Παρακολουθώντας την ενορχηστρωμένη υπεράσπιση των απόψεων της νέας Γ. Γ. του Υπουργείου Παιδείας κ Δραγώνα από το σύνολο των ΜΜΕ, δεν μας εξέπληξε η φιλότιμη προσπάθεια που γίνεται να εμφανιστεί η συμπαθής κατά τα άλλα, γηραιά απόφοιτος του Αμερικανικού κολεγίου DEREE, ως "αδικημένη", η ότι "απομόνωσαν φράσεις της". Όσοι πνευματικοί άνθρωποι αποδοκιμάζουν είτε έμμεσα, είτε άμεσα την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, τυγχάνουν μιας εκτεταμένης δημοσιογραφικής προστασίας, ενώ τυγχάνουν και οικονομικής αρωγής από το Ελληνικό δημόσιο.
Στην προσπάθεια αυτή βέβαια, υπάρχουν και κάποια όρια που βάζει η κοινή λογική και η στοιχειώδης γνώση Ιστορίας, τα οποία όμως κατά την γνώμη μας στην συγκεκριμένη περίπτωση, παραβιάζονται. Γράφει λοιπόν η κ. Δραγώνα στο επίμαχο βιβλίο της επί λέξει στην σελ. 81:"Αυτή η στρατηγική είναι ιδιαίτερα προφανής στις αποσιωπήσεις και παραλείψεις ιστορικών γεγονότων, που εντοπίζονται στα σχολικά εγχειρίδια. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αποσιώπηση της σημασίας και της τεράστιας δύναμης, της έκτασης και του κύρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αντίστοιχη είναι και η πλήρης απουσία ιδιαίτερης μνείας στον πολιτισμό, τα γράμματα και τις τέχνες της Οθ. Αυτοκρατορίας - και του τουρκικού κράτους από το 1908 και ύστερα."
Πριν ξεκινήσουμε να παραθέτουμε σχετικά στοιχεία για την Οθ. Αυτοκρατορία, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι το σύγχρονο Τουρκικό κράτος ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1922 επί Κεμάλ και όχι το 1908 όπως λανθασμένα αναφέρει η κα Δραγώνα (μάλλον επειδή δεν είναι Ιστορικός όπως λέει η ίδια). Το 1908 που αναφέρει η κ. Δραγώνα, έγινε η στρατιωτική "επανάσταση" των Νεότουρκων, που ίσως να απογύμνωσε τον σουλτάνο από τις εξουσίες που είχε, άλλα δεν κατήργησε την υφιστάμενη ως τότε πολιτική μορφή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Αυτό βέβαια, ανάμεσα στα άλλα, που δεν γνωρίζει η κα Δραγώνα, είναι ότι το Ελληνικό σύστημα παιδείας κάνει πλέον σημαντικές προσπάθειες για να αναδείξει το κύρος και την σημασία της Οθ. Αυτοκρατορίας. Έτσι στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας υπάρχουν τέσσερα (4) μαθήματα για την Οθωμανική και Τουρκική Ιστορία (για την γενική Ελληνική Ιστορία
υπάρχει μόνο ένα (1) ). Η ύλη από αυτά τα μαθήματα περιλαμβάνει το φιλοτουρκικό πόνημα του σημαντικού Ιστορικού κ. Bernard Lewis "Η ανάδυση της σύγχρονης Τουρκίας" εκδ. Παπαζήση σειρά "Μεσανατολικές Σπουδές". Για να γίνει ευκολότερα αντιληπτός ο προσανατολισμός της σειράς των βιβλίων αυτών, είναι χαρακτηριστικό πως είναι οι πρώτες μεταφράσεις στα Ελληνικά (από όσες τουλάχιστον έχω εγώ υπ΄ όψιν μου) που την τουρκική λέξη "Ιστανμπουλ" (Τουρκική παραφθορά της ελληνικής λέξης "Κωνσταντινούπολη") ο μεταφραστής Π. Κωνσταντέας κρίνει ότι οφείλει να την αφήσει ως έχει.Από μια τόσο ευνοϊκή πηγή για την κραταιά Οθ. Αυτοκρατορία θα παραθέσουμε κάποια αποσπάσματα σχετικά με τις διαπιστώσεις της κας Δραγώνα.
α)Για την σημασία και το κύρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
"....Βασικά η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε παραμείνει σε μια μεσαιωνική κατάσταση με μεσαιωνική νοοτροπία και μεσαιωνική οικονομία - αλλά με το πρόσθετο βάρος μιας γραφειοκρατίας και ενός στρατού που κανένα μεσαιωνικό κράτος δεν είχε ανάγκη να υποστεί....."
