H Άννα Διαμαντοπούλου υπουργός Παιδείας, δια βίου μάθησης και θρησκευμάτων, υπεραμύνθηκε με ιδιαίτερη θέρμη στη Βουλή, ως όφειλε ,υπέρ του Δημόσιου Σχολείου και των Ελληνικών Πανεπιστημίων!
Όμως την ίδια στιγμή η κυρία υπουργός έχει επιλέξει να στείλει τον γιό της, που πηγαίνει ήδη στην Δευτέρα Λυκείου, σε ιδιωτικό Σχολείο (στου Γείτονα στη Βάρη). Μάλιστα το εξωφρενικό είναι ότι το παιδί δεν παρακολουθεί το Ελληνικό πρόγραμμα (γιατί άραγε;) αλλά το ειδικό πρόγραμμα I.B.
Συμπεράσματα λοιπόν: 1) Καλό το δημόσιο λύκειο για την κυρία υπουργό, αλλά καλό μόνο για τα παιδιά του λαού... όχι για το γιο της 2) Η κυρία υπουργός παιδείας, δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, αφού είναι γνωστό ότι όποιο παιδί παρακολουθεί το πρόγραμμα Ι.Β δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στις Πανελλήνιες εξετάσεις και πρέπει να συνεχίσει τις σπουδές του οπωσδήποτε στο εξωτερικό.
Γιατί άραγε λοιπόν η κυρία Διαμαντοπούλου να έχει πρόβλημα με το άσυλο των Ελληνικών Πανεπιστημίων; (Ισχύει η παροιμία: φαγητό που δεν τρως άστο να καίγεται!)
Συμπεράσματα λοιπόν: 1) Καλό το δημόσιο λύκειο για την κυρία υπουργό, αλλά καλό μόνο για τα παιδιά του λαού... όχι για το γιο της 2) Η κυρία υπουργός παιδείας, δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο, αφού είναι γνωστό ότι όποιο παιδί παρακολουθεί το πρόγραμμα Ι.Β δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στις Πανελλήνιες εξετάσεις και πρέπει να συνεχίσει τις σπουδές του οπωσδήποτε στο εξωτερικό.
Γιατί άραγε λοιπόν η κυρία Διαμαντοπούλου να έχει πρόβλημα με το άσυλο των Ελληνικών Πανεπιστημίων; (Ισχύει η παροιμία: φαγητό που δεν τρως άστο να καίγεται!)