Η αποκάλυψη του πλήρους περιεχοµένου της συνέντευξης Στρος-Καν για τις υπόγειες –κατά έκφρασή του- συνεννοήσεις που είχε µε τον Γιώργο Παπανδρέου, για να περιπέσει η χώρα στα χέρια του ∆ΝΤ, δηµιουργεί πλέον µείζον πολιτικό ζήτηµα που, ενδεχοµένως, να αποτελέσει και την ταφόπλακα στην κυβερνητική θητεία του σηµερινού πρωθυπουργού και του κόµµατός του. Για τους εξής λόγους οι οποίοι, πλέον, έχουν χαραχθεί βαθειά στη συνείδηση του ελληνικού λαού:
Πρώτον αποκαλύφτηκε ότι ο κ. Παπανδρέου ενέπαιζε τον ελληνικό λαό, αφού αυτό σηµαίνει η φράση του γενικού διευθυντή του ∆ΝΤ ότι οι υπόγειες συνεννοήσεις γίνονταν επειδή ο κ. Παπανδρέου ήθελε να αποφύγει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας.
∆εύτερον αποκαλύφτηκε η αδυναµία του κ. Παπανδρέου ως κυβερνήτη αυτής της χώρας να διαπραγµατευθεί τα συµφέροντα της Ελλάδας, προτιµώντας την εύκολη λύση της άµεσης εξασφάλισης δανεικών µε αντάλλαγµα την υποθήκευση της δηµόσιας περιουσίας, του µέλλοντος της πατρίδας και, βεβαίως, την απεµπόληση των αναφαίρετων δικαιωµάτων εθνικής κυριαρχίας, όπως προκύπτει σαφώς από τη δανειακή σύµβαση.
Τρίτον αποκαλύφτηκε το µέγεθος της πολιτικής αναξιοπιστίας του ανδρός, που είναι η πλέον απαραίτητη προϋπόθεση για την εµπιστοσύνη ενός λαού προς τον κυβερνήτη του, προκειµένου να συγκατατίθεται σ’ έναν αγώνα επιβίωσης της χώρας, όπως αυτός στον οποίον αποδύονται όλοι οι Έλληνες. Ο κ. Παπανδρέου είναι αναξιόπιστος και, εποµένως, είναι αµφίβολο αν µπορεί να πείσει για την χρησιµότητα και την αποτελεσµατικότητα των µέτρων που θέλει να λάβει ή του υπαγορεύουν οι πιστωτές του–στις περισσότερες των περιπτώσεων- να λάβει.
Πριν µας εγκαταλείψει µε τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο τρίτος της οικογένειας Παπανδρέου οφείλει τρεις συγγνώµες:
Την πρώτη προς τον ελληνικό λαό για την εξαπάτηση που δεν έχει προηγούµενο στα πολιτικά χρονικά της χώρας.
Την δεύτερη προς την παράταξη της Ν∆ και τον Κώστα Καραµανλή για την κατασυκοφάντηση µε ψευδέστατα στοιχεία της διακυβέρνησης της χώρας το διάστηµα 2004 έως 2009.
Την τρίτη προς τον σηµερινό αρχηγό της Ν∆, τον Αντώνη Σαµαρά για την επίθεση που δέχτηκε για την δικαιωθείσα στην πράξη αντιµνηµονιακή του πολιτική. Και, βεβαίως, για τη λοιδορία των οικονοµικών του προτάσεων, η αποτελεσµατικότητα των οποίων επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα ακριβώς αντίθετα που εφαρµόζει το ΠΑΣΟΚ έχουν οδηγήσει τη χώρα σε επικίνδυνο αδιέξοδο.
∆εύτερον αποκαλύφτηκε η αδυναµία του κ. Παπανδρέου ως κυβερνήτη αυτής της χώρας να διαπραγµατευθεί τα συµφέροντα της Ελλάδας, προτιµώντας την εύκολη λύση της άµεσης εξασφάλισης δανεικών µε αντάλλαγµα την υποθήκευση της δηµόσιας περιουσίας, του µέλλοντος της πατρίδας και, βεβαίως, την απεµπόληση των αναφαίρετων δικαιωµάτων εθνικής κυριαρχίας, όπως προκύπτει σαφώς από τη δανειακή σύµβαση.
Τρίτον αποκαλύφτηκε το µέγεθος της πολιτικής αναξιοπιστίας του ανδρός, που είναι η πλέον απαραίτητη προϋπόθεση για την εµπιστοσύνη ενός λαού προς τον κυβερνήτη του, προκειµένου να συγκατατίθεται σ’ έναν αγώνα επιβίωσης της χώρας, όπως αυτός στον οποίον αποδύονται όλοι οι Έλληνες. Ο κ. Παπανδρέου είναι αναξιόπιστος και, εποµένως, είναι αµφίβολο αν µπορεί να πείσει για την χρησιµότητα και την αποτελεσµατικότητα των µέτρων που θέλει να λάβει ή του υπαγορεύουν οι πιστωτές του–στις περισσότερες των περιπτώσεων- να λάβει.
Πριν µας εγκαταλείψει µε τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο τρίτος της οικογένειας Παπανδρέου οφείλει τρεις συγγνώµες:
Την πρώτη προς τον ελληνικό λαό για την εξαπάτηση που δεν έχει προηγούµενο στα πολιτικά χρονικά της χώρας.
Την δεύτερη προς την παράταξη της Ν∆ και τον Κώστα Καραµανλή για την κατασυκοφάντηση µε ψευδέστατα στοιχεία της διακυβέρνησης της χώρας το διάστηµα 2004 έως 2009.
Την τρίτη προς τον σηµερινό αρχηγό της Ν∆, τον Αντώνη Σαµαρά για την επίθεση που δέχτηκε για την δικαιωθείσα στην πράξη αντιµνηµονιακή του πολιτική. Και, βεβαίως, για τη λοιδορία των οικονοµικών του προτάσεων, η αποτελεσµατικότητα των οποίων επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τα ακριβώς αντίθετα που εφαρµόζει το ΠΑΣΟΚ έχουν οδηγήσει τη χώρα σε επικίνδυνο αδιέξοδο.