Λίγα εικοσιτετράωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες για μια πρωτοφανή διαδικασία εκλογής αρχηγού (τουλάχιστον για τα δεδομένα της ελληνικής Κεντροδεξιάς), οι περισσότεροι από τους παρατηρητές της εκλογικής μάχης έχουν καταλήξει σε κοινά συμπεράσματα:
- Η κούρσα ξεκίνησε με σοβαρό προβάδισμα της Ντόρας Μπακογιάννη, και προσδιορισμένο εκλογικό σώμα (Συνέδριο με τη σύνθεση του 2007). Το άνοιγμα της διαδικασίας στη βάση άλλαξε τα δεδομένα και έκανε τους δρομείς να τρέχουν “από μηδενική βαση”.
- Ο Σαμαράς πολιτικοποίησε το διακύβευμα της προσεχούς Κυριακής και, κυρίως με την ομιλία του στο Συνέδριο, ενέπνευσε μεγάλη μερίδα της πολιτικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας. Αποτέλεσμα ήταν να περάσει μπροστά και στις δημοσκοπήσεις, με τη βοήθεια και της προσχώρησης Αβραμόπουλου.
- Η Μπακογιάννη κατάφερε να πιστωθεί τη στρατηγική της “Μεγάλης Κεντροδεξιάς”, αν και η ταύτισή της με την πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή που αποδοκιμάστηκε στις κάλπες της 4ης Οκτωβρίου και νωρίτερα στις καρδιές των ΝεοΔημοκρατών, μείωσε τα οφέλη της υποψήφιας προέδρου της ΝΔ από αυτή την επιλογή που έκανε.
- Οι εκατέρωθεν προσχωρήσεις απλώς διχάζουν το πολιτικό προσωπικό της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα και ενισχύουν ένα πόλεμο εντυπώσεων, χωρίς προφανή πολιτικά οφέλη για κανέναν από τους δυο (βασικούς) υποψηφίους.
Σήμερα, λοιπόν, τρεις ημέρες πριν τις κάλπες, ο Σαμαράς έχει ένα προβάδισμα που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά πάντα έχοντας προτάξει μια επιφύλαξη: Δεν γνωρίζει κανείς πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή.
Κατά τη γνώμη μας η πλευρά Μπακογιάννη έχει κάνει τεράστια σφάλματα τακτικής και στρατηγικής, ενώ ακόμα και σήμερα Πέμπτη (άκουσα στο πρωινό πρόγραμμα της ΝΕΤ τον Αθ. Γιαννόπουλο) αμφισβητεί δημόσια τη διαδικασία εκλογής αρχηγού από τη βάση! Μου θυμίζει την αύξηση των διοδίων από την κυβέρνηση Καραμανλή τρεις μέρες πριν τις εκλογές…
Πάντως η Ντόρα Μπακογιάννη έχει ένα όπλο -που ήδη χρησιμοποιεί- και μιαν ελπίδα: Το όπλο είναι η οργάνωση της πλευράς της (που έχει επικοινωνιακά στοχοποιηθεί ως “μηχανισμός”). Τις τελευταίες ημέρες πέφτουν σωρηδόν τα sms στα κινητά τηλέφωνα των ΝεοΔημοκρατών, ενώ και τα τηλέφωνα από γνωστούς και φίλους που λένε “θέλω να σε ενημερώσω ότι στηρίζω τη Ντόρα” κι υπενθυμίζουν τους κοινούς αγώνες με τον λήπτη της κλήσης, είναι συνεχόμενα. Το ίδιο συμβαίνει με δεκάδες σελίδες στο facebook, με ιστοσελίδες ειδικά για την υποψηφιότητα της Ντόρας κλπ. Όποιος υποτιμήσει τις δυνατότητες του “μηχανισμού”, μόνο και μόνο γιατί τον έχει στοχοποιήσει επικοινωνιακά, ίσως δοκιμάσει δυσάρεστες εκπλήξεις το βράδι της Κυριακής.
