Πιστεύω απόλυτα ότι οι άνθρωποι που εκλέγονται στην τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να σέβονται τον θεσμό που υπηρετούν αλλά και τους πολίτες που τους τιμούν με την ψήφο τους. Πρέπει επίσης πάνω από όλα να αγωνίζονται για την επίλυση των προβλημάτων του τόπου τους. Τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, δεν έχουν κόμμα. Το μόνο που χρειάζονται είναι λύσεις άμεσες και ουσιαστικές. Αυτές δίνονται από ανθρώπους με όραμα και πρόγραμμα.
Εχθρός τους δεν πρέπει είναι τα πρόσωπα. Εχθρός τους είναι οι πολιτικές που οδήγησαν την Πάρο στη σ’ αυτή τη κατάσταση. Και η πολιτική αυτή είναι η αδιαφορία, η ανικανότητα, η αδράνεια, ο εφησυχασμός, η άκρατη φιλοδοξία και η διάθεση να φανούν κάποιοι αρεστοί χωρίς όμως να είναι χρήσιμοι. Αυτή η πολιτική δεν ωφέλησε την Πάρο. Αντιθέτως την οδήγησε σε λάθος δρόμους. Η Πάρος εγκαταλείφθηκε ενώ χάθηκαν πολλές ευκαιρίες προοπτικής και ανάπτυξης.Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί τόσο στον τουριστικό τομέα όσο και στην πολιτιστική ανάπτυξη για να αξιοποιήσουμε το φυσικό κάλλος του τόπου μας αλλά και την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά μας.
Στον τομέα του τουρισμού χρειάζονται νέοι θεσμοί στήριξης, ενώ απαιτούνται και θαρραλέα μέτρα. Η Πάρος διαθέτει τους αναγκαίους φυσικούς πόρους και τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες και επομένως συγκριτικό πλεονέκτημα σε πολλά τουριστικά προϊόντα υψηλής ποιότητας.
Χρειάζονται νέες ιδέες, νέοι θεσμοί, που θα λειτουργούν αποτελεσματικά.
Στην πραγματικά, στην προικισμένη από το Θεό παριανή γη, δεν δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στον πολιτιστικό της πλούτο. Ο πολιτισμός είναι ένα μεγάλο όπλο για την ανάπτυξη. Μια σοβαρή και υπεύθυνη τοπική αυτοδιοίκηση σχεδιάζει και δίνει βάρος στην τεράστια πολιτιστική κληρονομιά. Παρέχει κίνητρα, ενθαρρύνει την ιδιωτική πρωτοβουλία, φροντίζει τη σωστή προβολή του πολιτιστικού πλούτου με αποτέλεσμα την περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη του τόπου μας.
Η Πάρος δεν μπορεί να περιμένει πια.
ΥΓ: Σε επόμενο άρθρο μας θα αναλύσουμε τα προβλήματα και πως τα αντιμετώπισε η τοπική αυτοδιοίκηση στην Πάρο.
ΠΗΓΗ:
