Σταϊκούρας: Η Κυβέρνηση, τους τελευταίους 6,5 μήνες πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται η Οικονομία, αλλά και η ίδια

Η Κυβέρνηση, τους τελευταίους 6,5 μήνες, με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, ουσιαστικά πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται η Οικονομία, αλλά και η ίδια.

1^ον . «Φούσκωσε» το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας για το 2009 με χρήση «δημιουργικής λογιστικής», ακυρώνοντας αποφάσεις της προηγούμενης Κυβέρνησης της Ν.Δ. και προχωρώντας σε λογιστικές ακροβασίες.

Δεν υπολογίστηκαν ορθά οι αντιδράσεις των αγορών, ούτε ζυγίστηκαν οι επιπτώσεις της ενέργειας αυτής.

2^ον . Παρουσίασε έλλειψη προετοιμασίας και σοβαρού επιχειρησιακού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αντιλήφθηκε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, τη συγκυρία με όρους επικοινωνίας και μόνο.

3^ον . Αναφέρονταν απαξιωτικά για τη χώρα, το κύρος και την αξιοπιστία της, υπονομεύοντας τη δανειοληπτική της ικανότητα.

4^ον . Καθυστέρησε στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού, με δυσμενείς συνέπειες για την Οικονομία. Η υστέρηση των εσόδων το τελευταίο τρίμηνο του 2009 κάλυψε τα 2/3 της συνολικής υστέρησης του έτους.

5^ον . Προχώρησε στην υποβολή και ψήφιση Προϋπολογισμού για το 2010 που ήταν κατώτερος των περιστάσεων.

6^ον . Κατέθεσε Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το όποιο ενσωμάτωνε, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων με τα «πακέτα» μέτρων, μη υλοποιήσιμους στόχους. Έτσι, αναγκάστηκε να λάβει επιπρόσθετα μέτρα της τάξεως, τουλάχιστον, του 2,5% του ΑΕΠ, προκειμένου να επιτευχθεί, εάν επιτευχθεί, ο στόχος για μείωση του ελλείμματος κατά 4% του ΑΕΠ το 2010.

7^ον . Υπέπεσε σε αντιφάσεις και παλινωδίες, δείγμα ελλείμματος πολιτικής αξιοπιστίας, αφού προεκλογικά «λεφτά υπήρχαν»...(π.χ. ρυθμίσεις για τέλη κυκλοφορίας, φορολόγηση ακίνητης περιουσίας, ρύθμιση για τους ημιυπαίθριους χώρους που την επαναφέρει, ενεργοποίηση του πακέτου ενίσχυσης της ρευστότητας της οικονομίας μέσω των πιστωτικών ιδρυμάτων παρά τις σφοδρές προεκλογικές επικρίσεις κ.α.).

8^ον . Στέλνει λανθασμένα μηνύματα στις αγορές. Αυτές άρχισαν να μας «τιμωρούν» όταν διαπίστωσαν ότι η Κυβέρνηση επιδίδεται σε διακηρύξεις και διαβούλευση, χωρίς να προωθεί μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης. Συνεχίζουν να μας τιμωρούν όταν διαπιστώνουν αδυναμία συνεννόησης, διγλωσσία ή πολυφωνία, φλυαρία, αντιφατικές δηλώσεις και ανεύθυνες διαρροές κυβερνητικών στελεχών, καμμιά φορά και ανώνυμες…

9^ον . Δεν «έμαθε» να «διαβάζει» τις αγορές. Άρχισε να μιλάει για «Τιτανικό», για απώλεια εθνικής κυριαρχίας και για προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, και μετά βγαίνει να δανείζεται με πολύ ψηλά επιτόκια.

Αλλά κανείς δε δανείζει φτηνά μια χώρα που η Κυβέρνησή της από μόνη της ομολογεί και διακηρύσσει ότι «βουλιάζει».

Το αποτέλεσμα είναι σήμερα, το κόστος δανεισμού του Δημοσίου να έχει υπερβεί το 6%, από μέσο κόστος 4,4% το 2009, μετατρέποντας την κρίση ελλείμματος σε κρίση δανεισμού της χώρας.

10^ον . Άργησε να πάρει μέτρα. Αν τα μέτρα είχαν ληφθεί νωρίτερα, θα ήταν πολύ ηπιότερα και ισοδυνάμου οικονομικού αποτελέσματος. Σήμερα, το 1/3 των περικοπών δεν αποδίδει στο έλλειμμα λόγω της βαθύτερης ύφεσης και του αυξημένου κόστους δανεισμού της χώρας.

11^ον . Καθυστέρησε και κατέθεσε, χωρίς ουσιαστική διαβούλευση, κρίσιμα νομοσχέδια, όπως είναι το φορολογικό. Το αποτέλεσμα είναι τα καθαρά έσοδα το 1^ο τρίμηνο του 2010, προ έκτακτης εισφοράς επιχειρήσεων και επιστροφής φόρων, να είναι όσα και πέρυσι έναντι πρόβλεψης για αύξηση κατά 10,1% .

