Είναι να απορεί κανείς, μετά από τέτοιες εικόνες και μηδενικές συμμετοχές, όταν ακούει τον administrator Αλέκο να μιλάει εκ μέρους των εργαζομένων και της κοινωνίας και να λέει αερολογίες για διογκούμενα κύματα πολιτών, για κινήματα αντίδρασης πολιτών κ.λπ.
Η εξήγηση είναι απλή. Οι άνθρωποι είναι μετρ στο καπέλωμα, βάλτε και λίγο το σπρώξιμο από τα ΜΜΕ και έδεσε το βύσσινο. Μέχρι πριν λίγο καιρό ήξεραν την πραγματική τους δύναμη και δεν τολμούσαν να διοργανώσουν τίποτα από μόνοι τους, γιατί θα φαινόταν η γύμνια τους. Αρκούνταν στο να καπελώνουν κινήσεις των άλλων. Μπούκαρε η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ στα γραφεία της ΔΕΗ για να ακυρώσει το ΔΣ, από πίσω ο Alexis -όχι πίσω από τις λέξεις αλλά πίσω από τους απεργούς- με το Πιτ Μπουλ τον Λάφα να σπρώχνουν για να βρεθούν στην πρώτη σειρά και στο φακό. Κρεμόντουσαν οι εναερίτες της ΔΕΗ πάνω από την εθνική οδό, νάτος πάλι ο Λάφα να μιλάει στο μαρκούτσι. Έκαναν οι υπάλληλοι καθαριότητας ΓΣ στη χωματερή στα Λιόσια, πεταγόταν ο Λάφα στην κάμερα. Και δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν καθόντουσαν πίσω από τους «πρωταγωνιστές» και κοιτούσαν χαμογελώντας τον φακό όπως ο γνωστός Δημητράκης, που βγαίνει κυρίως πίσω από συνεντευξιαζόμενους ποδοσφαιριστές και εσχάτως κυκλοφορεί και στην Ευελπίδων, αλλά χώνονται μπροστά και δίνουν και συνεντεύξεις εκπροσωπώντας τους εργαζόμενους...
Η αποθέωση του καπελώματος βέβαια ήταν οι περσινές και προπέρσινες μαθητοφοιτητοαναρχο- εργατοδημοσιουπαλληλικές κινητοποιήσεις για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και το Άρθρο 16. Ήταν τέτοιο το καπέλωμα από τον ΣΥΡΙΖΑ των κινητοποιήσεων που γίνονταν βασικά από το ΚΚΕ, που φίλος μου κομμουνιστής (ναι ναι έχω και τέτοιους φίλους :)) κινδύνευσε να γίνει υπερτασικός από την τσαντίλα του «πως γίνεται και παρουσιάζονται στην και από την TV ως πρωτοστατούντες, από τη στιγμή που στα πανεπιστήμια (φοιτητικές εκλογές) και στο εργατικό κίνημα είναι ανύπαρκτοι!!»
Τις τελευταίες μέρες όμως πήραν τα μυαλά τους αέρα, γι' αυτό και οι δηλώσεις του administrator της «λαϊκής δυσαρέσκειας»: «καλώς τα τα παιδιά» για το ΠΑΣΟΚ και πίστεψαν ότι είναι μεγάλο κόμμα...με αποτέλεσμα να κινητοποιήσουν 1.000 ολόκληρα άτομα...
