Η ντροπή της Ευρώπης
Ένα ποίημα του Γκίντερ Γκράς
Κοντά στο Χάος, γιατί δεν αρέσει στις Αγορές
απομακρύνθηκες από τη χώρα που σου δάνεισε την κοιτίδα
Ότι έψαχνες με την ψυχή και νόμιζες ότι βρήκες
τώρα απαξιώνεται και κατατάσσεται σαν παλιοσίδερα
Σαν οφειλέτης, γυμνή, διαπομπεύεται και υποφέρει μια χώρα
από την οποία περιμένεις Ευχαριστώ για τα χρέη
Μια χώρα καταδικασμένη σε φτώχεια , της οποίας ο πλούτος,
περιποιημένος κοσμεί Μουσεία: από σένα προστατευμένη λεία
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων πήγαν στη με νησιά ευλογημένη χώρα
φορούσαν για στολή τον Hölderlin* στο σακίδιό τους
Σου είναι ανυπόφορη η χώρα, της οποίας τους ηγέτες
κάποτε ανεχόσουν σαν εταίρους
Άνομη χώρα, της οποία ο νομοθέτης Δύναμη
της σφίγγει τη ζώνη όλο και πιο στενά
Αψηφώντας σε, η Αντιγόνη φοράει μαύρα και σ' όλη τη χώρα
το πένθος ντύνει το λαό, του οποίου υπήρξες φιλοξενούμενος
Εκτός χώρας έχει η ακολουθία του Κροίσου
όλα, όσα αστράφτουν, στοιβαγμένα στα Θησαυροφυλάκιά σου
Πιες, πιες επιτέλους, φωνάζουν οι Επίτροποι κλακαδόροι
αλλά θυμωμένος ο Σωκράτης σου επιστρέφει γεμάτο το ποτήρι
Θα καταραστούν εν χορώ, ότι σου ανήκει, οι Θεοί
των οποίων τον Όλυμπο ζητάει η θέλησή σου
Πνευματικά ανάπηρη θα είσαι χωρίς τη χώρα
της οποίας το πνεύμα εσένα, Ευρώπη, θέσπισε
*Friedrich Hölderlin (1770-1843) Γερμανός φιλέλληνας ποιητής που εγκατέλειψε τα γερμανικά στιχουργικά μέτρα, και υιοθέτησε αρχαιοελληνικα μέτρα στην ποίησή του. Φίλος του Σίλερ και του Γκαίτε έγραψε πολλά ποιήματα για την Ελλάδα
Europas Schande
Ein Gedicht von Günter Grass
Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht,
bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh.
Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt,
wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert.
Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land,
dem Dank zu schulden Dir Redensart war.
Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum
gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute.
Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land
heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister.
Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir
einst als Bündnispartner geduldet wurden.
Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht
den Gürtel enger und enger schnallt.
Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit
kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen.
Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge
alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren.
Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure,
doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück.
Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter,
deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt.
Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land,
dessen Geist Dich, Europa, erdachte.