12^ον . Τα μέτρα που έλαβε είναι σκληρά και άδικα. Ενδεικτικά, με τις δύο διαδοχικές αυξήσεις του Ε.Φ.Κ. στην αμόλυβδη βενζίνη, και χωρίς να συνυπολογίζονται τα φαινόμενα κερδοσκοπίας, η Ελλάδα κατέστη η 3^η ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη από 20^η που ήταν τον Οκτώβριο του 2009.

13^ον . Το μίγμα των μέτρων είναι οικονομικά αναποτελεσματικό. Ο συνδυασμός της αύξησης της φορολογίας με την περιοριστική εισοδηματική πολιτική «ροκανίζει» τα εισοδήματα, οδηγεί σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση (αυτή εκτιμάται πλέον ότι θα υπερβεί σημαντικά το 2% από 0,3% στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης), «στεγνώνει» την αγορά και ενισχύει τις πληθωριστικές πιέσεις (ο Δείκτης Τιμών Καταναλωτή εκτινάχθηκε στο 3,9% το Μάρτιο και είναι ο υψηλότερος στην Ευρωζώνη, έναντι εκτίμησης για 1,4% στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης).

Η Κυβέρνηση βάζει τη χώρα σε ένα «φαύλο κύκλο» ύφεσης, μεγαλύτερων ελλειμμάτων, ακόμα σκληρότερων μέτρων, ακόμα μεγαλύτερης ύφεσης, ακόμα μεγαλύτερων ελλειμμάτων, ακόμα σκληρότερων μέτρων.

14^ον . Το μίγμα των μέτρων είναι ελλιπές. Απουσιάζουν οι «αναπτυξιακές ανάσες», τα μέτρα τόνωσης της αγοράς. Τα μέτρα της Κυβέρνησης αφαιρούν 16 δισ. ευρώ από την τελική ζήτηση της οικονομίας (περίπου 6,5% του Α.Ε.Π.) χωρίς να αντισταθμίζεται η αρνητική τους επίπτωση με το «ψαλιδισμένο» Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

15^ον . Παρέλυσε την ψυχολογία της κοινωνίας και έσπειρε τον πανικό και την απελπισία, προκειμένου να περάσουν ευκολότερα τα μέτρα που είχαν αποφασιστεί (για 6^ο συνεχόμενο μήνα ο Δείκτης Οικονομικού Κλίματος κινείται πτωτικά σε αντίθεση με την Ευρωζώνη).

16^ον . Επέδειξε διεθνή υπερκινητικότητα και ανάλωσε πολύτιμο κεφάλαιο χωρίς συγκεκριμένη στόχευση και ουσιαστικό αποτέλεσμα. Το «γεμάτο όπλο στο τραπέζι» μάλλον θυμηδία προκάλεσε παρά τρόμο.

17^ον . Θριαμβολογεί, αδικαιολόγητα, όταν οι Ευρωπαϊκές αποφάσεις θα πρέπει να αποτιμώνται με νηφαλιότητα, περίσκεψη και διορατικότητα.

Σ’ αυτή την κρίσιμη συγκυρία, η Ν.Δ. έχει αποδείξει ότι στηρίζει τη χώρα.

Στηρίζει την Κυβέρνηση σε επιλογές που διευκολύνουν την έξοδο από την κρίση με το ελάχιστο κοινωνικό κόστος.

Αντιτίθεται, όμως, σε πρωτοβουλίες που «στραγγαλίζουν» την οικονομία και αδικούν τα αδύναμα και μεσαία στρώματα της κοινωνίας.

Καταθέτει και τις δικές της συγκεκριμένες και ρεαλιστικές προτάσεις.

Προτάσεις που δίνουν ελπίδα και προοπτική.

"ΕΞΥΠΝΑΚΙΑΣ" ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Επειδή κάνατε μια αναφορά για το χρέος από το 1980 και μετά. Στην χρονιά που αναφέρετε υπήρχε και μια κυβέρνηση Μητσοτάκη. Έχει και αυτή η κυβέρνηση ευθύνες ;

Χ. ΣΤΑΙΚΟΥΡΑΣ: Νομίζω ήμουνα σαφής, Από το 1981 εώς1989 το χρέος, από 20%, πήγε στο 71%. Στη συνέχεια ήταν, περίπου 30% του ΑΕΠ τα δάνεια τα οποία δόθηκαν σε ΔΕΚΟ και σε αγροτικούς συνεταιρισμούς τα οποία κατέπεσαν κατά την περίοδο της διακυβέρνησης του κ Μητσοτάκη. Συνεπώς, το πραγματικό χρέος που παρέλαβε η Νέα Δημοκρατία το 1990 ήταν ,περίπου, στα 100% του ΑΕΠ. Από εκεί και πέρα, μέχρι το 2007, όταν ξέσπασε η Οικονομική κρίση, οι επόμενες κυβερνήσεις, με μερίδιο ευθύνης κάθε μία, δεν μπόρεσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που δημιουργήθηκε αυτή τη δεκαετία.