Τώρα ότι και να πούμε δεν έχει νόημα. Γεγονός είναι πάντως ότι δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να καταλάβουμε την ευκαιρία που χάσαμε και να δικαιωθεί. Γιατί το τραγικότερο όλων είναι ότι ο λαός έχασε την ευκαιρία να δείξει στους πολιτικούς ότι θέλει να του λένε την αλήθεια... αντ΄αυτού προτίμησε για άλλη μια φορά ρητορική πριν τριάντα χρόνια... «θα σας φέρω και θάλασσα»... Το μόνο που μένει πλέον είναι να ελπίζουμε ο Αντώνης δεν θα επηρεαστεί αρνητικά από το πάθημα του Καραμανλή και θα διαλέξει και αυτός τον δρόμο της αλήθειας όταν έρθει η ώρα...
Από citypress-gr
Tου Αθανασιου Ελλις
H κατάσταση της οικονομίας απεδείχθη ακόμη χειρότερη από αυτήν που όλοι νομίζαμε. Το πρόβλημα είναι διαχρονικό και η παθογένεια διακομματική, αλλά οι ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης, και προσωπικά του Κώστα Καραμανλή, είναι μεγάλες. Παραταύτα, κατά την προεκλογική περίοδο αυτός που έλεγε την αλήθεια ήταν ο τέως πρωθυπουργός.
Προειδοποιούσε ότι έρχονται δύο δύσκολα χρόνια και μιλούσε ευθέως για πάγωμα μισθών και άλλα σκληρά μέτρα. Σε κάποια στιγμή, μάλιστα, που συνεργάτης του τον ρώτησε μήπως, για επικοινωνιακούς λόγους, θα ήταν προτιμότερο ο ίδιος και τα στελέχη της Ν.Δ. να χρησιμοποιούν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου τον όρο «σταθεροποίηση» μισθών αντί για «πάγωμα», ο κ. Καραμανλής αρνήθηκε. «Πάγωμα θα λέμε, γιατί πάγωμα προτείνουμε. Θα πούμε την αλήθεια». Οταν στις αρχές Σεπτεμβρίου ο κ. Καραμανλής αποφάσισε την προκήρυξη πρόωρων εκλογών ζητώντας νωπή λαϊκή εντολή, πολλοί τον επέκριναν. Μεταξύ αυτών και ο γράφων. Ομως, η πραγματικότητα που βιώνουμε μόλις δέκα εβδομάδες αργότερα, μάλλον δικαιώνει την επιλογή του. Η χώρα έχει σήμερα κυβέρνηση που δεν αμφισβητείται, η οποία προήλθε από σαρωτική νίκη και διαθέτει άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, γεγονός που της δίνει περιθώρια χειρισμού μιας δύσκολης οικονομικής κατάστασης.Αν δεν είχαν γίνει εκλογές, η Ν.Δ. θα ήταν αναγκασμένη να διαχειρισθεί το εκρηκτικό μείγμα των οικονομικών μέτρων και της αναδιάρθρωσης του ασφαλιστικού στηριζόμενη στην ισχνή πλειοψηφία της μιας ψήφου του κ. Παυλίδη, ενώ οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, κινούμενες σε αντιπολιτευτική συγχορδία με το ΠΑΣΟΚ, θα ασκούσαν λυσσαλέα αντιπολίτευση. Επιπροσθέτως, ο κ. Παπανδρέου, προσβλέποντας στην ανάληψη της εξουσίας, θα ήταν αρνητικός σε κάθε έκκληση συναίνεσης. Αλλωστε, μόλις τον περασμένο Μάρτιο είχε απορρίψει σχετικό αίτημα του κ. Καραμανλή, όταν ο τότε πρωθυπουργός είχε ζητήσει από τους πολιτικούς αρχηγούς συνεννόηση σε έξι αυτονόητες παραδοχές που περιελάμβαναν την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης στο πλαίσιο των αποφάσεων της Ε.Ε., περιορισμό του χρέους και του ελλείμματος, άσκηση κοινωνικής πολιτικής εντός των δημοσιονομικών ορίων, ειδικές δράσεις για κλάδους και ομάδες πληθυσμού που πλήττονται από την κρίση και αυτοσυγκράτηση όλων ως προς τις διεκδικήσεις τους.
Τώρα η Ν.Δ. επιδεικνύει μεγαλύτερη ωριμότητα, ρεαλισμό και στη σημερινή συγκυρία, ας επιτραπεί η έκφραση, πατριωτισμό, δηλώνοντας έτοιμη να στηρίξει επώδυνα μέτρα τα οποία κρίνονται αναγκαία.
(Δεξί Εξτρέμ: Πάντα έτσι είναι η ΝΔ φίλε Έλλις... άσχετα αν εσείς θέλετε να το παραβλέπετε για να μην καταδικάσετε τον λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ...)
Ο κ. Παπανδρέου δημιούργησε τις συνθήκες που τελικά οδήγησαν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές. Πέτυχε τον στόχο του και εξελέγη πρωθυπουργός. Τώρα καλείται να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είναι ένας παντοδύναμος ηγέτης ο οποίος καλείται να εφαρμόσει άμεσα επώδυνα μέτρα, χωρίς να φοβηθεί το κόστος. Προεκλογικά δεν έλεγε την αλήθεια όταν δήλωνε ότι το πρόβλημα δεν είναι τα χρήματα γιατί «χρήματα υπάρχουν». Σήμερα πρέπει να φανεί ειλικρινής. Θα γίνει ίσως δυσάρεστος, αλλά θα αποδειχθεί χρήσιμος.
Η συνταγή της ενδεχόμενης επιτυχίας στηρίζεται στον ρεαλισμό όσων έχουν αίσθηση της πραγματικότητας, όχι στον λαϊκισμό όσων παραμένουν όμηροι άλλων εποχών και καταστάσεων. Στην εσωκομματική διελκυστίνδα ο κ. Παπανδρέου πρέπει να στηρίξει τον σοβαρό υπουργό Οικονομικών που διαθέτει, ο οποίος μπροστά σε δύσπιστους Ευρωπαίους εταίρους και αγορές που δεν συγχωρούν, αναδεικνύεται σε επικοινωνιακό αλλά και ουσιαστικό «ισχυρό χαρτί» της κυβέρνησης. Δυστυχώς, οι μέχρι τώρα εξαγγελίες του πρωθυπουργού υπολείπονται των προκλήσεων και των κινδύνων που αντιμετωπίζει η χώρα. Απαιτείται μεγαλύτερη τόλμη.