Από τον ΠΕΤΡΟΚάθισα προχθές την Κυριακή, που είχα χρόνο, να γράψω ολοκληρωμένα μερικές σκέψεις μου σχετικά με το στρατηγικό λάθος της μη υπεράσπισης από την Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή και της κυβερνητικής μας θητείας. Ώστε να αποφευχθούν και ενδεχόμενες παρεξηγήσεις από την αποσπασματική παράθεση των απόψεών μου, στα σχόλια διαφόρων αναρτήσεων.
Τα ΜΜΕ στην πατρίδα μας είναι παραρτήματα των νταβατζήδων (και της πρεσβείας); Είναι
Ο παραπάνω συνεταιρισμός, φαντάζομαι συμφωνούμε, δεν καίγεται για το εθνικό συμφέρον και την προκοπή του τόπου. Συνεπώς, βασική του επιδίωξη αποτελεί να προωθεί στο 'τιμόνι' ελεγχόμενους πολιτικούς που θα υπηρετούν τα συμφέροντά του.
Δείκτης μέτρησης, λοιπόν, της ανεξαρτησίας και της πατριωτικής στάσης της πολιτικής ηγεσίας, η αντιμετώπισή της από τα νταβατζοΜΜΕ.
Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στη ηγεσία της Ν.Δ. ο Κ.Κ. (δεν ήταν και πολύ αναμενόμενη η άνοδός του - μη το ξεχνάμε), τα ΜΜΕ άρχισαν να τον 'περιποιούνται' υποβάλλοντας, εμμέσως, τις υποδείξεις τους (να θυμίσω, για παράδειγμα, το πρωτοσέλιδο με το μεταλλαγμένο πρόβατο Ντόλυ). Βέβαιο σημάδι ότι ήταν έξω από το 'κύκλωμα', δεν ήταν από τις 'επιλογές' που προετοιμάζουν.
Προ των εκλογών του 2000, μας επισκέφθηκε ο πρόεδρος Κλίντον, μίλησε για το πολύ δυναμικό χρηματιστήριο που έχουμε, χτύπησε συγκαταβατικά τον Κ.Κ. στην πλάτη (θα περιμένεις πολύ αν δεν γίνεις καλό παιδί) και το ΠΑΣΟΚ κλείνοντας το μάτι στο 'κόμμα του χρηματιστηρίου' αλλά, κυρίως, επιστρατεύοντας τους αερομεταφερόμενους ψηφοφόρους από όπου γης (δούλεψαν καλά οι πρεσβείες του καθεστώτος γι αυτό) κέρδισε, για 70.000 ψήφους, τις εκλογές. Ο Λαλιώτης είχε νωρίς το βράδυ υποδείξει στον Μειμαράκη να συστήσει στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. να αποσυρθούν ήσυχα στα σπίτια τους 'γιατί αναμένεται μακριά η νύχτα'. Η σημαία πάγωσε στα χέρια της αείμνηστης Βίκυς Μοσχολιού στην πλατεία Συντάγματος (κάνω αυτή την αναφορά, που ίσως και να μην είναι επιτρεπτή, σαν ένδειξη τιμής στη μνήμη της και σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα της απογοήτευσης, της πίκρας που ένοιωσε εκείνη τη βραδιά ένας ολόκληρος κόσμος). Ο ενθουσιαστικός λόγος για τον Κ.Κ. της Μαλβίνας, έμεινε χωρίς δικαίωση. Ο 'συνεταιρισμός' τα κατάφερε να επιβάλλει τη βούλησή του, νίκησε
Στη δεύτερη τετραετία Σημίτη ήταν να γίνουν οι χοντρές δουλειές των Ολυμπιακών αγώνων. Η κυβέρνηση της 'κλεμμένης νίκης' και με μία τόσο μικρή διαφορά, θα αισθάνονταν καυτή την ανάσα της Ν.Δ. στο σβέρκο της. Θα είχε προβλήματα να 'μοιράσει' το μεγάλο φαγοπότι και να συνεχίσει την 'πατριωτική' της γραμμή: Ίμια, Οτσαλάν, Μαδρίτη, Ελσίνκι κ.λ.π.. Έπρεπε να της εξασφαλισθεί κάποια 'άνεση'. Να ψαλιδισθεί η ισοδύναμη, τουλάχιστον, Ν.Δ..
Και, ω του θαύματος, ο καλός άνθρωπος (της πρεσβείας) ανακαλύπτει την Σαλώμη του Άρη, διαγράφεται και σε λίγο ιδρύει το κόμμα του. Τα νταβατζοΜΜΕ ανέλαβαν, από την πρώτη στιγμή, την υπερπροβολή του, φροντίζοντας και για την πολύ ωφέλιμη (γι' αυτούς) σύγχυση: να παρουσιάζουν τον, από την πρώτη ώρα, πράσινο θυρωρό (και υπερατλαντικό πράκτορα), σαν συγκάτοικο στην δεξιά πολυκατοικία και ορθόδοξο πατριώτη. Αλήθεια γιατί ο καίριος χαρακτηρισμός του πράσινου θυρωρού αποσύρθηκε, αφήνοντάς του πάλι περιθώρια να ψαρεύει σε θολά νερά;
Κύλησε η 2η τετραετία Σημίτη, έγιναν όσα έγιναν, τα διαπλεκόμενα οργίασαν, αλλά παρά την 'περιποίηση' του Κ.Κ. που συνεχίζονταν αμείωτη, πρόβαλλε ο κίνδυνος της νίκης του στις εκλογές.
Αμέσως, με συνοπτικές διαδικασίες, το χειμώνα του 2003 αλλαγή αλόγου, στη θέση του Σημίτη ο ΓΑΠ.
Θυμόμαστε, ελπίζω, τι έγινε. Ο συνεταιρισμός τα έδωσε όλα: μελομακάρονα, εκλογή - πανηγύρι του ενός υποψηφίου, πορεία και χαιρετούρα (αλά γέρος της Δημοκρατίας) από Καλέντζι, προβοκάτσια με φακέλους της Εκκλησίας στα ΕΛΤΑ (η Βάσω να περιμένει τον εκπρόσωπο της Ν.Δ. να παραβιάσουν από κοινού την αλληλογραφία με περιεχόμενο εναντίον του ΓΑΠ και ο Πάγκαλος να συγχαίρει τα κομματόσκυλα των ταχυδρομείων που αντί για τον Εισαγγελέα, κατευθύνθηκαν, για την 'καταγγελία', στα κομματικά γραφεία). Από κοντά οι δημοσκοπήσεις που έδιναν 'ντέρμπυ' (η MARC προβάδισμα 2 μονάδων στο ΠΑΣΟΚ).
Και ήλθε, σαν το πιο ηχηρό χαστούκι του λαού, το αποτέλεσμα. Λύτρωση.
Συνεχίζεται με το ταράκουλο των νταβατζήδων μόλις είδαν τον Καραμανλή Πρωθυπουργό...
ΠΕΤΡΟΣ
Ο παραπάνω συνεταιρισμός, φαντάζομαι συμφωνούμε, δεν καίγεται για το εθνικό συμφέρον και την προκοπή του τόπου. Συνεπώς, βασική του επιδίωξη αποτελεί να προωθεί στο 'τιμόνι' ελεγχόμενους πολιτικούς που θα υπηρετούν τα συμφέροντά του.
Δείκτης μέτρησης, λοιπόν, της ανεξαρτησίας και της πατριωτικής στάσης της πολιτικής ηγεσίας, η αντιμετώπισή της από τα νταβατζοΜΜΕ.
Από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στη ηγεσία της Ν.Δ. ο Κ.Κ. (δεν ήταν και πολύ αναμενόμενη η άνοδός του - μη το ξεχνάμε), τα ΜΜΕ άρχισαν να τον 'περιποιούνται' υποβάλλοντας, εμμέσως, τις υποδείξεις τους (να θυμίσω, για παράδειγμα, το πρωτοσέλιδο με το μεταλλαγμένο πρόβατο Ντόλυ). Βέβαιο σημάδι ότι ήταν έξω από το 'κύκλωμα', δεν ήταν από τις 'επιλογές' που προετοιμάζουν.
