«Δεν τίθεται ζήτημα ότι υπάρχει μια κατηγορία αστυνομικών που ρέπει προς την άσκηση βίας, αλλά αυτό δεν αντιπροσωπεύει το σύγχρονο πνεύμα της Ελληνικής Αστυνομίας. Επομένως, πιστεύω ότι η δολοφονία του 15χρονου ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Κατακριτέο, απαράδεκτο, αλλά μεμονωμένο.
Για το γεγονός, δεν υπάρχουν πολιτικές ευθύνες. Διότι κανένας απολύτως στην κυβέρνηση δεν θα επιθυμούσε αυτήν την εξέλιξη, αφού και ο στοιχειωδώς σκεπτόμενος αντιλαμβάνεται ότι θα είχε ευρύτατες επιπτώσεις.
Σε σχέση με τις καταστροφές, πέρα από το τεράστιο πλήγμα που επέφεραν στην αγορά, είναι εμφανές ότι οι κουκουλοφόροι δεν χτύπησαν επιλεγμένους στόχους- σύμβολα του καπιταλισμού. Χτύπησαν μικρομάγαζα, μεσαίες επιχειρήσεις.
Σημασία λοιπόν έχει να εξετάσει κανείς αυτοί οι λεγόμενοι αντί-εξουσιαστές τι άτομα είναι. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, προέρχονται κατά κανόνα από ευκατάστατες οικογένειες, συνεπώς δεν υπάρχει το στοιχείο της φτώχειας, είναι δηλαδή «φραπεδάκι και επανάσταση». Επίσης, είναι άτομα που συγχέουν τις όποιες αντιθέσεις έχουν με τους ανθρώπους, και συγκεκριμένα τους γονείς τους, το μετατρέπουν σε εξέγερση κατά της κοινωνίας. Πρόκειται δηλαδή για άτομα που δεν έχουν ιδεολογία. Είναι ψεύδος το ότι πρόκειται για αναρχικούς, καθώς ουδέποτε στην ιστορία, οι αναρχικοί κινήθηκαν στη λογική «καταστροφή για την καταστροφή».
Πολλοί συγκρίνουν τα πρόσφατα επεισόδια με το Μάη του ’68. Έχουν ξεχάσει ότι ο Μάης υπήρξε κινητοποίηση οργανωμένη που σταμάτησε με «εντολή» των δύο μεγάλων κομμάτων, κομμουνιστικού και σοσιαλιστικού, γιατί θα οδηγούσε σε στρατιωτικό νόμο. Οι ενέργειες του Μάη προκάλεσαν συντηρητική στροφή των μαζών, που δεν ανήκαν παραδοσιακά στη συντήρηση. Και που ξανάφερε τον ΝτεΓκολ στην εξουσία.
Μόνο ως προς αυτό μπορεί να συγκριθεί η ελληνική περίπτωση. Η κατάσταση εδώ είναι πιο «χύμα». Ούτε λίγο-ούτε πολύ, αναλαμβάνουν να εκφράσουν το αίτημα της ανατροπής άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα, ούτε ταξικά μπορεί να θεωρηθούν ότι αποτελούν πρόπλασμα επαναστατικών δυνάμεων.
Η κατάσταση όμως είναι κρίσιμη ως προς το εξής: εμφανίζεται ότι συντονίζεται πανελλαδικά. Αναρωτιέμαι πώς και γιατί. Και απαντώ: μήπως πρόκειται για προσπάθεια παρέμβασης των δυνάμεων που θέλουν να ανατρέψουν τον Καραμανλή; Τα τρία «διπλωματικά» ανοίγματα που έκανε πρόσφατα (προς τη Ρωσία, προς την Κίνα και η άρνηση της υιοθέτησης της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια) τον έχουν βάλει στο στόχαστρο... Και είναι σίγουρο ότι δεν είναι πια καθόλου ευχάριστος...»
