Για το μόνο που δεν μας κατηγόρησαν ήταν το άουσβιτσ.
Ακόμη και για την ελληνική επανάσταση, είχε αναρωτηθεί ο 15 χρονος γιός της αδερφής μου, αν ήταν, η δεν ήταν σωστό που διώξαμε τους Τούρκους.
Ούσ ούστ ούστ. Ούστ από εδώ. Ελάφρωσα. Ανάσανα.
Έφυγε. Έφυγε.
Από πότε έγινε η βρισιά, μέσο διαπαιδαγώγησης ενός λαού;:
Τέτοιες τακτικές μόνο οι φασίστες έχουν εφαρμόσει.
Για να βγούμε από την κρίση, πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε την Ελλάδα, την ιστορία της, και τους εαυτούς μας, καλούς, η κακούς.
Όταν ένας λαός δεν μπορεί να πει δημόσια, αγαπώ την πατρίδα μου, δεν υπάρχει ελπίδα.
Και εμείς διδαχτήκαμε να μην μπορούμε να το εκφράσουμε.
Κανείς Έλληνας δεν μπορεί να πει ανοικτά, αγαπώ την Ελλάδα.
Στους δρόμους οι Έλληνες φορούν καπέλα, φορούν ρούχα μπουφάν, που έχουν την αγγλική, την αμερικάνικη, την ιταλική σημαία, ποτέ όμως την ελληνική.
Αυτό κάτι λέει.
Ελπίδα μηδέν. Γιατί δεν υπάρχει αγάπη για την πατρίδα.
Αν κάτι πρέπει να αλλάξει, αυτό είναι ο τρόπος που βλέπουμε την πατρίδα.
Αν την αγαπήσουμε, θα σωθούμε, αν δεν την αγαπήσουμε θα χαθούμε και εμείς και αυτή.
Και όταν αγαπάς, δεν λες ούτε πόσο, ούτε πως. Μόνο αγαπάς, και το επιδεικνύεις, δεν ντρέπεσαι.
Κτηνοτρόφος από Κρήτη.