Προ των εκλογών του 2000, μας επισκέφθηκε ο πρόεδρος Κλίντον, μίλησε για το πολύ δυναμικό χρηματιστήριο που έχουμε, χτύπησε συγκαταβατικά τον Κ.Κ. στην πλάτη (θα περιμένεις πολύ αν δεν γίνεις καλό παιδί) και το ΠΑΣΟΚ κλείνοντας το μάτι στο 'κόμμα του χρηματιστηρίου' αλλά, κυρίως, επιστρατεύοντας τους αερομεταφερόμενους ψηφοφόρους από όπου γης (δούλεψαν καλά οι πρεσβείες του καθεστώτος γι αυτό) κέρδισε, για 70.000 ψήφους, τις εκλογές. Ο Λαλιώτης είχε νωρίς το βράδυ υποδείξει στον Μειμαράκη να συστήσει στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. να αποσυρθούν ήσυχα στα σπίτια τους 'γιατί αναμένεται μακριά η νύχτα'. Η σημαία πάγωσε στα χέρια της αείμνηστης Βίκυς Μοσχολιού στην πλατεία Συντάγματος (κάνω αυτή την αναφορά, που ίσως και να μην είναι επιτρεπτή, σαν ένδειξη τιμής στη μνήμη της και σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα της απογοήτευσης, της πίκρας που ένοιωσε εκείνη τη βραδιά ένας ολόκληρος κόσμος). Ο ενθουσιαστικός λόγος για τον Κ.Κ. της Μαλβίνας, έμεινε χωρίς δικαίωση. Ο 'συνεταιρισμός' τα κατάφερε να επιβάλλει τη βούλησή του, νίκησε
Στη δεύτερη τετραετία Σημίτη ήταν να γίνουν οι χοντρές δουλειές των Ολυμπιακών αγώνων. Η κυβέρνηση της 'κλεμμένης νίκης' και με μία τόσο μικρή διαφορά, θα αισθάνονταν καυτή την ανάσα της Ν.Δ. στο σβέρκο της. Θα είχε προβλήματα να 'μοιράσει' το μεγάλο φαγοπότι και να συνεχίσει την 'πατριωτική' της γραμμή: Ίμια, Οτσαλάν, Μαδρίτη, Ελσίνκι κ.λ.π.. Έπρεπε να της εξασφαλισθεί κάποια 'άνεση'. Να ψαλιδισθεί η ισοδύναμη, τουλάχιστον, Ν.Δ..
Και, ω του θαύματος, ο καλός άνθρωπος (της πρεσβείας) ανακαλύπτει την Σαλώμη του Άρη, διαγράφεται και σε λίγο ιδρύει το κόμμα του. Τα νταβατζοΜΜΕ ανέλαβαν, από την πρώτη στιγμή, την υπερπροβολή του, φροντίζοντας και για την πολύ ωφέλιμη (γι' αυτούς) σύγχυση: να παρουσιάζουν τον, από την πρώτη ώρα, πράσινο θυρωρό (και υπερατλαντικό πράκτορα), σαν συγκάτοικο στην δεξιά πολυκατοικία και ορθόδοξο πατριώτη. Αλήθεια γιατί ο καίριος χαρακτηρισμός του πράσινου θυρωρού αποσύρθηκε, αφήνοντάς του πάλι περιθώρια να ψαρεύει σε θολά νερά;
Κύλησε η 2η τετραετία Σημίτη, έγιναν όσα έγιναν, τα διαπλεκόμενα οργίασαν, αλλά παρά την 'περιποίηση' του Κ.Κ. που συνεχίζονταν αμείωτη, πρόβαλλε ο κίνδυνος της νίκης του στις εκλογές.
Αμέσως, με συνοπτικές διαδικασίες, το χειμώνα του 2003 αλλαγή αλόγου, στη θέση του Σημίτη ο ΓΑΠ.
Θυμόμαστε, ελπίζω, τι έγινε. Ο συνεταιρισμός τα έδωσε όλα: μελομακάρονα, εκλογή - πανηγύρι του ενός υποψηφίου, πορεία και χαιρετούρα (αλά γέρος της Δημοκρατίας) από Καλέντζι, προβοκάτσια με φακέλους της Εκκλησίας στα ΕΛΤΑ (η Βάσω να περιμένει τον εκπρόσωπο της Ν.Δ. να παραβιάσουν από κοινού την αλληλογραφία με περιεχόμενο εναντίον του ΓΑΠ και ο Πάγκαλος να συγχαίρει τα κομματόσκυλα των ταχυδρομείων που αντί για τον Εισαγγελέα, κατευθύνθηκαν, για την 'καταγγελία', στα κομματικά γραφεία). Από κοντά οι δημοσκοπήσεις που έδιναν 'ντέρμπυ' (η MARC προβάδισμα 2 μονάδων στο ΠΑΣΟΚ).
Και ήλθε, σαν το πιο ηχηρό χαστούκι του λαού, το αποτέλεσμα. Λύτρωση.
Συνεχίζεται με το ταράκουλο των νταβατζήδων μόλις είδαν τον Καραμανλή Πρωθυπουργό...
ΠΕΤΡΟΣ