Ζούμε στην εποχή των Μέσων Μαζικής Εξαπατήσεως που με την καθοδήγηση μέρους του αριστερού κατεστημένου που προσπαθεί με τρόπο αφύσικο να επιβληθεί στην ελληνική κοινωνία, προβάλλουν επιλεκτικά ειδήσεις της επικαιρότητας με τον τρόπο που τους συμφέρει και φυσικά το ίδιο συμβαίνει με αναφορές και σχολιασμό σε ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος, είτε της ελληνικής είτε της ευρωπαικής ή παγκόσμιας ιστορίας.
Σήμερα λοιπόν δεν γνωρίζουμε κατά πόσον θα προβληθεί και με τι τρόπο μια πολύ μαύρη σελίδα της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας της οποίας σαν σήμερα ξεκίνησε την Κυριακή 16 Μαΐου του 1966:
Της λεγόμενης «Πολιτιστικής Επανάστασης» του Μάο Ζετόνγκ ή Τσε Τουνγκ όπως είναι ευρέως γνωστός (1893-1976).
Της λεγόμενης «Πολιτιστικής Επανάστασης» του Μάο Ζετόνγκ ή Τσε Τουνγκ όπως είναι ευρέως γνωστός (1893-1976).
Προτού φτάσει εκείνη η ημέρα όμως επί χρόνια αργά αλλά σταθερά είχε ζυμωθεί στην νέα γενιά που θα αποτελούσε τους περίφημους «ερυθροφρουρούς» κατά την «Πολιτιστική Επανάσταση» η νοοτροπία με βάση την οποία συνέβη ότι συνέβη αργότερα.
Την βάση των ερυθροφρουρών αποτέλεσαν μάζες αγροτών της κινέζικης επαρχίας, παραγκωνισμένα στελέχη του κόμματος, το λούμπεν προλεταριάτο, αποτυχημένοι καλλιτέχνες που πρέσβευαν την καταστροφή κάθε πολιτιστικού στοιχείου που ήταν ξένο στην επανάσταση και άλλα βίαια και περιθωριακά αντικοινωνικά στοιχεία του περιθωρίου.
Οι στόχοι της «επανάστασης» ήταν αρκούντως θολοί για μία επανάσταση που υποτίθεται ότι ήθελε να αλλάξει τον τρόπο ζωής του κινέζικου λαού προς το καλύτερο. Στόχος ήταν η ισότητα για όλους τους Κινέζους και η μεταμόρφωση της ανθρώπινης φύσης έτσι ώστε να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός και φυσικά η εκρίζωση (με πολύ βίαιο τρόπο καθώς φάνηκε) κάθε «αστικού» κατάλοιπου νοοτροπίας στον κινέζικο λαό και ο πόλεμος ενάντια σε όσους ήθελαν να προκόψουν έναντι της ισότητας στις τάξεις του κινέζικου λαού…
Στις 16 Μαίου λοιπόν με εντολή του Πολιτικού Γραφείου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας έγινε καταγγελία κομματικών στελεχών, κυβερνητικών αξιωματούχων, στρατιωτικών, διανοουμένων και καλλιτεχνών ως «αντεπαναστατών» και ξεκίνησε το κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο της «Πολιτιστικής Επανάστασης» στα πλαίσια της διαπάλης για την εξουσία στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος .
Κάπως έτσι ξεκίνησε μια μακρά περίοδος παράνοιας και βαρβαρότητας που με το πρόσχημα της «Πολιτιστικής Επανάστασης» θέλησε να εξισώσει βίαια όλον τον κινέζικο λαό στο επίπεδο των λούμπεν παρακμιακών ερυθροφρουρών οι οποίοι υποτίθεται πως έκαναν ότι έκαναν για μία καλύτερη Κίνα!
Ο αρχηγός των ερυθροφρουρών Λιν Μπιάο κηρύττοντας επισήμως τον πόλεμο στις "τέσσερις απαρχαιωμένες ιδέες" (παλιές ιδέες, παλιά κουλτούρα, παλαιά ήθη, παλαιές συνήθειες) και ο Μάο με φράσεις του όπως «Πάντα έχουμε λόγο να εξεγειρόμαστε» (Σ.τ.Σ. έτσι γενικώς και αορίστως? Χωρίς αιτία και στόχο? Και ΠΟΙΑ οργάνωση σήμερα χρησιμοποιεί για σλόγκαν αυτήν την φράση ελαφρώς παραλλαγμένη σήμερα εν ονόματι της οποίας ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΖΕΙ πορτοκαλί "επαναστάσεις" όπως αυτές του Δεκέμβρη του 2008 στην χώρα μας και αποτελεί συνιστώσα κοινοβουλευτικού κόμματος? Για σκεφτείτε λίγο… ) καθώς και με φράσεις σαν αυτές:
«Δεν επιδιώκουμε αβρότητες αλλά πόλεμο και επανάσταση!» «Εμπιστευτείτε τις μάζες, επιτρέψτε τις πρωτοβουλίες τους...επιτρέψτε τους να μορφωθούν μόνες τους!»
