Ακούω τελευταία από διάφορους να μου λένε να ψηφίσω αυτόν ή τον άλλον, για να γίνουμε, λέει, Κυβέρνηση. Γιατί, λέει, δεν είμαστε ΛΑΟΣ, αλλά κόμμα εξουσίας. Αυτή και μόνο η τοποθέτηση τους, αναδεικνύει την μεγαλύτερη παθογένεια του Έλληνα: ασχολούμενος με τα κομματικά, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι «να γίνουμε κυβέρνηση».
Βέβαια, το «να γίνουμε Κυβέρνηση» ήταν μια αποστροφή των λόγων του Τζέφρεϊ προεκλογικά, που μου προκαλούσε-και μου προκαλεί-αηδία. Γιατί δείχνει ότι σκοπός μερικών δεν είναι «να βοηθήσουμε την Πατρίδα», να «κάνουμε καλό στον τόπο», αλλά απλά το «να γίνουμε Κυβέρνηση». Και επί το λαϊκότερον, «ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε, κι ό,τι αρπάξει ο...πισινός μας».
Ε λοιπόν κύριοι, αν ήθελα να είμαι σε κόμμα εξουσίας, θα πήγαινα στο ΠΑΣΟΚ. Αν ήθελα «να γίνουμε Κυβέρνηση», άνετα θα μπορούσα να γίνω άλλος ένας «Δεξιός ΠΑΣΟΚος», από τους πολλούς που «λάμπρυναν» με την παρουσία τους τις κυβερνήσεις Σημίτη.
Ε λοιπόν κύριοι, αν ήθελα να είμαι σε κόμμα εξουσίας, θα πήγαινα στο ΠΑΣΟΚ. Αν ήθελα «να γίνουμε Κυβέρνηση», άνετα θα μπορούσα να γίνω άλλος ένας «Δεξιός ΠΑΣΟΚος», από τους πολλούς που «λάμπρυναν» με την παρουσία τους τις κυβερνήσεις Σημίτη.