β) Για την ποιότητα και το περιβάλλον των Σουλτάνων
"...αν οι πρώτοι δέκα Σουλτάνοι του οίκου Οσμάν μας εκπλήσσουν με την ικανότητα και την νοημοσύνη τους- κάτι σπάνιο αν όχι μοναδικό στα χρονικά των δυναστικών σειρών- οι υπόλοιποι ηγέτες της δυναστείας μας εκπλήσσουν ακόμη περισσότερο με την ανικανότητα, τον εκφυλισμό και
την ασχετοσύνη τους. Τόσοι και τόσο πολύ ανίκανοι ηγέτες δεν αποτελούν απλή σύμπτωση και η παρουσία τους μπορεί να εξηγηθεί λόγω ενός συγκεκριμένου συστήματος ανατροφής και επιλογής που απέκλειε την εμφάνιση αποτελεσματικού ηγέτη...γ) Για τον οθωμανικό πολιτισμό τα γράμματα και τις Τέχνες!!!
"...ωστόσο με την μοναδική εξαίρεση του τελευταίου λατινικού χρονικού του Ορόσιου, δεν υπάρχει ούτε μια γνωστή μετάφραση λατινικού η δυτικού έργου σε μουσουλμανική γλώσσα μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα, όταν ένα η δύο ιστορικά και γεωγραφικά έργα μεταφράστηκαν στα Τουρκικά. Για τον μουσουλμάνο της κλασικής περιόδου, η φράγκικη Ευρώπη αποτελούσε ένα εξώτερο σκότος βαρβαρισμού και θρησκευτικής απιστίας, από το οποίο ο πεφωτισμένος κόσμος του Ισλάμ δεν είχε τίποτε να μάθει και ελάχιστα πράγματα να φοβάται. Αυτή την άποψη, μολονότι είχε αρχίσει να ξεπερνιέται προς το τέλος του μεσαίωνα, μεταδόθηκε από τους μεσαιωνικούς μουσουλμάνους στους Οθωμανούς κληρονόμους τους και ενισχύθηκε από τις εντυπωσιακές νίκες των Οθωμανικών στρατιών....
δ) για την Οθωμανική οικονομία "...πρωτόγονες τεχνικές μέθοδοι παραγωγής, πρωτόγονα μεταφορικά μέσα, χρόνια ανασφάλεια και κοινωνικός αποκλεισμός συνδυάστηκαν για να αποκλείσουν κάθε είδους μακροπρόθεσμων η μεγάλης κλίμακας προγραμμάτων και να διατηρήσουν την οθωμανική οικονομία στο κατώτερο δυνατό επίπεδο παραγωγικότητας, πρωτοβουλίας και δεοντολογίας.
ε) για τους νόμους και την απόδοση δικαιοσύνης στην αυτοκρατορία
"...κανένας δεν αμφισβητούσε τον ιερό νόμο του Ισλάμ και προπαντός, σε ότι αφορούσε κοινωνικές και οικογενειακές υποθέσεις. Οι γάμοι και τα διαζύγια, οι περιουσίες και οι κληρονομιές, η θέση των γυναικών και των σκλάβων - όλα αυτά παρέμειναν ουσιαστικά απαράλλαχτα και σε αυτό το στάδιο.....
στ) για τις ικανότητες των Οθωμανών ως λαού γενικότερα
"....στην στρατιωτική αυτοκρατορία που είχαν δημιουργήσει, οι μουσουλμάνοι γνώριζαν μόνο τέσσερα επαγγέλματα - επαγγέλματα που είχαν σχέση με την κυβέρνηση, τον πόλεμο, την θρησκεία και την γεωργία...."
ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ
Το ότι θα διάβαζα από Έλληνα κρατικό λειτουργό και μάλιστα στέλεχος της Ελληνικής Εκπαίδευσης, θετικές αποτιμήσεις για το θεοκρατικότερο, σκοταδιστικότερο φαυλότερο και οπισθοδρομικότερο κρατικό οργανισμό που ιδρύθηκε ποτέ σε Ευρωπαϊκό έδαφος ειλικρινά δεν το περίμενα. Ομολογουμένως βέβαια (το άφησα για τελευταίο), η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν πανίσχυρη στα πρώιμα χρόνια της ως τα τέλη του 16ου αιώνα. Είχε την ισχυρότερη στρατιωτική μηχανή στον κόσμο για πάνω από 200 χρόνια.
Με την ισχύ αυτή καταπίεζε τους Χριστιανικούς πληθυσμούς που είχε υπό την κατοχή της, επιβάλλοντας τους, ρατσιστικούς κεφαλικούς φόρους (αγορά δικαιώματος ζωής για τους άπιστους στην αρχή της χρονιάς), αποσπώντας τα παιδιά τους δια της βίας, υποχρεώνοντας τους να ζουν στο βαθύτερο σκοτάδι της αμάθειας λόγω της οικονομικής αφαίμαξης όλης της υπαίθρου από τις ολιγαρχικές Οθωμανικές φεουδαρχικές κάστες. Αλήθεια πρέπει την στρατιωτική αυτή ισχύ να την διδάσκεται το παιδί μου λεπτομερώς ως κάτι τόσο σημαντικό που χωρίς αυτό θα είναι ελλιπής η εκπαίδευσή του στην Ιστορία; Όχι και πάλι ΌΧΙ....