Ο «εύκολος λόγος» των ημερών είναι να επιμερίζουμε τις ευθύνες στους πολιτικούς για πράξεις και παραλείψεις που οδήγησαν την ελληνική οικονομία στο βάραθρο.
Πολύ σωστά. Είναι οι πολιτικοί οι οποίοι είτε από ανικανότητα, είτε από διαπλοκή δεν φρόντισαν εδώ και πολλά χρόνια να δημιουργήσουν ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Η τρέχουσα κρίση απλά κονιορτοποίησε τις υποτυπώδεις άμυνες της αγοράς και ανέδειξε περίτρανα της χρόνιες οικονομικές και αναπτυξιακές παθογένειες της Ελλάδας.
Πολύ σωστά. Είναι οι πολιτικοί οι οποίοι είτε από ανικανότητα, είτε από διαπλοκή δεν φρόντισαν εδώ και πολλά χρόνια να δημιουργήσουν ένα διαφορετικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Η τρέχουσα κρίση απλά κονιορτοποίησε τις υποτυπώδεις άμυνες της αγοράς και ανέδειξε περίτρανα της χρόνιες οικονομικές και αναπτυξιακές παθογένειες της Ελλάδας.
Εμείς όμως;
Οι απλοί πολίτες;
Δικαιούμαστε τώρα να κλαίμε και να ολοφυρόμαστε ως μωρές παρθένες;
Νομιμοποιούμαστε να εμφανιζόμαστε ως αθώα θύματα ενός ανελέητου πολιτικού και οικονομικού βιασμού;
Σε σημαντικό βαθμό ναι. Η επικαιρότητα είναι εξαιρετικά πολύπλοκη ώστε να μπορεί ο μέσος πολίτης εν μέσω επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων να την αναλύσει στην πραγματική της διάσταση. Αυτό οδηγεί σε λανθασμένες αντιλήψεις για το τι πραγματικά συμβαίνει οι οποίες ενισχύονται από την παραπληροφόρηση των (διαπλεκόμενων) ΜΜΕ, των (καιροσκόπων) πολιτικάντηδων και των (κομματικών εγκάθετων) συνδικαλιστών.
Υπάρχει όμως και σημαντικός βαθμός ενοχής και ευθύνης.
Εμείς τους ψηφίζουμε. Ας ρίχναμε λευκό, άκυρο ή ας ψηφίζαμε ένα μικρό κόμμα.
Εμείς συνωστιζόμασταν (όπως στην παραλία της Σμύρνης το 1922 ας πούμε) στα πολιτικά γραφεία για ποικίλα ρουσφέτια από διορισμό στο δημόσιο και μετάθεση στο στρατό, μέχρι νομιμοποίηση αυθαίρετων και αθώωση στο δικαστήριο!!!!!!
Εμείς αγοράζαμε τις εφημερίδες των εργολάβων και των μεγαλοδημοσιογράφων-κομιστών.
Εμείς βλέπαμε τα κανάλια των εργολάβων και των «αδέσμευτων» «ανεξάρτητων» δημοσιογράφων.
Εμείς κάναμε κουμπαριές μαζί τους (τους πολιτικούς) και το θεωρούσαμε μεγάλη τιμή να μας αποκαλούν φίλους τους.
Εμείς κωφεύαμε στις λίγες αλλά σταθερές φωνές της λογικής οι οποίες εδώ και δεκαετίες επιμένουν ότι «κάτι» δεν πηγαίνει καλά με το υπάρχον σύστημα.
Εμείς κοιτάζαμε τόσα χρόνια την πάρτη μας και την άνεσή μας, κλεισμένος ο καθένας στον μικρόκοσμο των συμφερόντων του, αδιαφορώντας για το τι γίνεται παραπέρα.
Είναι πολύ σωστή και πολιτικά γενναία η στάση συναίνεσης του Αντώνη Σαμαρά. Η στιγμή είναι κρίσιμη και δεν είναι ώρα για αντιπολίτευση του τύπου «όχι σε όλα». Αν ίσως είχε δείξει ανάλογη υπευθυνότητα ο Μπραβογιώργος όταν ήταν στην αντιπολίτευση, μπορεί να ήταν τα πράγματα κάπως καλύτερα.