Η Ντόρα έχει και μιαν ελπίδα. Ανομολόγητη, αλλά υπαρκτή. Ποντάρει στις δυσάρεστες μνήμες των ΝεοΔημοκρατών από τη ρήξη του Σαμαρά με τη ΝΔ το 1993. Πολλοί στο στρατόπεδό της προσβλέπουν σε μια “βουβή οργή”, όπως μου είπε κορυφαίο στέλεχος της πλευράς Μπακογιάννη, που θα εκφραστεί στην κάλπη.
Κυριακή, κοντή γιορτή.-
- Ο Σαμαράς πολιτικοποίησε το διακύβευμα της προσεχούς Κυριακής και, κυρίως με την ομιλία του στο Συνέδριο, ενέπνευσε μεγάλη μερίδα της πολιτικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας. Αποτέλεσμα ήταν να περάσει μπροστά και στις δημοσκοπήσεις, με τη βοήθεια και της προσχώρησης Αβραμόπουλου.
- Η Μπακογιάννη κατάφερε να πιστωθεί τη στρατηγική της “Μεγάλης Κεντροδεξιάς”, αν και η ταύτισή της με την πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή που αποδοκιμάστηκε στις κάλπες της 4ης Οκτωβρίου και νωρίτερα στις καρδιές των ΝεοΔημοκρατών, μείωσε τα οφέλη της υποψήφιας προέδρου της ΝΔ από αυτή την επιλογή που έκανε.
- Οι εκατέρωθεν προσχωρήσεις απλώς διχάζουν το πολιτικό προσωπικό της κεντροδεξιάς στην Ελλάδα και ενισχύουν ένα πόλεμο εντυπώσεων, χωρίς προφανή πολιτικά οφέλη για κανέναν από τους δυο (βασικούς) υποψηφίους.
Σήμερα, λοιπόν, τρεις ημέρες πριν τις κάλπες, ο Σαμαράς έχει ένα προβάδισμα που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά πάντα έχοντας προτάξει μια επιφύλαξη: Δεν γνωρίζει κανείς πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν την Κυριακή.
Κατά τη γνώμη μας η πλευρά Μπακογιάννη έχει κάνει τεράστια σφάλματα τακτικής και στρατηγικής, ενώ ακόμα και σήμερα Πέμπτη (άκουσα στο πρωινό πρόγραμμα της ΝΕΤ τον Αθ. Γιαννόπουλο) αμφισβητεί δημόσια τη διαδικασία εκλογής αρχηγού από τη βάση! Μου θυμίζει την αύξηση των διοδίων από την κυβέρνηση Καραμανλή τρεις μέρες πριν τις εκλογές…
Πάντως η Ντόρα Μπακογιάννη έχει ένα όπλο -που ήδη χρησιμοποιεί- και μιαν ελπίδα: Το όπλο είναι η οργάνωση της πλευράς της (που έχει επικοινωνιακά στοχοποιηθεί ως “μηχανισμός”). Τις τελευταίες ημέρες πέφτουν σωρηδόν τα sms στα κινητά τηλέφωνα των ΝεοΔημοκρατών, ενώ και τα τηλέφωνα από γνωστούς και φίλους που λένε “θέλω να σε ενημερώσω ότι στηρίζω τη Ντόρα” κι υπενθυμίζουν τους κοινούς αγώνες με τον λήπτη της κλήσης, είναι συνεχόμενα. Το ίδιο συμβαίνει με δεκάδες σελίδες στο facebook, με ιστοσελίδες ειδικά για την υποψηφιότητα της Ντόρας κλπ. Όποιος υποτιμήσει τις δυνατότητες του “μηχανισμού”, μόνο και μόνο γιατί τον έχει στοχοποιήσει επικοινωνιακά, ίσως δοκιμάσει δυσάρεστες εκπλήξεις το βράδι της Κυριακής.
Η Ντόρα έχει και μιαν ελπίδα. Ανομολόγητη, αλλά υπαρκτή. Ποντάρει στις δυσάρεστες μνήμες των ΝεοΔημοκρατών από τη ρήξη του Σαμαρά με τη ΝΔ το 1993. Πολλοί στο στρατόπεδό της προσβλέπουν σε μια “βουβή οργή”, όπως μου είπε κορυφαίο στέλεχος της πλευράς Μπακογιάννη, που θα εκφραστεί στην κάλπη.
Κυριακή, κοντή γιορτή.-