«Είναι ανίκανοι εντελώς...όσο περισσότερα μαθαίνουν τόσο πιο ηλίθιοι γίνονται»(για τους πανεπιστημιακούς και διανοούμενους).
« Η τάξη των καπιταλιστών είναι το δέρμα και οι διανοούμενοι, οι τρίχες του. Όταν το δέρμα πεθάνει, το ίδιο παθαίνουν και οι τρίχες.»
στην ουσία πυροδότησε ένα ανελέητο ξέσπασμα βίας ενάντια σε καθηγητές, ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους, παλαιούς κτηματίες, αστούς και δεξιούς και σε όσους είχαν μία δυτική μόρφωση και κουλτούρα καθώς και ενάντια σε όσους μπορούσαν να θεωρηθούν με «ύποπτη» κοινωνική καταγωγή διότι θεωρήθηκαν «εχθροί» της «Επανάστασης». Γιατί? Διότι προφανώς δεν συμβάδιζαν τα πρότυπα πνευματικότητας αυτών των ανθρώπων με τις αρλούμπες του Μάο που θεοποιήθηκαν από μια ολόκληρη γενιά για τον απλούστατο λόγο του ότι τους έκανε να νιώσουν ότι αυτοί είναι η πρωτοπορία της «επανάστασης» για την κοινωνική και πολιτική αλλαγή στην Κίνα, κάτι που οι μάζες των ερυθροφρουρών σε ΚΑΜΙΑ υγιή δημοκρατική φιλελεύθερη κοινωνία δεν θα μπορούσαν να το καταφέρουν με το επίπεδο «πνευματικότητας» που είχαν.
«Είναι ανίκανοι εντελώς...όσο περισσότερα μαθαίνουν τόσο πιο ηλίθιοι γίνονται»(για τους πανεπιστημιακούς και διανοούμενους).
« Η τάξη των καπιταλιστών είναι το δέρμα και οι διανοούμενοι, οι τρίχες του. Όταν το δέρμα πεθάνει, το ίδιο παθαίνουν και οι τρίχες.»
στην ουσία πυροδότησε ένα ανελέητο ξέσπασμα βίας ενάντια σε καθηγητές, ανώτερους κρατικούς υπαλλήλους, παλαιούς κτηματίες, αστούς και δεξιούς και σε όσους είχαν μία δυτική μόρφωση και κουλτούρα καθώς και ενάντια σε όσους μπορούσαν να θεωρηθούν με «ύποπτη» κοινωνική καταγωγή διότι θεωρήθηκαν «εχθροί» της «Επανάστασης». Γιατί? Διότι προφανώς δεν συμβάδιζαν τα πρότυπα πνευματικότητας αυτών των ανθρώπων με τις αρλούμπες του Μάο που θεοποιήθηκαν από μια ολόκληρη γενιά για τον απλούστατο λόγο του ότι τους έκανε να νιώσουν ότι αυτοί είναι η πρωτοπορία της «επανάστασης» για την κοινωνική και πολιτική αλλαγή στην Κίνα, κάτι που οι μάζες των ερυθροφρουρών σε ΚΑΜΙΑ υγιή δημοκρατική φιλελεύθερη κοινωνία δεν θα μπορούσαν να το καταφέρουν με το επίπεδο «πνευματικότητας» που είχαν.
Οτιδήποτε λοιπόν μπορούσε να θεωρηθεί "αστική" ή "φεουδαρχική"κουλτούρα έπρεπε να καταστραφεί. Κάηκαν βιβλιοθήκες και ναοί και λεηλατήθηκαν μουσεία που περιείχαν ανεκτίμητα έργα τέχνης. Το να μην μπορείς να απαγγείλεις απ' έξω αποσπάσματα από το "Κόκκινο Βιβλίο" του Μάο ήταν απόδειξη απειθαρχίας. Κάθε οικογένεια έπρεπε να αρχίσει τη μέρα της προσκυνώντας το πορτραίτο του Μάο, ακριβώς όπως συνήθιζαν παλαιότερα να προσκυνούν τους οικογενειακούς θεούς τους.
Πολύ σωστά περιγράφτηκαν από διάφορους παρατηρητές αυτά τα φαινόμενα σαν μία μαζική παράκρουση του κινέζικου έθνους ή ακόμα πιο επιτυχημένα από έναν διαπρεπή σινολόγο τον Σάιμον Λέις ως , «ο ανελέητος κρετινισμός του πλέον εκλεπτυσμένου έθνους στη Γη.»
Σύντομα οι ερυθροφρουροί επιδόθηκαν και σε σκληρές μάχες μεταξύ τους προκειμένου να αποκτήσουν πλήρη έλεγχο σε διάφορους τομείς της χώρας με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον και ο Μάο αντιλήφθηκε ότι πλέον προείχε να επανακτήσει τον έλεγχο της κατάστασης από το να συνεχίσει την εξόντωση των αντιπάλων στην παρούσα περίοδο της «επανάστασης» διακηρύσσοντας και ο ίδιος την «επανάσταση» ως «ανώριμη» και «άχρηστη»!