Έτσι για να γελάσετε και να δείτε τη σοβαρότητα της διαμαρτυρίας, με την «Ολονύχτια συγκέντρωση -περικύκλωση της Βουλής», που διοργάνωσε την Τρίτη 18 Μαρτίου η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, διαβάστε το παρακάτω άρθρο της Καθημερινής που αναδημοσιεύω. Είναι λίγο παλιό αλλά είναι εξαιρετικό και αξίζει να διαβαστεί:
«Παραλειπόμενα από την πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ στη νυκτερινή περικύκλωση της Βουλής
Της Μαρίλης Μαργωμένου
Πρέπει να είναι στο πλαίσιο της ανανέωσης με το ξημέρωμα της εποχής Τσίπρα που ελήφθη η συγκεκριμένη απόφαση: Εν μέσω σκότους ελέω ΔΕΗ, εν μέσω απεργιών και διαδηλώσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να προσθέσει τη δική του πινελιά στο επαναστατικό κλίμα. Κι έτσι, κάλεσε τους οπαδούς του σε διαδήλωση... after! «Νυχτερινή περικύκλωση της Βουλής» έγραφε το δελτίο Τύπου. Κι έτσι, στις οκτώ το βράδυ της Τρίτης, οι «Συριζικοί» μαζεύτηκαν απέναντι απ’ τον Αγνωστο Στρατιώτη, στο πεζοδρόμιο της λεωφόρου Αμαλίας. Πλην, για να περικυκλώσεις τη Βουλή χρειάζεσαι περί τα 50.000 άτομα. Οι περίπου 1.000 πιστοί του ΣΥΡΙΖΑ που είναι μαζεμένοι στο Σύνταγμα απόψε, θα μπορούσαν ενδεχομένως να περικυκλώσουν τις οκτώ μπροστινές κολόνες της Βουλής, κι αυτό μόνο ακολουθώντας το πρόσταγμα του παλαιού τραγουδιού «αν όλα τα παιδιά της γης πιάναν γερά τα χέρια». Εξ ου και προς το παρόν, υπό την επιτήρηση ενός μοναχικού αστυνομικού, έχουν καταφέρει να αποκλείσουν τη μισή λεωφορειολωρίδα, και κατ’ αυτόν τον τρόπο να προκαλέσουν την περιέργεια των διερχόμενων οδηγών. Απ’ το ανοικτό παράθυρο του Corolla που περνάει, ένας κύριος βγάζει το κεφάλι: «Τι μοιράζουν βραδιάτικα τα κέντρα αδυνατίσματος;» ακούγεται απ’ το πίσω κάθισμα.
Μ’ ένα μαρκαδόρο
Μέχρι τις 8.20 μ.μ., η πιο δραστική παρέμβαση των υποψήφιων περικυκλωτών είναι πως μ’ ένα μαρκαδόρο έχουν περιλάβει το έργο τέχνης που στέκει στο πεζοδρόμιο, την καρδιά με τη γαλανόλευκη σημαία και τον τσολιά από δίπλα, και στον μεν τσολιά έχουν βάλει κόκκινο ρίμελ, στη δε καρδιά έχουν γράψει «του Κίτσ’ η μάνα κάθεται». Ωσπου στις 8.40 μ.μ. εμφανίζεται εορταστικός ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος προφανώς αποφάσισε να υιοθετήσει το «όταν είσαι σε μεγάλο κόμμα αργείς να ξεκινήσεις!» που του δίδαξε ο Δημήτρης Ρέππας στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Τσίπρας, έχοντας πετάξει από πάνω του το συνεδριακό κοτλέ σακάκι, είναι σήμερα με στολή εργασίας: Το πατούμενο Camper (αλλά της περσινής κολεξιόν) είναι ειδικώς μελετημένο για πορείες και λοιπές αριστερού τύπου ταλαιπωρίες, και συνδυάζεται με το κιτρινόμαυρο κομπολόι που στριφογυρνά με το αριστερό χέρι. Βλέπετε, το δεξί χέρι βρίσκεται παγίως σε επιφυλακή για χειραψίες, αγκαλιές και φιλικά χτυπήματα ώμων. Οπως τώρα φερ’ ειπείν. «Ωωω!» βλέπω να σχηματίζεται στα χείλη του το επιφώνημα με το που εντοπίζει μια νεαρή συντρόφισσα, την οποία και αγκαλιάζει σαν να ήταν κάποια χαμένη συγγενής. Πολλά «Ωωω!» αργότερα, και τουλάχιστον δέκα χαμένους συγγενείς μετά, ο κ. Τσίπρας φθάνει επιτέλους στη συντονιστική επιτροπή – δηλαδή, στον μουσάτο, παχουλό κυριούλη πίσω απ’ την κονσόλα, που απ’ τη χαρά του καθώς βλέπει τον φέρελπι αρχηγό από μακριά, «κόβει» τον παλαιοκομματικά ορθό Σαββόπουλο απ’ τα μεγάφωνα και πετάει στα cd κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η ηχητική απόδειξη πως η Αμάλια Ροντρίγκεζ πρόδωσε τα φάντο για χάρη του ισπανικού ραπ.
Παράδοξο μήνυμα
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο ήχος κόβεται, και... «ήρθε η αστυνομία γούστου!», ακούω έναν σωσία του Μίμη Ανδρουλάκη να χαχανίζει κάτω απ’ το μουστάκι του. Αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη – η νεαρά επί της διοργάνωσης μόλις αποφάσισε να βγάλει το μικρό της διάγγελμα. «Χάθηκε ένα πορτοφόλι μπλε και καφέ», ακούω τη φωνή της απ’ τα μικρόφωνα. Και κολλητά: «Οχι στη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος. Την ώρα ψήφισης του νομοσχεδίου, όλοι έξω απ’ τη Βουλή. Και χάθηκε και το πορτοφόλι, αν το βρείτε φέρτε το, εντάξει;». Αυτό το μάλλον παράδοξο μήνυμα κάνει τους δύο emo που έχουν απομείνει στο πάγιο στέκι τους, στα σκαλάκια του μετρό, στιγμιαία να χαμογελάσουν, κι ύστερα με ενοχή να ξανασοβαρευτούν. Αλλά πάλι, μπορεί να φταίει και το αλκοόλ...
Ενα πιο χαρούμενο μέλλον με μπαρ, ποτά και φιστικοειδή
Μπροστά ακριβώς στα σκαλάκια έχει στηθεί η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για ένα πιο χαρούμενο μέλλον στις διαδηλώσεις. Αρχικώς, ακολουθώντας τα άπειρα σακιά με πάγους που είναι τοποθετημένα στα σκαλοπάτια, σκέφτεται κανείς μήπως οι συγκεντρωθέντες έχουν σκοπό να αναβιώσουν σκηνές με ιπτάμενες σακούλες, εμπνευσμένοι απ’ τις καλτ εικόνες που προέκυψαν όταν τα ΜΑΤ συνάντησαν τους οδοκαθαριστές. Πλην, προχωρώντας μερικά ακόμη βήματα, η σκοπιμότητα ύπαρξης σάκων με πάγο γίνεται πασιφανής. Βλέπετε, δίπλα στα σκαλάκια είναι στημένο το μπαρ του ΣΥΡΙΖΑ: Ενα τραπεζάκι με βότκα, ουίσκι, τζιν και λοιπά αλκοολούχα στο οποίο τώρα πλησιάζει ένας πενηντάρης, θεωρώντας προφανώς πως τα ποτά είναι μια ευγενική προσφορά του κόμματος στους περικυκλωτές για να καρδαμώσουν. «Εξι ευρώ!» του κάνει η μπαργούμαν πάνω που ρουφάει στην πρώτη γουλιά, και το ύφος του γίνεται σαν να ήπιε κώνειο. Παραδίπλα, πάντως, δύο νεαροί έχουν συμβιβαστεί με το αντίτιμο των ποτών: Αν κρίνει κανείς απ’ το πώς πλέουν στον χώρο, θα πρέπει να βρίσκονται στο πέμπτο έκαστος. Αν πάλι κρίνει απ’ τις φυσιογνωμίες τους, θα πρέπει να μην είναι ακόμη σε ηλικία ψήφου, αλλά και να ήταν, τα χαϊμαλιά και τα τζόκεϊ δηλώνουν απεριφράστως πως η μόνη φορά που άκουσαν το «Σύριζα» ήταν όταν το είπαν στον κουρέα, για να τους κάνει αυτή την ελλειπτική κόμμωση. «Τρία ευρώ το ποτό ρε... Τζάμπα!» κάνει ο ένας. «Πες πως μας πληρώνουνε για να ακούμε αυτά τα κουλά!» απαντά ο άλλος. Και η αλήθεια είναι πως στο σημείο που ο dj μιξάρει Φαραντούρη με Μόρισον και ο «Γερο-νέγρο Τζιμ» παίζει πάνω στο «Light my fire», βλέπω τη φυσιογνωμία του Γρηγόρη Ψαριανού τρία μέτρα πιο πέρα να αποκτά μάλλον αλλόκοτη γκριμάτσα – αλλά όχι για πολύ. Μετά το «Να καεί! Να καεί το... η Βουλή!» που εκστόμισε από τηλεοράσεως και κόντεψε να του κάψει τη βουλευτική καριέρα, πια ο κ. Ψαριανός κρατά τους τόνους χαμηλά. Οπως αποδεικνύει η σημερινή του παρουσία, πλέον συμβιβάζεται και με το «Να περικυκλωθεί! Να περικυκλωθεί!». Μέχρι τότε, κρατώντας το ποτό στο ένα χέρι και τα παρελκόμενα φιστικοειδή που πήρε απ’ τον πλανόδιο στο άλλο, αναζητά τρόπο να φάει τα φιστίκια χωρίς να του πέσει το ποτήρι. Και στο φόντο, η αντίπαλος Βουλή, μακρινή και φωτισμένη, δεν δείχνει να ανησυχεί και πολύ...»