάτι παραπάνω από επισφάλεια. Παρ’ όλα αυτά, το συμβούλιο καθυστερήσεων της τράπεζας αποφάσισε να δεχθεί να καταβάλει η ΕΑΣ Πάρου 3,2 εκατομμύρια ευρώ με την πώληση μέρους της ακίνητης περιουσίας του συνεταιρισμού, ενώ ένα μέρος του τιμήματος από την πώληση της ακίνητης περιουσίας, που θα αποδεσμευόταν από την τράπεζα, αφού η απαίτησή της θα ήταν εξασφαλισμένη με το υπόλοιπο, θα «επέστρεφε» στον συνεταιρισμό με τη μορφή δανείου για να αποκτήσει ρευστότητα.
Με τα χρήματα αυτά ο συνεταιρισμός θα ήταν σε θέση να συγκεντρώσει τη φετινή σοδειά του σταφυλιού και να πληρώσει το προσωπικό του που παραμένει επί μήνες απλήρωτο. Οι δύο πλευρές φαίνεται, πάντως, ότι είχαν διαφορετικές απόψεις για το ύψος του ποσού που θα έπρεπε να καταβληθεί τελικά στην τράπεζα, καθώς η διοίκηση της ΕΑΣ Πάρου απέβλεπε σε ένα πιο βολικό γι’ αυτήν διακανονισμό αξίας ύψους 2,4 εκατομμυρίων. Η τράπεζα δεν αποδέχθηκε αυτήν την πρόταση και ένα δικαστήριο που έγινε πριν από μερικές μέρες στη Σύρο δεν έφερε τις δύο πλευρές πιο κοντά.
Δύο πλευρές, δύο όψεις
Οπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η κάθε πλευρά και εν προκειμένω η Αγροτική Τράπεζα και ο συνεταιρισμός, παρουσιάζει την εξέλιξη του δανείου κατά το δοκούν:
Η μεν Αγροτική Τράπεζα λέει ότι ο συνεταιρισμός δεν πληρώνει ούτε έχει πληρώσει ποτέ, οι δε Παριανοί υποστηρίζουν ότι η Αγροτική Τράπεζα έκανε χρήση των πανωτοκίων για να ανεβάσει μία απαίτηση που είχε μελετηθεί και προϋπολογιστεί για 60 εκατομμύρια δραχμές στα 2 δισεκατομμύρια (!!) στα 20 και χρόνια που «τρέχει» το δάνειο για ένα project που «μελετήθηκε» και η υλοποίηση του οποίου έγινε υπό την επίβλεψή της.
Η στήλη «πίστωση» στη σχετική καρτέλα της έχει την τελευταία εγγραφή για την Πάρο στις 28-11-2000, αλλά μία προσπάθεια των νομικών υπηρεσιών της τράπεζας να βγάλει επιταγή για πληρωμή σε μία προσπάθεια εκκαθάρισης της απαίτησης δεν καρποφόρησε το 2003, καθώς το Ειρηνοδικείο της Πάρου έκρινε την απαίτηση της τράπεζας αόριστη και ασαφή.
Το ενδιαφέρον είναι ότι στο διάστημα που δεν πλήρωνε, η Ενωση Συνεταιρισμών έκανε επενδύσεις από τα έσοδά της, επεκτείνοντας τις δραστηριότητές της μέχρι να δημιουργηθεί η κρίση πληρωμών των τελευταίων μηνών...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