Έτσι χρειάστηκε την υποστήριξη του στρατού που μέχρι τότε παρακολουθούσε δίχως να επεμβαίνει που σε επίπεδο τοπικής ηγεσίας ήταν κατά μεγάλο μέρος σε χέρια αντιπάλων του. Ο στρατός λοιπόν άρχισε να επανακτά τον έλεγχο του καθεστώτος στα πανεπιστήμια, στα εργοστάσια και στις τοπικές κυβερνήσεις τερματίζοντας τις συγκρούσεις μεταξύ διαφόρων ομάδων των ερυθροφρουρών- όχι άνευ αντιστάσεως πάντως. Πολλοί νέοι άνθρωποι στάλθηκαν στην επαρχία από τα αστικά κέντρα για να γίνουν αγρότες στα πλαίσια της «πολιτιστικής επανάστασης» διαλύοντας το καθεστώς κατά αυτόν τον τρόπο άπειρες οικογένειες και φυσικά όσοι ερυθροφρουροί αντιστάθηκαν στην επιβολή των νέων μέτρων τάξης από το καθεστώς του Μάο στην αναρχία που είχε επικρατήσει από τις αρχές της «πολιτιστικής επανάστασης» είτε εξοντώθηκαν είτε εξορίστηκαν.
Μετά τον θάνατο του Μάο στις 9 Σεπτεμβρίου το 1976 και την σύλληψη της χήρας του Μάο και της φυλάκισης της και την διάλυση της «Συμμορίας των Τεσσάρων» ήρθε το οριστικό τέλος για την «πολιτιστική επανάσταση» του Μάο…
Σήμερα λοιπόν το δίλημμα είναι ένα σε κάθε περίπτωση:
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ?
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ?
Εμείς έχουμε διαλέξει πλευρά και υπερασπιζόμαστε τα ιδεώδη του φιλελευθερισμού, του πατριωτισμού και της δημοκρατίας των οποίων αναπόσπαστο κομμάτι φυσικά είναι και η αγάπη για τον λαό μας και την επιθυμία για την πρόοδο του. Κάποιοι άλλοι καλύτερα προτού να εκστομίζουν συνεχώς φανφάρες για το μέλλον επιρρίπτοντας ευθύνες κατά παντός υπευθύνου σε κάθε ζήτημα της δημόσιας τάξεως και καθημερινότητας και κλασσικά λαϊκίστικα αντικαπιταλιστικά τσιτάτα διά πάσαν νόσον και μαλακίαν ας κάνουν πρώτα την αυτοκριτική τους… και ας αναλογιστούν τι παιδεία θέλουν, τι καθεστώς θέλουν και φυσικά αν αυτά ωφελούν τον λαό και την πατρίδα… και μια παράκληση:
Επειδή τα πρότυπα όσο και αν γίνεται κριτική σε αυτά δεν παύουν να είναι πρότυπα για πολλούς ανθρώπους θα παρακαλούσα και τους νεαρούς κυρίως σε ηλικία που παρασύρονται από τον λαικισμό διαφόρων πολιτικάντηδων και θολοκουλτουριάρηδων να κοιτάξουν τα κατορθώματα των προτύπων τους… αυτά είναι τα μέσα με τα οποία οραματίζονται πως θα οδηγηθούν σε μια καλύτερη κοινωνία? Τα αποτελέσματα αυτής της φρίκης στην Κίνα κατά την διάρκεια της "Πολιτιστικής Επανάστασης" είναι τα οράματα τους?
Και "ινδάλματα" τους εκπρόσωποι πολιτικών σχηματισμών και "διανοούμενοι" που υμνούν την "πρωτοπόρα σκέψη" ενός ανθρώπου που κατάφερε να καταστρέψει οικονομικά την χώρα του και να σπείρει έναν εμφύλιο διχασμό άνευ προηγουμένου διαλύοντας οικογένειες και ενσπείροντας το μίσος για κάθε ταξικά ή πολιτισμικά διάφορο του "προλεταριάτου"?
Αν ναι ώρα καλή στην πλώρη τους και αέρα στα πανιά τους.
Εάν όχι ας ξανασκεφτούν το ενδεχόμενο να αναθεωρήσουν μερικά πράγματα . «Τα πάντα ρει» άλλωστε και ουδείς αλάνθαστος.
Η ξεροκεφαλιά και ο υπέρμετρος εγωισμός εν ονόματι της κάλυψης προσωπικών συμπλεγμάτων δεν ήταν εξάλλου ποτέ καλός σύμβουλος για κανέναν...
Θα κλείσω με ένα ρητό ενός γνωστού Κινέζου πιανίστα του Λανγκ-Λανγκ:
« Είκοσι εκατομμύρια Κινέζοι παίζουν σήμερα πιάνο, Μότσαρτ και Μπετόβεν. Αυτή είναι η πραγματική κινεζική , πολιτιστική επανάσταση».
« Είκοσι εκατομμύρια Κινέζοι παίζουν σήμερα πιάνο, Μότσαρτ και Μπετόβεν. Αυτή είναι η πραγματική κινεζική , πολιτιστική επανάσταση».