Οι απλοί πολίτες;
Δικαιούμαστε τώρα να κλαίμε και να ολοφυρόμαστε ως μωρές παρθένες;
Νομιμοποιούμαστε να εμφανιζόμαστε ως αθώα θύματα ενός ανελέητου πολιτικού και οικονομικού βιασμού;
Σε σημαντικό βαθμό ναι. Η επικαιρότητα είναι εξαιρετικά πολύπλοκη ώστε να μπορεί ο μέσος πολίτης εν μέσω επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων να την αναλύσει στην πραγματική της διάσταση. Αυτό οδηγεί σε λανθασμένες αντιλήψεις για το τι πραγματικά συμβαίνει οι οποίες ενισχύονται από την παραπληροφόρηση των (διαπλεκόμενων) ΜΜΕ, των (καιροσκόπων) πολιτικάντηδων και των (κομματικών εγκάθετων) συνδικαλιστών.
Υπάρχει όμως και σημαντικός βαθμός ενοχής και ευθύνης.
Εμείς τους ψηφίζουμε. Ας ρίχναμε λευκό, άκυρο ή ας ψηφίζαμε ένα μικρό κόμμα.
Εμείς συνωστιζόμασταν (όπως στην παραλία της Σμύρνης το 1922 ας πούμε) στα πολιτικά γραφεία για ποικίλα ρουσφέτια από διορισμό στο δημόσιο και μετάθεση στο στρατό, μέχρι νομιμοποίηση αυθαίρετων και αθώωση στο δικαστήριο!!!!!!
Εμείς αγοράζαμε τις εφημερίδες των εργολάβων και των μεγαλοδημοσιογράφων-κομιστών.
Εμείς βλέπαμε τα κανάλια των εργολάβων και των «αδέσμευτων» «ανεξάρτητων» δημοσιογράφων.
Εμείς κάναμε κουμπαριές μαζί τους (τους πολιτικούς) και το θεωρούσαμε μεγάλη τιμή να μας αποκαλούν φίλους τους.
Εμείς κωφεύαμε στις λίγες αλλά σταθερές φωνές της λογικής οι οποίες εδώ και δεκαετίες επιμένουν ότι «κάτι» δεν πηγαίνει καλά με το υπάρχον σύστημα.
Εμείς κοιτάζαμε τόσα χρόνια την πάρτη μας και την άνεσή μας, κλεισμένος ο καθένας στον μικρόκοσμο των συμφερόντων του, αδιαφορώντας για το τι γίνεται παραπέρα.
Χρησιμοποιούσαμε ως άλλοθι την θρυλική ερώτηση «εγώ θα σώσω την Ελλάδα;».
Ε ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ!!!!!! ΕΣΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΔΙΠΛΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΙΠΛΑ ΘΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΟΛΟΥΣ.
Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΟΛΟΥΣ.
Είναι πολύ σωστή και πολιτικά γενναία η στάση συναίνεσης του Αντώνη Σαμαρά. Η στιγμή είναι κρίσιμη και δεν είναι ώρα για αντιπολίτευση του τύπου «όχι σε όλα». Αν ίσως είχε δείξει ανάλογη υπευθυνότητα ο Μπραβογιώργος όταν ήταν στην αντιπολίτευση, μπορεί να ήταν τα πράγματα κάπως καλύτερα.
ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΕΙ.
ΑΓΟΓΓΥΣΤΑ.
ΟΤΑΝ ΣΥΜΠΡΑΤΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ ΠΡΟΣ ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΣ ΕΔΙΝΑΝ ΕΝΑ ΚΟΚΑΛΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΨΟΥΜΕ.
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΥΤΗ Η ΠΟΥΤΑΝΑ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΣ ΜΗ ΤΗΣ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ.
Ο ΝΙΤΣΕ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ Η ΠΛΑΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ.
ΑΓΟΓΓΥΣΤΑ.
ΟΤΑΝ ΣΥΜΠΡΑΤΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΝΤΑΒΑΤΖΗΔΩΝ ΠΡΟΣ ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΜΑΣ ΕΔΙΝΑΝ ΕΝΑ ΚΟΚΑΛΑΚΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΨΟΥΜΕ.
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΥΤΗ Η ΠΟΥΤΑΝΑ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΣ ΜΗ ΤΗΣ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ.
Ο ΝΙΤΣΕ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ Η ΠΛΑΝΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΗ.