Μεταναστευτικό, Εκλογικός Νόμος, Σχέδιο Καλλικράτης, μπλόκα αγροτών, αποενοχοποίηση ιδεών και διαδύκτιο τα θέματα που έθιξε ο Σαμαράς:
...
Νέα Μεταπολίτευση, όμως, σημαίνει και κάτι ακόμα:
Να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο χώρο των ιδεών.
Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε την ισορροπία στο σεβασμό των Ιδεών της Αριστεράς και της Δεξιάς. Έκτοτε και οι δύο μεγάλες ιδεολογίες εξελίχθηκαν. Όμως, η πλάστιγγα έγειρε και η ισορροπία ανατράπηκε.
Οι Αριστεροί παραμένουν υπερήφανοι για τις ιδέες τους, ακόμα κι όταν τις έχουν αποχωριστεί προ πολλού.
Για όλους τους άλλους, όμως, επιφυλάσσεται ένα απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό «ενοχικό σύμπλεγμα». Όσοι δεν δηλώνουν «αριστεροί» νιώθουν την ανάγκη να κρύβουν τις απόψεις τους, να τις «στρογγυλεύουν», να λένε με περιφράσεις, αυτά που στην δημοκρατική Ευρώπη λέγονται με το όνομά τους. Και φτάνουν στο σημείο να αποφεύγουν ιδέες και προτάσεις, οι οποίες στην Ευρώπη υποστηρίζονται ακόμα και από Κεντροαριστερούς!
...
Νέα Μεταπολίτευση, όμως, σημαίνει και κάτι ακόμα:
Να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο χώρο των ιδεών.
Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε την ισορροπία στο σεβασμό των Ιδεών της Αριστεράς και της Δεξιάς. Έκτοτε και οι δύο μεγάλες ιδεολογίες εξελίχθηκαν. Όμως, η πλάστιγγα έγειρε και η ισορροπία ανατράπηκε.
Οι Αριστεροί παραμένουν υπερήφανοι για τις ιδέες τους, ακόμα κι όταν τις έχουν αποχωριστεί προ πολλού.
Για όλους τους άλλους, όμως, επιφυλάσσεται ένα απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό «ενοχικό σύμπλεγμα». Όσοι δεν δηλώνουν «αριστεροί» νιώθουν την ανάγκη να κρύβουν τις απόψεις τους, να τις «στρογγυλεύουν», να λένε με περιφράσεις, αυτά που στην δημοκρατική Ευρώπη λέγονται με το όνομά τους. Και φτάνουν στο σημείο να αποφεύγουν ιδέες και προτάσεις, οι οποίες στην Ευρώπη υποστηρίζονται ακόμα και από Κεντροαριστερούς!
Το τρίτο βασικό στοιχείο της Νέας Μεταπολίτευσης, λοιπόν, είναι η από-ενοχοποίηση των ιδεών. Στην προκειμένη περίπτωση των δικών μας ιδεών.
Ή, για να το πω αλλιώς, η οριστική εξάλειψη κάθε ιδεολογικής τρομοκρατίας σε βάρος οποιουδήποτε.
Μη σας τρομάζει ο όρος «ιδεολογική τρομοκρατία». Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Ακόμα και ο Μίκης Θοδωράκης, σε μια σειρά από συγκλονιστικά κείμενά του, τις τελευταίες μέρες την καταγγέλλει. Ή μάλλον καταγγέλλει κι άλλα πολύ χειρότερα…
Ακόμα κι αυτή την προσωπικότητα, που ξεκίνησε ως αγωνιστής της Αριστεράς σε δύσκολες εποχές, κι ύστερα με την Τέχνη του, με το Λόγο του, με την πηγαία δημοκρατική στάση του, κέρδισε τις καρδιές και φώτισε το νου όλων των Ελλήνων, ακόμα κι αυτόν τον κατηγορούν σήμερα ως «εθνικιστή»!
-- Σας παρακαλώ κάντε κάτι, γιατί εγώ όπως ξέρετε θεωρούμαι… «εθνικιστής» καταγγέλλει σε πρόσφατη επιστολή του ο Μίκης.
Το ξέρουμε Μίκη. Το έχουμε υποστεί εδώ και χρόνια…
Εμείς λοιπόν, σεβόμαστε όλες τις πολιτικές ταυτότητες. Και του Αριστερού και του Δεξιού, και του Κεντροαριστερού και του Κεντροδεξιού.
Καμία απ’ αυτές δεν είναι «κουσούρι». Καμία απ’ αυτές δεν είναι «αρετή». Όλες οι πολιτικές ταυτότητες είναι σεβαστές. Και τα κόμματά κρίνονται από την πολιτική τους, από την υπευθυνότητά τους, όχι από τις ταμπέλες που τους κολλάνε οι αντίπαλοί τους.
Μια πραγματική Δημοκρατία, μια Κοινωνία με αληθινή Ισονομία, δεν μπορεί, - δεν επιτρέπεται - την μια παράταξη να τη θεωρεί τίτλο τιμής, και την άλλη λόγο ντροπής.
Η παράταξή μας, η μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη, έχει τεράστια προσφορά στην Πατρίδα
Είναι πηγή υπερηφάνειας για μας.
Οι ιδέες μας σήμερα κυριαρχούν – κυριολεκτικά – σε όλη την Ευρώπη.
Είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας, για τις ιδέες μας, για τις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Και σεβόμαστε όλους τους άλλους.
Τους αναγνωρίζουμε το αυτονόητο δικαίωμα, να είναι υπερήφανοι για τις δικές τους ιδέες. Αλλά το ίδιο ακριβώς διεκδικούμε για τον εαυτό μας.
Η Νέα Μεταπολίτευση θα εμπεδωθεί όταν αυτό το δικαίωμα γίνει σεβαστό απ’ όλους.
Κάτι ακόμα:
Για χρόνια επικράτησε η θεωρία του λεγόμενου «60-40»: Ότι δηλαδή το 60% των Ελλήνων είναι Αριστεροί ή Κεντροαριστεροί, ενώ το 40% είναι Δεξιοί ή Κεντροδεξιοί. Επομένως, το μόνο που έχει να κάνει η Κεντροδεξιά είναι να μετακινηθεί προς την Κεντροαριστερά, για να προσελκύσει τις ψήφους της.
Η θεωρία αυτή είναι λανθασμένη:
Ακόμα κι αν ίσχυε αυτός ο συσχετισμός, ρόλος μας είναι να τον αλλάξουμε, να τον ανατρέψουμε όχι να τον αποδεχθούμε.
Αυτό ακριβώς κάνουν όλα τα Κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη και σήμερα κυριαρχούν.
Είμαστε ίσως οι μόνοι που αποδεχθήκαμε ένα δυσμενή συσχετισμό και προσπαθήσαμε, αντί να αλλάξουμε το συσχετισμό υπέρ μας, να αλλάξουμε φυσιογνωμία εμείς οι ίδιοι.
Τέλος, αυτή η θεωρία είναι καταστροφική για τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί όταν δεχόμαστε ότι οι ιδέες μας δεν είναι «ελκυστικές» για την κοινωνία, αφοπλιζόμαστε ιδεολογικά.
Και περιοριζόμαστε σε διαχειριστικές πολιτικές.
Πώς να εμπνεύσουμε για το δικό μας όραμα την κοινωνία, όταν έχουμε παραιτηθεί, οι ίδιοι, από κάθε όραμα;
Νέα Μεταπολίτευση, λοιπόν, σημαίνει, πέραν όλων των άλλων, την από-ενοχοποίηση της παράταξής μας, την απελευθέρωση της ιδεολογικής μας ταυτότητας, και την ισονομία των πολιτών ανεξάρτητα από το τι δηλώνουν ή τι τους «δηλώνουν».
...
Διότι όταν σκαρφαλώνουν τα spreads , όταν μας «πυροβολούν» οι διεθνείς αγορές, όταν μας επιτίθεται καθημερινά ολόκληρος ο ευρωπαϊκός τύπος και η κυβέρνηση παίρνει πίσω το βράδυ αυτό που εξήγγειλε το πρωϊ, όταν αυτό συμβαίνει όχι σε μια ατυχή περίπτωση, αλλά στο σύνολο σχεδόν των άτολμων αποφάσεών της, κι όταν ηγετικά στελέχη δικά της την κατηγορούν δημόσια για «απραξία» και «παράλυση», βεβαίως και θα τους χτυπήσω βαριά καμπάνα, όταν υπουργός της διακηρύσσει ότι «δεν υπάρχει σάλιο» προκαλώντας πανικό και μέσα στην Ελλάδα και στις διεθνείς αγορές,
Είμαι υποχρεωμένος να βαράω καμπάνα.
Όπως, λοιπόν, θεωρώ αυτονόητο καθήκον ως αντιπολίτευση να τους στηρίζω εκεί που χρειάζεται, όμοια διεκδικώ το δικαίωμα να τους ταρακουνάω όταν παραπαίουν.
Μέχρι τώρα αντιπολίτευση σήμαινε «κάθομαι στη γωνίτσα μου και περιμένω να κάνει καμιά στραβή η κυβέρνηση για να την καταγγείλω».
Εμείς διευρύνουμε την έννοια και το ρόλο της Αντιπολίτευσης προς όλες τις κατευθύνσεις. Και κυρίως προς την κατεύθυνση της ευθύνης.
* Δέστε, για παράδειγμα, το Σχέδιο Καλλικράτης, για τη διοικητική μεταρρύθμιση.
Μια μεταρρύθμιση που είναι σχέδιο δικό μας, για το οποίο επαναλαμβάνω ξεκάθαρα, ότι ακριβώς επειδή είναι σχέδιο δικό μας, δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα να το διασύρει.
Και σήμερα, δυστυχώς, διασύρεται από την κυβέρνηση:
-- Γιατί όταν μια μείζων μεταρρύθμιση εξαγγέλλεται χωρίς να ξεκαθαρίζονται τα γεωγραφικά όρια των συγχωνεύσεων, δεν ξέρουμε αν είναι στη «σωστή κατεύθυνση».
-- Όταν, ενώ υποτίθεται ότι δεν έχουν ακόμα ξεκαθαρίσει ποιοι και με ποιους θα συγχωνευτούν, μας λέει η κυβέρνηση με ακρίβεια ότι οι 1034 σημερινοί δήμοι θα συγχωνευτούν σε 370! Αυτό σημαίνει ότι έχουν κάνει όλη τη γεωγραφική κατανομή και δεν το ανακοινώνουν. Πιθανόν για να αιφνιδιάσουν, καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές. Κι αυτή η «μυστική γεωμετρία» του Καλλικράτη, σίγουρα δεν είναι «προς τη σωστή κατεύθυνση»…
-- Όταν εξαγγέλλεται ο «Καλλικράτης», σε μια στιγμή ύφεσης της Οικονομίας και αιματηρών περικοπών στον Προϋπολογισμό, αλλά η εφαρμογή του απαιτεί 4 με 5 δισεκατομμύρια - τα οποία δεν μας λέει η Κυβέρνηση από πού θα βρεθούν - αυτό δεν είναι «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση». Είναι μετέωρο βήμα στο κενό.
-- Όταν, όμως, επιμένεις να προχωρήσεις σε μια μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση, χωρίς να έχεις βρεις τους απαραίτητους πόρους για να τη στήσεις, τότε είναι πιθανό να πρόκειται για βήμα προς τη λάθος κατεύθυνση.
....
* Πάρτε ένα ακόμα παράδειγμα: τον εκλογικό νόμο…
Η κυβέρνηση μας προτείνει το λεγόμενο «γερμανικό μοντέλο». Δηλαδή ένα ανάμικτο σύστημα από 120 βουλευτές επικρατείας, η σειρά εκλογιμότητας των οποίων θα επιλέγεται από τον αρχηγό. Και άλλους 180 βουλευτές εκλεγόμενους σε αντίστοιχες μονοεδρικές περιφέρειες.
Το σύστημα αυτό θα ενισχύσει υπέρμετρα τον αρχηγικό χαρακτήρα των κομμάτων. Το θέλουμε αυτό; Δεν το θέλουμε.
Ταιριάζει αυτό με τα πρότυπά μας για την ωρίμανση της Δημοκρατίας και τη νέα Μεταπολίτευση; Σίγουρα δεν ταιριάζει.
Από την άλλη, η γενίκευση των μονοεδρικών περιφερειών σε όλη την επικράτεια, δημιουργεί συνθήκες όπου τα δύο μεγάλα κόμματα θα διαγωνίζονται παντού να κερδίσουν τους οριακούς ψηφοφόρους. Γιατί αυτές οι αναμετρήσεις στις μονοεδρικές είναι θα «όλα ή τίποτε», παντού.
Κι όταν αντιμετωπίζει ένα κόμμα τέτοια διλήμματα, τότε για να κερδίσει όσο γίνεται περισσότερες μονοεδρικές περιφέρειες, θεωρεί «δεδομένους» τους δικούς του ψηφοφόρους και αναζητά παντού τους οριακούς που θα του δώσουν τη νίκη. Αυτό στρεβλώνει την εκπροσώπηση της κοινωνίας και αποξενώνει μεγάλη μάζα «παραδοσιακών ψηφοφόρων» όλων των κομμάτων.
Το θέλουμε αυτό;
Ασφαλώς δεν το θέλουμε…
Και οι βουλευτές που θα εκλέγονται από μονοεδρικές περιφέρειες θα είναι υποδεέστεροι από τους εκλεγμένους περιφερειάρχες και τους δημάρχους.
Το θέλουμε αυτό; Βοηθά την αναβάθμιση της δημοκρατίας μας;
Σίγουρα όχι…
Τον μόνο που θα βοηθούσε θα ήταν έναν αρχηγό διψασμένο για απόλυτο και τυφλό εσωκομματικό έλεγχο. Κι εμένα τουλάχιστον αυτά δεν μου πάνε, ούτε τα χρειάζομαι…
Ακούστε: Η Γερμανία είναι Ομοσπονδία διαφορετικών κρατιδίων. Το εκλογικό τους σύστημα εξισορροπεί αυτά τα στοιχεία αποκαθιστώντας κάποιο βαθμό κεντρικού ελέγχου του κόμματος πάνω σε ένα εξαιρετικά αποκεντρωμένο πολιτικό σύστημα.
Αλλά η Ελλάδα έχει ήδη εξαιρετικά συγκεντρωτικό πολιτικό σύστημα. Αν εδώ επιβάλεις το γερμανικό μοντέλο, τότε ενισχύεις στο έπακρο το συγκεντρωτισμό του και πολλαπλασιάζεις τις στρεβλώσεις του.
Το μόνο θετικό που μπορεί να προκύψει από μια τέτοια συζήτηση είναι η κατάτμηση γιγαντιαίων εκλογικών περιφερειών. Αυτό όντως είναι απαραίτητο. Κι αυτό όχι μόνο το αποδεχόμαστε. Το προτείνουμε εμείς! Γιατί αυτό πράγματι, θα χτυπήσει τη ροή μαύρου πολιτικού χρήματος.
Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι να σπάσουν οι μεγάλες περιφέρειες σε ολιγοεδρικές. Ούτε πολύ μεγάλες, ώστε να μην επιβάλλονται υποψήφιοι «έξωθεν» και «άνωθεν» με μεθόδους πλάγιας ή έμμεσης χρηματοδότησης, ούτε πολύ μικρές μονοεδρικές, όπου στρεβλώνεται η εκπροσώπηση της κοινωνίας, υποβαθμίζεται ο ρόλος του βουλευτή και μετατοπίζεται η διαπλοκή σε τοπικό επίπεδο.
Εμείς, πάντως, θα προτείνουμε έναν «ελληνικό» εκλογικό νόμο συμβατό με μιαν ώριμη δημοκρατία. Ένα εκλογικό σύστημα που θα ενισχύει την αποκέντρωση και τη διαφάνεια, αφού, βέβαια το συζητήσουμε στα όργανά μας.
...
* Στο μεταναστευτικό η στάση μας ήταν ξεκάθαρη:
Γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι «πύλη εισόδου» παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη. Και ότι όλοι οι σημερινοί νόμιμοι μετανάστες μας είναι νομιμοποιημένοι. Και καθημερινά εισρέουν πλέον εκατοντάδες καινούργιοι παράνομοι.
Όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούν μέτρα πολιτογράφησης μεταναστών. Αλλά έχουν και «ασφαλιστικές δικλείδες». Για να μην κατακλειστούν από παράνομους μετανάστες. Και για να μπορέσει να αποδεχθεί η κοινωνία τους τη σταδιακή ενσωμάτωση όσων ριζώνουν. Και η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει αυστηρές δικλείδες στην πολιτική της για την ιθαγένεια και την πολιτογράφηση. Ίσως αυστηρότερες απ’ ό,τι άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Όμως το Σχέδιο της Κυβέρνησης υιοθετεί τα πιο χαλαρά μέτρα άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Χωρίς καμία από τις ασφαλιστικές τους δικλείδες.
Πολύ περισσότερο, όταν υπήρξαν άλλες χώρες, οι οποίες λόγω του αποικιοκρατικού τους παρελθόντος, είχαν χαλαρή πολιτική ιθαγένειας και πολιτογράφησης. Οι οποίες όμως, σήμερα αναγκάζονται να πολλαπλασιάσουν τις «δικλείδες ασφαλείας» τους, γιατί τους προέκυψαν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Όπως η Γαλλία που ιδρύει «υπουργείο εθνικής ταυτότητας και μετανάστευσης». Ή η Βρετανία των Εργατικών, που μιλάει πλέον για ενσωμάτωση των ξένων στη «Βρετανικότητα». Ενώ και η Ισπανία της Σοσιαλιστικής Κυβέρνησης Θαπατέρο μιλάει για ενσωμάτωση στην «Ισπανικότητα». Αυτό ακριβώς προτείναμε κι εμείς: ενσωμάτωση στην «Ελληνικότητα».
Κι ενώ οι δικλείδες ασφαλείας αυξάνονται αλλού, το κυβερνητικό Σχέδιο επιλέγει την απόλυτη χαλάρωση, σε μια χώρα που είναι η πιο ευάλωτη σε παράνομα μεταναστευτικά ρεύματα.
Εμείς δεν οραματιζόμαστε την Ελλάδα «περίκλειστο φρούριο» στον κόσμο. Αλλά δεν θα αφήσουμε να γίνει και «ξέφραγο αμπέλι».
Ξεκαθαρίσαμε στην κυβέρνηση τέσσερα πράγματα:
-- Ότι βλέπουμε την ελληνικότητα ως κοινότητα πολιτισμού, όχι ως κοινότητα αίματος.
-- Ότι αυτή η προσέγγιση είναι η καλύτερη ασπίδα κατά του ρατσισμού.
-- Ότι, όπως διευκρίνισε χθες και ο Συνήγορος του Πολίτη, η απόδοση ιθαγένειας είναι διοικητική πράξη, όχι ανθρώπινο δικαίωμα.
-- Κι ότι θα ενσωματώσουμε τα παιδιά των νόμιμων μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα στην «ημετέρα παιδεία».
Κι έτσι προτείναμε να τους χορηγείται ιθαγένεια όταν ενηλικιωθούν, εφ’ όσον έχουν ολοκληρώσει την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Κι εφ’ όσον, ακόμα, παραιτούνται από άλλη ιθαγένεια που ενδεχομένως έχουν από τρίτες – μη ευρωπαϊκές - χώρες.
Επισημάναμε ακόμα, ότι χωρίς τέτοιες δικλείδες ασφαλείας, η απόδοση ιθαγένειας θα γίνει τότε αυτόματη. Κι αυτό θα λειτουργήσει ως κίνητρο για να έλθουν νέα κύματα παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα. Μια τέτοια αυτόματη απόδοση ιθαγένειας, δεν θα λύσει τα προβλήματα των μεταναστών. Θα τα δυσκολέψει.
Επισημάναμε, ακόμα, ότι σε άλλες χώρες, η ιθαγένεια μοιάζει να δίνεται εύκολα, αλλά αν προσέξει κανείς τις λεπτομέρειες θα διαπιστώσει, πολύ διαφορετικά πράγματα: Για παράδειγμα, αν ο γερμανικός νόμος για την ιθαγένεια εφαρμοζόταν ατόφιος στην Ελλάδα, δεν θα έπαιρνε ελληνική ιθαγένεια κανένα από τα παιδιά που έχουν ήδη γεννηθεί εδώ. Κι όμως τον επικαλούνται…
Γιατί όταν ψηφίστηκε στη Γερμανία σχετικός νόμος, το 1999, επί Σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, ίσχυσε για τα παιδιά που θα γεννιόταν στο μέλλον, μετά τις αρχές του 2000. Όχι για όσα ήταν ήδη γεννημένα εκεί…
Και επί τη ευκαιρία να πούμε, ότι στη Γερμανία, την οποία με πολύ μεγάλη ευκολία επικαλείται η κυβέρνηση τελευταία, οι μετανάστες από μη ευρωπαϊκές χώρες, δεν ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές. Το Σχέδιο της Κυβέρνησης, αντίθετα, προβλέπει ότι θα ψηφίζουν.
Το μερικό δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές για τους μετανάστες, εκτός από τη Γερμανία, το έχει απορρίψει τελευταία και η Γαλλία, καθώς και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Καλούμε την κυβέρνηση να παραιτηθεί απ’ αυτό τουλάχιστον. Να το απεμπλέξει από τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Αλλιώς θα κατηγορηθεί, δικαίως, για μικροκομματικές σκοπιμότητες και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη συνεννόηση σε ένα θέμα που θα έπρεπε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Εν πάση περιπτώσει, η Νέα Δημοκρατία ξεκαθάρισε απόλυτα ότι θα καταψηφίσει το κυβερνητικό Σχέδιο, ότι θα το καταργήσει όταν θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ δεσμεύτηκε με σαφήνεια τι θα βάλει στη θέση του.
* Κι ένα τελευταίο παράδειγμα αντιπολιτευτικής πρακτικής: τα μπλόκα των αγροτών. Το ΠΑΣΟΚ, πέρσι ακόμα, ενθάρρυνε τους αγρότες να κλιμακώσουν κι άλλο τις κινητοποιήσεις τους. Και σήμερα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, τους προτείνει προσχηματικό διάλογο, τον οποίο οι ίδιοι απορρίπτουν ως «κοροϊδία».
Η Νέα Δημοκρατία, αντίθετα, φέτος που βρίσκεται στην αντιπολίτευση έσπευσε από την αρχή να εκφράσει τη διαφωνία της με τα μπλόκα. Δεν προσπαθούμε να κερδοσκοπήσουμε πολιτικά στις δυσκολίες των αγροτών, ούτε στην αδυναμία της κυβέρνησης να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.
Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε τους αγρότες. Δεν παίζουμε με τον πόνο τους. Δεν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε την οργή τους.
Το πρόβλημα των αγροτών αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Οδηγήθηκαν στο αδιέξοδο και την απελπισία. Κι εμάς μας απασχολεί πώς θα βγουν από το τέλμα. Όχι πως θα τους ξεγελάμε, είτε είμαστε στην Αντιπολίτευση είτε στην Κυβέρνηση.
Το πιο σημαντικό άλλωστε, δεν είναι τι θα γίνει αύριο με τους αγρότες μας, τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες.
Το πιο σημαντικό είναι τι θα γίνει σε λίγα χρόνια. Και γι’ αυτό ήδη έχουμε αρχίσει διάλογο μαζί τους. Πραγματικό διάλογο…
Κάλεσα, βέβαια, τον Πρωθυπουργό να παρέμβει, να αρθεί ο αποκλεισμός των δρόμων και να βρεθεί λύση. Κι αντί του Πρωθυπουργού, μας ήλθε ο… Βούλγαρος Πρωθυπουργός.
Το είδαμε κι αυτό. Πράξη πάντως, διπλωματικά αφύσικη και πέρα από τα εσκαμμένα.
...
Αλλά θα πρέπει να προχωρήσουμε και σε οργανωτικές αλλαγές που δίνουν «σάρκα και οστά» στο όραμά μας για ένα ανοικτό κόμμα.
* Ήδη μετά την εκλογή αρχηγού από την κοινωνία, η νεολαία μας, η ΟΝΝΕΔ, θα εκλέξει κι εκείνη τον νέο Πρόεδρό της από τη βάση. Είναι μια ακόμα Επανάσταση. Η ΟΝΝΕΔ θα είναι η πρώτη Ελληνική Νεολαία που τολμάει κάτι τέτοιο.
Το ανοικτό κόμμα, δεν είναι πλέον όραμα. Είναι στοίχημα που ήδη το κερδίζουμε.
* Δίνω έμφαση σε δύο ακόμα ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία των κομματικών οργάνων. Διότι φιλοδοξία μας είναι να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατική λειτουργία σε όλη την κλίμακα του κόμματος.
Μετά το Συνέδριο, είναι απόφασή μου, η Κεντρική Επιτροπή, το Πολιτικό Συμβούλιο και η Κοινοβουλευτική Ομάδα να συνέρχονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Ακόμα, θα δώσουμε μεγάλη έμφαση στην αναδιοργάνωση και τακτική λειτουργία των περιφερειακών οργάνων, όπως για παράδειγμα το Περιφερειακό Συμβούλιο. Διότι όσο απαραίτητη είναι η κεντρική πολιτική οργάνωση του κόμματος, άλλο τόσο είναι απαραίτητη η λειτουργία του στην περιφέρεια.
Μόνο έτσι θα γίνουμε κόμμα ανοικτό στην κοινωνία, ικανό να παρεμβαίνει παντού, να αναδεικνύει άξια στελέχη παντού και να ανατρέπει συσχετισμούς παντού.
Άλλωστε, για το άνοιγμα του κόμματος, δεν περιμένουμε το Συνέδριο. Ήδη ιδρύθηκε Γραμματεία Σχέσεων Κοινωνίας-Κόμματος, όπου φτάνουν κάθε μέρα, παρατηρήσεις, παροτρύνσεις, παράπονα και απόψεις απλών ανθρώπων. Όχι μόνο μελών μας. Τα ακούμε όλα με προσοχή. Κι έχουν πολλές φορές εξαιρετικό ενδιαφέρον.
* Επί πλέον ενεργοποιούμε τη σχέση μας με τους δικτυακούς τόπους. Όπου κυκλοφορεί τεράστιο πλήθος πληροφοριών καθημερινά. Εκφράζονται απόψεις, γίνονται συζητήσεις, κι αντιπαραθέσεις ακόμα.
Άλλωστε πολλά από τα 800 χιλιάδες μέλη μας, ήδη εκφράζουν τις απόψεις τους δικτυακά. Και αυτό ανοίγει το δρόμο πια για να περάσουμε σιγά-σιγά σε ένα επόμενο βήμα οργάνωσης της ηλεκτρονικής δημοκρατίας.
Το διαδίκτυο είναι πλέον στρατηγικής σημασίας κοινωνικός χώρος. Που αφορά κυρίως τη νεολαία. Αλλά όχι μόνον αυτή...
Η παρουσία μας εκεί είναι απαραίτητη. Έχει ήδη ξεκινήσει. Αλλά πρέπει να αναδιοργανωθεί και να αναβαθμιστεί…
...
Εκφράζω επίσης, με κάθε σαφήνεια, την αντίθεσή μου σε διάφορες προτάσεις εξω-θεσμικών λύσεων, που απαξιώνουν τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Εγώ τουλάχιστον για το Κόμμα μας, για τη Νέα Δημοκρατία, δεν το δέχομαι.
Είμαι βέβαιος ούτε και εσείς.
...
Γι’ αυτό και επαναλαμβάνω.
Εσωστρέφεια δεν θα υπάρξει!
Δημοκρατία ναι. Όσο ποτέ.
Αλλά εσωστρέφεια ποτέ!
Αυτό είναι ευθύνη όλων να το περιφρουρήσουμε.
Αλλά εμένα δεν είναι απλώς ευθύνη μου.
Είναι χρέος μου!
Απέναντι σε αυτούς που ψήφισαν την 29η Νοεμβρίου.
...
Δεν μοιράζω υποσχέσεις,
Πέρα από μια:
Αγώνα και Νίκη!.
Για τη χώρα, για τα παιδιά μας, για την Ελλάδα!
Ή, για να το πω αλλιώς, η οριστική εξάλειψη κάθε ιδεολογικής τρομοκρατίας σε βάρος οποιουδήποτε.
Μη σας τρομάζει ο όρος «ιδεολογική τρομοκρατία». Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Ακόμα και ο Μίκης Θοδωράκης, σε μια σειρά από συγκλονιστικά κείμενά του, τις τελευταίες μέρες την καταγγέλλει. Ή μάλλον καταγγέλλει κι άλλα πολύ χειρότερα…
Ακόμα κι αυτή την προσωπικότητα, που ξεκίνησε ως αγωνιστής της Αριστεράς σε δύσκολες εποχές, κι ύστερα με την Τέχνη του, με το Λόγο του, με την πηγαία δημοκρατική στάση του, κέρδισε τις καρδιές και φώτισε το νου όλων των Ελλήνων, ακόμα κι αυτόν τον κατηγορούν σήμερα ως «εθνικιστή»!
-- Σας παρακαλώ κάντε κάτι, γιατί εγώ όπως ξέρετε θεωρούμαι… «εθνικιστής» καταγγέλλει σε πρόσφατη επιστολή του ο Μίκης.
Το ξέρουμε Μίκη. Το έχουμε υποστεί εδώ και χρόνια…
Εμείς λοιπόν, σεβόμαστε όλες τις πολιτικές ταυτότητες. Και του Αριστερού και του Δεξιού, και του Κεντροαριστερού και του Κεντροδεξιού.
Καμία απ’ αυτές δεν είναι «κουσούρι». Καμία απ’ αυτές δεν είναι «αρετή». Όλες οι πολιτικές ταυτότητες είναι σεβαστές. Και τα κόμματά κρίνονται από την πολιτική τους, από την υπευθυνότητά τους, όχι από τις ταμπέλες που τους κολλάνε οι αντίπαλοί τους.
Μια πραγματική Δημοκρατία, μια Κοινωνία με αληθινή Ισονομία, δεν μπορεί, - δεν επιτρέπεται - την μια παράταξη να τη θεωρεί τίτλο τιμής, και την άλλη λόγο ντροπής.
Η παράταξή μας, η μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη, έχει τεράστια προσφορά στην Πατρίδα
Είναι πηγή υπερηφάνειας για μας.
Οι ιδέες μας σήμερα κυριαρχούν – κυριολεκτικά – σε όλη την Ευρώπη.
Είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας, για τις ιδέες μας, για τις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Και σεβόμαστε όλους τους άλλους.
Τους αναγνωρίζουμε το αυτονόητο δικαίωμα, να είναι υπερήφανοι για τις δικές τους ιδέες. Αλλά το ίδιο ακριβώς διεκδικούμε για τον εαυτό μας.
Η Νέα Μεταπολίτευση θα εμπεδωθεί όταν αυτό το δικαίωμα γίνει σεβαστό απ’ όλους.
Κάτι ακόμα:
Για χρόνια επικράτησε η θεωρία του λεγόμενου «60-40»: Ότι δηλαδή το 60% των Ελλήνων είναι Αριστεροί ή Κεντροαριστεροί, ενώ το 40% είναι Δεξιοί ή Κεντροδεξιοί. Επομένως, το μόνο που έχει να κάνει η Κεντροδεξιά είναι να μετακινηθεί προς την Κεντροαριστερά, για να προσελκύσει τις ψήφους της.
Η θεωρία αυτή είναι λανθασμένη:
Ακόμα κι αν ίσχυε αυτός ο συσχετισμός, ρόλος μας είναι να τον αλλάξουμε, να τον ανατρέψουμε όχι να τον αποδεχθούμε.
Αυτό ακριβώς κάνουν όλα τα Κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη και σήμερα κυριαρχούν.
Είμαστε ίσως οι μόνοι που αποδεχθήκαμε ένα δυσμενή συσχετισμό και προσπαθήσαμε, αντί να αλλάξουμε το συσχετισμό υπέρ μας, να αλλάξουμε φυσιογνωμία εμείς οι ίδιοι.
Τέλος, αυτή η θεωρία είναι καταστροφική για τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί όταν δεχόμαστε ότι οι ιδέες μας δεν είναι «ελκυστικές» για την κοινωνία, αφοπλιζόμαστε ιδεολογικά.
Και περιοριζόμαστε σε διαχειριστικές πολιτικές.
Πώς να εμπνεύσουμε για το δικό μας όραμα την κοινωνία, όταν έχουμε παραιτηθεί, οι ίδιοι, από κάθε όραμα;
Νέα Μεταπολίτευση, λοιπόν, σημαίνει, πέραν όλων των άλλων, την από-ενοχοποίηση της παράταξής μας, την απελευθέρωση της ιδεολογικής μας ταυτότητας, και την ισονομία των πολιτών ανεξάρτητα από το τι δηλώνουν ή τι τους «δηλώνουν».
...
Διότι όταν σκαρφαλώνουν τα spreads , όταν μας «πυροβολούν» οι διεθνείς αγορές, όταν μας επιτίθεται καθημερινά ολόκληρος ο ευρωπαϊκός τύπος και η κυβέρνηση παίρνει πίσω το βράδυ αυτό που εξήγγειλε το πρωϊ, όταν αυτό συμβαίνει όχι σε μια ατυχή περίπτωση, αλλά στο σύνολο σχεδόν των άτολμων αποφάσεών της, κι όταν ηγετικά στελέχη δικά της την κατηγορούν δημόσια για «απραξία» και «παράλυση», βεβαίως και θα τους χτυπήσω βαριά καμπάνα, όταν υπουργός της διακηρύσσει ότι «δεν υπάρχει σάλιο» προκαλώντας πανικό και μέσα στην Ελλάδα και στις διεθνείς αγορές,
Είμαι υποχρεωμένος να βαράω καμπάνα.
Όπως, λοιπόν, θεωρώ αυτονόητο καθήκον ως αντιπολίτευση να τους στηρίζω εκεί που χρειάζεται, όμοια διεκδικώ το δικαίωμα να τους ταρακουνάω όταν παραπαίουν.
Μέχρι τώρα αντιπολίτευση σήμαινε «κάθομαι στη γωνίτσα μου και περιμένω να κάνει καμιά στραβή η κυβέρνηση για να την καταγγείλω».
Εμείς διευρύνουμε την έννοια και το ρόλο της Αντιπολίτευσης προς όλες τις κατευθύνσεις. Και κυρίως προς την κατεύθυνση της ευθύνης.
* Δέστε, για παράδειγμα, το Σχέδιο Καλλικράτης, για τη διοικητική μεταρρύθμιση.
Μια μεταρρύθμιση που είναι σχέδιο δικό μας, για το οποίο επαναλαμβάνω ξεκάθαρα, ότι ακριβώς επειδή είναι σχέδιο δικό μας, δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα να το διασύρει.
Και σήμερα, δυστυχώς, διασύρεται από την κυβέρνηση:
-- Γιατί όταν μια μείζων μεταρρύθμιση εξαγγέλλεται χωρίς να ξεκαθαρίζονται τα γεωγραφικά όρια των συγχωνεύσεων, δεν ξέρουμε αν είναι στη «σωστή κατεύθυνση».
-- Όταν, ενώ υποτίθεται ότι δεν έχουν ακόμα ξεκαθαρίσει ποιοι και με ποιους θα συγχωνευτούν, μας λέει η κυβέρνηση με ακρίβεια ότι οι 1034 σημερινοί δήμοι θα συγχωνευτούν σε 370! Αυτό σημαίνει ότι έχουν κάνει όλη τη γεωγραφική κατανομή και δεν το ανακοινώνουν. Πιθανόν για να αιφνιδιάσουν, καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές. Κι αυτή η «μυστική γεωμετρία» του Καλλικράτη, σίγουρα δεν είναι «προς τη σωστή κατεύθυνση»…
-- Όταν εξαγγέλλεται ο «Καλλικράτης», σε μια στιγμή ύφεσης της Οικονομίας και αιματηρών περικοπών στον Προϋπολογισμό, αλλά η εφαρμογή του απαιτεί 4 με 5 δισεκατομμύρια - τα οποία δεν μας λέει η Κυβέρνηση από πού θα βρεθούν - αυτό δεν είναι «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση». Είναι μετέωρο βήμα στο κενό.
-- Όταν, όμως, επιμένεις να προχωρήσεις σε μια μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση, χωρίς να έχεις βρεις τους απαραίτητους πόρους για να τη στήσεις, τότε είναι πιθανό να πρόκειται για βήμα προς τη λάθος κατεύθυνση.
....
* Πάρτε ένα ακόμα παράδειγμα: τον εκλογικό νόμο…
Η κυβέρνηση μας προτείνει το λεγόμενο «γερμανικό μοντέλο». Δηλαδή ένα ανάμικτο σύστημα από 120 βουλευτές επικρατείας, η σειρά εκλογιμότητας των οποίων θα επιλέγεται από τον αρχηγό. Και άλλους 180 βουλευτές εκλεγόμενους σε αντίστοιχες μονοεδρικές περιφέρειες.
Το σύστημα αυτό θα ενισχύσει υπέρμετρα τον αρχηγικό χαρακτήρα των κομμάτων. Το θέλουμε αυτό; Δεν το θέλουμε.
Ταιριάζει αυτό με τα πρότυπά μας για την ωρίμανση της Δημοκρατίας και τη νέα Μεταπολίτευση; Σίγουρα δεν ταιριάζει.
Από την άλλη, η γενίκευση των μονοεδρικών περιφερειών σε όλη την επικράτεια, δημιουργεί συνθήκες όπου τα δύο μεγάλα κόμματα θα διαγωνίζονται παντού να κερδίσουν τους οριακούς ψηφοφόρους. Γιατί αυτές οι αναμετρήσεις στις μονοεδρικές είναι θα «όλα ή τίποτε», παντού.
Κι όταν αντιμετωπίζει ένα κόμμα τέτοια διλήμματα, τότε για να κερδίσει όσο γίνεται περισσότερες μονοεδρικές περιφέρειες, θεωρεί «δεδομένους» τους δικούς του ψηφοφόρους και αναζητά παντού τους οριακούς που θα του δώσουν τη νίκη. Αυτό στρεβλώνει την εκπροσώπηση της κοινωνίας και αποξενώνει μεγάλη μάζα «παραδοσιακών ψηφοφόρων» όλων των κομμάτων.
Το θέλουμε αυτό;
Ασφαλώς δεν το θέλουμε…
Και οι βουλευτές που θα εκλέγονται από μονοεδρικές περιφέρειες θα είναι υποδεέστεροι από τους εκλεγμένους περιφερειάρχες και τους δημάρχους.
Το θέλουμε αυτό; Βοηθά την αναβάθμιση της δημοκρατίας μας;
Σίγουρα όχι…
Τον μόνο που θα βοηθούσε θα ήταν έναν αρχηγό διψασμένο για απόλυτο και τυφλό εσωκομματικό έλεγχο. Κι εμένα τουλάχιστον αυτά δεν μου πάνε, ούτε τα χρειάζομαι…
Ακούστε: Η Γερμανία είναι Ομοσπονδία διαφορετικών κρατιδίων. Το εκλογικό τους σύστημα εξισορροπεί αυτά τα στοιχεία αποκαθιστώντας κάποιο βαθμό κεντρικού ελέγχου του κόμματος πάνω σε ένα εξαιρετικά αποκεντρωμένο πολιτικό σύστημα.
Αλλά η Ελλάδα έχει ήδη εξαιρετικά συγκεντρωτικό πολιτικό σύστημα. Αν εδώ επιβάλεις το γερμανικό μοντέλο, τότε ενισχύεις στο έπακρο το συγκεντρωτισμό του και πολλαπλασιάζεις τις στρεβλώσεις του.
Το μόνο θετικό που μπορεί να προκύψει από μια τέτοια συζήτηση είναι η κατάτμηση γιγαντιαίων εκλογικών περιφερειών. Αυτό όντως είναι απαραίτητο. Κι αυτό όχι μόνο το αποδεχόμαστε. Το προτείνουμε εμείς! Γιατί αυτό πράγματι, θα χτυπήσει τη ροή μαύρου πολιτικού χρήματος.
Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι να σπάσουν οι μεγάλες περιφέρειες σε ολιγοεδρικές. Ούτε πολύ μεγάλες, ώστε να μην επιβάλλονται υποψήφιοι «έξωθεν» και «άνωθεν» με μεθόδους πλάγιας ή έμμεσης χρηματοδότησης, ούτε πολύ μικρές μονοεδρικές, όπου στρεβλώνεται η εκπροσώπηση της κοινωνίας, υποβαθμίζεται ο ρόλος του βουλευτή και μετατοπίζεται η διαπλοκή σε τοπικό επίπεδο.
Εμείς, πάντως, θα προτείνουμε έναν «ελληνικό» εκλογικό νόμο συμβατό με μιαν ώριμη δημοκρατία. Ένα εκλογικό σύστημα που θα ενισχύει την αποκέντρωση και τη διαφάνεια, αφού, βέβαια το συζητήσουμε στα όργανά μας.
...
* Στο μεταναστευτικό η στάση μας ήταν ξεκάθαρη:
Γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι «πύλη εισόδου» παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη. Και ότι όλοι οι σημερινοί νόμιμοι μετανάστες μας είναι νομιμοποιημένοι. Και καθημερινά εισρέουν πλέον εκατοντάδες καινούργιοι παράνομοι.
Όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούν μέτρα πολιτογράφησης μεταναστών. Αλλά έχουν και «ασφαλιστικές δικλείδες». Για να μην κατακλειστούν από παράνομους μετανάστες. Και για να μπορέσει να αποδεχθεί η κοινωνία τους τη σταδιακή ενσωμάτωση όσων ριζώνουν. Και η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει αυστηρές δικλείδες στην πολιτική της για την ιθαγένεια και την πολιτογράφηση. Ίσως αυστηρότερες απ’ ό,τι άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Όμως το Σχέδιο της Κυβέρνησης υιοθετεί τα πιο χαλαρά μέτρα άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Χωρίς καμία από τις ασφαλιστικές τους δικλείδες.
Πολύ περισσότερο, όταν υπήρξαν άλλες χώρες, οι οποίες λόγω του αποικιοκρατικού τους παρελθόντος, είχαν χαλαρή πολιτική ιθαγένειας και πολιτογράφησης. Οι οποίες όμως, σήμερα αναγκάζονται να πολλαπλασιάσουν τις «δικλείδες ασφαλείας» τους, γιατί τους προέκυψαν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.
Όπως η Γαλλία που ιδρύει «υπουργείο εθνικής ταυτότητας και μετανάστευσης». Ή η Βρετανία των Εργατικών, που μιλάει πλέον για ενσωμάτωση των ξένων στη «Βρετανικότητα». Ενώ και η Ισπανία της Σοσιαλιστικής Κυβέρνησης Θαπατέρο μιλάει για ενσωμάτωση στην «Ισπανικότητα». Αυτό ακριβώς προτείναμε κι εμείς: ενσωμάτωση στην «Ελληνικότητα».
Κι ενώ οι δικλείδες ασφαλείας αυξάνονται αλλού, το κυβερνητικό Σχέδιο επιλέγει την απόλυτη χαλάρωση, σε μια χώρα που είναι η πιο ευάλωτη σε παράνομα μεταναστευτικά ρεύματα.
Εμείς δεν οραματιζόμαστε την Ελλάδα «περίκλειστο φρούριο» στον κόσμο. Αλλά δεν θα αφήσουμε να γίνει και «ξέφραγο αμπέλι».
Ξεκαθαρίσαμε στην κυβέρνηση τέσσερα πράγματα:
-- Ότι βλέπουμε την ελληνικότητα ως κοινότητα πολιτισμού, όχι ως κοινότητα αίματος.
-- Ότι αυτή η προσέγγιση είναι η καλύτερη ασπίδα κατά του ρατσισμού.
-- Ότι, όπως διευκρίνισε χθες και ο Συνήγορος του Πολίτη, η απόδοση ιθαγένειας είναι διοικητική πράξη, όχι ανθρώπινο δικαίωμα.
-- Κι ότι θα ενσωματώσουμε τα παιδιά των νόμιμων μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα στην «ημετέρα παιδεία».
Κι έτσι προτείναμε να τους χορηγείται ιθαγένεια όταν ενηλικιωθούν, εφ’ όσον έχουν ολοκληρώσει την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Κι εφ’ όσον, ακόμα, παραιτούνται από άλλη ιθαγένεια που ενδεχομένως έχουν από τρίτες – μη ευρωπαϊκές - χώρες.
Επισημάναμε ακόμα, ότι χωρίς τέτοιες δικλείδες ασφαλείας, η απόδοση ιθαγένειας θα γίνει τότε αυτόματη. Κι αυτό θα λειτουργήσει ως κίνητρο για να έλθουν νέα κύματα παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα. Μια τέτοια αυτόματη απόδοση ιθαγένειας, δεν θα λύσει τα προβλήματα των μεταναστών. Θα τα δυσκολέψει.
Επισημάναμε, ακόμα, ότι σε άλλες χώρες, η ιθαγένεια μοιάζει να δίνεται εύκολα, αλλά αν προσέξει κανείς τις λεπτομέρειες θα διαπιστώσει, πολύ διαφορετικά πράγματα: Για παράδειγμα, αν ο γερμανικός νόμος για την ιθαγένεια εφαρμοζόταν ατόφιος στην Ελλάδα, δεν θα έπαιρνε ελληνική ιθαγένεια κανένα από τα παιδιά που έχουν ήδη γεννηθεί εδώ. Κι όμως τον επικαλούνται…
Γιατί όταν ψηφίστηκε στη Γερμανία σχετικός νόμος, το 1999, επί Σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, ίσχυσε για τα παιδιά που θα γεννιόταν στο μέλλον, μετά τις αρχές του 2000. Όχι για όσα ήταν ήδη γεννημένα εκεί…
Και επί τη ευκαιρία να πούμε, ότι στη Γερμανία, την οποία με πολύ μεγάλη ευκολία επικαλείται η κυβέρνηση τελευταία, οι μετανάστες από μη ευρωπαϊκές χώρες, δεν ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές. Το Σχέδιο της Κυβέρνησης, αντίθετα, προβλέπει ότι θα ψηφίζουν.
Το μερικό δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές για τους μετανάστες, εκτός από τη Γερμανία, το έχει απορρίψει τελευταία και η Γαλλία, καθώς και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.
Καλούμε την κυβέρνηση να παραιτηθεί απ’ αυτό τουλάχιστον. Να το απεμπλέξει από τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Αλλιώς θα κατηγορηθεί, δικαίως, για μικροκομματικές σκοπιμότητες και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη συνεννόηση σε ένα θέμα που θα έπρεπε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή συναίνεση.
Εν πάση περιπτώσει, η Νέα Δημοκρατία ξεκαθάρισε απόλυτα ότι θα καταψηφίσει το κυβερνητικό Σχέδιο, ότι θα το καταργήσει όταν θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ δεσμεύτηκε με σαφήνεια τι θα βάλει στη θέση του.
* Κι ένα τελευταίο παράδειγμα αντιπολιτευτικής πρακτικής: τα μπλόκα των αγροτών. Το ΠΑΣΟΚ, πέρσι ακόμα, ενθάρρυνε τους αγρότες να κλιμακώσουν κι άλλο τις κινητοποιήσεις τους. Και σήμερα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, τους προτείνει προσχηματικό διάλογο, τον οποίο οι ίδιοι απορρίπτουν ως «κοροϊδία».
Η Νέα Δημοκρατία, αντίθετα, φέτος που βρίσκεται στην αντιπολίτευση έσπευσε από την αρχή να εκφράσει τη διαφωνία της με τα μπλόκα. Δεν προσπαθούμε να κερδοσκοπήσουμε πολιτικά στις δυσκολίες των αγροτών, ούτε στην αδυναμία της κυβέρνησης να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.
Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε τους αγρότες. Δεν παίζουμε με τον πόνο τους. Δεν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε την οργή τους.
Το πρόβλημα των αγροτών αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Οδηγήθηκαν στο αδιέξοδο και την απελπισία. Κι εμάς μας απασχολεί πώς θα βγουν από το τέλμα. Όχι πως θα τους ξεγελάμε, είτε είμαστε στην Αντιπολίτευση είτε στην Κυβέρνηση.
Το πιο σημαντικό άλλωστε, δεν είναι τι θα γίνει αύριο με τους αγρότες μας, τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες.
Το πιο σημαντικό είναι τι θα γίνει σε λίγα χρόνια. Και γι’ αυτό ήδη έχουμε αρχίσει διάλογο μαζί τους. Πραγματικό διάλογο…
Κάλεσα, βέβαια, τον Πρωθυπουργό να παρέμβει, να αρθεί ο αποκλεισμός των δρόμων και να βρεθεί λύση. Κι αντί του Πρωθυπουργού, μας ήλθε ο… Βούλγαρος Πρωθυπουργός.
Το είδαμε κι αυτό. Πράξη πάντως, διπλωματικά αφύσικη και πέρα από τα εσκαμμένα.
...
Αλλά θα πρέπει να προχωρήσουμε και σε οργανωτικές αλλαγές που δίνουν «σάρκα και οστά» στο όραμά μας για ένα ανοικτό κόμμα.
* Ήδη μετά την εκλογή αρχηγού από την κοινωνία, η νεολαία μας, η ΟΝΝΕΔ, θα εκλέξει κι εκείνη τον νέο Πρόεδρό της από τη βάση. Είναι μια ακόμα Επανάσταση. Η ΟΝΝΕΔ θα είναι η πρώτη Ελληνική Νεολαία που τολμάει κάτι τέτοιο.
Το ανοικτό κόμμα, δεν είναι πλέον όραμα. Είναι στοίχημα που ήδη το κερδίζουμε.
* Δίνω έμφαση σε δύο ακόμα ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία των κομματικών οργάνων. Διότι φιλοδοξία μας είναι να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατική λειτουργία σε όλη την κλίμακα του κόμματος.
Μετά το Συνέδριο, είναι απόφασή μου, η Κεντρική Επιτροπή, το Πολιτικό Συμβούλιο και η Κοινοβουλευτική Ομάδα να συνέρχονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.
Ακόμα, θα δώσουμε μεγάλη έμφαση στην αναδιοργάνωση και τακτική λειτουργία των περιφερειακών οργάνων, όπως για παράδειγμα το Περιφερειακό Συμβούλιο. Διότι όσο απαραίτητη είναι η κεντρική πολιτική οργάνωση του κόμματος, άλλο τόσο είναι απαραίτητη η λειτουργία του στην περιφέρεια.
Μόνο έτσι θα γίνουμε κόμμα ανοικτό στην κοινωνία, ικανό να παρεμβαίνει παντού, να αναδεικνύει άξια στελέχη παντού και να ανατρέπει συσχετισμούς παντού.
Άλλωστε, για το άνοιγμα του κόμματος, δεν περιμένουμε το Συνέδριο. Ήδη ιδρύθηκε Γραμματεία Σχέσεων Κοινωνίας-Κόμματος, όπου φτάνουν κάθε μέρα, παρατηρήσεις, παροτρύνσεις, παράπονα και απόψεις απλών ανθρώπων. Όχι μόνο μελών μας. Τα ακούμε όλα με προσοχή. Κι έχουν πολλές φορές εξαιρετικό ενδιαφέρον.
* Επί πλέον ενεργοποιούμε τη σχέση μας με τους δικτυακούς τόπους. Όπου κυκλοφορεί τεράστιο πλήθος πληροφοριών καθημερινά. Εκφράζονται απόψεις, γίνονται συζητήσεις, κι αντιπαραθέσεις ακόμα.
Άλλωστε πολλά από τα 800 χιλιάδες μέλη μας, ήδη εκφράζουν τις απόψεις τους δικτυακά. Και αυτό ανοίγει το δρόμο πια για να περάσουμε σιγά-σιγά σε ένα επόμενο βήμα οργάνωσης της ηλεκτρονικής δημοκρατίας.
Το διαδίκτυο είναι πλέον στρατηγικής σημασίας κοινωνικός χώρος. Που αφορά κυρίως τη νεολαία. Αλλά όχι μόνον αυτή...
Η παρουσία μας εκεί είναι απαραίτητη. Έχει ήδη ξεκινήσει. Αλλά πρέπει να αναδιοργανωθεί και να αναβαθμιστεί…
...
Εκφράζω επίσης, με κάθε σαφήνεια, την αντίθεσή μου σε διάφορες προτάσεις εξω-θεσμικών λύσεων, που απαξιώνουν τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Εγώ τουλάχιστον για το Κόμμα μας, για τη Νέα Δημοκρατία, δεν το δέχομαι.
Είμαι βέβαιος ούτε και εσείς.
...
Γι’ αυτό και επαναλαμβάνω.
Εσωστρέφεια δεν θα υπάρξει!
Δημοκρατία ναι. Όσο ποτέ.
Αλλά εσωστρέφεια ποτέ!
Αυτό είναι ευθύνη όλων να το περιφρουρήσουμε.
Αλλά εμένα δεν είναι απλώς ευθύνη μου.
Είναι χρέος μου!
Απέναντι σε αυτούς που ψήφισαν την 29η Νοεμβρίου.
...
Δεν μοιράζω υποσχέσεις,
Πέρα από μια:
Αγώνα και Νίκη!.
Για τη χώρα, για τα παιδιά μας, για την Ελλάδα!