«Η άνοδος τής Συριζά λόγω Τσίπρα θυμίζει (τήν ανέλιξη τής) στύση(ς) εφήβου καθώς κομβιώνει τό play σέ δβδ μέ τίτλο «Τό άρωμα τής Ματθίλδης» παραγωγής Μάρκ Ντωρσέλ.
Τόν ρόλο τής επίμονης φλέβας στήν έν λόγω πούτσα παίζει η απαίτησις τού κόσμου γιά νέους ανθρώπους στήν πολιτική. Λές καί ο Μητσοτάκης δέν υπήρξε ποτέ νέος, δέν πολιτεύτηκε ποτέ νέος, λές καί γεννήθηκε ογδονταετής. Τέλος πάντων. Οι δημοσκοπήσεις μάς μεταφέρουν τό ρεύμα υπέρ Τσίπρα, τήν αποδοχή τού κόσμου ο οποίος τήν δηλώνει εύχαρις, στά γκάλοπ.
Υπό κανονικές συνθήκες θά έπρεπε νά χαλιόμουν μέ τό χάι τού κόμματος τών οιωνεί ελληνοφόβων, όμως μού εμποδάει τήν λύπη μιά ξέφρενη καύλα σκεπτόμενος τί μαύρη πλερέζα φοράνε οι ελεεινοί σταλίνες τού Περισσού καθώς βλέπουν τούς κονφορμιστές, τούς ρεβιζιονιστές, τούς προσκυνημένους δηλαδή, νά γκαζώνουν καί νά τούς αφήνουν πίσω!
Θά δείξη. Θά υφίσταται γιά πολύ καιρό τό αλεξικέραυνο στίς δημοσκοπήσεις;
Ίσως. Μπορεί καί όχι.
Φρονώ ότι καταλυτική επίδραση στήν δημοφιλία τής Συριζά θά έχη τό πότε ο Τσίπρρρρας (σόρρυ) θά κατασταλάξη κάπου. Όπου «κάπου» = πολιτική. Διότι ο φέρελπις, ο άφθαρτος, ο μή διαπλεκόμενος, Τσίπρρρρας (ούπς! Γαμημένο κοκορέτσι) τήν ψάχνει! Ψάχνει τήν πολιτική του πρόταση, τήν πρόταση τού κόμματός του! Ψαχουλεύει δηλαδή, χουφτώνει πολιτικές καί οσονούπω (;) θά αποφασίση ποία πολιτική θά ακολουθήση. Διότι πρός τό παρόν δέν έχει νά προτείνη τ-ί-π-ο-τ-ι-ς! [όπως χαρακτηριστικότατα καί αποκαλυπτικότατατατα (σίκ) φαίνεται εδώ]
Έτσι εξηγείται η δημοφιλία του. Τά πνευματικά παιδιά τής κουλτούρας τού τίποτε, οι σημερινοί έλληνες δηλαδή, ενθουσιάζονται (μπροστά σέ μιά εξωτική βιτρίνα) χειροκροτούν, προσκολλώνται σέ κάποιον ο οποίος τούς υπόσχεται/παρουσιάζει (έστω προσώρας) τ-ί-π-ο-τ-ε!»
Ας αναμείνουμε λοιπόν να δούμε για πόσο καιρό μπορεί να κρατήσει η στύση του ΣΥΡΙΖΑ...