Βασίλης Φίλιας, πρώην πρύτανης Παντείου, καθηγητής κοινωνιολογίας. Κατά τη δικτατορία του 1967 υπήρξε από τους συνιδρυτές της αντιστασιακής οργάνωσης "Δημοκρατική Άμυνα" – για τη δράση του φυλακίστηκε επί 5,5 χρόνια στις περισσότερες φυλακές της χώρας.
Σε σχέση με τις καταστροφές, πέρα από το τεράστιο πλήγμα που επέφεραν στην αγορά, είναι εμφανές ότι οι κουκουλοφόροι δεν χτύπησαν επιλεγμένους στόχους- σύμβολα του καπιταλισμού. Χτύπησαν μικρομάγαζα, μεσαίες επιχειρήσεις.
Σημασία λοιπόν έχει να εξετάσει κανείς αυτοί οι λεγόμενοι αντί-εξουσιαστές τι άτομα είναι. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, προέρχονται κατά κανόνα από ευκατάστατες οικογένειες, συνεπώς δεν υπάρχει το στοιχείο της φτώχειας, είναι δηλαδή «φραπεδάκι και επανάσταση». Επίσης, είναι άτομα που συγχέουν τις όποιες αντιθέσεις έχουν με τους ανθρώπους, και συγκεκριμένα τους γονείς τους, το μετατρέπουν σε εξέγερση κατά της κοινωνίας. Πρόκειται δηλαδή για άτομα που δεν έχουν ιδεολογία. Είναι ψεύδος το ότι πρόκειται για αναρχικούς, καθώς ουδέποτε στην ιστορία, οι αναρχικοί κινήθηκαν στη λογική «καταστροφή για την καταστροφή».
Πολλοί συγκρίνουν τα πρόσφατα επεισόδια με το Μάη του ’68. Έχουν ξεχάσει ότι ο Μάης υπήρξε κινητοποίηση οργανωμένη που σταμάτησε με «εντολή» των δύο μεγάλων κομμάτων, κομμουνιστικού και σοσιαλιστικού, γιατί θα οδηγούσε σε στρατιωτικό νόμο. Οι ενέργειες του Μάη προκάλεσαν συντηρητική στροφή των μαζών, που δεν ανήκαν παραδοσιακά στη συντήρηση. Και που ξανάφερε τον ΝτεΓκολ στην εξουσία.
Μόνο ως προς αυτό μπορεί να συγκριθεί η ελληνική περίπτωση. Η κατάσταση εδώ είναι πιο «χύμα». Ούτε λίγο-ούτε πολύ, αναλαμβάνουν να εκφράσουν το αίτημα της ανατροπής άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα, ούτε ταξικά μπορεί να θεωρηθούν ότι αποτελούν πρόπλασμα επαναστατικών δυνάμεων.
Η κατάσταση όμως είναι κρίσιμη ως προς το εξής: εμφανίζεται ότι συντονίζεται πανελλαδικά. Αναρωτιέμαι πώς και γιατί. Και απαντώ: μήπως πρόκειται για προσπάθεια παρέμβασης των δυνάμεων που θέλουν να ανατρέψουν τον Καραμανλή; Τα τρία «διπλωματικά» ανοίγματα που έκανε πρόσφατα (προς τη Ρωσία, προς την Κίνα και η άρνηση της υιοθέτησης της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια) τον έχουν βάλει στο στόχαστρο... Και είναι σίγουρο ότι δεν είναι πια καθόλου ευχάριστος...»
Βασίλης Φίλιας, πρώην πρύτανης Παντείου, καθηγητής κοινωνιολογίας. Κατά τη δικτατορία του 1967 υπήρξε από τους συνιδρυτές της αντιστασιακής οργάνωσης "Δημοκρατική Άμυνα" – για τη δράση του φυλακίστηκε επί 5,5 χρόνια στις περισσότερες φυλακές της χώρας.
** Δημοσιεύτηκε στη σημερινή [10/12/2008] εφημερίδα "Φιλελεύθερος" Λευκωσίας, σελ. 14